IL LABORATORIO DI MARINA

ΤΣΙΑΜΠΈΛΑ ΡΟΜΑΝΙΌΛΑ
ΕΝΑ ΚΕΪΚ ΠΟΥ ΜΟΙΑΖΕΙ ΜΕ ΜΠΙΣΚΟΤΟ!

Ciambella (κουλούρα) romagnolaή zamblônή brazadela. Ναι, σωστά διαβάσατε, κουλούρα, αλλά μακρόστενη, σε μορφή φρατζόλας, δεν θα την συναντήσετε ποτέ σε στρογγυλό σχήμα και βέβαια δεν έχει τρύπα στην μέση! Οι εκπλήξεις σε αυτό το γλυκό είναι πολλές!
Οταν συνάντησα αυτήν την συνταγή, την συνέδεσα αμέσως με το υπέροχο "μαρζιπάν ρομανιόλο" (συνταγή εδώ) του Luca Montersino, ο οποίος πολύ πιθανόν να πήρε ως βάση αυτό το παραδοσιακό γλυκό γιά την δική του -καταπληκτική - συνταγή. Η τσιαμπέλα, προέρχεται από την χωριάτικη κουζίνα της ιστορικής περιοχής Ρομάνια, που βρίσκεται στην κεντρο-δυρτική Ιταλία; ο χαρακτηρισμός ιστορική σημαίνει πως αυτή η περιοχή δεν υφίσταται σήμερα αυτούσια, αλλά συμπεριλαμβάνει μέρη από τα γεωγραφικά διαμερίσματα της Emiglia-Romagna, Marcheκαι Toscana. Πιθανολογείται ότι η συνταγή αυτή πρωτοεμφανίστηκε κατά τους Ρωμαϊκούς χρόνους, καθώς ακόμη και το όνομα της φαίνεται να σχετίζεται με το suavillumή savillumπου αναφέρει και ο Κάτωνας. Τα υλικά διαφέρουν λίγο από τόπο σε τόπο, αλλά αποτελείται βασικά από αλεύρι, ζάχαρη, αυγά, χοιρινό λίπος ή βούτυρο και είναι αρωματισμένη με λεμόνι ή λικέρ με γλυκάνισο. Η υφή της μοιάζει με μπισκότο, τραγανό εξωτερικά και μαλακό, στεγνό εσωτερικά. Εμένα μου θύμισε λίγο και τα καντούτσι, αν δηλαδή την κόψεις σε φέτες και την ξαναψήσεις, όπως κάνουμε με τα καντούτσι, μετατρέπεται σε μπισκότο.
Η τσιαμπέλα είναι το σήμα κατατεθέν της περιοχής της Ρομάνια, την φτιάχνουν απαραίτητα την περίοδο των μεγάλων γιορτών (Χριστούγεννα, Πάσχα) και την προσφέρουν στο πρωινό, στο κολατσιό, αλλά και μετά το γεύμα, συνοδευόμενη από τοπικό γλυκό ή λικερώδες κρασί όπως το Albana dolceή το passito (παρασκευάζεται από την σταφίδα και έχει υψηλή περιεκτικότητα σε σάκχαρα). Λόγω της υφής της, είναι τέλεια όταν την βουτήξει κανείς στο γάλα ή στο τσάϊ, αλλά ταιριάζει ακόμη καλύτερα με το γλυκό κρασί!

Δόση :γιά 8 άτομα
Βαθμός δυσκολίας συνταγής :εύκολη
Υλικά : 300 gr αλεύρι γοχ,
               150 gr ζάχαρη κρυσταλλική,
               8 gr (1/2 φακελάκι) baking powder,
               1 πρέζα αλάτι,
               το ξύσμα από ένα μεγάλο ακέρωτο λεμόνι,
             2 αυγά,
               50 gr βούτυρο λιωμένο,
               3 κ.σ. λικέρ με γλυκάνισο.
γιά το ψήσιμο : 2-3 κ.σ. γάλα,
ζάχαρη κρυσταλλική,
γκρανέλα ζάχαρης.
Προετοιμασία :
Λιώστε το βούτυρο και αφήστε το να κρυώσει.
Μέσα σε μία γαβάθα κοσκινήστε το αλεύρι με το baking, προσθέστε την ζάχαρη, το αλάτι και το ξύσμα από το λεμόνι. Ανοίξτε στο κέντρο μία λακκουβίτσα και προσθέστε τα αυγά, χτυπημένα ελαφρά απλά να ανακατευτούν κρόκοι και ασπράδια, το βόυτυρο και το λικέρ. Αναμείξτ, κατά προτίμηση με τα χέρια, μέχρι να πάρετε μία σφιχτή ζύμη.
Πλάστε την ζύμη σε φρατζόλα και τοποθετήστε την σεένα ταψί καλυμμένο με αντικολλητικό χαρτί.Αλείψτε με το γάλα και πασπαλίστε με λίγο ζάχαρη και λίγη γκρανέλα ζάχαρης.
Ψήστε σε φούρνο προθερμασμένο στους 180°C, στις αντιστάσεις, γιά περίπου 45 λεπτά, μεχρι να ροδίσει. Προσοχή να μην την παραψήσετε και ξεραθεί.
Βγάλτε την τσιαμπέλα από τον φούρνο και αφήστε την να κρυώσει πριν την δοκιμάσετε.
Διατηρείται άριστα για 15 ημέρες.

CIAMBELLA ROMAGNOLA (BRAZADELA)

Ciambella romagnola o brazadela o zamblôn, una ciambella a forma di filoncino e senza buco!
Quando mi sono imbatuta su questa ciambella bizzara, ho subito pensato al marzapane romagnolo di Luca Montersino, che, come immagino, ha tratto la sua ispirazione da questa ricetta antica. La ciambella romagnola è un dolce tipico della Romagna. La provenienza del suo nome è incerta, si crede che viene dal latino cymbula, cioè barchetta, o secondo altri dal suavillum o savillum, riferito da Catone, che era una sorta di focaccia dolce, composta da farina, caccio, uova e miele.
Gli ingredienti variano leggermente da zona in zona, ma quelli di base sono : farina, zucchero, uova, strutto o burro e profumo di limone o anice. L' impasto è sodo abbastanza e l' ho paragonato a quello preparato per fare i cantucci; infatti se la ciambella viene cotta, tagliata e poi cotta di nuovo ne deriva una sorta di biscotti secchi.
La brazadella è immancabile durante le grandi feste (Natale e Pasqua). Viene pucciata nel latte o ancora meglio nel vino. Ottima come prima colazione, colazione o dopo pasto, accompagnata da un vino dolce della zona o da un vino liquoroso come l' Albana dolce o il passito.

Dosi : per 8 persone
Difficoltà della ricetta : facile
Ingredienti : 300 gr farina 0,
                  150 gr zucchero semolato,
                  8 gr (1/2 bustina) di lievito per dolci,
                  1 pizzico di sale,
                  la scorza grattugiata da 1 limone non trattato,
                  2 uova,
                  50 gr burro fuso,
                  3 cucchiai liquore all' anice.
per la finitura : 2-3 cucchiai di latte,
                         zucchero semolato,
                             granella di zucchero.
Preparazione :
Fate sciogliere il burro e lasciate raffreddare.
Entro una bacinella settacciate la farina con il lievito, aggiungete il sale a la scorza del limone. Fate al centro una conca e versate le uova, leggremente sbattute per far mescolare i tuorli con gli albumi, il burro ed il liquore. Impastate, preferibilmente con le mani, fino a prendere un' impasto sodo.
Fromate un filoncino e disponete su una teglia foderata con carta forno. Spenellate col latte e cospargete con zucchero semolato e granella.
Infornate in forno preriscaldato a 180°C, modalità statico. Lasciate cuocere per 45 minuti ca, fino a dorare.
Sfornate e lasciate raffreddare completamente prima di assaggiarla.
Si conserva benissimo per 15 giorni.

ΨΩΜΙ ΤΟΥ ΤΟΣΤ ΜΕ ΦΥΣΙΚΟ ΠΡΟΖΥΜΙ

Το ψωμί του τοστ διαφέρει από μία απλή φρατζόλα ψωμιού : πρέπει να είναι αφράτο, πολύ μαλακό και να μην μπαγιατιάζει. Το ψωμί του τόστ δεν προορίζεται γιά να συνοδέψει το φαγητό, αλλά γιά το πρωινό, το κολατσό, τον μπουφέ και φυσικά το τόστ, ενώ η γλυκίζουσα γεύση του το κάνει να ταιριάζει τόσο με αλμυρές, όσο και με γλυκιές γεύσεις.
Μπαίνοντας σε τεχνικές λεπρομέρειες, το ψωμί του τοστ περιέχει γάλα, λίπος (συνήθως χοιρινό ή βούτυρο, εναλλακτικά όμως μπορεί να χρησιμοποιηθεί και λάδι) και λίγο παραπάνω ζάχαρη (ή μέλι). Το γάλα και το λίπος κάνουν τις ζύμες πολύ αφράτες και μαλακές, έτσι και αυτό το ψωμί μοιάζει πιό πολύ με μπριός. Ενα άλλο χαρακτηριστικό του είναι το σχήμα του, που πρέπει να είναι παραλληλόγραμμο. Για να το πετύχετε αυτό πρέπει κανονικά να χρησιμοποιήσετε την ειδική φόρμα με το συρταρωτό καπάκι (είναι διαθέσιμη σε ηλεκτρονικά καταστήματα του εξωτερικού). Εναλλακτικά όμως, μπορείτε να χρησιμοποιήσετε μία μακρόστενη φόρμα για κέϊκ, καθώς το ψωμί αυτό φουσκώνει αρκετά ομοιόμορφα, και αποκτά πολύ ωραίο και συμμετρικό σχήμα. Το ψωμί του τοστ, εννοείται ότι δεν το χαράσσουμε πριν το βάλουμε στον φούρνο.
Γιατί όμως να καθόμαστε και να παιδευόμαστε γιά να φτιάξουμε ψωμί του τοστ στο σπίτι, όταν τα ράφια των σούπερ μάρκετ είναι γεμάτα από έτοιμο, συσκευασμένο. Προσωπικά πιστεύω ότι αξίζει να επενδύσουμε σε χρόνο, και ας πούμε και κόπο, γιά να προσφέρουμε στην οικογένεια μας όσο το δυνατόν πιό ποιοτικό φαγητό. Το ψωμί είναι βασικό είδος διατροφής σε πολλές οικογένειες και πραγματικά το έτοιμο ψωμί, ιδίως το συσκευασμένο, που με την έντονη διαφήμηση προσπαθεί να εδραιωθεί ως το καλύτερο όλων, είναι τόσο θολό τοπίο, που δεν μπορούμε να είμαστε σίγουροι γιά το τι βάζουμε στο τραπέζι μας... Επιλέγοντας τις πρώτες ύλες, αποφεύγουμε τα λίπη αμφιβόλου ποιότητος, την περιττή ζάχαρη και βέβαια τα περιττά συντηρητικά και χημικά πρόσθετα.
Η συνταγή που σας δίνω, μπορεί να γίνει και με την κοινή μαγιά της μπύρας. Το φυσικό προζύμι προσθέτει πρώτα απ΄όλα περισσότερο χρόνο καλής διατήρησης του ψωμιού, πιό πλούσια γεύση (δεν είναι ξυνό!) και περισσότερα θρεπτικά συστατικά.

Η άχρηστη πληροφορία : οι ιταλοί το ψωμί του τόστ, το ονομάζουν και "εγγλέζικο ψωμί", αφού η συνταγή του μας έρχεται από την Γηραιά Αλβιώνα, "ψωμί στο συρτάρι", εξ'αιτίας της ειδικής φόρμας που χρησιμοποιείται, pan carrè, από το σχήμα που έχουν οι φέτες του και τέλος "ψωμί μπαουλάκι"παλι εξ΄ αιτίας του σχήματος του!

Δόση : 1 καρβελάκι του κιλού περίπου
Βαθμός δυσκολίας συνταγής :μέτρια δύσκολη
Υλικά : 130 gr φυσικό προζύμιδυνατό και αναζωονημένο,
               400 gr αλεύρι δυνατό,
   150 gr γάλα φρέσκο πλήρες,
   50 gr νερό,
               20 gr μέλι με ουδέτερη γεύση (ιδανικά ακακίας),
   45 gr βούτυρο σε αλοιφώδη μορφή,
         12 gr αλάτι.
Προετοιμασία :
Βάλτε στον κάδο του μίξερ το προζύμι σε κομματάκια, προσθέστε το γάλα και το νερό, αφού τα χλιαρίνετε και χτυπήστε με το φτερό, μέχρι το προζύμι να διαλυθεί τελείως.
Προσθέστε το αλεύρι και το μέλι και αρχίστε να δουλεύετε την ζύμη. Προσθέστε το βούτυρο και το αλάτι και δουλέψτε την ζύμη γιά περίπου ένα δεκάλεπτο, μέχρι να μαζευτεί γύρω από τον γάντζο του μίξερ, ένδειξη ότι έχει σχηματιστεί ένα ισχυρό δίχτυ γλουτένης.
Αφήστε την ζύμη να ξεκουραστεί ένα τεταρτάκι και δουλέψτε την ακόμη 10 λεπτά.
Μαζέψτε την ζύμη σε μία μπάλα, βάλτε την μέσα σε ένα μεγάλο γυάλινο μπωλ και σκεπάστε το με διάφανη μεμβράνη. Αφήστε το ζυμάρι να ξεκουραστεί σε θερμοκρασία δωματίου (23°C περίπου) γιά 6-8 ώρες ή όλη τη νύχτα. Αν η θερμοκρασία δωματίου είναι υψηλή, θα μειώσετε τον χρόνο ξεκούρασης, μέχρι η ζύμη να διπλασιαστεί σε όγκο ή θα την βάλετε στο ψυγείο γιά 12 ώρες (μην ξεχάσετε έπειτα, πριν το χρησιμοποιήσετε, να το αφήσετε ένα δίωρο εκτός ψυγείου, ώστε να ξαναέρθει σε θερμοκρασία δωματίου).
Αδειάστε την ζύμη επάνω σε ελαφρά αλευρωμένη επιφάνεια, ανοίξτε την σε παραλληλόγραμμο (περίπου 25x30 εκ.) και τυλίξτε την σφιχτά σε ρολό. Τοποθετήστε το μέσα στην ειδική φόρμα γιά το ψωμί του τοστ ή σε μία μακρόστενη φόρμα του κέϊκ (30x12 εκ.), την οποία θα έχετε προηγουμένως βουτυρώσει, προσέχοντας η ένωση να είναι στο κάτω μέρος.
Βάλτε την φόρμα σε χλιαρό μέρος και αφήστε την μέχρι η ζύμη να διπλασιαστεί τουλάχιστον σε όγκο και να αρχίσει να προεξέχει από το χείλος της φόρμας.
Προθερμάνετε τον φούρνο στους 200°C, στις αντιστάσεις. Φουρνίστε, κατεβάστε την θερμοκρασία στους 180°C και αφήστε το ψωμί να ψηθεί γιά περίπου 40 λεπτά, μέχρι να ροδίσει.
Ξεφορμάρετε το όσο πιό σύντομα μπορείτε και αφήστε το να κρυώσει επάνω σε μία σχάρα.
Διατηρείται μαλακό γιά τουλάχιστον 15 ημέρες.

PAN BAULETTO (PANE IN CASSETTA) CON LIEVITO MADRE

Pan bauletto o pane in cassetta o pane inglese, un pane semi-dolce, sofficissimo che si abbina tanto al salato chè al dolce. In Grecia lo chiamiamo "pane per il toast".
Il pan bauletto rassomiglia di più ad una brioche chè al pane classico. Ingredienti principali, certo oltre alla farina, sono il latte e la materia grassa (di solito strutto o burro ma in alternativa anche olio di oliva); alcuni ci mettono anche l' uovo, io ho preferito la variante senza. Per ottenere la forma classica, ci vuole l' apposito stampo a cassetta. Siccome però l' impasto gonfia uniformemente, è possibile realizzarlo anche con un semplice stampo da plum cake.
Ho preparato il pan bauletto con il lievito madre, ma certo può essere preparato anche con il lievito di birra. Il lievito madre però garantisce la buona conservazione del prodotto finale, per un periodo più lungo, e ancora sapore e profumo più ricchi.

Difficoltà della ricetta : media
Ingredienti : 130 gr lievito madre rinfrescato e attivo,
            400 gr farina manitoba,
      150 gr latte fresco intero,
      50 gr acqua,
                20 gr miele (preferibilmente di acacia),
      45 gr burro a pommata,
      12 gr sale.
Preparazione :
Nella bacinella della planetaria ponete il lievito madre a pezzettini, aggiungete il latte e l' acqua intiepiditi e frullate.
Aggiungete la farina ed il miele e cominciate ad impastare. Aggiungete il burro ed il sale e lavorate per una decina di minuti, fino ad incordare.
Lasciate riposare per un quarto d' ora e lavorate per una decina di minuti ancora.
Pirlate l' impasto e ponete entro una ciotola capiente. Coprite con pellicola transparente e lasciate lievitare per 6-8 ore o per tutta la notte a tempera tura ambiente (23°C ca.). Se la temperatura ambiente è elevata, cosa normale in questo periodo, allora diminutie il tempo di riposo fino al raddoppio dell' impasto o ponete el frigo per 12 ore (non dimenticare, prima di utilizzarlo di lasciarlo per un paio d' ore fuori frigo, per farlo venire a temperatura ambiente).
Rovesciate l' impasto sul piano di lavoro leggermente infarinato e tiratelo col mattarello ad un rettangolo (25x30 cm ca). Arrotolate strettamente a sasiccioto. Posizionate il salsiccioto con la sutura sotto, entro l' apposito stampo a casetta o entro un stampo da plum cake (30x12 cm) imburrato o foderato con carta forno.
Ponete lo stampo in luogo tiepido e lasciate lievitare fino che l' impasto superi l' orlo dello stampo (un paio d' ore almeno).
Scaldate il forno a 200°C, modalità statico. Infornate, abbassate la temperatura a 180°C e lasciate cuocere per 40 minuti ca., fino a dorare.
Sfornate, sformate appena possibile e lasciate raffreddare su una gratella.
Si conserva benissimo per almeno 15 giorni.

ΣΑΡΔΕΛΕΣ ΜΕ ΠΑΤΑΤΕΣ ΣΤΟΝ ΦΟΥΡΝΟ

Σαρδέλες με πατάτες στον φούρνο! Ενα φαγάκι με φρέσκα υλικά της εποχής, νόστιμο, εύκολο, γρήγορο και οικονομικό!

Δόση :γιά 4 άτομα
Βαθμός δυσκολίας συνταγής :εύκολη
Υλικά : 500 gr σαρδέλες,
            2 μεγάλες πατάτες,
    πιπέρι μαύρο φρεσκοτριμμένο,
            αλάτι,
    ελαιόλαδο παρθένο έξτρα,
      2 σκελίδες σκόρδο,
      1 μεγάλη, ώριμη ντομάτα,
              1 πράσινη πιπεριά,
            1 κ.σ. κάππαρη.
Προετοιμασία :
Καθαρίστε τις σαρδέλες και αφαιρέστε τα κεφάλια. Αλατίστε τες και κρατήστε τες στην άκρη.
Καθαρίστε τις πατάτες και κόψτε τες σε ροδέλες. Στρώστε τες μέσα σε ένα πυρέξ, αλατίστε, πιπερώστε και ρίξτε ένα ζιγκ-ζαγκ ελαιόλαδο. Ψήστε τες σε προθερμασμένο φούρνο στους 200°C, στις αντιστάσεις, για 30-35 λεπτά, μέχρι να μαλακώσουν.
Αφαιρέστε την φλούδα και τους σπόρους από την ντομάτα και κόψτε την σε κυβάκια.
Αφαιρέστε το κοτσάνι κα τους σπόρους από την πιπεριά και κόψτε την σε λωρίδες.
Τοποθετήστε τις σαρδέλες επάνω στις πατάτες και προσθέστε το σκόρδο κομμένο σε φετούλες, την ντομάτα, την πιπεριά και την κάπαρη. Περιχύστε με λίγο ελαιόλαδο.
Ξαναβάλτε το ταψάκι στον φούρνο και ψήστε γιά ακόμη 30 λεπτά περίπου, μέχρι να ροδίσουν.

SARDE CON PATATE AL FORNO

Sarde con patate al forno, preparate con ingredienti freschi di stagione. Ricettina facile, veloce e molto gustosa!

Dosi : per 4 persone
Difficoltà della ricetta : facile
Ingredienti : 500 gr sarde fresche,
           2 patate grandi,
   pepe nero macinato al momento,
               sale,
   olio extravergine di oliva,
   2 spicchi d' aglio,
   1 pomodoro grande e maturo,
             1 peperone verde,
               1 cucchiaio di capperi.
Preparazione :
Pulite le sarde ed eliminate le teste. Salate e tenete da parte.
Sbucciate le patate e tagliate a rondelle sottili. Disponete entro una pirofila, salate, pepate e irrorate con un filo d' olio. Fate cuocere in forno preriscaldato a 200°C, modalità statico, per 30-35 min, fino ad intenerire.
Sbucciate il pomodoro, eliminate i semi e tagliate a cubetti.
Eliminate il picciolo, i semi e i filamenti dal peperone e tagliate a listarelle.
Disponete le sarde sulle patate e aggiungete l' aglio, tagliato a fettine sottili, il pomodoro, il peperone e le capperi. Irrorate con un filo d' olio.
Infornate e lasciate cuocere per 30 minuti ancora, fino a dorare.

ΛΙΚΕΡ ΠΡΑΣΙΝΟ ΣΥΚΟ

Ενα σπάνιο και εξαιρετικό λικέρ της εποχής : πράσινο σύκο!
Το λικέρ αυτό δεν το γνώριζα, μέχρι που μία πελάτισσα μου είπε ότι κάπου της κέρασαν λικέρ με άρωμα πράσινου, άγουρου σύκου! Καθώς έχω μία ιδιαίτερη αγάπη γιά τα λικέρ, αποφάσισα αμέσως να επιχειρήσω να το φτιάξω.
Συνταγή δεν βρήκα πουθενά, ούτε σε ιταλικά site, οπότε, επιστρατεύοντας τις γνώσεις και την εμπειρία που έχω αποκτήσει μέχρι τώρα γύρω από τα λικέρ, αυτοσχεδίασα. Αρχικά ήθελα να χρησιμοποιήσω καθαρή αλκοόλη ποτοποιϊας, αλλά ξέρω ότι δεν βρίσκεται εύκολα στην Ελλάδα, έτσι αποφάσισα να βάλω ως βάση ένα αλκοολούχο ποτό και διάλεξα ιταλική grappa. Οπως θα διαπιστώσετε, δεν χρησιμοποίησα κανενός είδους αρωματικό, γιατί ήθελα το λικέρ μου να έχει μόνο τό λεπτό άρωμα από τα άγουρα σύκα!
Η διαδικασία γιά την παρασκευή του λικέρ ξεκίνησε τον Απρίλιο, με τα πρώτα πράσινα συκαλάκια, οπότε σήμερα που σας παρουσιάζω το λικέρ, είναι ήδη αρκετά ώριμο, ώστε να μπορέσει να εκτιμηθεί σωστά ή γεύση και το άρωμά του! Μπορείτε όμως να ξεκινήσετε να το φτιάχνετε και τώρα, όσο είναι ακόμη μικρά τα αυγουστιάτικα συκαλάκια.
Οι φωτογραφίες μου, δυστυχώς δεν μπόρεσαν να αποδώσουν σωστά το χρώμα του λικέρ, που δεν είναι κίτρινο, αλλά έχει μία πρασινωπή απόχρωση.

Δόση : 800 ml περίπου
Βαθμός δυσκολίας συνταγής :εύκολη
Υλικά : 10-12 άγουρα σύκα,
400 ml γκράπα.
γιά το σιρόπι : 400 gr νερό,
300 gr ζάχαρη.
Προετοιμασία :
Δεν είναι δυνατόν να σας δώσω ακριβώς τον αριθμό των σύκων που χρειάζεται γιά να φτιάξετε αυτό το λικέρ, αφού εξαρτάται και από το μέγεθος τους. Το σημαντικό είναι όμως να είναι άγουρα, ιδανικά είναι τα μαγιάτικα σύκα.
Κόψτε καμμιά δεκαριά σύκα στα τέσσερα, βάλτε τα μέσα σε ένα βάζο και προσθέστε την γκράππα. Η γκράππα πρέπει να εμβρέχει καλά τα σύκα, αν και αυτά είναι ελαφριά και επιπλέουν. Κλείστε καλά το βάζο με το καπάκι του και τοποθετήστε το σε μέρος σκοτεινό. Αφήστε το να σταθεί 40 ημέρες, χωρίς να ξεχνάτε να το ανακινείτε καθημερινά.
Οταν περάσει ο απαιτούμενος χρόνος εκχύλισης, στραγγίστε την αρωματισμένη γκράπα πρώτα με ένα σουρωτήρι, ώστε να συγκρατήσει τα μεγάλα κομμάτια των φρούτων, και έπειτα με τα ειδικά χάρτινα φίλτρα γιά λικέρ (θά τα βρείτε σε ηλεκτρονικά καταστήματα του εξωτερικού).
Ετοιμάστε το σιρόπι, βράζοντας την ζάχαρη με το νερό (κατά προτίμηση εμφιαλωμένο) γιά 4 λεπτά. Αφήστε το να κρυώσει τελείως.
Αναμείξτε το σιρόπι με την αρωματισμένη γκράπα. Βάλτε το λικέρ σε ένα μπουκάλι και τοποθετήστε το σε σκοτεινό μέρος. Αφήστε το να σταθεί ακόμη ένα μήνα, να ωριμάσει.

RATAFIA DI FICHI ACERBI

Un liquore insolito, preparato con i fichi acerbi.
L' idea me l' ha data una cliente in farmacia, che mi ha parlato di questo liquore. Siccome mi vanto di aver preparato quasi tutti i liquori di frutta, questo certo non mi poteva sfuggire! Non è stato possibile però rintracciare una ricetta, tanto in siti italiani ma neanche in siti greci. Così, basandomi sulla esperienza che ho sui liquori, ho improvvisato ...
Ho evitato di utilizzare l' alcool puro, siccome in Grecia, la legge impedisce la libera vendita. Così ho utilizzato la grappa. Ho cominciato la preparazione ad aprile, con i primi fichi del nostro albero, con i quali facciamo di solito il dolce al cucchiaio. Ho dovuto aspettare però, prima di postare la ricetta, siccome volevo assaggiarlo, per essere certa del risultato. In questo periodo, potete trovare ancora i fiche acerbi, dagli alberi tardivi, che maturano i propri fichi ad agosto.
Le foto che ho scattato non lasciano vedere le sfumature verdastre del liquore...

Dosi : 800 ml ca.
Difficoltà della ricetta : facile
Ingredienti : 10-12 fichi acerbi,
400 ml di grappa.
per lo sciroppo : 400 ml acqua,
300 gr di zucchero semolato.
Preparazione :
La quantità di fichi dipende anche dalla loro grandezza, così non è possibile a darvi un numero preciso. Ideali sono i primi che spuntano in primavera, potete però utilizzare anche quelli tradivi, che spuntano ora.
Tagliate a quattro una decina di fichi, poneteli entro un barattolo e aggiungete la grappa. La grappa deve coprire i fichi, anche se questi sono leggerssimi e galleggiano. Tappate e posizionate il barattolo in luogo buio. Lasciate macerare per 40 giorni, senza omettere di agitarlo spesso.
Trascorso il tempo necessario per la macerazione, filtrate la grappa, prima con un colino e dopo con gli appositi filtri per i distillati.
Preparate li sciroppo. Mescolate lo zucchero con l' acqua (preferibilmente minerale non gassata) e fate cuocere per 4 minuti. Lasciate raffreddare completamente.
Mescolate la grappa con lo sciroppo e imbottigliate. Posizionate il liquore in luogo buio e lasciate stagionare per un mese.

ΤΟ ΠΙΟ ΤΕΛΕΙΟ ΠΑΓΩΤΟ ΣΥΚΟ!

Από τις πιό αγαπημένες μου γεύσεις το παγωτό σύκο. Δύσκολο όμως να την αναπαράγει κάποιος που θα επιχειρήσει να το φτιάξει στο σπίτι! Για το βιομηχανοποιημένο παγωτό τα πράγματα είναι πιό απλά, αφού χρησιμοποιούν κατά κόρον τεχνητά αρώματα και γεύσεις, οπότε όλα μπορούν να πραγματοποιηθούν!
Το παγωτό σύκο μου προέκυψε τυχαία, καθώς μου είχε περισσέψει γάλα από την παρασκευή άλλου παγωτού, και έπρεπε να κάποιον τρόπο να το αξιοποιήσω. Ξαναδιάβασα τα βασικά γιά την παρασκευή του παγωτού (δες εδώ), διάλεξα μιά βάση για παρφέ, πρόσθεσα φυσικό άρωμα λικέρ σύκο, φυσική γεύση από συκαλάκι γλυκό, το οποίο μου βγήκε ιδιαίτερα επιτυχημένο φέτος, και μία σταγόνα χρώμα ζαχαροπλαστικής. Προέκυψε ένα εκπληκτικό παγωτό σύκο παρφέ! Μόνο με φρέσκα υλικά, χωρίς να χρησιμοποιήσω αμφιβόλου ποιότητας "φυτικές κρέμες"και έτοιμα παρασκευάσματα. Με όλο το άρωμα από το πράσινο συκαλάκι. Με ισορροπημένη γεύση και με υπέροχη κρεμώδη υφή, που διατηρείται και δεν πετρώνει όταν μπεί στην κατάψυξη.
Βέβαια η προϋπόθεση γιά να φτιαχτεί αυτό το παγωτό είναι οι πρώτες ύλες : το λικέρ σύκο και το συκαλάκι γλυκό του κουταλιού, τα οποία δεν μπορούν όλοι να τα βρούν. Παρ'όλα αυτά δίνω την συνταγή, γιά όποιον έχει το μεράκι και αποφασίσει να το φτιάξει.

Δόση :περίπου 1 lt
Βαθμός δυσκολίας συνταγής :μέτρια δύσκολη
Υλικά : 400 ml γάλα φρέσκο πλήρες καλής ποιότητος,
               2 κρόκους αυγών,
   120 gr ζάχαρη από ζαχαροκάλαμο ραφιναρισμένη (λευκή),
   1/2 κ. καφέ φυσικό εκχύλισμα βανίλιας,
               20 gr δεξτρόζη,
             3 gr λευκό χαρουπάλευρο (από τους σπόρους των χαρουπιών),
               30 ml λικέρ σύκο,
               50 ml σιρόπι από συκαλάκι γλυκό του κουταλιού,
           200 ml κρέμα γάλακτος 35% λιπαρά,
       5 συκαλάκια γλυκό του κουταλιού,
   1 σταγόνα πράσινο χρώμα ζαχαροπλαστικής.
Προετοιμασία :
Βάλτε το γάλα να ζεσταθεί μέσα σε ένα κατσαρολάκι (να μην βράσει!).
Χτυπήστε τους κρόκους των αυγών με την ζάχαρη και το εκχύλισμα βανίλιας, μέχρι να ασπρίσουν και να φουσκώσουν. Προσθέστε την δεξτρόζη και το χαρουπάλευρο και αναμείξτε. Αναμιγνύοντας συνεχώς, προσθέστε σταδιακά περίπου 1 φλυτζάνι από το ζεστό γάλα. Ρίξτε το μίγμα μέσα στο κατσαρολάκι με το υπόλοιπο γάλα και αναμιγνύετε συνεχώς μέχρι να φτάσει στους 85°C; αν δεν διαθέτετε θερμόμετρο ζαχαροπλαστικής, θα περιμένετε η κρέμα να πήξει τόσο, ώστε να μην γλυστρά αμέσως όταν πέφτει από την ράχη ενός κουταλιού.
Κρυώστε γρήγορα την κρέμα, μεταγγίζοντας την μέσα σε ένα σκεύος, το οποίο θα έχετε τοποθετήσει μέσα σε ένα μεγαλύτερο με κρύο νερό και παγάκια.
Οταν κρυώσει η κρέμα, προσθέστε το λικέρ και το σιρόπι σύκου και αναμείξτε καλά. Τοποθετήστε την στο πιό κρύο σημείο του ψυγείο σας, και αφήστε την να ξεκουραστεί 12 ώρες.
Στραγγίστε τα συκαλάκια από το σιρόπι τους και κόψτε τα σε μικρά κομματάκια.
Χτυπήστε την κρέμα γάλακτος σε παχύρρευστη μορφή, σαν γιαούρτι. Αναμείξτε την με κρύα κρέμ ανγκλέζ. Προσθέστε ελάχιστο πράσινο χρώμα ζαχαροπλαστικής, κατά προτίμηση σε τζελ; το χρώμα βέβαια είναι προαιρετικό, αλλά κάνει το παγωτό πιό λαχταριστό!
Ανάψτε την παγωτομηχανή και αφήστε την να δουλέψει άδεια 3-4 λεπτά. Ρίξτε μέσα αργά το μίγμα του παγωτού. Οταν δείτε ότι το μίγμα του παγωτού αρχίζει και σφίγγει, προσθέστε και τα κομματάκια από το σύκο γλυκό. Το παγωτό είναι έτοιμο όταν θα σταματήσει να δουλεύει η παγωτομηχανή.
Μεταφέρετε το μέσα σε γυάλινο η μεταλλικό δοχείο με καπάκι και τοποθετήστε το στην κατάψυξη.
Καλό είναι να καταναλωθεί όσο είναι ακόμη φρέσκο, δηλαδή μέσα στις επόμενες 3-4 μέρες.

GELATO AL GUSTO DI FICO ACERBO

Il gelato al gusto di fico verde (acerbo) si annovera tra i miei preferiti! Però non è facile farlo a casa, siccome ci vuole il profumo di fico che è difficile a riprodurlo, senza utilizzare sostanze chimiche.
Questo gelato l' ho preparato quasi per caso, cercando di smaltire il latte avanzato dalla preparazione di un altro gelato! Ho abbinato il ratafià di fichi, preparato recentemente, con il fico verde, dolce sotto sciroppo, con tutto quello che ho imparato sui gelati. Con l' aggiunta di una goccina di colore alimentare verde, è venuto fuori un gelato al fico eccezionale, non solo come profumo e sapore, ma anche come consistenza, siccome è di eccezionale cremosità, pare che sia un semifreddo!

Dosi : 1 lt ca.
Difficoltà della ricetta : media
Preparazione : 400 ml latte fresco intero, di buona qualità,
            2 tuorli,
      120 gr zucchero di canna raffinato (bianco),
      1/2 cucchiaino da caffè estratto naturale di vaniglia,
          20 gr destrosio,
              3 gr farina di semi di carrube,
          30 ml ratafià al fico verde,
              50 ml sciroppo da fico verde dolce sotto sciroppo,
                                  200 ml panna fresca a 35% grassi,
      5 fichi sotto sciroppo,
1 goccia di colore alimentare verde.
Preparazione :
Fate scaldare il latte entro un pentolino.
Sbattete i tuorli con lo zucchero e l' estratto di vaniglia, fino a prendere una crema chiara e gonfia. Aggiungete il destrosio e la farina di carrube e mescolate. Aggiungete il latte caldo a filo, sbattendo sempre, per non fare cuocere le uova. Trasferite nel pentolino e mescolate fino che la crema arrivi a 85°C; se non disponete il termometro, la crema è pronta quanto vela il dorso di un cucchiaio.
Abbattete velocemente, trasferendo la crema entro una ciotola, posta dentro una più grande con acqua fredda e ghiaccioli.
Aggiungete lo sciroppo ed il liquore e mescolate bene. Coprite con un coperchio o con pellicola transparene e posizionate nel frigo, sul posto più freddo. Lasciate riposare per 12 ore.
Fate colare i fichi dal troppo sciroppo e tagliate a pezzettini. Potete utilizzare anche dei fichi canditi.
Montate la panna a consistenza semi-liquida (come lo yogurt). Aggiungete alla crema fredda e mescolate. Aggiungete una gocina di colore alimentare verde; il colore è facoltativo, ma certo rende il gelato più appetitoso!
Azionate la gelatiera e lasciatela in funzione vuota per 3-4 minuti. Versate a filo il composto del gelato. Dopo ca. mezz'ora, il gelato comincia a rapprendere, allora aggiungete i pezzettini di fichi e lasciate essere lavorato fino che la gelatiera si fermi da sola.
Trasferite il gelato entro un contenitore di vetro o di metallo, coprite con il suo coperchio e posizionate nel freezer.
Consumate il gelato entro 3-4 giorni.

ΠΑΝΤΖΕΡΌΤΙ (ΤΗΓΑΝΗΤΑ ΚΑΛΤΣΟΝΕ)
για τους QUANTI MODI DI FARE E RIFARE

Τελευταίο μηνιαίο ραντεβού με την ομάδα των Quanti Modi di Fare e Rifare, πριν ξεκινήσουν οι καλοκαιρινές διακοπές!

Σήμερα θα εντρυφήσουμε και πάλι στα νόστιμα μυστικά της παραδοσιακής κουζίνας του ιταλικού Nότου!
Δεν είναι η πρώτη φορά που θα μιλήσουμεστο laboratorioγιά τα παντζερότι (panzerotti)! Κατ'αρχήν δεν πρέπει να τα συγχέετε με τα σχεδόν ομόηχα παντζαρότι (panzarotti) τα οποία είναι κροκέτες πατάτας. Τα παντζερότι είναι πιτάκια σε σχήμα μισοφέγγαρου, γεμισμένα με διάφορα υλικά, τα οποία τηγανίζονται μέσα σε καυτό λάδι. Την προηγούμενη φορά, είχαμε δοκιμάσει μία πιό "υγιεινή"παραλλαγή τους, που τα ήθελε ψημένα στον φούρνο, σήμερα όμως θα τα δοκιμάσουμε στην παραδοσιακή τους μορφή, που τα θέλει τηγανητά.
Τα παντζερότι λοιπόν μοιάζουν με μικρά καλτσόνε και παρασκευάζονται από τα ίδια υλικά με την πίτσα : ζύμη ψωμιού και γέμιση που ποικίλλει, ανάλογα με το γούστο και τα διαθέσιμα υλικά. Σύμφωνα με τους ιστορικούς του φαγητού, εμφανίστηκε στην Απουλία κατά τον 16ο αιώνα, πολύ πιθανόν μέσα στην κουζίνα μίας μερακλούς νοικοκυράς ή από τα χέρια ενός ανώνυμου αρτοποιού, από την ανάγκη να αξιοποιηθούν τα περισσεύματα της ζύμης από την παρασκευή του ψωμιού, τα οποία νοστίμισαν συνδυάζοντας τα με απλά υλικά, που βρίσκονται πάντα μέσα και στην πιό φτωχική κουζίνα : τυράκι, σαλαμάκι, σάλτσα ντομάτας, κάππαρη, ελίτσες, αντζούγιες μέχρι και το ραγκού που είχε περισσέψει απο τις προηγούμενες ημέρες. Το παντζερότο, μπορεί όμως και να το συναντήσετε και σκέτο, χωρίς γέμιση, και δίνει την αίσθηση ενός αφράτου, αλμυρού λουκουμά. Τα παντζερότι με γλυκειά γέμιση (νουτέλα, κρέμα ή σύκα) και πασπαλισμένα με ζάχαρη, όπως όλα τα τηγανητά γλυκά στην Ιταλία, είναι ιδιαίτερα δημοφιλή κατά την περίοδο του Καρναβαλιού.
Τα παντζερότι είναι ένα από τα χαρακτηριστικά είδη street foodτης Απουλίας, αλλά και γενικά της Κεντρο-ανατολικής και Νότιας Ιταλίας, ξεκινώντας από το Λάτσιο (Ρώμη), την Καμπανία (Νάπολι), Μπαζιλικάτα μέχρι και την Σικελία. Σερβίρονται ως ορεκτικά, ως γρήγορο κολατσό, αλλά και στο κλείσιμο ενός γεύματος.
Πληροφορίες από : taccuinistorici.it, Wikipedia
Την συνταγή που μας προτείνει η Cuochinaμπορείτε να την δείτε εδώ. Επειδή, όπως είπαμε, υπήρχε παρόμοια συνταγή ήδη παρουσιασμένη στο laboratorio (εδώ), κατ'αρχήν προτίμησα να χρησιμοποιήσω φυσικό προζύμι αντί γιά μαγιά μπύρας και επιπλέον έκανα μία μικρή παραλλαγή πρόσθετοντας κρέμα γάλακτος, με αποτέλεσμα να πάρω μία ζύμη ιδιαίτερα μαλακή και αφράτη. Για την γέμιση χρησιμοποίησα την σάλτσα που φτιάχνω γιά την πίτσα (συνταγή εδώ), μοτσαρέλα γιά πίτσα (στεγνή) και σαλαμάκι Milano. Βέβαια, όπως είπαμε στην γέμιση μπορείτε να βάλετε υλικά της αρεσκείας σας, κάποιο άλλο είδος τυριού, αλλά προτιμήστε σίγουρα τυρί που λιώνει, ζαμπόν, μπέϊκον, μανιτάρια κτλ. Δεν χρειάζεται όμως να τα παραγεμίσετε, όσο πιό λιτά είναι. τόσο πιό πολύ θα τα ευχαριστηθείτε!
Τα πανζερότι τρώγονται όπως η πίτσα, ζεστά, μόλις βγούν από το τηγάνι! Βέβαια, αν περισσέψουν μην τα περιφρονήσετε, είναι υπέροχα αν τα ξαναζεστάνετε για λίγα δευτερόλεπτα στον μικροκυματικό.

Δόση :γιά 15-16 παντζερότι
Βαθμός δυσκολίας συνταγής :μέτρα δύσκολη
Υλικά : 150 gr φυσικό προζύμιαναζωογονημένο την προηγούμενη ημέρα,
      200 gr αλεύρι γοχ.,
            200 gr αλεύρι δυνατό,
          100 gr αλεύρι κίτρινο,
                190 gr νερό χλιαρό,
            80 gr κρέμα γάλακτος με 35% λιπαρά, σε θερμοκρασία δωματίου,
            20 gr ελαιόλαδο παρθένο έξτρα,
                12 gr αλάτι.
γιά την γέμιση :έτοιμη σπιτική σάλτσα γιά πίτσα,
                            μοτσαρέλα,
                            σαλάμι.
γιά το τηγάνισμα : σπορέλαιο.
Προετοιμασία :
Αφήστε το προζύμι σε θερμοκρασία δωματίου γιά ένα δίωρο. Κόψτε το σε κομματάκια και βάλτε το στον κάδο του μίξερ. Προσθέστε το νερό και την κρέμα γάλακτος και αναμείξτε με το φτερό, μέχρι να διαλυθεί τελείως.
Προσθέστε τα αλεύρια και το λάδι και αρχίστε να δουλεύετε την ζύμη. Μόλις γίνει αρκετά συμπαγής προσθέστε και το αλάτι. Αφήστε την ζύμη να δουλευτεί καλά, γιά περίπου 15 λεπτά, μέχρι να μαζευτεί γύρω από τον γάντζο του μίξερ (σημάδι ότι έχει σχηματιστεί ένα ισχυρό δίχτυ γλουτένης).
Σκεπάστε την ζύμη και αφήστε την να ξεκουραστεί σε θερμοκρασία δωματίου γιά μία ώρα. Κάντε έναν γύρο διπλωμάτων μέσα στον κάδο του μίξερ, πλάστε την ζύμη σε μπάλα και βάλτε την μέσα σε ένα ευρύχωρο σκεύος. Τοποθετήστε την στο ψυγείο και αφήστε την να ξεκουραστεί γιά 12 ώρες (όλη τη νύχτα).
Βγάλτε την ζύμη από το ψυγείο και αφήστε την να σταθεί σε θερμοκρασία δωματίου γιά 4-5 ώρες (αν η θερμοκρασία είναι υψηλή μειώστε τον χρόνο παραμονής).
Χωρίστε την ζύμη σε μπαλάκια. Γιά να γίνουν τα πανζερότι ομοιόμορφα, καλύτερο είναι να τα ζυγίσετε. Εγώ δεν τα ήθελα να γίνουν τεράστια και τα ζύγισα 50-60 γρ., αλλά μπορείτε να τα κάνετε και μεγαλύτερα, γύρω στα 80 γρ. Δουλέψτε λίγο το κάθε κομμάτι ζύμης, μαζέψτε τις άκρες του στο κάτω μέρος, ώστε να γίνει λεία η επιφάνεια του, πασπαλίστε με λίγο αλευράκι, σκεπάστε με ένα καθαρό πανί και αφήστε τα να ξεκουραστούν μία ωρίτσα.

Στο εν τω μεταξύ, ετοιμάστε τα υλικά της γέμισης. Αν δεν έχετε έτοιμη σάλτσα, ετοιμάστε μία απλή σάλτσα ντομάτας, με φρέσκιες ντομάτες, ελαιόλαδο, σκόρδο και λίγο βασιλικό; αφήστε την να βράσει 30 λεπτά, να νοστιμίσει. Η σάλτσα θα πρέπει να είναι σχετικά στεγνή, ώστε να μην νοτίσει την ζύμη αλλά και να μην κινδυνεύει να κυλήσει μέσα από το παντζερότο. Κόψτε το τυρί και το σαλάμι σε κομματάκια.
Ανοίξτε το κάθε μπαλάκι ζύμης επάνω σε ελαφρά αλευρωμένη επιφάνεια, σε στρογγυλό φύλλο με διάμετρο περίπου 20 εκ. Βρέξτε τα δάχτυλα σας και υγράνετε την άκρη του φύλλου. Τοποθετήστε στο κέντρο 1 κουταλιά από την σάλτσα, μερικά κομμάτια μοτσαρέλα και σαλάμι. Διπλώστε την ζύμη σε μισοφέγγαρο και πιέστε τις άκρες της με ένα πηρούνι.
Ζεστάνετε αρκετό σπορέλαιο στους 180°C. Τηγανίστε τα παντζερότι και από τις δύο πλευρές, μέχρι να ροδίσουν. Ακουμπήστε τα σε απορροφητκό χαρτί, γιά να στραγγίσουν από το περιττό λάδι.
Σερβίρετε τα αμέσως!

PANZEROTTI
per i QUANTI MODI DI FARE E RIFARE

Ultimo appuntamento dei Quanti prima della pausa estiva, e oggi scopriremo i segreti per preparare dei panzerotti flufosi!

I panzerotti, o pizze fritte, sono piccoli calzoni che vengono preparati con gli stessi ingredienti della pizza. La storia del panzerotto è lunga, nasce durante il '700 in Puglia, nella cucina di un' abile massaia, o secondo altri dalle mani di un fornaio sconosciuto. Ricettina di riciclo che utilizza gli avanzi della massa di pane, insaporiti con quello che si trovava quasi sempre nella dispensa di una casa povera, cioè pomodori, formaggio, salumi, acciughe, capperi etc. Queste pizzette chiuse, preparate di solito fritte, rappresentavano la cena per molte famiglie che non potevano permettersi banchetti migliori.
Il panzerotto è una specialità tipica delle regioni del centro-sud Italia da Lazio a Campania (dove viene chiamato anche calzone o pizza fritta), certo a Puglia, a Basilicata, a Molise, fino in Sicilia (chiamato pure calzone fritto). Non è da confondersi con i panzarotti (vedi ricetta qui) che sono crocchette di patate. Oltre ai classici panzerotti salati, ci sono anche le varianti dolci, preparate di solito durante il Carnevale, con ripieno alla confettura, crema gianduja, ricotta e copertura di zucchero semolato.
Infromazioni tratte da : taccuinistorici.it, Wikipedia
La ricetta proposta dalla Cuochina potete vederla qui, mentre qui potete vedere consigli e suggerimenti sulla preparazione. Siccome esisteva già una ricetta di panzerotti pubblicata al laboratorio, in versione light con cottura in forno (vedi qui), ho pensato di variare un po' questa volta. Così ho utilizzato prima di tutto il lievito madre e poi ho aggiunto del latte nell' impasto, e per essere precisa della panna di latte, che come è noto rende l' impasto soffice e fluffoso. Per la farcitura ho utilizzato il mio buono sugo per la pizza (vedi ricetta qui), mozzarella da cucina e salame Milano. Certo questa volta ho seguito i suggerimenti della tradizione, li ho fatti tuffare nell' olio caldo e sono venuti divini!
Però nel caso raro che avanzano, non trascurarli, sono ancora molto buoni scaldati per qualche minuto al microonde.

Dosi : per 15-16 panzerotti
Difficoltà della ricetta : media
Ingredienti : 150 gr lievito madre rinfrescato il giorno prima,
   200 gr farina 00,
           200 gr farina manitoba,
               100 gr farina gialla,
               190 gr acqua tiepida,
               80 gr panna a 35% grassi, a temperatura ambiente,
             20 gr olio extravergine di oliva,
               12 gr sale.
per il ripieno :sugo di pomodoro per la pizza homemade,
      mozzarella,
    salame.
per friggere : olio di semi.
Preparazione :
Lasciate il lievito madre a temperatura ambiente per un paio d' ore. Tagliatelo a pezzettini entro la bacinella della planetaria, aggiungete l' acqua e la panna e frullate.
Aggiungete le farine e cominciate ad impastare. Aggiungete il sale. Lasciate lavorare l' impasto per 15 minuti ca., fino ad incordare. Il segreto del panzerotto sta nella buona lavorazione dell' impasto.
Coprite e lasciate riposare a temperatura ambiente per un' oretta. Fate un giro di pieghe entro la bacinella, pirlate e ponete entro una ciotola capiente. Posizionate nel frigo e lasciate riposare per 12 ore o per tutta la notte.
Estraette l' impasto dal frigo e lasciate a temperatura ambiente per 4-5 ore (se la temperatura è troppo alta diminuite il tempo di riposo).
Dividete l' impasto a pezzettini (meglio pesarli). Io volevo i pazerotti non troppo grandi così ho pesato 50-60 gr, ma potete farli anche su 80 gr. Lavorate ogni pallina, pirlate, spolverizzate con poca farina, coprite con un panno e lasciate riposare a temperatura ambiente per un' oretta.

Nel frattempo preparate il ripieno. Se non avete il sugo gia pronto, potete prepararlo con pomodori freschi, olio di oliva, aglio e basilico; lasciate cuocere per mezz'oretta fino a pippiare. Tagliate il formaggio ed il salame a pezzettini.
Sul piano di lavoro leggermente infarinato, tirate ogni pallina in una sfoglia rotonda di ca. 20 cm di diametro. Inumidite le vostre dita e passate i bordi. Ponete nel centro 1 cucchiaio di sugo, pezzettini di formaggio e salame e chiudete a libro. Saldate i bordi premendo con le rebbi di una forchetta.
Fate friggere i panzerotti in abbondante olio caldo (180°C), fino a dorare da ambedue i lati. Ponete su carta assorbente per colare l' eccesso di olio.
Servite i panzerotti caldi!

ΚΑΛΟΚΑΙΡΙΝΗ ΤΑΡΤΑ ΜΕ ΚΡΕΜΑ ΜΑΣΚΑΡΠΟΝΕ ΚΑΙ ΦΡΕΣΚΑ ΦΡΟΥΤΑ

Το καλοκαίρι, και ειδικά το φετεινό, που μας προέκυψε με πολλή ζέστη, θέλει γλυκάκια εύκολα, ελαφριά και δροσερά!
Ετσι κι εγώ, σήμερα, την ημέρα της ονομαστικής μου εορτής, σας κερνάω μία δροσερή, καλοκαιρινή τάρτα, με κρέμα μασκαρπόνε και φρούτα εποχής, την οποία κάλλιστα θα μπορούσαμε να την χαρακτηρίσουμε και ως τσιζ-κέϊκ, αφού και μπισκοτένια βάση έχει και τυράκι στην κρέμα της. Δεν χρειάζεται ψήσιμο και ετοιμάζεται μέσα σε μισή ωρίτσα!

Δόση : γιά 6 άτομα
Βαθμός δυσκολίας συνταγής :πολύ εύκολη
Υλικά
γιά την βάση : 300 gr μπισκότα speculoos,
                        130 gr βούτυρο.
γιά την κρέμα : 200 ml κρέμα γάλακτος με 35% λιπαρά,
                            90 gr ζάχαρη άχνη,
250 gr μασκαρπόνε,
                            30 ml γλυκό κρασί Marsala.
γιά την διακόσμηση :φρέσκα φρούτα εποχής
                                      γλάσσο ζελατίνης (προαιρετικό).
Προετοιμασία :
Τρίψτε τα μπισκότα.
Λιώστε το βούτυρο και αφήστε το να χλιαρίνει. Αναμείξτε το με τα μπισκότα.
Πάρτε μία φόρμα διαμέτρου 26 εκ, κατά προτίμηση με λυόμενο τσέρκι. Στρώστε τον πάτο και το τσέρκι με αντικολλητοκό χαρτί. Βάλτε μέσα το μίγμα των μπισκότων, πατήστε με τα δάχτυλα μέχρι να σχηματιστεί ένα στρώμα με πάχος περίπου 1 εκ., καλύψτε και τα πλαϊνά σε ύψος 2 εκ. και πιέστε καλά, ώστε να γίνει η βάση συμπαγής. Βάλτε την βάση στο ψυγείο γιά ένα μισάωρο, ώστε να στερεοποιηθεί.
Ετοιμάστε την κρέμα. Χτυπήστε την κρέμα γάλακτος με την άχνη, μέχρι να γίνει σαντιγύ. Χτυπήστε το μαρκαρπόνε 1-2 λεπτά, να αφρατέψει. Προσθέστε την σαντιγύ και το γλυκό κρασί (εναλλακτικά μπορείτε να χρησιμοποιήσετε κάποιο λικέρ φρούτων) και αναμείξτε με μία μαρίζ. Βάλτε την στο ψυγείο.
Πλύντε και καθαρίστε τα φρούτα. Διαλέξτε φρούτα που δεν μαυρίζουν όταν μείνουν εκετεθειμένα στον αέρα. Εγώ χρησιμοποίησα ροδάκινα, βερύκοκα, κεράσια και ακτινίδια. Κόψτε τα σε φέτες ή αφήστε τα ολόκληρα, ανάλογα με το μέγεθος τους.
Βγάλτε την μπισκοτένια βάση από το ψυγείο. Ανοίξτε την φόρμα, αφαιρέστε το τσέρκι και τον πάτο και τοποθετήστε την βάση μέσα σε μία πιατέλα.
Βάλτε την κρέμα σε κορνέ με μύτη ίσια και φαρδειά και απλώστε την κρέμα επάνω στην βάση, ξεκινώντας από το κέντρο και σπειροειδώς. Στολίστε την επιφάνεια της τάρτας με τα φρούτα; εγώ πρόσθεσα και άνθη γιασεμιού.
Καλό είναι η τάρτα να καταναλωθεί αμέσως, ώστε να μην χάσει την φρεσκάδα της. Μπορείτε να την διατηρήσετε στο ψυγείο για 1-2 ημέρες. Αν θέλτε τα φρούτα να μην μαραθούν και να είναι τα χρώματα τους λαμπερά, περάστε τα με γλάσσο ζελατίνης (συνταγή εδώ).

CROSTATA ALLA FRUTTA, RICETTA SENZA COTTURA

L' estate del 2017 è stata rivelata particolarmente calda e con le temperature alti si cerca sempre dei dolci freschi e leggeri!
Oggi è il giorno del mio onomastico e per festeggiare ho scelto una crostata senza cottura. Potete chiamarla anche cheesecake, siccome ha la base di biscotti e la crema contiene il mascarpone. Ricettina fresca, super veloce, facilissima e di grande effetto!

Dosi : per 6 persone
Difficoltà della ricetta : facilissima
Ingredienti
per la base : 300 gr biscotti speculoos,
                       130 gr burro.
per la crema : 200 ml panna fresca a 35% grassi,
                       90 gr zucchero a velo,
   250 gr mascarpone,
                           30 ml vino Marsala.
per la finitura : frutta fresca di stagione,
                           gelatina neutra (facoltativo).
Preparazione :
Tritate finemente i biscotti.
Fate sciogliere il burro al microonde e lasciate intiepidire. Aggiungetelo ai biscotti e mescolate.
Prendete una tortitera da 26 cm di diametro, preferibilmente con il cerchio apribile. Foderate il fondo e i bordi con carta antiaderente. Versate il composto di biscotti, distribuitelo in un strato di ca. 1 cm sul fondo e sui bordi, all' altezza di 2 cm ca. Pressate bene con il fondo di un bicchiere, per renderlo compatto. Ponete nel frigo e lasciate riposare per mezz' oretta.
Preparate la crema. Montate la panna con lo zucchero a velo. Lavorate il mascarpone con una forchetta, per rendelo cremoso. Aggiungete la panna montata ed il Marsala e mescolate con una spatola. Ponete nel frigo.
Preparate la frutta. Scegliete dei frutti che non anneriscono una volta esposti all' aria. Io ho messo pesche, ciliegie, albicocche e kiwi. Lavate e asciugate i frutti e tagliate a fettine.
Estraette la trotiera dal frigo, aprite il cerchio e prendete la base di biscotti. Disponete entro un vassoio da portata.
Mettete la crema in un sac-a-poche con bocchetta larga e liscia. Distribuite a spirale la crema sulla base, cominciando dal centro. Decorate con la frutta.
Meglio consumare la crostata subito. Potete però conservarla nel frigo per un paio di giorni. Se volete impedire che la frutta appassiscano, ricoprite con gelatina neutra (ricetta qui).

ΡΥΖΟΣΑΛΑΤΑ NIGHT & DAY

Οι ρυζοσαλάτες μάλλον δεν είναι και πολύ διαδεδομένες στα ελληνικά τραπέζια. Είναι όμως ένα ωραίο ορεκτικό ή συνδευτικό, ιδιαίτερα δημοφιλές κατά τους ζεστούς μήνες, αφού κατά κανόνα σερβίρεται κρύα.
Σήμερα θα σας προτείνω να δοκιμάσετε μία από τις πιό δημοφιλείς ρυζοσαλάτες του διδικτύου. Αυτό που την κάνει τόσο δημοφιλή, εκτός από τον υπέροχο συνδυασμό των υλικών και των γεύσεων, είναι και το γεγονός ότι φέρει την υπογραφή εγγύησης του Luca Montersino!
Η ονομασία night & dayπροέρχεται βέβαια από το γεγονός ότι ο Montersinoστην ρυζοσαλάτα του παντρεύει το λευκό με το μαύρο ρύζι. Το βασικό υλικό, δηλαδή το ρύζι, συνδυάζεται με φρέσκα, σωταρισμένα λαχανικά, κουκουνάρι, σπεκ και αρωματικά, και δίνει ένα πιάτο με υπέροχα ραφινάτο συνδυασμό γεύσεων αλλά και ιδιαίτερα εντυπωσιακή ... σκηνική παρουσία!

Δόση :γιά 6 άτομα
Βαθμός δυσκολίας συνταγής :πολύ εύκολη
Υλικά : 180 gr ρύζι καρναρόλι,
             120 gr μαύρο ρύζι venere,
   70 gr speckσε μία φέτα,
             2 μικρά κολοκυθάκια (200 gr),
             1 μεγάλη κίτρινη πιπεριά (200 gr),
             1 τρυφερό καρότο (125 gr),
           30 gr κουκουνάρια,
           ελαιόλαδο παρθένο έξτρα,
               πιπέρι φρεσκοτριμμένο,
             αλάτι,
   σχοινόπρασο.
Προετοιμασία :
Ξεκινάμε την παρασκεύη της σαλάτας από το βράσιμο του ρυζιού, που πρέπει να γίνει ξεχωριστά γιά κάθε ποικιλία, γιατί απαιτούν διαφορετικό χειρισμό.
Βάλτε το μαύρο ρύζι μέσα σε ένα κατσαρολάκι και προσθέστε νερό βρύσης, μέχρι να το σκεπάσει εντελώς. Το μαύρο είναι ένα ρύζι ολικής, δηλαδή μη αποφλοιωμένο, και αν το ρίξετε απ'ευθείας μέσα στο ζεστό νερό, ο φλοιός του ψήνεται πρώτος, σκληραίνει και μετά είναι δύσκολο να βράσει μέχρι την καρδιά του κόκκου. Να διευκρινήσω ότι το μαύρο ρύζι venere (δείτε την σύντομη ιστορία του εδώ) δεν είναι αυτό που λέμε "άγριο ρύζι", πρόκειται για διαφορετική ποικιλία, δεν είναι πολύ εύκολο να το βρείτε στην ελληνική αγορά, αλλά αν ψάξετε σε καλά ντελικατέσεν σίγουρα κάπου θα το ανακαλύψετε! Προσθέστε 2 πρέζες αλάτι και βάλτε το κατσαρολάκι στη φωτιά; αφήστε το μαύρο ρύζι να βράσει περίπου 45 λεπτά. Στραγγίστε το και αφήστε το να κρυώσει.
Παράλληλα, βάλτε να βράσει νερό σε ένα δεύτερο κατσαρολάκι, προσθέστε 2-3 πρέζες αλάτι, ρίξτε μέσα το λευκό ρύζι (carnaroli) και αφήστε το να βράσει 15 λεπτά. Αν δεν βρείτε την ποικιλιά καρναρόλι, μπορείτε να χρησιμοποιήσετε και κάποια άλλη ποικιλία ρυζιού (πχ. μπασμάτι, ακόμη και parboiled). Προσοχή! το ρύζι δεν πρέπει να παραβράσει, αλλά να μείνει αλ ντέντε. Στραγγίστε το και αφήστε το να κρυώσει.
Το σπέκ (speck) είναι ένα αλλαντικό παρόμοιο με το προσούτο, το οποίο παρασκευάζεται στην Βόρεια Ιταλία και συγκεκριμένα στο Alto Adigeή Νότιο Τρυρόλο, εξ΄ου και η γερμανική του ονομασία, που σημαίνει λαρδί. Αν δεν βρείτε, μπορείτε να βάλετε προσούτο, αλλά και ζαμπόν, καπνιστή μπριζόλα ή γαλοπούλα, αν και η γεύση βέβαια δεν θα είναι το ίδιο πράγμα! Κόψτε το σπεκ σε κυβάκια.
Ετοιμάστε τα λαχανικά. Καθαρίστε τα και κόψτετα όλα σε κυβάκια, όσο το δυνατόν πιό ομοιόμορφα.
Σε ένα ευρύχωρο τηγάνι βάλτε λίγο ελαιόλαδο και βάλτε το στην φωτιά. Προσθέστε πρώτα τα καρότα. Σωτάρετε γιά 1-2 λεπτά και προσθέστε τις πιπεριές. Σωτάρετε 1-2 λεπτά και προσθέστε τα κολοκυθάκια. Πρσθέστε το ανάλογο αλάτι και φρεσκοτριμμένο πιπέρι και σωτάρετε 3-4 λεπτά ακόμη. Τα λαχανικά πρέπει να σωταριστούν μεν, αλλά να παραμείνουν τραγανά. Προσθέστε τέλος και το σπεκ και σωτάρετε πολύ σύντομα, για 1 λεπτό ακόμη. Αδειάστε το περιεχόμενο του τηγανιού σε μία πιατέλα και αφήστε το να κρυώσει.
Σωτάρετε ξεχωριστά τα κουκουνάρια με λίγο ελαιόλαδο, μέχρι να πάρουν χρώμα.
Βάλτε όλα τα υλικά της ρυζοσαλάτας μέσα σε ένα μεγάλο μπωλ. Προσθέστε και 2 κ.σ. σχοινόπρασο ψιλοκομμένο. Αν δεν έχετε σχοινόπρασο, μπορείτε να χρησιμοποιήσετε κάποιο άλλο μυρωδικό, όπως βασιλικό, μέντα, θυμάρι, λεμονοθύμαρο ή ξύσμα από λεμονόφλουδα. Προσθέστε λίγο ελαιόλαδο καλής ποιότητας και αναμείξτε.
Σερβίρετε την ρυζοσαλάτα μέσα σε μία μεγάλη σαλατιέρα και στολίστε την με λίγο σχοινόπρασο και κουκουνάρια. Μπορείτε επίσης να την σεβίρετε μέσα σε ατομικά μπολάκια. Γιά ακόμη πιό εντυπωσιακή παρουσίαση στο τραπέζι, χρησιμοποιήστε ένα μικρό τσέρκι και τοποθετήστε την κατ΄ ευθείαν στα πιάτα που θα παρουσιάσετε στους καλεσμένους σας!

INSALATA DI RISO NIGHT & DAY

D' estate i piatti freddi sono particolarmente graditi!
L' insalata di riso night and day, firmata Luca Montersino è veramente un piatto eccellente! Il suo nome lo deve ai due tipi di riso utilizati, bianco e nero. Facile da preparare, di sapore fresco e raffinato e di grande effetto visivo, se non l' avete ancora provata, fatelo subito!

Dosi : per 6 persone
Difficoltà della ricetta : facile
Ingredienti : 180 gr riso carnaroli,
             120 gr riso venere,
   70 gr speck in una fetta,
           2 zucchine piccole (200 gr),
             1 peperone giallo (200 gr),
               1 carota (125 gr),
             30 gr pinoli,
   olio extravergine di oliva,
   pepe nero macinato al momento,
   sale,
   erba cipollina.
Preparazione :
La preparazione si comincia dalla cottura del riso.
Ponete il riso venere in una casseuola, aggiungete acqua dal rubinetto fino a coprirlo completamente, aggiungete 2 pizzichi di sale e portate sul fuoco. Siccome il riso Venere è integrale, se viene aggiunto in acqua bollente, la parte esterna del chicco si cuoce subito ed irrigidisce e poi fa fatica a cuocere. Fate cuocere il riso Venere per 45 minuti, scolate e lasciate raffreddare.
Nel frattempo entro un' altra casseruola, portate ad ebbollizione dell' acqua leggermente salata. Versate il riso carnaroli, fate cuocere per 15 min ca., lasciandolo al dente. Scolate e lasciate raffreddare.
Tagliate lo speck a cubetti.
Mondate le verdure e tagliate a cubetti della stessa grandezza.
Versate un filo di olio entro una padella e portate sul fuoco. Aggiungete le carote e fate saltare per un paio di minuti. Aggiungete poi i peperoni, saltate per un paio di minuti e aggiungete le zucchine. Salate e pepeate e saltate per 3-4 minuti, così che le vedure restino croccani. Aggiungete lo speck, saltate per 1 minuto e ritirate dal fuoco. Lasciate raffreddare.
Separatemente fate rosolare i pinoli con un filo di olio.
Ponete tutti gli ingredienti entro una ciotola capiente. Aggiungete 2 cucchiai di erba cipollina tritata finemente, un filo d' olio e mescolate. Potete variare gli aromi, mettendo al posto dell' erba cipollina del basilico, timo limonato, menta o zeste di limone.
Servite l' insalata nigh & day entro una terrina, decorata con qalche foglia di erba cipollina e pinoli tostati. Potete anche servirla in monoporzioni, entro ciotoline o piccole pirofile o entro un piattino, dandole forma con l' aiuto di un anello.

ΠΑΓΩΤΟ ΜΕ ΓΕΥΣΗ ΤΙΡΑΜΙΣΟΥ

Δεν μπορώ να πω ότι τρελλαίνομαι γιά το παγωτό, αλλά το φετεινό καλοκαίρι, όπως και πριν 4 χρόνια, έχω φτιάξει ήδη πολύ παγωτό! Ισως να φταίει και το γεγονός ότι το καλοκαίρι φέτος ξεκίνησε με 2 δόσεις καύσωνα, οπότε τα δροσερά γλυκά ήταν επιβεβλημένα.
Εννοείται πως το να αγοράσω έτοιμο παγωτό, ακόμη και απο ζαχαροπλαστείο, ούτε καν το σκέφτομαι πλέον, οπότε οι κατσαρόλες και η παγωτομηχανή στο laboratorio ... πήραν φωτιά και η παραγωγή διατηρείται σταθερά στις δύο γεύσεις την εβδομάδα (γιά πρακτικούς λόγους πιό πολύ, γιά να αξιοποιήσω όλο το μπουκάλι με το γάλα που αγοράζω γιά να φτιάξω το παγωτό). Ετσι ξαναθυμηθήκαμε παλιές αγαπημένες συνταγές, ενώ δοκιμάσαμε και καινούργιες, οι οποίες ήταν αξιόλογες και αποφάσισα να σας τις παρουσιάσω.
Θα ξεκινήσω με το παγωτό με γεύση τιραμισού. Δεν είναι ένα παγωμένο τιραμισού ή αλλιώς σεμιφρέντο, όπως το είχαμε φτιάξει εδώ, αλλά ένα παγωτό, που περιέχει αρκετά από τα συστατικά του πραγματικού τιραμισού και βέβαια η γεύση του είναι 100% φυσική. Πάντα η βάση είναι μη επεξεργασμένες πρώτες ύλες : φρέσκο γάλα καλής ποιότητας, κρεμα γάλακτος και φρέσκα αυγά απο κότες ελευθέρας βοσκής.
Εδώμπορείτε να διαβάσετε γιά τα είδη του παγωτού και γενικές οδηγίες γιά την παρασκευή του.

Δόση : 750 ml περίπου
Βαθμός δυσκολίας συνταγής :μέτρια δύσκολη
Υλικά : 400 gr φρέσκο γάλα πλήρες,
            160 gr ζάχαρη απο ζαχαροκάλαμο ραφιναρισμένη (λευκή),
            3 κρόκους αυγών,
3 gr αλεύρι από σπόρους χαρουπιών,
      2 κ.σ. γάλα σε σκόνη,
      50 ml καφέ εσπρέσσο,
              190 gr μασκαρπόνε,
50 ml γλυκό κρασί Marsala.
γιά το σερβίρισμα :κακάο άγλυκο,
                                 μπισκότα σαβαγιάρ.
Προετοιμασία :
Δουλέψτε το μασκαρπόνε με ένα πηρούνι, να αφρατέψει.
Βάλτε το γάλα μέσα σε ένα κατσαρολάκι, προσθέστε την μισή ζάχαρη και βάλτε το σε μέρια φωτιά. Προσοχή, δεν θέλουμε να βράσει, μόνον να ζεσταθεί!
Παράλληλα χτυπήστε τους κρόκους των αυγών με την υπόλοιπη ζάχαρη, μέχρι να ασπρίσουν. Αναμιγνύοντας συνεχώς προσθέστε περίπου το μισό ζεστό γάλα. Προσθέστε το χαρουπάλευρο, το γάλα σε σκόνη και τον καφέ και αναμείξτε.
Ρίξτε το μίγμα μέσα στο κατσαρολάκι με το υπόλοιπο γάλα και τοποθετήστε το στην φωτιά. Αναμιγνύετε συνεχώς μέχρι η κρέμα να αρχίζει πήζει και να φτάσει σε θερμοκρασία 82°C.
Κατεβάστε το κατσαρολάκι από την φωτιά, προσθέστε το μασκαρπόνε και αναμείξτε καλά. Κρυώστε την κρέμα, βάζοντας το κατσαρολάκι μέσα σε ένα μεγαλύτερο σκεύος με κρύο νερό και παγάκια. Προσθέστε τέλος και το Marsala.
Τοποθετήστε την κρέμα μέσα στο ψυγείο, στο πιό δροσερό σημείο και αφήστε την να ξεκουραστεί για 4 ώρες τουλάχιστον (εγώ προτιμώ να την αφήνω όλη την νύχτα).
Ενεργοποιήστε την παγωτομηχανή και αφήστε την να δουλέψει άδεια γιά 3-4 λεπτά. Ρίξτε μέσα το μίγμα του παγωτού σταδιακά και αφήστε το να δουλευτεί μέχρι η μηχανή να σταματήσει από μόνη της.
Ρίξτε μερικές κουταλιές από το παγωτό μέσα σε ένα γυάλινο ή μεταλλικό σκεύος με καπάκι που κλείνει ερμητικά. Πασπαλίστε με λίγο κακάο (μην ξεχάσετε να το περάσετε από ένα κόσκινο, γιατί συνήθως σχηματίζει σβώλους). Συνεχίστε δημιουργώντας στρώσεις παγωτού με κακάο ενδιάμεσα.
Τοποθετήστε το παγωτό στην κατάψυξη.
Σερβίρετε με τριμμένα μπισκότα σαβαγιάρ.

GELATO AL TIRAMISU

Anche se non amo particolarmente il gelato, quest' estate ne ho già preparato tanto! Puo darsi che la ragione è stata il caldo eccessivo, che fa crescere la voglia per un dolce fresco!
Siccome il gelato greco, pure quello artigianale, lascia a desiderare, la soluzione era solo una : di prepararlo a casa! Così, già da un paio di mesi, ogni fine settimana preparo sempre 2 gusti! Ho cominciato con quelli già assaggiati per passare poi a gusti nuovi, che ci avrebbe piaciuto assaggiare.
Comincio con il gelato al tiramisù. Anche se ben diverso dal tiramisù semifreddo, è stato preparato con gli ingredienti del tiramisù classico, e servito con i savoiardi.

Dosi : 750 ml ca.
Difficoltà della ricetta : media
Ingredienti : 400 gr latte fresco intero,
                             160 gr zucchero di canna raffinato (bianco),
           3 tuorli,
   3 gr farina di semi di carrube,
   2 cucchiai latte in polvere,
   50 ml caffè,
               190 gr mascarpone,
   50 ml vino Marsala.
per la finitura : cacao amaro in polvere,
                              savoiardi.
Preparazione :
In una ciotola lavorate il mascarpone con una frochetta.
Versate il late in un pentolino, aggiungete metà di zucchero e portate sul fornello.
Sbattete i tuorli con lo zucchero restante, fino a prendere una crema chiara. Aggiungete a filo ca. metà del latte tiepido. Aggiungete la farina di carrube, il latte in polvere ed il caffè e mescolate. Versate nel pentolino. Mescolate fino a raggiungere i 82°C (se non avete il termometro, la crema deve velare il dorso di un cucchiaio).
Abbatete la temperatura della crema. Aggiungete il Marsala.
Ponete la crema nel frigo e lasciate riposare per 4 ore almeno (io preferisco lasciarla per tutta la notte).
Azionate la gelatiera e lasciate in funzione vuota per 3-4 minuti. Versate gradatamente il composto del gelato e lasciate la mantecatura alla gelatiera, fino che si fermi da sola.
Versate il gelato a cucchiaiate entro un recipiente di vetro o di metallo, alternando con una spolverata di cacao. Chiudete il recipiente e posizionate nel freezer.
Servite con savoiardi sbricciolati e interi e una spolverata di cacao.

ΠΑΓΩΤΟ ΜΕ ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΗ ΣΟΚΟΛΑΤΑ

Οταν ρωτάω τους άντρες μου τι γεύση παγωτό θέλουν να φτιάξω, 99% η απάντηση είναι "σοκολάτα"! Κι εγώ είμαι λάτρης της σοκολάτας και η προσπάθεια μου επικεντρώθηκε στο να φτιάξω ένα παγωτό με φούλ σοκολατένια γεύση και ωραία βελούδινη υφή.
Αυτό το παγωτό έχει γίνει το αγαπημένο μας, και το έχω φτιάξει ήδη αρκετές φορές το φετεινό καλοκαίρι!

Δόση : 750 ml περίπου
Βαθμός δυσκολίας συνταγής :μέτρια δύσκολη
Υλικά : 500 ml γάλα πλήρες φρέσκο,
50 gr κακάο άγλυκο,
2 κρόκους αυγών,
100 gr ζάχαρη απο ζαχαροκάλαμο ραφιναρισμένη (λευκή),
20 gr δεξτρόζη,
2,5 gr αλεύρι από σπόρους χαρουπιών,
80 gr κουβερτούρα 60% κακάο,
200 ml κρέμα γάλακτος 35% λιπαρά.
Προετοιμασία :
Κόψτε την κουβερτούρα σε μικρά κομματάκια.
Διαλύστε το κακάο στο γάλα, και βάλτε το μίγμα να βράσει για 3 λεπτά.
Χτυπήστε τους κρόκους των αυγών με την ζάχαρη, μέχρι να ασπρίσουν. Προσθέστε την δεξτρόζη και το χαρουπάλευρο και αναμείξτε. Προσθέστε το γάλα, αφήνοντας το να τρέχει σαν κλωστή και χτυπώντας με το αυγογδάρτη, ώστε να μην ψηθούν τα αυγά.
Μεταφέρετε το μίγμα στο κατσαρολάκι και τοποθετήστε το στην φωτιά. Αναμιγνύετε συνεχώς, μέχρι να αρχίστει να δένει η κρέμα και να φτάσει σε θερμοκρασία 83°C. Κατεβάστε την κρέμα από την φωτιά, προσθέστε την κουβερτούρα και αναμείξτε μέχρι να λιώσει τελείως.
Κρυώστε την κρέμα, τοποθετώντας το κατσαρολάκι μέσα σε σκεύος με κρύο νερό. Τοποθετήστε την στο ψυγείο και αφήστε την να ξεκουραστεί γιά 3 ώρες τουλάχιστον, ώστε να κρυώσει καλά.
Χτυπήστε την κρέμα γάλακτος σε παχύρρευστη μορφή, σαν γιαούρτι. Προσθέστε την στην κρύα κρέμα σοκολάτας και αναμείξτε.
Βάλτε την παγωτομηχανή να δουλέψει άδεια γιά 3-4 λεπτά. Ρίξτε σταδιακά το μίγμα του παγωτού. Αφήστε το να δουλευτεί στην μηχανή και να αφρατέψει, μέχρι αυτή να σταματήσει από μόνη της.
Μεταφέρετε το παγωτό μέσα σε σκεύος (γυάλινο ή μεταλλικό) που να διαθέτει καπάκι που κλείνει καλά. Τοποθετήστε το στην κατάψυξη.

GELATO AL CIOCCOLATO

Quando chiedo ai miei uomini, quale gusto di gelato hanno voglia di assaggiare, la risposta è quasi sempre la stessa : al cioccolato!
Ametto che anch' io sono choco-holic, e così ho cercato di preparare il gelato più cioccolatoso che possa esserci!

Dosi : 750 ml ca
Difficoltà della ricetta : media
Ingredienti : 500 ml latte fresco intero,
50 gr cacao amaro,
2 tuorli,
100 gr zucchero di canna raffinato (bianco),
20 gr destrosio,
2,5 gr farina di semi di carrube,
80 gr cioccolato fondente al 60% cacao,
200 ml panna a 35% grassi.
Preparazione :
Tritate finemente il cioccolato fondente.
Stemperate il cacao nel latte e fate cuocere per 3 minuti.
Sbattete i tuorli con lo zucchero fino a prendere una crema chiara. Aggiungete il destrosio e la farina di carrube e mescolate. Sattendo sempre, per non fare cuocere le uova, aggiungete il latte a filo.
Trasferite il composto nella casseruola e portate a 83°C, mescolando continuamente. Ritirate dal fuoco, aggiungete il cioccolato e mescolate fino ad incorporarlo.
Abbatete la temperatura della crema inglese. Mettete nel frigo e lasciate riposare per 3 ore almeno.
Semimontate la panna. Versatela nella crema ben fredda e mescolate.
Azionate la gelatiera e lasciatela in funzione vuota, per 3-4 minuti. Versate gradatamente il composto del gelato e lasciate che sia mantecato, fino che la gelatiera si fermi da sola.
Trasferite entro un recipiente di vetro o di metallo, munito di coprechio a chiusura ermetica. Pozisionate nel freezer.

ΣΠΑΓΚΕΤΙ ΑΛΑ ΝΕΡΆΝΟ

Το Νεράνο, είναι ένα μικρό ψαροχώρι, που βρίσκεται σε μία από τις πιό γραφικές περιοχές της Νότιας Ιταλίας, μεταξύ του Σορέντο και της ακτογραμμής του Αμάλφι. Το όνομα του, το οφείλει στον ρωμαίο αυτοκράτορα Τιβέριο Κλαύδιο Νέρωνα (έμεινε γνωστός στην ιστορία ως Τιβέριος Ιούλιος Καίσαρας Αύγουστος). Ο Τιβέριος λάτρευε την περιοχή, και ιδίως το νησάκι του Κάπρι, και περνούσε εκεί αρκετό από τον ελεύθερο χρόνο του. Μία ημέρα προσέγγισε στην μικρή παραλία Marina del Cantone, μαγεύτηκε από την άγρια ομορφιά του τοπίου, και αποφάσισε να χτίσει εκεί ακόμη μία βίλλα; γιά να τιμήσει δε την αγαπημένη του τοποθεσία, έδωσε στο παρακείμενο χωριουδάκι το όνομα του, Neronianum, το οποίο έπειτα παραφθάρθηκε σε Nerano.

Στην δεκαετία του ΄50, η περιοχή προσέλκυε πολλούς επώνυμους, μεταξύ αυτών και ο πρίγκηπας του Sirignano, ο οποίος συνήθιζε να επισκέπτεται την τρατορία της Ρόζας στο μικρό λιμανάκι της παραλίας του Νεράνο, γιά να απολαμβάνει το αγαπημένο του φρέσκο ψαράκι. Κάποια ημέρα όμως, έτυχε να μην υπάρχει φρέσκο ψάρι, γιά το γεύμα του πρίγκηπα. Η έμπειρη μαγείρισσα, είχε την έμπνευση να συνδυάσει τα τηγανητά κολοκυθάκια με το τοπικό τυρί προβολόνε del Monaco, καί να προσφέρει στον εκλεκτό πελάτη της ένα πιάτο με πλούσια κρεμώδη, τυρένια σάλτσα, λιτό και υπέροχο μέσα στην απλότητα του, που συνδύαζε αριστοτεχνικά τις γεύσεις των ελάχιστων υλικών του! Αυτή η "sciuè sciuè" (σκιουέ-σκιουέ, ναπολετάνικη έκφραση που σημαίνει γρήγορη και εύκολη χωρίς όμως να υπολείπεται ποιότητας) μακαρονάδα της Ρόζας, σύντομα έγινε θρυλική και πέρασε στην τοπική μαγειρική παράδοση! Πολλοί την παρομοιάζουν και με την καρμπονάρα, στην καλοκαιρινή της εκδοχή!
Η μαγειρική τέχνη στα σπαγκέτι αλά Νεράνο, επιβάλλει τα κολοκυθάκια να τηγανιστούν και να ροδίσουν τόσο, ώστε να παραμείνουν μαλακά χωρίς όμως να λιώσουν, και η σάλτσα των τυριών να προκύψει αρκούντως κρεμώδης. Αλλες μικρές λεπτομέρειες, που κάνουν την διαφορά στην γεύση, είναι η χρήση σπαγκέτι και όχι κοντού ζυμαρικού, το ελαιόλαδο και το είδος του τυριού. Παραδοσιακά χρησιμοποιούν το τοπικό provolone del Monaco, τυράκι από αγελαδινό γάλα, τουλάχιστον 6μηνης ωρίμανσης, το οποίο φυσικά δεν μπόρεσα να βρώ στην Ελλάδα, και στην θέση του χρησιμοποίησα το κλασσικό πικάντικο προβολόνε.

Δόση :γιά 5 άτομα
Βαθμός δυσκολίας συνταγής :εύκολη
Υλικά : 500 gr σπαγκέτι Νο5,
1 kg κολοκυθάκια (5 μέτρια σε μέγεθος),
αλάτι,
ελαιόλαδο παρθένο έξτρα,
2 σκελίδες σκόρδο,
πιπέρι μαύροφρεσκοτριμμένο,
200 gr κίτρινα τυριά που έχουν υποστεί ωρίμανση (προβολόνε και εναλλακτικά κατσοκαβάλο, παρμιτζάνο, πεκορίνο),
3-4 φρέσκα φύλλα βασιλικού.
Προετοιμασία :
Τρίψτε τα τυριά σε έναν τρίφτη με χοντρές τρύπες.
Οπως είπαμε το μυστικό γιά την επιτυχία της συνταγής, είναι το σωστό τηγάνισμα των κολοκυθιών. Αφαιρέστε τις άκρες τους και κόψτε τα κολοκυθάκια σε λεπτές ροδέλες; αν δεν τα καταφέρνετε με το μαχαίρι (οι ιταλοί επιμένουν ότι το κόψιμο πρέπει να γίνεται με το χέρι), χρησιμοποιήστε το μαντολίνο.
Ζεστάνετε αρκετό ελαιόλαδο μέσα σε ένα βαθύ τηγάνι. Μην χρησιμοποιήσετε σπορέλαιο, αλλάζει όλη την γεύση της συνταγής! Τηγανίστε τα κολοκυθάκια, λίγα κάθε φορά ώστε να μην κατεβαίνει πολύ η θερμοκρασία του λαδιού, μέχρι να αρχίσουν να παίρνουν χρώμα. Ακουμπήστε τα σε απορροφητικό χαρτί, γιά να στραγγίσουν από το περιττό λάδι, και αλατίστε.
Αφού τηγανίσετε όλα τα κολοκυθάκια, βάλτε το νερό γιά τα μακαρόνια (δείτε εδώοδηγίες γιά να βράσετε σωστά την πάστα).
Παράλληλα, βάλτε μέσα σε ένα ευρύχωρο τηγάνι 2 κ.σ. ελαιόλαδο και σωτάρετε τις σκελίδες του σκόρδου, ολόκληρες και τσακισμένες. Μόλις αρχίσουν να ροδίζουν αφαιρέστε τες.
Βράστε τα σπαγκέτι 2 λεπτά λιγότερο από την ένδειξη που υπάρχει στην συσκευασία τους. Χωρίς να τα στραγγίσετε, με μία λαβίδα, μεταφέρετε τα μέσα στο τηγάνι με το αρωματισμένο λάδι. Προσθέστε τα κολοκυθάκια και λίγο από το νερό όπου έβρασαν τα μακαρόνια (περίπου 1 κουτάλα του φαγητού) και αφήστε τα να σιγοβράσουν 2-3 λεπτά. Σβύστε την φωτιά, προσθέστε σταδιακά και τα τυριά, αναμιγνύοντας, ώστε να γίνει η λεγόμενη "μαντεκατούρα"και σχηματιστεί μία ωραία κρεμώδης σαλτσούλα.
Μερικοί προτείνουν και την προσθήκη βουτύρου στην σάλτσα, δεν προβλέπεται όμως στην παραδοσιακή συνταγή.
Προσθέστε τέλος τα ψιλοκομμένα φύλλα του βασιλικού και λίγο φρεσκοτριμμένο μαύρο πιπέρι.
Σερβίρετε τα σπαγκέτι αλά Νεράνο αμέσως, όσο είναι ακόμη ζεστά!

SPAGHETTI ALLA NERANO

Nerano, è un paesino di pescatori, che si trova tra Sorrento e la Costiera Amalfitana. Il suo nome viene dall' Imperatore Tiberio Claudio Nerone, che adorava la zona, e spesso ci trascorreva il suo tempo libero. Un giorno si sbarcò a Marina del Cantone e restò incantato dalla belezza di questo porticello, tanto da decidere subito di costruire lì una delle sue ville, e onorare il paese vicino, dandogli il suo nome e chiamandolo Neronianum, che poi con il passare dei secoli si tramutò a Nerano.
Durante gli anni '50, nella trattoria di Rosa a Marina el Cantone, un giorno arrivò un cliente frequente celebre, il Principe di Sirignano; però la signora Rosa a quel giorno non aveva il pesce fresco, che tanto amava il principe, ad ofrirgli. Così ella pensò a preparare una spaghettata sciuè sciuè, con quello che ne disponeva, le zucchine e il provolone del Monaco. La ricetta ha a avuto subito tanto successo, che è stata integrata nella tradizione culinaria locale. Molti la paragonano con una carbonara di versione estiva!
L' arte culinaria per gli spaghetti alla Nerano, sta nella corretta cottura delle zucchine, che devono essere fritte ma non secche. Altri piccoli segreti, l' utilizzo dell' olio di oliva, degli spaghetti (mai la pasta corta!) e dei formaggi stagionati. Io - certo! - non ho trovato in Grecia il provolone del Monaco e nel suo posto ho utilizzato il provolone piccante.

Dosi : per 5 persone
Difficoltà della ricetta : facile
Ingredienti : 500 gr spaghetti Νο5,
1 kg zucchine (5 medie),
sale,
olio extravergine di oliva,
2 spicchi d' aglio,
pepe nero, macinato sul momento,
200 gr formaggi stagionati (provolone del Monaco, cacciocavallo, parmigiano, pecorino),
3-4 foglie di basilico.
Preparazione :
Grattugiate i formaggi con una grattugia a fori grossi.
Come abbiamo già detto, il segreto per la buona riuscita dei spaghetti alla Nerano, sta nella cottura della zucchine. Spuntate le zucchine e tagliatele, preferibilmente a mano con un coltello affilato, a rontelle sottili.
Fate scaldare abbondante olio extravergine di oliva entro una padella. Non utilizzare olio di semi, ne altera il sapore del piatto! Fate friggere le zucchine, poche alla volta, per non abbassare la temperatura dell' olio, fino a cominciare a prendere colore. Ponete Su carta assorbente, per scolare l' ecceso di olio, e salate.
Quando avete finito con le zucchine, mettete dell' acqua per la cottura della pasta.
Nello stesso tempo, entro una padella capiente, fate appena rosolare i spicchi d' aglio schiacciati, con 4 cucchiai di olio (siate molto attenti a non lasciarli bruciare!). Eliminate l' aglio.
Fate cuocere i spaghetti rigorosamente al dente (meglio 2 minuti meno dall' indicazione sul pacchetto). Senza scolarli, trasferiteli con una pinza nella padella con l' olio insaporito di aglio. Aggiungete le zucchine, ca. 1 mestolo dall' acqua di cottura della pasta e lasciate cuocere su fuoco dolce, per un paio di minuti. Ritirate dal fuoco, aggiungete gradatamente il formaggio e mantecate.
Nella mantecatura c'è chi aggiunge anche una noce di burro, ma non si prevede nella ricetta originale.
Aggiungete una bella spoverizzata di pepe nero macinato sul momento, e le foglie di basilico tagliate finemente.
Servite i spaghetti alla Nerano ben caldi!

ΤΣΙΖΚΕΪΚ ΜΟΚΑ ΜΕ ΑΜΑΡΕΤΙ

Αυτό το τσιζκέϊκ, συγκεντρώνει όλες τις προϋποθέσεις που πρέπει να έχει ένα καλοκαιρινό γλυκό : δεν χρειάζεται ψήσιμο, είναι εύκολο, είναι γρήγορο, είναι δροσερό και είναι πεντανόστιμο! Προλαβαίνετε να το ετοιμάσετε γιά το αυριανό γιορτινό τραπέζι του Δεκαπενταύγουστου!
Η συνταγή είναι από εδώ με μερικές μικρές τροποποιήσεις.

Δόση :γιά 10 άτομα
Βαθμός δυσκολίας συνταγής :πολύ εύκολη
Υλικά
γιά το μαλακό γλάσο σοκολατας : 50 gr κρέμα γάλακτος περιεκτικότητας 35% σε λιπαρά,
50 gr νερό,
35 gr κακάο άγλυκο,
85 gr ζάχαρη κρυσταλλική,
6 gr (3 φύλλα) ζελατίνη.
γιά την βάση : 200 gr μπισκοτάκια αμαρέτι,
90 gr βούτυρο.
γιά την κρέμα : 50 gr καφέ εσπρέσσο,
6 gr λυοφιλοποιημένο (στιγμιαίο) καφέ,
4 gr (2 φύλλα) ζελατίνη,
250 gr μασκαρπόνε,
30 ml λικέρ κρέμα καφέ,
250 gr κρέμα γάλακτος περιεκτικότητας 35% σε λιπαρά,
80 gr ζάχαρη κρυσταλλική.
γιά την διακόσμηση :μπισκοτάκια αμαρέτι.
Προετοιμασία :
Ξεκινάμε την προετοιμασία του τσίζκεϊκ από το γλάσο της σοκολάτας, το οποίο είναι καλό να το ετοιμάσετε από την προηγούμενη ημέρα, γιατί πρέπει να σταθεί τουλάχιστον 10 ώρες στο ψυγείο, γιά να κρυσταλλώσει. Εγώ ετοίμασα και την βάση με την κρέμα από την προηγούμενη και την επόμενη ημέρα απλά κάλυψα το γλυκό με το γλάσο και συμπλήρωσα με την διακόσμηση.
Αναμείξτε την κρέμα γάλακτος με το νερό, το κακάο (κοσκινσμένο πάντα, γιά να μην σχηματιστούν σβώλοι) και την ζάχαρη. Παράλληλα, βάλτε τα φύλλα της ζελατίνης να μουλιάσουν σε κρύο νερό. Βάλτε το μίγμα σε μέτρια φωτιά και μόλις αρχίσει να κοχλάζει κατεβάστε το. Στραγγίστε καλά την ζελατίνη, προσθέστε την στο μίγμα και αναμείξτε, μέχρι να διαλυθεί. Μεταφέρετε το γλάσο σε ένα μπωλ, σκεπάστε το με διάφανη μεμβράνη και τοποθετήστε το στο ψυγείο, γιά τουλάχιστον 10 ώρες.
Ετοιμάστε την βάση. Τρίψετε τα μπισκότα. Λιώστε το βούτυρο στον μικροκυματικό ή σε μπαίν-μαρί. Προσθέστε το στα μπισκότα και αναμείξτε.
Πάρτε μία στρογγυλή φόρμα με λυόμενο τσέρκι, με διάμετρο 18 εκ. Στρώστε στον πάτο αντικολλητικό χαρτί και στα τοιχώματα την ειδική πλαστική λωρίδα (αν δεν έχετε κόψτε μια λωρίδα αντικολλητικό χαρτί και στερεώστε την). Ρίξτε μέσα το μίγμα της βάσης, στρώστε το ομοιόμοφα και πατήστε το καλά με την ράχη ενός κουταλιού ή με τον πάτο ενός ποτηριού. Βάλτε την βάση μισή ωρίτσα στο ψυγείο, να στερεοποιηθεί.
Ετοιμάστε την κρέμα. Ετοιμάστε τον καφέ. Μετρήστε τα 50 ml, προσθέστε τον στιγμιαίο καφέ και αναμείξτε.
Παράλληλα, βάλτε τα φύλλα της ζελατίνη να μουλιάσουν για 3-4 λεπτά σε κρύο νερό. Στραγγίστε τα καλά και προσθέστε τα στον ζεστό καφέ. Αναμείξτε μέχρι να διαλυθεί τελείως. Αφήστε το να χλιαρίνει και να φτάσει σε θερμοκρασία δωματίου.
Δουλέψτε το μασκαρπόνε με ένα πηρούνι, να αφρατέψει. Προσθέστε την ζάχαρη, το λικέρ και τον καφέ και αναμείξτε μέχρι να ενσωματωθούν.
Χτυπήστε την κρέμα γάλακτος μέχρι να γίνει παχύρρευστη, σαν γιαούρτι. Προσθέστε το μασκαρπόνε και αναμείξτε.
Ρίξτε την κρέμα επάνω στην βάση του μπισκότου και ισιώστε την επιφάνεια της. Τοποθετήστε το γλυκό στο ψυγείο γιά τουλάχιστον 4 ώρες, ώστε να στερεοποιηθεί η κρέμα.
Ζεστάνετε ελαφρά το γλάσσο στον μικροκυματικό, μέχρι να γίνει ρευστό. Περιχύστε το γλυκό, γυρίζοντας λίγο την φόρμα γιά να απλωθεί παντού; αφήστε το να σταθεί κανα-δυό λεπτά, και ξανατοποθετήστε το γλυκό στο ψυγείο για μία ωρίτσα, ώστε να στερεοποιηθεί.
Ξεφορμάρετε το γλυκό και τοποθετήστε το μέσα σε μία πιατέλα σερβιρίσματος. Διακοσμήστε με τα αμαρέτι.
Διατηρείται στο ψυγείο γιά 2-3 ημέρες.

CHEESECAKE AL CAFFE' E AMARETTI

L' estate 2017 è stata rivelata particolarmente calda. Così, quando viene voglia di dolce, si cerca sempre per dolcetti freschi e preferbilmente senza cottura.
Questa torta l' ho vista qui ed è stata subito amore! Freschissima, buonissima e facilissima, il gusto del caffè la rende un ottimo dopopasto!

Dosi : per 10 persone
Difficoltà della ricetta : facile
Ingredienti
per la glassa morbida al cioccolato : 50 gr di panna fresca 35% grassi,
50 gr di acqua,
35 gr di cacao amaro,
85 gr di zucchero semolato,
6 gr (3 fogli) di gelatina.
per la base : 200 gr di amaretti,
90 gr di burro,
per la crema : 50 gr di caffè di espresso,
6 gr di caffè liofilizzato,
4 gr (2 fogli) di gelatina,
250 gr di mascarpone,
30 ml di liquore crema al caffè,
250 gr di panna fresca a 35% grassi,
80 gr di zucchero semolato.
per la finitura :amaretti.
Preparazione :
Si comincia dalla glassa al cioccolato morbida, siccome si deve riposare per almeno 10 ore prima di essere utilizzata. Potete prepararla dal giorno prima. Io ho preparato anche il resto del dolce il giorno prima.
Mettete i fogli di gelatina in ammollo in acqua fredda. In un pentolino mescolate la panna, l' acqua, il cacao settacciato e lo zucchero e portate sul fuoco. Lasciate cuocere per 1 minuto, ritirate dal fuoco, aggiungete a gelatina ben strizzata e mescolate fino a sciogliersi. Trasferite in una ciotola, coprite con pellicola transparente e mettete nel frigo per almeno 10 ore.
Preparate la base di amaretti. Sbricciolate i biscotti nel cutter. Fate fondere il burro e mescolate con i biscotti.
Foderate con carta antiaderente una tortiera da 18 cm di diametro, con cerchio apribile. Versate il composto di amaretti e burro, riempite il fondo uniformemente e pressate bene con il dorso di un cucchiaio o il fondo di un bicchiere. Ponete nel frigo.
Preparate la crema. Preparate il caffè. Nello stesso tempo mettete in ammollo in acqua fredda i fogli di gelatina. Dosate la quantità di caffè richiesta dalla ricetta (50 ml), aggiungete il caffè liofilizzato e mescolate. Strizzate bene la gelatina, aggiungetela al caffè e mescolate. Lasciate intiepidire.
Lavorate il mascarpone con una forchetta. Aggiungete lo zucchero, il caffè intiepidito ed il liquore e mescolate.
Semi-montate la panna. Aggiungetela al composto di mascarpone e mescolate fino a prendere una crema omogenea.
Disponete la crema nella tortiera, sopra la base di biscotti. Lasciate riposare nel frigo per almeno 4 ore.
Scaldate la glassa al microonde, fino a renderla fluida. Versate nella toriera, rigirandola per distribuirsi uniformemente. Ponete nel frigo per mezz' oretta.
Sformate la torta su un vassoio da portata. Decorate con gli amaretti.
Si conserva nel frigo per 2-3 giorni.

APEROL SPRITZ : ΤΟ ΑΓΑΠΗΜΕΝΟ ΜΑΣ ΚΑΛΟΚΑΙΡΙΝΟ ΑΠΕΡΙΤΙΦ!

Το αγαπημένο μας απεριτίφ, δεν θα μπορούσε παρά να έχει ιταλική καταγωγή! Δροσερό, αρωματικό, ελαφρύ, όχι πολύ γλυκό (τείνει προς το γλυκόπικρο) ξεδιψάει και τονώνει και επιπλέον έχει και εντυπωσιακή παρουσία! Φέτος, που το καλοκαίρι προέκυψε ιδιαίτερα καυτό, το τιμήσαμε δεόντως, πολύ περισσότερο από την μπύρα και οποιοδήποτε άλλο αλκοολούχο ποτό.
Ας πάρουμε όμως τα πράγματα από την αρχή. Το σπρίτζ (spritz) είναι ένα ελαφρύ αλκοολούχο κοκτέϊλ, το οποίο προκύπτει από την αραίωση του κρασιού με νερό, συνήθως ανθρακούχο. Η ονομασία προέρχεται από το γερμανικό ρήμα spritzen, που σημαίνει ψεκάζω, υπονοώντας ακριβώς το αραίωμα του κρασιού με λίγο νερό. Η συνήθεια αυτή, λέγεται ότι προήλθε κατά την διάρκεια της αυστριακής κατοχής στην Βόρεια Ιταλία; οι αυστριακοί στρατιώτες, που ήταν βέβαια συνηθισμένοι να πίνουν μπύρα, έβρισκαν τα βενετσιάνικα κρασιά πολύ αλκοολούχα και γιά να τα φέρουν στα γούστα τους, άρχισαν να τα αραιώνουν με νερό ή με seltz. Το ζέλτς, είναι το μεταλλικό νερό, το οποίο αναμιγνύεται λίγο πριν να χρησιμοποιηθεί με διοξείδιο του άνθρακα, μέσα σε ειδικά σιφώνια; η ονομασία προήλθε από το φυσικά ανθρακούχο νερό της πηγής του Seltzer (Γερμανία), το οποίο είναι κάτι σαν την δικιά μας Σουρωτή.
Το σπρίτζ, παρασκευάζεται συνήθως με λευκό κρασί, κατά κανόνα αφρώδες αλλά μπορεί και με ξηρό, ανθρακούχο νερό ή σόδα, και κάποιο μπίτερ (πικρό) λικέρ, μεταξύ των Aperol, Select, Campari, και Cynar. Οπως είπαμε, το σπρίτζ ξεκίνησε από περιοχές την Βόρειας Ιταλίας, βασικά από το Βένετο, αλλά και την Λομβαρδία. Κατά τις δεκαετίες του ΄20 και του ΄30, άρχισε να γίνεται δημοφιλές καθώς συνδυάστηκε με τα πρωτοεμφανιζόμενα μπίτερ Άπερολ και Σελέκτ. Στην δεκαετία του '70 είχε ήδη καθιερωθεί ως το κατ΄ εξοχή απεριτίφ των ιταλών, αλλά ακόμη και στην εποχή μας εξακολουθεί να είναι ιδιαίτερα δημοφιλές; υπολογίζεται ότι μόνο στο Βένετο καταναλώνονται 300.000 ποτήρια την ημέρα! Το Άπερολ σπριτζ θεωρείται πλέον κλασσικό, αλλά το καθαρά βενετσιάνικο είναι το Σελέκτ σπρτιζ, καθώς το Σελέκτ παρακευάζεται στην Βενετία (το Άπερολ παρασκευάζεται στην Πάδοβα).
Η παρασκευή του Άπερολ σπρίτζ στο σπίτι είναι απλούστατη, αρκεί αν έχετε στην διάθεση σας τα 3 βασικά υλικά : Prosecco, Aperolκαι ανθρακούχο νερό ή σόδα. Το προσέκο (prosecco) είναι ένα αφρώδες κρασί, με ελαφρά πικρή επίγευση, το οποίο παράγεται αποκλειστικά στην τοποθεσία Valdobbiadeneτου Treviso. Το Aperol είναι ένα ιταλικό λικέρ, ελαφρά αλοκοολούχο (11%), παρασκευάζεται με συνταγή που κρατείται μυστική, αρωματίζεται με ρίζες και βότανα, ενώ το υπέροχο, έντονα πορτοκαλί χρώμα του, είναι φυσικό και οφείλεται στην ρίζα της γεντιανής αλλά και στο εκχύλισμα που προκύπτει από ειδική επεξεργασία πορτοκαλιών και νεραντζιών. Για το ανθακούχο νερό, όπως είπαμε προτιμούμε ένα μεταλλικό νερό με προσθήκη ανυδρίτη του διοξειδίου του άνθρακα ή εναλλακτικά σόδα (η διαφορά είναι ότι η σόδα είναι αναψυκτικό, με αλκαλικό Phκαι πολλές φορές προσθήκη αρώματος, οπότε δίνει λίγο διαφορετική γεύση στο κοκτέϊλ). Για το σερβίρισμα θα χρειαστούμε φέτες πορτοκαλιού ή πράσινες ελιές και παγάκια.
Συνοδέψτε το Άπερολ σπρίτζ με κάτι αλμυρό; αν βρεθείτε στο Βένετο θα σας το σερβίρουν μαζί με τα ciccetti, τα λεγόμενα και βενετσίανικα τάπας, δηλαδή μία ποικιλία από αλμυρά μεζεδάκια, ξεκινώντας από διάφορα τηγανητά συνήθως ψαρικά, μέχρι σαντουιτσάκια της μπουκιάς, καναπεδάκια με αλλαντικά και βραστά αυγά.

Βαθμός δυσκολίας συνταγής :πολύ εύκολη
Υλικά : 3 μέρη prosecco,
2 μέρη Aperol,
1 μέρος ανθρακούχο νερό ή σόδα,
φέτες πορτοκαλιού ή πράσινες ελιές,
παγάκια.
Προετοιμασία :
Και τα 3 βασικά υλικά μας, καλό είναι να είναι κρύα, από το ψυγείο.
Πάρτε ένα ποτήρι του κρασιού με πόδι ή ένα παλιμοδίτικο κοντό ποτήρι rock. Βάλτε μέσα 3-4 παγάκια και μισή φέτα από ακέρωτο πορτοκάλι ή μία πράσινη ελιά.
Ρίξτε πρώτα το προσέκο, έπειτα το ανθρακούχο νερό και τέλος το Άπερολ, με κυκλική κίνηση, ώστε να μην καθήσει στον πάτο του ποτηριού.
Σερβίρετε αμέσως.

APEROL SPRITZ

Aperol sptitz è stato per noi l' aperitivo preferito durante l' estate caldissima del 2017! Frizzante, leggerissimo, fresco, dissetante e buono, e sempre a portata, siccome è tanto facile a prepararlo anche a casa!
Lo spritz è un cocktail dolce-amaro, di origine molto probabilmente dal Veneto. Si dice che durante l' occupazione del Veneto, le truppe dell' esercito austriaco, abituate piuttosto alla birra, hanno cercato di mitigare l' alta gradazione alcolica dei vini locali, aggiungento una spruzzata di acqua o di seltz. Da questa abitudine viene anche il suo nome, dal vebo trdesco spritzen, che significa appunto spruzzare.
Durante gli anni '20 e '30 lo spritz è stato arricchito con gli amari Aperol e Select. Agli anni '70 era già l' aperitivo più amato dagli italiani, mentre oggi, solo nel Veneto, si calcola che si consumano ben 300.000 bicchieri al giorno!
Gli ingredienti principali dello spritz sono : il prosecco, un amaro, tra Aperol, Select, Campari e Cynar, e il seltz o la soda. La differenza tra il seltz (acqua gassata servita con l' apposito sifone) e la soda, è che la seconda, è di pH alcalino e oltre all' anidiride carbonica, può contenere anche aromi. L' Aperol spritz è certo il più popolare, ma Select spritz si considera il veneziano purosangue! Non sono riuscita a trovare il Select in Grecia, mentre Aperol è abbastanza comune...

Difficoltà della ricetta : facilissima

Ingredienti : 3 parti prosecco,

2 parti Aperol,

1 parte seltz o soda,

fettine di arancia non trattata o olive verdi,

cubetti di ghiaccio.

Preparazione :

Meglio che i 3 ingredienti principali siano ben freddi.

Prendete un bicchiere ballon per i grandi rossi o un old-fashined rock. Versate 3-4 cubetti di ghiaccio e mezza fettina di arancia o un' oliva verde.

Versate prima il prosecco, poi lo seltz o la soda e per ultimo l' Aperol, con un movimento circolare, per non precipitare tutto nel fondo.

Servite subito!

ΦΤΙΑΧΝΩ ΣΠΙΤΙΚΟ ΠΕΛΤΕ ΝΤΟΜΑΤΑΣ

Τα τελευταία 4-5 χρόνια, τέλη Αυγούστου έχω καθιερώσει πλέον, να ετοιμάζω και την σάλτσα ντομάτας γιά όλη την χρονιά! Η ποσότητα της ντομάτας που χρειάζομαι, είναι περίπου 150 κιλά. Με αυτήν ετοιμάζω απλή σάλτσα πασσάτα ντομάτας (συνταγή εδώ), σάλτσα ντομάτας με μελιτζάνα γιά τις μακαρονάδες μας (συνταγή εδώ), σάλτσα ντομάτας με κρεμμύδι και ψητή πιπεριά Φλωρίνης και σάλτσα γιά πίτσα (συνταγή εδώ).
Πέρισυ έφτιαξα δοκιμαστικά γιά πρώτη φορά και πελτέ ντομάτας. Αυτός ο πελτές ήταν μία αποκάλυψη! Καμμία σχέση με τον έτοιμο του εμπορίου, έμοιαζε πιό πολύ με πάστα ντομάτας, που μπορείς να την αλείψεις κατ΄ευθείαν στο ψωμί. Επιπλέον διατηρήθηκε άριστα για 1 χρόνο, και κάποιο βαζάκι, που είχε ξεχαστεί ανοιχτό μέσα στο ψυγείο γιά πάνω απο 1 μήνα, δεν παρουσίασε την παραμικρή αλλοίωση.
Αν και η διαδικασία παρασκευής του, είναι βέβαια πολύ πιό χρονοβόρα αυτή της σάλτσας, αξίζει τον κόπο να φτιάξετε έστω και μία μικρή ποσότητα.

Δόση : 4 βαζάκια των 250 ml
Βαθμός δυσκολίας συνταγής :εύκολη αλλά χρονοβόρα
Υλικά : 9 kg ντομάτες ώριμες,
1 κ.σ. αλάτι θαλασσινό,
2 κ.σ. ξύδι.
Προετοιμασία :
Οπως σας έχω εξηγήσει και στην παρασκευή της πασσάτας, χρησιμοποιώ πάντα 2 ποικιλίες ντομάτες : ρόμα, γιατί έχουν περισσότερη σάρκα, και κοινές ντομάτες, γιατί δίνουν περισσότερη νοστιμιά. Η αναλογία ήταν 2:1 δηλαδή 6 κιλά ντομάτα ρόμα και 3 κιλά κοινές ντομάτες.
Ξεκινήστε την διαδικασία της παρασκευής, όπως και στην πασσάτα (δείτε εδώαναλυτικά). Πλύντε τις ντομάτες, κόψτε τες στα 2 και βάλτε τες μέσα σε μία ευρύχωρη κατσαρόλα χωρίς να προσθέσετε επιπλέον νερό. Βάλτε την κατσαρόλα σε μέτρια φωτιά. Μην την σκεπάσετε με καπάκι, αυτός είναι βασικός κανόνας γιά τις σάλτσες ντομάτας, με αυτήν την μικρή λεπτομέρεια κατά το βράσιμο, δεν βγάζουν οξύτητα και γίνεται η σάλτσα γλυκειά. Οταν οι ντομάτες βγάλουν τα υγρά τους και αρχίσουν να βράζουν, περάστε τες από την μηχανή που αφαιρεί τις φλούδες και τους σπόρους 2 φορές, ώστε να αφαιρέσετε σχεδόν όλα τα σποράκια της ντομάτας. Ο πελτές δεν πρέπει να έχει καθόλου σποράκια, όσα δεν συγκρατήσει η μηχανή, θα πρέπει να τα αφαιρέσετε μετά με το χέρι.
Μέσα σε ένα μεγάλο σουρωτήρι, στρώστε ένα κομμάτι τουλπάνι. Ρίξτε σταδιακά την σάλτσα, ώστε να στραγγίσει το πολύ νερό που περιέχει. Δέστε έπειτα τις άκρες από το τουλπάνι, κρεμάστε το και αφήστε το 5-6 ώρες ή όλη τη νύχτα, ώστε να στραγγίσει σχεδόν όλο το νερό.
Μην πετάξετε το νερό από τις ντομάτες, βάλτε το μέσα σε μπουκάλια, φυλάξτε το στο ψυγείο, γιά να μην ξυνίσει, και χρησιμοποιήστε το αντί για νερό σε κάποιο φαγητό με σάλτσα.
Βάλτε τον πελτέ της ντομάτας σε αντικολλητικό τηγάνι, προσθέστε το αλάτι και το νερό, και σωτάρετε το σε χαμηλή φωτιά και ανακατεύομτας συνέχεια, μέχρι να εξατμιστεί όσο το δυνατόν περισσότερη από την υγρασία που περιέχει και να αρχίσει να κολλάει στο σκεύος.
Γεμίστε βαζάκια τα οποία έχετε προηγουμένως αποστειρώσει. Χρησιμοποιήστε μικρά βαζάκια, καθώς η ποσότητα πελτέ ντομάτας που χρησιμοποιούμε στα φαγητά είναι μικρή, ώστε όταν ανοίξετε ένα βαζάκι, να μπορέσετε να το καταναλώσετε μέσα σε σύντομο χρονικό διάστημα. Οσο ο πελτές είναι ακόμη καυτός, μπορείτε να επιτύχετε και την κονσερβοποίηση, γεμίστε τα βαζάκια σχεδόν μέχρι το χείλος, αναποδογυρίστε τα και αφήστε τα να κρυώσουν αναποδογυρισμένα. Μπορείτε επίσης να τα κονσερβοποιήσετε βάζοντας τα να βράσουν μέσα σε μία κατσαρόλα, τελείως καλυμένα με νερό (στο οποίοι καλό είναι να προσθέσετε λίγο ξύδι γιά να μην σχηματστούν κηλίδες με άλατα επάνω στα βαζάκια), γιά 10 λεπτά. Βγάλτε τα από την κατσαρόλα με μία λαβίδα, αναποδογυρίστε τα και αφήστε τα να κρυώσουν αναποδογυρσιμένα (το σημαντικό γιά την κονσερβοποίηση, είναι να μείνουν ζεστά τα καπάκια).

PREPARAZIONE DI TRIPLO-CONCENTRATO DI POMODORO

L' altro ieri ho visto una foto a Fb, con barattoli di passata in fila e la scritta : l' estate è passata! L' estate sta passando e agosto è certo il mese per preparare la passata di pomodoro per tutto l' anno, abitudine che seguo ormai anch'io. Con una quantità di 150 kg di pomodori, preparo la passata per tutto l' anno. E non faccio solo la passata classica (ricetta qui), ma ancora sugo con le melanzane per condire la pastasciutta (ricetta qui), sugo con peperoni grigliati e cipolla e il mio famoso sugo per la pizza (ricetta qui).
L' anno scorso mi sono cimentata a preparare anche il triplo-concentrato di pomodoro. Non è che si tratta di un lavoro difficile, semplicemente ci vuole dedicare un po' di tempo in più, e per me che non ne ho tanto a disposizione, è sempre una cosa da prendere in considerazione! Però ne valeva assolutamente la pena! Ne è venuto fuori un triplo-concentrato buonissimo, tanto diverso da quello acquistato già pronto, quasi una pasta di pomodoro, da spalmarla sui crostini! Non avevo fatto tantissimo, solo 4 barattolini da 250 ml. Siccome volevo testare le sue qualità, ho conservato uno e l' ho assaggiato qualche giorno fa, giusto un anno dopo alla sua preparazione, ed era ancora buonissimo, come se fosse preparato il giorno prima, metre un' altro che l' avevo dimenticato aperto nel frigo per più di un mese, non si è ammufito o alterato il suo sapore.

Dosi : 4 barattoli da 250 ml
Difficoltà della ricetta : facile
Ingredienti : 9 kg di pomodori maturi,
1 cucchiaio di sale marino,
2 cucchiai di aceto di vino.
Preparazione :
In Grecia non ci sono tanti tipi di pomodori, come in Italia. Ci sono i pomodori comuni, piuttosto grossi, lisci, e quelli tipo Roma, che sono più carnosi e adatti per preparare il sugo. Putroppo non si può trovare varietà tipo pacchino o San Marzano, che certo sono più saporiti e adatti per preparare il sugo. Io uitlizzo 2 parti di pomodori Roma, che ha più polpa, e 1 parte di pomodri comuni, che contengono più acqua, che è indesiderata, ma rendono il sugo più saporito. Per la preparazione del triplo-concentrato ho utilizzato 6 kg di Roma e 3 kg di pomodori comuni.
Cominciate la preparazione come per la passata (vedi qui). Lavate i pomodri, tagliate in 2, ponete entro una pentola capiente, senza aggiunta di acqua. Portate su fuoco dolce. Non coprire la pentola, questa è una regola, altrimenti il sugo inacidisce! Quando i pomodori rilasciano i loro liquidi e comincia la cottura, passate dal passapomodri 2 volte, per eliminare le bucce e quasi tutti i semini. Nel concentrato di pomodoro i semini sono indesiderati, quindi dovete eliminarli tutti!
Disponete un pezzo di pano rado entro un scolapasta. Filtrate la passata. Legate i bordi del panno, appendete, e lasciate sgcciolare per 5-6 ore o per tutta la notte.
Non buttare via l' acqua rilasciata dai pomodori, imbottigliate, conservate nel frigo (lasciata fuori frigo e al caldo inacidisce subito!) e utilizzatela per sostituire l' acqua in una vostra preparazione con il sugo di pomodoro.
Trasferite la pasta di pomodoro in una padella antiaderente. Aggiungete il sale e l' aceto. Portate su fuoco dolce e lasciate cuocere, mescolando continuatamente, fino che comincia ad attaccarsi sul fondo.
Invasate subito, in barattolini, precedentemente igienizzati. Siccome ci vuole una minima quantità di triplo-concentrato, si consiglia di utilizzare dei barattoli piccoli, per poter consumare il loro contenuto nel giro di pochi giorni. Se invasate il concentrato ancora scottente, potete anche riuscire ad ottenere il vuoto d' aria, come si fa con le confettura, riempiendo il barattolo fino quasi all' orlo, tappando subito, capovolgendo e lasciando raffreddare capovolto. Altrimenti, mettere i barattoli entro una casseruola, aggiungete acqua fino ad essere immersi completamente e lasciate cuocere per 10 minuti. Estraetteli con una pinza, capovolgete su una superficie e lasciate freddare capovolti (l' importante è che i coperchi restino caldi).

ΦΤΙΑΧΝΩ ΣΥΚΟΜΕΛΟ (ΠΕΤΙΜΕΖΙ ΑΠΟ ΣΥΚΑ)

Το φετεινό, πολύ ζεστό καλοκαίρι, δεν άφησε βέβαια ανεπηρέαστα τα δέντρα μας! Ετσι από την κατάφορτη συκιά μας, δεν καταφέραμε να απολαύσουμε παρά ελάχιστα σύκα, αφού τα περισσότερα κάηκαν από τον ήλιο και την ζέστη. Μου δόθηκε όμως η ευκαιρία να φτιάξω συκόμελο ή αλλιώς πετιμέζι από σύκα. Μπορεί τα σύκα να ωρίμασαν πολύ γρήγορα και πολλά από αυτά να ξεράθηκαν επάνω στο δέντρο, ήταν όμως ιδανικά για την παρασκευή του συκόμελου, που θέλει τα σύκα ζαχαρωμένα.
Πολλοί φτιάχνουν το συκόμελο από τα αποξηραμένα σύκα, αφού τα ενυδατώσουν. Πιστεύω ότι αυτή η παρασκευή έχει μεγαλύτερη απόδοση, καθώς τα αποξηραμένα σύκα περιέχουν περισσότερα σάκχαρα. Γιά να πάρετε περίπου ένα βαζάκι των 250 ml συκόμελο, θα χρειαστήτε 5-6 κιλά φρέσκα σύκα, πολύ ώριμα.
Το συκόμελο είναι το τρίτο είδος μούστου που δοκιμάζουμε στο laboratorio, μετά από το πετιμέζι του ροδιούκαι το κλασσικό των σταφυλιών. Μπροείτε να το χρησιμοποιήσετε ως ντρέσινγκ σε σαλάτες ή γιά να αρωματίσετε και να αντικαταστήσετε την ζάχαρη σε γλυκά παρασκευάσματα.

Βαθμός δυσκολίας συνταγής :πολύ εύκολη
Υλικά :τουλάχιστον 5 κιλά σύκα, πολύ ώριμα,
νερό.
Προετοιμασία :
Τα σύκα τα χρησιμοποιούμε ολόκληρα, με την φλούδα τους. Πλύντε τα γιά να αφαιρέστε τυχόν σκόνη ή ακαθαρσίες. Ανοίξτε τα γιά να ελέξετε μήπως έχουν μέσα σκουλήκια. Βάλτε τα μέσα σε μία ευρύχωρη κατσαρόλα και σκεπάστε τα με νερό.
Βάλτε την κατσαρόλα σε μέτρια φωτιά και αφήστε τα σύκα να βράσουν γιά περίπου 1 ώρα, μέχρι να λιώσουν. Συμπληρώστε με νερό αν χρειαστεί. Κατεβάστε την κατσαρόλα από την φωτιά και αφήστε το μίγμα να χλιαρίνει.
Στρώστε ένα κομάτι τουλπάνι μέσα σε ένα μεγάλο σουρωτήρι και τοποθετήστε το επάνω από ένα ευρύχωρο μπωλ. Το τούλι δεν είναι κατάλληλο, γιατί μπορεί να αφήσει τα σποράκια να περάσουν. Ρίξτε το περιεχόμενο της κατσαρόλας στο σουρωτήρι. Αφού στραγγίσουν τα πολλά υγρά, κλείστε το τουλπάνι και κρεμάστε το. Αφήστε το κρεμασμένο 2-3 ώρες, μέχρι να στραγγίσει όλο το ζουμί από τα σύκα.
Βάλτε το ζουμί από τα σύκα στην κατσαρόλα και βάλτε την σε μέτρια φωτιά. Η θερμότητα δεν πρέπει να είναι πολύ υψηλή, γιά να μην καραμελλώσει απότομα η ζάχαρη και σώσει πικρή γεύση στο πετιμέζι. Αφήστε τον ζωμό να σιγοβράσει (εννοείται χωρίς καπάκι) μέχρι να συμπυκνωθεί περίπου στο 1/3. Οσο πιό πολύ συμπυκνώνεται ο ζωμό;, τόσο πιό σκούρο γίνεται το σιρόπι. Επίσης διατηρείται και πιό καλά, αφού αφαιρείται σχεδόν όλο το νερό και μένουν μόνο τα σάκχαρα.
Βάλτε το πετιμέζι μέσα σε βάζα ή μπουκάλια, τα οποία καλό είναι να έχετε προηγουμένως αποστειρώσει (δείτε εδώ πως γίνεται).
Το συκόμελο διατηρείται εκτός ψυγείου για 2-3 χρόνια.

VINCOTTO DI FICHI

Nel cortile della nostra casa di campagna, abbiamo un bel albero di fico, che di solito è carico di frutti. Certe volte i frutti sono tanti che li regalo ad amici e clienti di farmacia. Quest' estate, che è stata particolarmente difficile per le piante, causa le pioggie all' inizio e poi il caldo prolungato, il mio fico non si sentiva particolarmente felice! I suoi frutti, anche se tantissimi, sono maturati tutti improvvisamente, mentre tanti sono stati bruciati dal caldo e dal sole. Siccome già dall' anno scorso avevo in mente di preparare il vincotto, questa era una buona occasione di provare con questi fichi tanto maturi e quasi secchi.
I vincotto di fichi, almeno in Grecia, di solito viene preparato con i fichi essiccati; questi vengono reidratati, cotti, estratto il sugo che poi viene condensato. Per preparare il vincotto con i fichi freschi ci vuole maggiore quantità, almeno 5 kili per ottenere ca. 250 ml di vinctto.
Questo è il trezo vincotto preparato nel laboratorio, dopo quello di melograni e il classico dall' uva. Potete utilizzarlo per condire insalate e piatti salati, o in dolci, per sostituire lo zucchero e aromatizzare con il profumo del fico.

Diffioltà dell ricetta : facile
Ingredienti : almeno 5 kg di fichi maturi,
acqua qb.
Preparazione :
Vengono utilizzari i fichi interi, con la buccia. Prima di tutto lavateli, per eliminare eventuali impurità. Apriteli per controllare che siano sani, perchè a volte celano delle larve di insetti. Ponete entro una pentola e coprite con acqua.
Portate sul fornello e lasciate cuocere su fuoco moderato, per 1 ora ca. fino a spappolare. Durante la cottura aggiungete dell' acqua calda se necessario. Ritirate la pentola dal fuoco e lasciate intiepidire.
Prendere un colapasta e foderate con panno di mussola (per spremitura). Versate il contenuto della pentola. Una volta colato il liquido, chiudete o bordi e premete. Apendete da un gancio e lasciate per almeno un paio d' ore per scolare bene.
Trasferite il sugo dei fichi nella pentola e portate su fuoco dolce. Lasciate cuocere fino alla restrizione del liqido al 1/3 ca. Il vincotti di fichi ha una consistenza come il miele. Evitate di scaldare a temperatura alta, perchè i zuccheri si caramellizzano presto e conferiscono al vincotto un sapore amarognolo. Quanto più viene condensato, cioè eliminata l' acqua, tanto più bene e più a lungo potrà essere conservato.
Imbottigliate in vasi precedentemente sterilizzati.
Viene conservato nella dispensa per 2-3 anni.

ΠΑΡΜΙΤΖΑΝΑ ΜΕ ΚΟΛΟΚΥΘΑΚΙΑ ΚΑΙ ΣΑΛΤΣΑ ΝΤΟΜΑΤΑΣ

Αν και τα κολοκυθάκια τα βρίσκουμε πλέον καθ΄όλη τη διάρκεια του χρόνου, αυτό είναι ένα από τα αγαπημένα μας καλοκαιρινά φαγητά και σας το παρουσιάζω σήμερα, γιά να αποχαιρετήσουμε το καλοκαιράκι που σιγά σιγά φεύγει, καθώς άρχισαν και οι πρώτες βραδινές δροσούλες ...
Δεν είναι βέβαια η πρώτη φορά που θα μιλήσουμε γιά την παρμιτζάνα στο laboratorio, αφού είναι και ένα απο τα πολύ αγαπημένα μας πιάτα! Οπως έχουμε πεί, το όνομα της δεν σημαίνει ότι η συνταγή περιέχει απαραιτήτως και παρμεζάνα! Σε γενικές γραμμές η παρμιτζάνα αποτελείται απο λαχανικά, κομμένα σε λεπτές φέτες, τα οποία στρώνονται μέσα σε ένα ταψάκι εναλλάξ με τυρί και σάλτσα ντομάτας ή μπεσαμέλ, στην λευκή εκδοχή της συνταγής. Βασικά παρασκευάζεται με μελιτζάνες (στο laboratorioτην έχουμε ήδη δοκιμάσει σε 2 παραλλαγές εδώκαι εδώ), εναλλακτικά με κολοκυθάκια και υπάρχει και μία εκδοχή με κρέας (κοτόπουλο) την οποία θα σας την παρουσιάσω και αυτήν πολύ σύντομα; επίσης υπάρχει και η γλυκειά, σοκολατένια παραλλαγή της παρμιτζάνα (συνταγή εδώ).
Παρμιτζάνα με κολοκυθάκια έχουμε φτιάξει με λευκή σάλτσα (εδώ) και την λατρέψαμε! Είχα όμως πάντοτε την περιέργεια να δοκιμάσω και την κόκκινη παραλλαγή, με την σάλτσα ντομάτας, και φέτος την πραγματοποίησα και αυτήν! Διαφορετική, με την δικιά της γοητεία, αλλά υπέροχη και αυτή! Μάλιστα, μία ημέρα που κατά λάθος αγόρασα πολλά κολοκυθάκια, είχα φτιάξει και τις δύο συνταγές μαζί και δεν ξέραμε ποιά να πρωτοδιαλέξουμε!
Παρμιτζάνα με κολοκυθακια και κόκκινη σάλτσα λοιπόν, ένα πιάτο ελαφρύ, νόστιμο, χορταστικό, που είναι κατάλληλο και για όσους ακολουθούν χορτοφαγική διατροφή.

Δόση :γιά 6 άτομα
Βαθμός δυσκολίας συνταγής :εύκολη
Υλικά : 5-6 μέτρια κολοκυθάκια (1,5 kg περίπου),
λίγο ελαιόλαδο για το ψήσιμο,
400 gr μοτσαρέλα,
50 gr αυθεντική παρμεζάνα parmigiano reggiano.
γιά την σάλτσα : 400 gr ντοματίνια,
400 gr σπιτική πασσάτα ντομάτας,
1 μικρό κρεμμύδι,
2 σκελίδες σκόρδο,
1 φλ. καφέ ελαιόλαδο παρθένο έξτρα,
6 φύλλα βασιλικού,
πιπέρι φρεσκοτριμμένο,
αλάτι θαλασσινό.
Προετοιμασία :
Ξεκινήστε την προετοιμασία της συνταγής από την σάλτσα. Εγώ πλέον, για την παρασκευή της σάλτσας ντομάτας, ακολουθώ τις οδηγίες που δίνουν οι ιταλοί και την αφήνω να βράσει για αρκετή ώρα, ώστε να νοστιμίσει.
Ψιλοκόψτε το κρεμμύδι και το σκόρδο. Κόψτε τα ντοματίνια στα 4 και αφαιρέστε τα σποράκια.
Σωτάρετε το κρεμμύδι με το λάδι, προσθέστε το σκόρδο, σωτάρετε ελάχιστα και αυτό και προσθέστε τα ντοματίνια. Αφήστε τα να σωταριστούν μέχρι σχεδόν να στεγνώσουν και να καραμελλώσουν. Προσθέστε την πασάτα (εναλλακτικά έτοιμη ντομάτα στον τρίφτη) και 2 φλυτζάνια ζεστό νερό. Προσθέστε αλάτι αρκετό, να "τσιμπάει", γιατί τα τυριά που θα χρησιμοποιήσουμε δεν είναι αλμυρά (εγώ έβαλα 1 και 1/3 κ.γ.) πιπεράκι, κατά προτίμηση φρεσκοτριμμένο με τον μύλο, και τα φύλλα του βασιλικού. Αφήστε την σάλτσα να βράσει σε χαμηλή φωτιά, γιά τουλάχιστον 1 ώρα. Αν χρειαστεί συμπληρώστε τα υγρά της με ζεστό νερό. Ενα μικρό μυστικό γιά την σάλτσα ντομάτας, που το έμαθα σχετικά πρόσφατα από τον Luca Montersino : γιά να μην αναπτύξει οξύτητα η σάλτσα ντομάτας, την βράζουμε σε σκεύος φαρδύ, χαμηλό και χωρίς να την σκεπάσουμε! Οταν είναι έτοιμη η σάλτσα θα πρέπει να είναι μελωμένη, ούτε πολύ αραιή αλλά ούτε και στεγνή.
Οσο βράζει η σάλτσα ετοιμάστε και τα κολοκυθάκια. Αφαιρέστε τις άκρες τους και κόψτε τα κατά μήκος σε ομοιόμορφες, λεπτές φέτες, κατά προτίμηση με ένα μαντολίνο. Πασπαλίστε τα με αλάτι και αφήστε τα να σταθούν μισή ωρίτσα, να βγάλουν τα υγρά τους. Τα κολοκυθάκια μπορείτε βέβαια να τα τηγανίσετε ή να τα βάλετε και ωμά. Εγώ τα ψήνω ελάχιστα στο σχαροτήγανο, και από τις δύο πλευρές αφού ρίξω ελάχιστο λαδάκι, ίσα γιά να μην κολλήσουν.
Στραγγίστε την μοστσαρέλα και κόψτε την σε λεπτές φέτες. Μπορείτε να χρησιμοποιήσετε και κάποιο άλλο τυρί, αλλά με την μοτσαρέλα αυτή η συνταγή γίνεται φανταστική!
Πάρτε ένα ταψάκι ή ένα πυρέξ και βάλτε στον πάτο 2-3 κ.σ. από την σάλτσα. Τοποθετήστε την πρώτη στρώση από κολοκυθάκια, σκορπίστε επάνω λίγη μοτσαρέλα, 1-2 πρέζες παρμεζάνα και 3-4 κ.σ. σάλτσα. Συνεχίστε με τον ίδιο τρόπο μέχρι να τελειώσουν τα υλικά σας; φροντίστε να βάλετε όλη την μοτσαρέλα στην γέμιση. Εμένα μου βγήκαν 4 στρώσεις. Ρίξτε από επάνω την υπόλοιπη σάλτσα και πασπαλίστε με την παρμεζάνα που περίσσεψε.
Ψήστε σε προθερμασμένο φούρνο στις αντιστάσεις στους 200°C, για 40 λεπτά περίπου, μέχρι να γρκατινατιστεί, δηλαδή να σχηματιστεί μία ωραία κρούστα στην επιφάνεια.
Βγάλτε την παρμιτζάνα από τον φούρνο και αφήστε την να σταθεί ένα εικοσάλεπτο περίπου, πριν την σερβίρετε. Είναι βέβαια υπέροχη ζεστή, αλλά τρώγεται και κρύα. Οι ιταλοί πάντως λένε ότι η παρμιτζάνα είναι πάντα καλύτερη την επόμενη ημέρα!
Μπορείτε επίσης να την καταψύξετε, διατηρείτα άριστα.

PARMIGIANA DI ZUCCHINE CON SUGO DI POMODORO

Anche se le zucchine si trovano durante tutto l' arco dell' anno, io considero la parmigiana un piatto estivo, e l' ho scelto per dire addio alla torbida estate 2017 e dare il benvenuto all' autunno che già rinfresca le notti!
Certo, non è la prima volta che si parla di parmigiana al laboratorio. Quella di melanzane (qui e qui) è uno dei nostri piatti più amati, ma quando abbiamo assaggiato la variante bianca con le zucchine (ricetta qui), siamo rimasti lo stesso affascinati dalla sua bontà di gusto! Avevo però la curiosità di assaggiare anche la versione rossa, col sugo di pomdoro. Diversa ma altrettanto buona, ci ha conquistati subito! Il bello è che avento tante zucchine avevo preparato tutte e due le varianti, bianca e rossa, e c' era semplicemente l' imbarazzo della scelta!

Dosi : per 6 persone
Difficoltà della ricetta : facile
Ingredienti : 5-6 zucchine di media grandezza (1,5 kg ca.),
olio extravergine di oliva qb.,
400 gr mozzarella,
50 gr parmigiano reggiano.
per il sugo : 400 gr pomodorini (pacchino o san marzano),
400 gr passata di pomodoro fatta a casa,
1 cipolla piccola,
2 spicchi d' aglio,
1 tazzina da caffè olio extravergine di oliva,
6 foglie larghe di basilico,
pepe nero macinato al momento,
sale marino.
Preparazione :
Si comincia dal sugo, siccome deve lasciarsi cuocere per parecchio tempo.
Tritate finemente la cipolla e l' aglio. Tagliate i pomodorini a 4 ed eliminate i semini. Saltate la cipolla con l' olio, aggiungete l' aglio e saltate per 1 minuto. Aggiungete i pomodorini e saltate fino ad asciugare. Aggiungete la passata e 2 tazze di acqua calda, regolate di sale e di pepe, ed infine aggiungete le foglie di basilico. Lasciate cuocere per un' oretta, a fuoco dolce, socperto, per non inacidire (consiglio di Luca Montersino!). Durante la cottura, aggiungete dell' aqua calda, se necessario.
Nel frattempo preparate le zucchine. Lavate, spuntate e tagliate a fettine sottili, per la lunghezza; io ho utilizzato la mandolina. Cospargete di sale e lasciate riposare per mezz' oretaa, per espellere l' acqua di vegetazione. Potete friggere le zucchine o metterle anche crude; io preferisco cuocerle brevemente da entrambi i lati, entro una bistecchiera (padella griglia), aggiungendo un goccio d' olio, giusto per non attaccarsi.
Scolate la mozzarella e tagliatela a fettine.
Sporcate il fondo di una pirofila con un paio di cucchiai di sugo. Sistematevi sopra un strato di zucchine grigliate, un po' di mozzarella, una spolveratina di parmigiano e 3-4 cucchiai di sugo. Continuate allo stesso modo fino all' esaurimento degli ingredienti, tenendo da parte un po' di sugo e di parmigiano. A me sono venuti 4 strati. Per finire, versate il sugo e cospargete con il parmigiano.
Infornate in forno caldo a 200°C, modalità statico, e lasciate cuocere per 40 minuti ca., fino a formarsi una bella crosticina alla superficie.
Sfornate e lasciate riposare per mezz' oretta almeno, prima di servire. E un luogo comune che la parmigiana il giorno dopo è ancora più saporita!
Si può surgelarla.

ΚΟΤΟΠΟΥΛΟ ΦΡΙΚΑΣΕ ΑΛΑ ΙΤΑΛΙΚΑ
για τους QUANTI MODI DI FARE E RIFARE

Το καλοκαιράκι τελειώνει σιγά σιγά, και οι περισσότεροι επιστρέψαμε πλέον στην καθημερινή ρουτίνα. Ξαναμπήκαν στο πρόγραμμα και οι μηνιαίες διαδικτυακές συνταντήσεις με τις φίλες από την ομάδα των Quanti Modi di Fare e Rifare, και θα ξεκινήσουμε και πάλι να ανακαλύπτουμε τις υπέροχες γεύσεις της παραδοσιακής ιταλικής κουζίνας, συνταγές λιγότερο ή καθόλου γνωστές στην Ελλάδα.
Σήμερα θα δοκιμάσουμε την παραδοσιακή ιταλική συνταγή γιά φρικασέ, η οποία έχει καταγωγή από την Τοσκάνη. Η λέξη φρικασέ (fricassée) προέρχεται από την γαλλική γλώσσα και υποδηλώνει μία μέθοδο μαγειρέματος, συνήθως γιά λευκά κρέατα. Η διαδικασία περιλαμβάνει αρχικά σωτάρισμα του κρέατος και κατόπιν προσθήκη υγρών, ώστε να δημιουργηθεί μία ωραία δεμένη σάλτσα. Συνήθως η βάση γιά την σάλτσα του φρικασέ είνα το roux, δηλαδή αλεύρι καβουρντισμένο σε βούτυρο, ενώ γιά το δέσιμο προσθέτουν και αυγολέμονο. Οπως είπαμε και πιό πάνω, χρησιμοποιούνται κυρίως λευκά κρέατα, με πιό συνηθισμένο το κοτόπουλο, και έπεται το κουνέλι, το αρνί, το χοιρινό, τα ψάρια, τα μαλάκια, αλλά μπορεί να βρείτε και συνταγές με μοσχάρι ή αγριογούρουνο.
Το φρικασέ είναι καταγεγραμμένο και απο τον Pelegrino Artusi, στο μνημειώδες έργο του La scienza in cucina e l'arte di mangiar bene (1891), με τον αριθμό 256. Από τις λεπτομέρειες που αναφέρει, και που θα πρέπει να σημειώσουμε, είναι ότι δεν χρησιμοποιεί κρεμμύδι, στο μπουκέ γκαρνί συμβουλεύει να βάλουμε μόνο κοτσάνια και όχι φύλλα, γιά να μην διαλυθούν κατά το βράσιμο και χαλάσουν το χρώμα της σάλτσας, γιά τον ίδιο λόγο προτείνει το λευκό πιπέρι και γράφει επίσης ότι μπορούμε να προσθέσουμε και μανιτάρια. Σημειώνει τέλος ότι "το φρικασέ, όταν φτιαχτεί με αυτόν τον τρόπο, είναι ένα πιάτο υγιεινό και ντελικάτο, το οποίο αρέσει κυρίως σε όσους δεν συμπαθούν τα φαγητά με έντονη ή πικάντικη γεύση!
Το ιταλικό φρικασέ έχει πολύ λίγες ομοιότητες με την ελληνική συνταγή, που περιέχει πάντα χόρτα και ποτέ σκέτος κρέας, είναι όμως πολύ παρόμοιο με την συνταγή μακάλο, που συνηθίζεται στην περιοχή της Φλώρινας.
Το κοτόπουλο φρικασέ αλά ιταλικά, το φτιάξαμε με τις οδηγίες που μας έδωσε η Cuochinaεδώ, παρμένες από μία κλασσική έκδοση γιά την παραδοσιακή ιταλική κουζίνα. Πρόκειται για την απλή, κλασσική συνταγή, όπως την περιγράφει και ο Artusi.Μερικοί την εμπλουτίζουν με λαχανικά (καρότο, σέλινο, μαϊντανό), γιά μία παραλλαγή πιό χρωματιστή. Αποφύγετε τον ζωμό σε κύβο και ετοιμάστε λίγο σπιτικό ζωμό κοτόπουλο, που απογειώνει το πιάτο! Το κοτόπουλο φρικασέ αλά ιταλικά, φτιάχνεται πολύ εύκολα και μέσα σε λίγο χρόνο και είναι ιδανική επιλογή γιά ένα γρήγορο και νόστιμο γεύμα.

Δόση :γιά 4 άτομα
Βαθμός δυσκολίας συνταγής :εύκολη
Υλικά : 1 kg φιλέτο κοτόπουλο,
30 gr βούτυρο,
2 κ.σ. ελαιόλαδο παρθένο έξτρα,
1 κοφτή κ.σ. αλεύρι,
1 μικρό κρεμμύδι ψιλοκομμένο,
1 ματσάκι αρωματικών φυτών (bouquet garni),
1 ποτήρι σπιτικό ζωμό κοτόπουλου,
πιπέρι μαύροφρεσκοτριμμένο,
αλάτι,
2 κρόκους αυγών,
τον χυμό από 1 λεμόνι.
Προετοιμασία :
Μπορείτε να χρησιμοποιήσετε φιλέτο κοτόπουλο μπούτι, στήθος ή ανάμεικτα. Αφαιρέστε το τυχόν λίπος και κόψτε το σε κύβους, σαν τηγανιά.
Γιά το ματσάκι αρωματικών φυτών (μπουκέ γκαρνί) μπορείτε να χρησιμοποιήσετε διάφορα αρωματικά φυτά. Εγώ έβαλα ότι βρήκα στον κήπο μου : δεντρολίβανο, θυμάρι, φασκόμηλο, εστραγκόν και κοτσάνια από μαϊντανό και σέλινο. Πλύντε τα, στραγγίστε τα και δεστε τα σε ματσάκι με σπάγκο κουζίνας.
Βάλτε σε μία ρηχή κατσαρόλα ή σωτέζα το βούτυρο και το λάδι και βάλτε την σε μέτρια φωτιά. Προσθέστε το αλεύρι και αναμιγνύετε συνεχώς μέχρι να καβουρντιστεί και να πάρει χρώμα. Σβύστε με τον ζωμό.
Προσθέστε το κρεμμύδι και το ματσάκι με τα αρωματικά και αφήστε να πάρει 2-3 βράσεις, μέχρι να μαλακώσει το κρεμμύδι. Προσθέστε τα κομμάτια του κοτόπουλου, αλατίστε και πιπερώστε, καπακώστε την κατσαρόλα και αφήστε το φαγητό να βράσει σε μέτρια φωτιά γιά περίπου 20 λεπτά. Μετά το δεκάλεπτο αφαιρέστε το ματσάκι των αρωματικών. Αν χρειαστεί, προσθέστε λίγο ζεστό ζωμό.
Χτυπήστε τους κρόκους των αυγών με τον χυμό του λεμονιού.
Οταν το φαγητό είναι έτοιμο, κατεβάστε το από την φωτιά και προσθέστε σιγά σιγά το αυγολέμονο, ανακατεύοντας, ώστε να εμποδίσετε το αυγό να ψηθεί αμέσως.
Σερβίρετε το φρικασέ ζεστό. Οι ιταλοί το παρουσιάζουν στο τραπέζι ως δεύτερο πιάτο με κρέας (secondo di carne).

POLLO IN FRICASSEA
per i QUANTI MODI DI FARE E RIFARE

Anche se ancora fa caldo durante il giorno, l' estate piano piano se ne va, per dare passo all' autunno. Le Cuochine siamo tutte ritornate ai fornelli, pronte per l' appuntamento di settembre.

La fricassea è una ricetta tradizionale toscana. La parola viene dal francese fricassée, che indica un modo di cucinare le carni bianche, veloce e saporito. La carne viene stufata in padella, fino a formare un delizioso sughetto che viene addensato con l' aggiunta di tuorli d' uova sbattuti con limone. Spesso, la base della salsa è il roux, cioè farina rosolata nel burro. La fricassea, di solito viene preparata con il pollo, ma utilizzano ancora coniglio, agnello, maiale, pesci, molluschi ma anche vitello o cinghiale.
La ricetta della fricssea è stata riportata da Pellegrino Artusi nella sua opera monumentale La scienza in cucina e l'arte di mangiar bene (1891), con il numero 256. Artusi non utilizza la cipolla, al mazzetto odoroso consiglia di utilizzare soltano i steli delle erbe e non le foglie, per non guastare il colore paglierno della salsa (però c'è chi arricchisce la ricetta con verdure (carota, sedano e prezzemolo) per una versione più colorata), per la stessa ragione di utilizzare il pepe bianco, e consente l' aggiunta di funghi, sia freschi di stagione che essiccati. Conclude con la frase "la fricassea fatta in questa maniera è un piatto sano e delicato che piace specialmente a chi non ha il gusto viziato a sapori forti e piccanti".
La ricetta che ci ha proposto la Cuochina potete vederla qui e i suggerimenti qui. Questa è una fricassea classica, molto simile a quella di Artusi.
Nella cucina greca, con il termine fricassè, si intende un piatto preparato con verdure (lattuga, cicoria, scarola) stufate con ma anche senza carne (agnello o maiale), con l' aggiunta di salsina di uova e limone; spesso, le uova vengono utilizzate intere e non solo i tuorli. A me questo piatto non piace poi tanto, mentre la fricassea italiana l' ho trovata gustosissima e ho tollerato pure la presenza dell' uovo!

Dosi : per 4 persone
Difficoltà della ricetta : facile
Ingredienti : 1 kgr di pollo disossato,
30 gr burro,
2 cucchiai di olio extravergine di oliva,
1 cucchiaio scarso di farina,
1 cipolla piccola tritata finemente,
1 mazzetto odoroso,
1 bicchiere di brodo di pollo fatto a casa,
pepe nero macinato al momento,
sale qb.,
2 tuorli,
succo da 1 limone.
Preparazione :
Potete utilizzare coscie o petti di pollo disossati, o un mix dei due. Eliminate eventuale grasso e tagliate a cubetti piuttosto regolari, come per lo spezattino.
Per il mazzetto odoroso ho utilizzato le erbe aromatiche di stagione, raccolte dal mio giardino : rosmarino, timo, salvia, dragoncello, fili di prezzemolo e costine di sedano. Lavate, asciugate e legate con filo da cucina.
Ponete il burro e l' olio in una casseruola bassa e portate su fuoco moderato. Aggiungete la farina e mescolate con un cucchiaio di legno, fino a dorare. Sfumate con il brodo.
Aggiungete la cipolla e il mazzetto odoroso. Lasciate cuocere per un paio di minuti e aggiungete i pezzi di pollo. Salate, pepate, coprite la casseruola e lasciate cuocere per 20 minuti ca. Trascorsi i primi 10 minuti, eliminate il mazzetto odoroso. Durante la cottura, aggiungete poco brodo caldo, se necessario.
Sbattete i tuorli con il succo di limone.
Ritirate la casseruola dal fuoco, aggiungete a filo la salsina di uovo, mescolando con un cucchiaio di legno.
Servite il pollo in fricassea caldo.

ΜΑΡΜΕΛΑΔΑ ΜΕ ΒΑΝΙΛΙΕΣ (ΜΠΡΟΥΝΕΛΕΣ) ΚΑΙ ΜΥΡΤΙΛΑ

Τα δαμάσκηνα και οι βανίλιες κάνουν την εμφάνιση τους στο τέλος του καλοκαιριού με αρχέw φθινοπώρου. Φρούτα που προέρχονται από συγγενή είδη δέντρων (Prunus domesticaκαι Prunus salicinaαντιστοίχως), διαφέρουν στο σχήμα (τα δαμάσκηνα συνήθως είναι οβάλ, ενώ οι βανίλιες σφαιρικές), στην γεύση (οι βανίλιες είναι λίγο πιό ξυνές) και στο γεγονός ότι οι βανίλιες τρώγονται μόνο ωμές, ενώ τα δαμάσκηνα μπορούν και να αποξηρανθούν. Τα διαφορετικά χρώματα που θα συναντήσετε στην αγορά, δεν έχουν σχέση με τον βαθμό ωριμότητας του φρούτου, είναι απλά διαφορετικές ποικιλίες. Κάπου διάβασα ότι η ονομασία μπρουνέλες προέρχεται απο την ιταλική prunella, στα ιταλικά όμως δεν υπάρχει φρούτο με αυτό το όνομα, υπάρχει όμως ένα γνωστό αγριολούλουδο με όμορφο μωβ άνθος! Οι βανίλιες στα τα ιταλικά ονομάζονται σούζινε (susine), τα δαμάσκηνα όμως τα λένε προύνιε (prugne) οπότε πολύ πιθανόν η ελληνική τους ονομασία να προέρχεται από εκεί.
Οι βανίλιες και τα δαμάσκηνα δίνουν πολύ ωραίες μαρμελάδες, με υπέροχο χρώμα. Εχουμε μιλήσει επίσης και γιά το πως μπορούμε να φτιάξουμε το πεστίλι δαμάσκηνου (εδώ). Σήμερα θα σας παρουσιάσω μία πολύ απλή και γευστική μαρμελάδα, έναν συνδυασμό από βανίλιες και αποξηραμένα μύρτιλα, αν όμως βρείτε φρέσκα, να τα προτιμήσετε!

Δόση : 5 βαζάκια των 330 ml,
Βαθμός δυσκολίας συνταγής :εύκολη
Υλικά : 1,5 kg βανίλιες (καθαρό βάρος),
1100 gr ζάχαρη κρυσταλλική,
τον χυμό απο 1 λεμόνι,
100 gr αποξηραμένα μύρτιλλα.
Προετοιμασία :
Πλύντε τις βανίλιες, αφαιρέστε τα κουκούτσια και ζυγίστες τες.
Κόψτε τες στα 4, βάλτε τες μέσα σε ένα ευρύχωρο γυάλινο σκεύος, σκεπάτε τες με την ζάχαρη, προσθέστε τον χυμό του λεμονιού και αφήστε τες να σταθούν 2 ώρες.
Μεταφέρετε το περιεχόμενο του σκεύους μέσα σε μία κατσαρόλα και βάλτε την σε μέτρια φωτιά. Μόλις ξεκινήσει ο βρασμός, κατεβάστε την κατσαρόλα από την φωτιά και αφήστε την να κρυώσει.
Μεταγγίστε το περιεχόμενο στο γυάλινο σκεύος, σκεπάστε με διάφανη μεμβράνη και αφήστε το να σταθεί 12 ώρες ή γιά όλη την νύχτα.
Μεταγγίστε στην κατσαρόλα, προσθέστε τα μύρτιλλα και βάλτε το μίγμα να βράσει γιά 10 λεπτά.
Σβύστε την φωτιά και αφήστε να σταθεί μισή ωρίτσα.
Βράστε την μαρμελάδα μερικά λεπτά ακόμη, μέχρι να δέσει (103°C με το θερμόμετρο ή κάντε το τεστ με την σταγόνα στο πιάτακι).
Οσο η μαρμελάδα είνα καυτή, γεμίστε τα βαζάκια που έχετε προηγουμένως αποστειρώσει. Βιδώστε αμέσως τα καπάκια, αναποδογυρίστε τα βαζάκια και αφήστε τα να κρυώσουν αναποδογυρισμένα.
Διατηρήστε την μαρμελάδα σε μέρος σκοτεινό και δροσερό.

CONFETTURA DI SUSINE E MIRTILLI

Anche se molti le credono sinonimi, prugne e susine (chiamate anche susine cinogiapponesi), vengono da alberi diversi, anche se appartenenti alla stessa famiglia (corrispondentemente da Prunus domestica e da Prunus salicina). Le prugne sono un po' più allungate, sono più saporite e meno acquose, caratteristiche che le rendono ideali per essere essicate. Le susine, sono tondeggianti, un po' acidule, e si consumano solo fresche. I vari colori di questi frutti non hanno daffare col loro grado di maturazione, sono semplicemente diverse varietà.
Prugne e susine sono utilizzate per preparare delle confetture, specialmente quelle scure ne danno pure un colore molto bello.
Oggi ho preparato una confettura di susine, abbinate a mirtilli secchi, ma se potete trovare dei freschi (in Grecia sono piuttosto rari e costano parecchio) è certo da preferirli.

Dosi : 5 barattoli da 330 ml
Ingredienti : 1,5 kg di susine (peso netto),
1100 gr zucchero semolato,
succo da 1-2 limone,
100 gr di mirtilli disidratati.
Preparazione :
Lavate le susine, eliminate piccioli e noccioli e pesate.
Tagliatele a quattro, ponete entro una ciotola capiente, preferibilmente di vetro, aggiungete lo zucchero ed il succo di limone e lasciate risposare per un paio d' ore.
Trasferite entro una casseruola e portate su fuoco moderato. Quando comincia l' ebbollizione, ritirate dal fuoco e lasciate raffreddare.
Trasferite nella ciotola, coprite con pellicola transaprente e lasciate riposare per 12 ore o per tutta la notte.
Travasate nella casseruola, aggiungete i mirtili e portate ad ebbolizione. Lasciate cuocere per una decina di minuti. Spegnete il fuoco e lasciate riposare per mezz' oretta.
Fate cuocere la confettura per qualche minuto ancora, fino a rapprendere (103°C col termometro per i dolci o fate la prova piattino).
Invasate la confettura ancora scottente, in barattoli precedentemente igienizzati. Tappate subito, capovolgete e lasciate raffreddare capovolti.
La confettura di susine si conserva per parecchi mesi, in luogo fresco e buio.

ΦΤΙΑΧΝΩ ΕΛΙΕΣ ΠΡΑΣΙΝΕΣ ΤΣΑΚΙΣΤΕΣ

Οι ελιές είναι ακόμη άγουρες, αλλά αν σας αρέσουν οι πράσινες τώρα είναι η εποχή γιά να τις ετοιμάσετε!
Πέρισυ η γειτόνισσα στο χωριό, μου έδωσε έναν κουβά ωραιότατες, μεγαλόκαρπες ελιές Χαλκιδικής, μαζεμένες από ένα δέντρο που έχει μέσα στην αυλή της και σίγουρα αράντιστες. Ομολογώ ότι οι πράσινες ελιές δεν μας άρεζαν ιδιαίτερα, αλλά αφού τις είχα διαθέσιμες, έπρεπε να τις αξιοποιήσω. Επειδή μου έδωσαν και διάφορες συμβουλές γιά το πως να τις φτιάξω, δοκίμασα τελικά με δύο τρόπους : τσακιστές και στην άλμη. Τις τσακιστές τις καταναλώσαμε μέχρι τα Χριστούγεννα, ενώ οι ελιές στην άλμη μας κάλυψαν γιά το υπόλοιπο της χρονιάς. Εννοείται ότι και φέτος η γειτόνισσα μας ξαναέδωσε ελιές, ευχαριστημένη που την περασμένη χρονιά τις αξιοποίησα και μας άρεσαν.
Οι λεγόμενες "τσακιστές"ελιές, γίνονται γρήγορα, αλλά έχουν το μειονέκτημα ότι δεν μπορούν να διατηρηθούν γιά πολύ καιρό, γι΄αυτό να φτιάξετε μόνο όση ποσότητα υπολογίζετε ότι θα καταναλώσετε, καθώς από ένα σημείο και πέρα αρχίζουν να μαλακώνουν και να γίνονται άνοστες.
Η κατάλληλη εποχή γιά να μαζέψετε τις πράσινες ελιές είναι περίπου από τα μέσα Σεπτεμβρίου μέχρι τις αρχές Οκτωβρίου. Φέτος, ίσως και λόγω της ζέστης, οι ελιές είναι έτοιμες λίγο πιό νωρίς. Οταν αρχίσουν και αλλάζουν χρώμα ή μαλακώσουν, δεν είναι πλέον κατάλληλες γιά επεξεργασία και θα πρέπει να τις αφήσετε να ωριμάσουν,ώστε να μπορέσετε να τις επεξεργαστείτε με διαφορετικό πλέον τρόπο (δείτε εδώπως φτιάχνουμε τις μαύρες σπιτικές ελιές).

Βαθμός δυσκολίας συνταγής :πολύ εύκολη
Υλικά :ελιές πράσινες,
αλάτι θαλασσινό χωρίς πρόσθετα χοντρό,
κιτρικό οξύ (λεμόντουζου ή ξυνό).
Προετοιμασία :
Τι ελιές δεν είναι ανάγκη να τις επεξεργαστήτε την ίδια ημέρα που τις μαζέψατε. Καλύτερα μάλιστα να τις αφήσετε 2 ημέρες σε αεριζόμενο μέρος, στην σκιά, μέσα σε τελάρα και όχι σε πλαστικές σακκούλες, ώστε να απομακρυνθούν τυχόν ζωύφια. Διαλέξτε αυτές που είναι γερές και χωρίς τρυπούλες από έντομα (δάκος).
Πλύντε τες και αφήστε τες να στραγγίσουν.
Θα χρειαστήτε οπωσδήποτε μία μεγάλη πέτρα ή ένα ξύλινο σφυρί, γιά να τις τσακίσετε. Προσοχή, μην χρησιμοποιήσετε μεταλλικό αντικείμενο, γιατί θα μαυρίσουν. Μπρείτε να τις τσακίσετε επάνω σε ξύλινη ή μαρμάρινη επιφάνεια ή σε μία δεύτερη πέτρα. Χτυπήστε την κάθε ελιά δυνατά μία φορά, ώστε να "ξεκουνηθεί"το κουκούτσι της, προσέχοντας όμως να μην το σπάσετε.
Βάλτε τις ελιές μέσα σε ένα μεγάλο δοχείο, κατά προτίμηση γυάλινο ή κεραμεικό. Σκεπάστε τες με νερό βρύσης και τοποθετήστε από επάνω ένα βάρος, ώστε οι ελιές να παραμείνουν βυθισμένες. Τοποθετήστε τα δοχεία σε μέρος δροσερό.
Αλλάζετε το νερό καθημερινά γιά 10-12 ημέρες.
Αφού περάσει το δεκαήμερο, δοκιμάστε τις ελιές. Αν έχουν ξεπικρίσει, μπορείτε να συνεχίσετε με την άρμη. Αν είναι ακόμη πικρές, θα συνεχίζετε να αλλάζετε το νερό καθημερινά, μέχρι να έχουν την γεύση που θα σας αρέσει.
Οι οδηγίες που είχα γιά την άλμη, ήταν οι κλασσικές : να ρίξω τόσο αλάτι, ώστε όταν βάλω μέσα ένα φρέσκο αυγό, να προεξέχει μία περιοχή του όσο περίπου ένα δί€υρο! Προσθέτοντας σταδιακά αλάτι τελικά έφτασα στην αναλογία 12%, δηλαδή 120 γρ. αλάτι στον 1 λίτρο νερό. Γιά να διαλυθεί γρήγορα το αλάτι ζεστάνετε το νερό; αφήστε την άλμη να κρυώσει πριν την χρησιμοποιήσετε.
Σε οδηγίες που διάβασα σε ιταλικά σάϊτ, συμβουλεύουν να χρησιμοποιήσετε νερό πηγής, που δεν έχει χλώριο, γιατί το χλώριο κάνει τις ελιές να μαλακώσουν γρήγορα. Γιά να αφαιρέσετε το μεγαλύτερο μέρος από το νερό της βρύσης, μπορείτε να το αφήσετε μέσα σε μία λεκάνη για μερικές ώρες (το χλώριο εξατμίζεται) ή να το βράσετε για 20 λεπτά.
Προσθέστε την άλμη στα δοχεία όπου έχετε τις ελιές και προσθέστε 1 κουταλάκι του καφέ ξυνό γιά κάθε κιλό ελιές.
Αφήστε τις ελιές στην άλμη γιά δύο εβδομάδες πριν τις δοκιμάσετε.
Σερβίρετε τες με λίγο ελαιόλαδο, ρίγανη και αν θέλετε χυμό λεμονιού ή λάϊμ.

OLIVE VERDI SCHIACCIATE

Nella zona dove si trova la nosta casa di campagna, le coltivazioni principali sono le viti e l' ulivo. Così uva e olive abbondano, e spesso arrivano alla nostra casa in regalo dai vicini.
Ammetto che le olive verdi non ci piacevano, ma l' anno scorso la vicina di casa mi ha regalato un secchio pieno di olive verdi sublimi, grossi e carnosi, della famosa varietà di Calcidica. Regalate con le istruzioni d' uso, mi ero messa subito all' opera e le avevo preparati in due modi : schiacciate e in salamoia. Le schiacciate, consumate per prime, le abbiamo finite a Natale, mentre quelle in salamoia erano abbastanza per il resto dell' anno. Qualche giorno fa, la vicina di casa mia ha chiamato per dirmi che è arrivata l' ora per raccogliere le olive verdi, un po' più presto quest' anno, molto probabilmente causa il caldo eccessivo di questa estate che ancora stenta di lasciarci ...
Le olive shciacciate sono di preparazione veloce, ma hanno il difetto della breve conservazione. Dopo un paio di mesi diventano molli e insipidi; per questa ragione non ne preparare tante, calcolate la quantità che potete consumare e fate il resto in salamoia (segue la ricetta).
La raccolta delle olive verdi si comincia a metà settembre fino agli inizi di ottombre, dopodichè le olive cominciano a maturare, diventano molli e cambiano colore; queste olive lasciatele maturare completamente per preparale in un altro modo (vedi qui la ricetta per le olive nere).

Difficoltà della ricetta : facile
Ingredienti : olive verdi,
sale marino grosso,
aceto citrico.
Preparazione :
Non è necessario preparare le olive il giorno stesso della raccolta. Meglio lasciarle riposare per un paio di giorni, esposte all' aria ma non al sole, per dare il tempo ad eventuali insetti di allontanarsi. Scegliete solo quelle che sono belle intere, senza buchi da insetti.
Lavate e lasciate sgocciolare.
Per schiacciare le olive utilizzate una pietra o un martello di legno, contro una superficie di legno o di marmo. No utilizzare ogetti di metallo, perchè, messi a contatto con la polpa delle olive, la fanno annerire. Colpite ogni oliva una volta, non tanto fortemente però, per non schiacciare anche il suo nocciolo.
Ponete le olive schiacciate entro un recipiente preferibilmente di vetro o di coccio. Riempite con acqua fresca e coprite con un peso, per tenerle immerse. Ponete i vasi in luogo fresco, non esposto al sole.
Cambiate l' acqua ogni giorno, per 10-12 giorni.
Trascorso questo periodo, assaggiate le olive. Se sono ancora amarognole, continuate a cabiare l' acqua per qualche giorno ancora.
Le istruzioni per preparare la salamoia erano quelle di solito seguite dalle massaie : aggiungere tanto sale, finchè un uovo immerso non si galleggia, lasciando scoperto un pezzo del suo guscio alla grandezza di una moneta da 2 €! Pesando sempre ho aggiunto del sale fino ad arrivare ad una percentuale di 12%, cioè 120 gr di sale per 1 lt di acqua. Per far sciogliere velocemente il sale, scaldate l' acqua. Lasciate poi la salamoia raffreddare completamente prima di utilizzarla.
Le istruzioni trovate in siti italiani, insistono sull' utilizzo di acqua di fonte, priva di cloro. La presenza di cloro fa ammollare le olive più presto e compromette la loro conservazione. Per eliminare il cloro dall' acqua potabile, potete metterla entro una bacinella e lasciarla esposta all' aria; il cloro sfugge in forma di gas. Oppure fare bollire l' acuqa per 20 minuti.
Versate la salamoia entro i recipienti contenenti le olive. Aggiungete 1 cucchiaino da caffè di acido citrico, per ogni kilo di olive.
Lasciate stagionare per un paio di settimane e poi assaggiate.
Servite le olive schiacciate, con olio di oliva, origano tritato e succo di limone o lime.

ΕΛΙΕΣ ΠΡΑΣΙΝΕΣ ΣΤΗΝ ΑΛΜΗ

Αφού είδαμε πως μπορούμε να φτιάξουμε τις τσακιστές ελιές (εδώ) θα περάσουμε στον δεύτερο τρόπο επεξεργασίας γιά τις πράσινες ελιές. Οι ελιές στην άλμη, ετοιμάζονται ακόμη πιό εύκολα, αλλά έχουν το μειονέκτημα ότι πρέπει να περιμένουμε αρκετούς μήνες γιά να μπορέσουμε να τις καταναλώσουμε.
Ηξερα ότι πριν βάλουμε τις ελιές στην άλμη, έπρεπε πάλι να τις ξεπικρίσουμε. Μου είπαν όμως οι γειτόνισσες στο χωριό, να τις βάλω κατ΄ευθείαν στα βάζα, χωρίς να τις χαράξω και χωρίς να κάνω άλλη προετοιμασία, αλλά να τις δοκιμάσω Φεβρουάριο με Μάρτιο. Ακολούθησα λοιπόν τις συμβουλές τους, οι οποίες ήταν όντως σωστές. Η δικιά μου πινελιά ήταν να τις κάνω λίγο πιό πικάντικες απ΄ότι με είχαν συμβουλέψει, προσθέτοντας εκτός από το απαραίτητο λεμόνι και διάφορα αρωματικά. Το timingμε τις ελιές επίσης ήταν σωστό, μόλις μας τελείωσαν οι τσακιστές, ανοίξαμε τις ελιές στην άλμη, και με αυτόν τον τρόπο καλύψαμε πλήρως τις ανάγκες μας γιά ολόκληρη την χρονιά. Ηταν δε, η πρώτη χρονιά που ανακαλύψαμε την χάρη και την νοστιμιά της πράσινης ελιάς και καταναλώσαμε μόνον αυτές!
Να σημειώσω γιά τα αρωματικά, ότι μπορείτε να τα παραλείψετε τελείως (οχι όμως το λεμόνι) ή να βάλετε αυτά που σας αρέσουν. Οι ιταλοί βάζουν και φύλλα δάφνης, θα το δοκιμάσω στην φετεινή παραγωγή και θα σας πω εντυπώσεις. Τα πιπεράκια δίνουν αρκετά πικάντικη γεύση, να το έχετε υπ΄όψιν αν δεν σας αρέσουν τα καυτερά.
Οι γειτόνισσες μου είπαν ότι τις ελιές τις βάζουν σε πλαστικά μπουκάλια νερού; επειδή αντιπαθώ γενικά τα πλαστικά σκεύη, προτίμησα να χρησιμοποιήσω ένα μεγάλο γυάλινο βάζο.
Οι δόσεις της συνταγής είναι ενδεικτικές.

Βαθμός δυσκολίας συνταγής :πολύ εύκολη
Υλικά : 3 kg πράσινες ελιές,
1 μεγάλο ακέρωτο λεμόνι,
5 κλωνάρια φρέσκια ρίγανη,
2-3 κλωνάρια φρέσκο θυμάρι,
2 σκελίδες σκόρδο,
μερικούς κόκκους πιπεριού,
1-2 καυτερά πιπεράκια (προαιρετικά)
1 κ.γ. κοφτό κιτρικό οξύ (ξινό).
γιά την άλμη : 2 lt νερό,
240 gr αλάτι θαλασσινό χοντρό.
Προετοιμασία :
Αφήστε τις ελιές απλωμένες γιά 2 ημέρες, σε αεριζόμενο μέρος, ώστε να φύγουν τυχόν έντομα.
Διαλέξτε μόνο τις άθικτες, πλύντε τες και στραγγίστε τες. Τι ελιές δεν τις χαράζουμε. Αν τις χαράξετε θα είναι έτοιμες πιό σύντομα, αλλά δεν θα μπορέσετε να τις διατηρήσετε γιά μεγάλο χρονικό διάστημα.
Κόψτε το λεμόνι σε φέτες και κρατήστε τις 3 πιό μεγάλες στην άκρη.
Πάρτε ένα μεγάλο γυάλινο ή κεραμεικό βάζο -το δικό μου ήταν χωρητικότητας 5 λίτρων (όπως είπαμε και στην εισαγωγή, μπορείτε να χρησιμοποιήσετε και πλαστικά μπουκάλια νερού). Βάλτε μέσα τις ελιές εναλλάξ με τα αρωματικά και τις υπόλοιπες φέτες του λεμονιού.
Ετοιμάστε την άλμη. Γιά να διαλυθεί γρήγορα το αλάτι ζεστάνετε το νερό. Χρησιμοποιήστε την άλμη αφού κρυώσει τελείως. Με τις αναλογίες γιά την άλμη (12%) που σας δίνω, οι ελιές δεν γίνονται πολύ αλμυρές. Αν τις προτιμάτε αλμυρές, μπορείτε να αυξήσετε την πυκνότητα της άλμης εως 20%.
Προσθέστε στην άλμη το ξυνό και ρίξτε το διάλυμα μέσα στο βάζο, μέχρι να σκεπάσει τελείως τις ελιές. Τα 2 λίτρα που έφτιαξα ήταν ακριβώς γιά το βάζο μου. Σκεπάστε την επιφάνεια με τις φέτες του λεμονιού.
Τοποθετήστε το βάζο σε μέρος δροσερό και σκοτεινό (εγώ το έβαλα στο κελάρι) και αφήστε το να σταθεί 4-5 μήνες. Ελέγχετε κατά τακτά χρονικά διαστήματα, αν οι ελιές βρίσκονται βυθισμένες στην άλμη.
Οταν ανοίξετε το βάζο, αφαιρέστε τα λεμόνια και ρίξτε μέσα λίγο λάδι (κατά προτίμηση ελαιόλαδο) ώστε να τις απομονώσει από τον αέρα. Με αυτόν τον τρόπο οι ελιές μας διατηρήθηκαν όλο το καλοκαίρι, που σημειωτέον ήταν πολύ ζεστό, μέχρι σήμερα, συμπληρώνοντας έναν χρόνο από τότε που ξεκίνησα την διαδικασία παρασκευής τους!

OLIVE VERDI IN SALAMOIA

Ora che abbiamo già sistemato le olive per prepararle "schiacciate" (qui), passiamo a vedere un secondo modo per trattare le olive verdi. E ancora più facile preparare le olive verdi in salamoia, il solo difetto è il lungo periodo di macerazione.
Io sapevo che per preparare le olive in salamoia, si doveva togliere prima l' amarezza, come si fa con le olive schiacciate. Però le vicine (della nostra casa in campagna, che come vi ho detto si trova in una zona che hanno gli ulivi) mi hanno consigliato di mettere tutto insieme, olive, aromi e salamoia, ma prolungare il periodo di macerazione. Era una buona idea, siccome fino a gennaio abbiamo consumato le olive schiacciate e dopo abbiamo assaggiato quelle in salamoia che sono conservate benissimo fino alla fine dell' estate.

Difficoltà della ricetta : facilissima
Ingredienti : 3 kg olive verdi,
1 limone grosso non trattato,
5 rametti di origano,
2-3 rametti di timo,
2 spicchi d' aglio,
qualche grano di pepe,
1-2 peperoncini piccanti,
1 cucchiaino raso di acido citrico.
per la salamoia : 2 lt acqua,
240 gr sale marino grosso.
Preparazione :
Lasciate le olive esposte all' aria per un paio di giorni, per dare il tempo ad eventuali insetti di allontanarsi.
Scegliete solo quelle intatte, cioè non schiaccate e prive di buchi provocati da insetti, lavate e lasciate scolare bene. Le olive non vengono incise. Se le incidete, il tempo di macerazione si accorcia, ma poi non possono essre conservate a lungo.
Tagliate il limone a fettine e tenete da parte 3, le più grandi.
Prendete un contenitore di vetro o di terracotta, capiente abbastanza (il mio era da 5 litri). Disponete le olive alternate con gli aromi e le fette di limone.
Preparate la salamoia. Per far sciogliere il sale, meglio scaldare l' acqua. Lasciate raffreddare la salamoia completamente prima di utilizzarla.
Con una salamoia contenente 12% di sale, le olive vengono moderatamente salate. Se le volete più piccanti potete aumentare fino a 20%.
Versate la salamoia nel contenitore, fino a coprire le olive completamente. Coprite la superficie con le fette del limone.
Posizionate il contenitore in luogo fresco e buio (io l' ho messo in cantina) e lasciate macerare per 4-5 mesi. Controllate ogni tanto se le olive sono coperte dalla salamoia o se si è apparsa la muffa.
Quando le olive saranno pronte, eliminate le fette del limone e aggiungete un filo d' olio, per creare una superficie isolante.
Preparate a questo modo, le olive sono conservate benissimo per tutta l' estate, senza essere messe nel frigo.

ΤΣΙΑΜΠΈΛΑ ΡΟΜΑΝΙΌΛΑ : ΕΝΑ ΚΕΪΚ ΠΟΥ ΜΟΙΑΖΕΙ ΜΕ ΜΠΙΣΚΟΤΟ! // CIAMBELLA ROMAGNOLA (BRAZADELLA)

ΨΩΜΙ ΤΟΥ ΤΟΣΤ ΜΕ ΦΥΣΙΚΟ ΠΡΟΖΥΜΙ // PAN BAULETTO (PANE IN CASSETTA) CON LIEVITO MADRE

ΣΑΡΔΕΛΕΣ ΜΕ ΠΑΤΑΤΕΣ ΣΤΟΝ ΦΟΥΡΝΟ // SARDE CON PATATE AL FORNO

ΛΙΚΕΡ ΠΡΑΣΙΝΟ ΣΥΚΟ // RATAFIA DI FICHI ACERBI

ΤΟ ΠΙΟ ΤΕΛΕΙΟ ΠΑΓΩΤΟ ΣΥΚΟ! // GELATO AL GUSTO DI FICO ACERBO

ΠΑΝΤΖΕΡΌΤΙ (ΤΗΓΑΝΗΤΑ ΚΑΛΤΣΟΝΕ) για τους QUANTI MODI DI FARE E RIFARE // PANZEROTTI per i QUANTI MODI DI FARE E RIFARE

ΚΑΛΟΚΑΙΡΙΝΗ ΤΑΡΤΑ ΜΕ ΚΡΕΜΑ ΜΑΣΚΑΡΠΟΝΕ ΚΑΙ ΦΡΕΣΚΑ ΦΡΟΥΤΑ // CROSTATA ALLA FRUTTA, RICETTA SENZA COTTURA

ΡΥΖΟΣΑΛΑΤΑ NIGHT & DAY // INSALATA DI RISO NIGHT & DAY

ΠΑΓΩΤΟ ΜΕ ΓΕΥΣΗ ΤΙΡΑΜΙΣΟΥ // GELATO AL TIRAMISU

ΠΑΓΩΤΟ ΜΕ ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΗ ΣΟΚΟΛΑΤΑ // GELATO AL CIOCCOLATO

ΣΠΑΓΚΕΤΙ ΑΛΑ ΝΕΡΆΝΟ // SPAGHETTI ALLA NERANO

ΤΣΙΖΚΕΪΚ ΜΟΚΑ ΜΕ ΑΜΑΡΕΤΙ // CHEESECAKE AL CAFFE' E AMARETTI

APEROL SPRITZ : ΤΟ ΑΓΑΠΗΜΕΝΟ ΜΑΣ ΚΑΛΟΚΑΙΡΙΝΟ ΑΠΕΡΙΤΙΦ! // APEROL SPRITZ

ΦΤΙΑΧΝΩ ΣΠΙΤΙΚΟ ΠΕΛΤΕ ΝΤΟΜΑΤΑΣ // PREPARAZIONE DI TRIPLO-CONCENTRATO DI POMODORO

ΦΤΙΑΧΝΩ ΣΥΚΟΜΕΛΟ (ΠΕΤΙΜΕΖΙ ΑΠΟ ΣΥΚΑ) // VINCOTTO DI FICHI

ΠΑΡΜΙΤΖΑΝΑ ΜΕ ΚΟΛΟΚΥΘΑΚΙΑ ΚΑΙ ΣΑΛΤΣΑ ΝΤΟΜΑΤΑΣ // PARMIGIANA DI ZUCCHINE CON SUGO DI POMODORO

ΚΟΤΟΠΟΥΛΟ ΦΡΙΚΑΣΕ ΑΛΑ ΙΤΑΛΙΚΑ για τους QUANTI MODI DI FARE E RIFARE // POLLO IN FRICASSEA per i QUANTI MODI DI FARE E RIFARE

ΜΑΡΜΕΛΑΔΑ ΜΕ ΒΑΝΙΛΙΕΣ (ΜΠΡΟΥΝΕΛΕΣ) ΚΑΙ ΜΥΡΤΙΛΑ // CONFETTURA DI SUSINE E MIRTILLI

ΦΤΙΑΧΝΩ ΕΛΙΕΣ ΠΡΑΣΙΝΕΣ ΤΣΑΚΙΣΤΕΣ // OLIVE VERDI SCHIACCIATE

ΕΛΙΕΣ ΠΡΑΣΙΝΕΣ ΣΤΗΝ ΑΛΜΗ // OLIVE VERDI IN SALAMOIA