IL LABORATORIO DI MARINA

ΤΟ ΓΚΑΛΆΝΓΚΑΛ

Το γκαλάνγκαλ, είναι ένα μπαχαρικό που προέχεται απο το ρίζωμα φυτών που ανήκουν στην οικογένεια Zingiberaceae, είναι δηλαδή συγγενή με το τζίντζερ (πιπερόριζα). Το γκαλάνγκαλ όντως ομοιάζει αρκετά με το τζίντζερ, ως προς την γεύση και το άρωμα, τα οποία όμως είναι πιό έντονα. Στα ταϊλανδέζικα ονομάζεται kah, ενώ είναι γνωστό και με την ονομασία "ρίζα του Λάος". Η ονομασία γκαλάνγκαλ, πιστεύεται οτι προέρχεται απο το αραβικό khanlanjanήqulanjan, το οποίο με την σειρά του φαίνεται να είναι παραφθορά της κινέζικης φράσης gao liang jiang, που σημαίνει "καλό γλυκό τζίντζερ".
Υπαρχουν βασικά δύο είδη γκαλάνγκαλ : το μεγάλο γκαλάνκαλ, το οποίο προέρχεται απο το φυτό Alpinia galanga, και το μικρό γκαλάνγκαλ, το οποίο προέρχεται απο το φυτό Alpinia officinarum.
Το μεγάλο γκαλάνγκαλ, είναι ιθαγενές την Νοτιο-ανατολικής Ασίας και συγκεκριμένα της Ινδονησίας. Τό φυτό είναι ποώδες, με μακρυά λογχοειδή φύλλα και μπορεί να φτάσει σε ύψος και τα 2 μέτρα. Το ρίζωμα του είναι μεγάλο και χοντρό, εξ'ου και η ονομασία μεγάλο γκαλάνγκαλ. Εξωτερικά έχει χρώμα καστανοκίτρινο, με πιο σκουρόχρωμες ραβδώσεις σαν δαχτυλίδια, εσωτερικά όμως το χρώμα του είναι κιτρινωπό ή λευκό. Το άρωμα του είναι παρόμοιο με αυτό του τζίντζερ, αλλά πιό έντονο και φίνο. Οταν η ρίζα είναι φρέσκια, είναι πιό ξυλώδης, συμπαγής και σκληρή απο αυτή του τζίντζερ. Χρησιμοποιείται σχεδόν κατ'εξοχήν στην Ινδονησιακή κουζίνα, είτε φρέσκο είτε αποξηραμένο.
Το μικρό γκαλάνγκαλείναι ιθαγενές της Νοτιο-ανατολικής Κινας (νήσος Χαϊνάν). Το φυτό είναι σημαντικά μικρότερο σε μέγεθος απο το μεγάλο γκαλάνγκαλ και μετά βίας φτάνει σε ύψος το 1 μέτρο. Το ρίζωμα του είναι επίσης πιό μικρό, εξωτερικά έχει χρώμα καφέ-πορτοκαλί, ενώ εσωτερικά καστανό-κόκκινο. Το άρωμα του ομοιάζει με αυτό του τζίντζερ, με σαφώς πιπεράτες νότες.
Το γκαλάνγκαλ ήταν γνωστό απο την αρχαιότητα. Οι Αιγύπτιοι το χρησιμοποιούσαν στις απολυμάνσεις με θυμιάματα. Στην Ευρώπη εισήχθη κατά τη διάρκεια του Μεσαίωνα, το χρησιμοποιούσαν μάλιστα μαζί με άλλα μπαχαρικά για την παρασκευή του Ιππόκρασου, ενός λικερώδους κρασιού, πολύ δημοφιλούς τόσο στον απλό λαό όσο και στους αριστοκράτες της εποχής.
Το άρωμα του είναι ζεστό, γλυκό και με σαφείς νότες μπαχαρικών. Το άρωμα της φρέσκιας ρίζας είναι πιό ήπιο, δροσερό και θυμίζει έλατο ή πευκοβελόνες; όταν αποξηρανθεί γίνεται πιό έντονο, γλυκό και αρωματικό με νότες κανέλας. Η γεύση του είναι γλυκειά και μοιάζει πολύ με αυτή του τζίντζερ.
Οπως είπαμε το γκαλάνγκαλ χρησιμοποιείται πολυ στην Ινδονησιακή, Ταϊλανδέζικη και Κινέζικη κουζίνα. Συχνά συνδυάζεται με το σκόρδο και το μοσχοκάρυδο. Συνήθως χρησιμοποιείται σε πιάτα με ρύζι. Ταιριάζει πολύ σε σούπες με βάση το γάλα της καρύδας. Το προσθέτουν επίσης σε μίγματα μπαχαρικών όπως το κάρρυ και το ρας-ελ-χανούτ. Τα αποξηραμένα φρούτα του γκαλάνγκαλ χρησιμοποιούνται αντί για το καρδάμωμο.
Δεν ξέρω αν υπάρχει φρέσκο σε μαγαζιά που πουλάνε ασιατικά προϊόντα. Θα το βρείτε σίγουρα σε αποξηραμένη μορφή, σε κομματάκια ή σε σκόνη, στα πιό εξειδικευμένα μπαχαράδικα ή σε καταστηματα με ασιατικα προϊοντα.
Πηγές : Wikipedia, Spice pages

foto tratta dal web

LA GALANGA

La galanga è una spezia derivante da rizomi di piante che appartengono alla famiglia Zingiberaceae, la stessa cioè con lo zenzero. La galanga infatti rassomiglia allo zenzero, solo che il suo sapore e profumo sono più intensi. Nella lingua thailandese viene chiamato kah, ed è conosciuto anche con il nome di "radice di Laos" o laos. Il nome galanga, si crede che viene dall' arabo khanlanjan o qulanjan, derivato a sua volta dalla frase cinese gao liang jiang, che significa " zenzero dolce e buono".
Esistono due specie di galanga : la galanga maggiore che viene dalla pianta Alpinia galanga, e la galanga minore che viene dalla pianta Alpinia officinarum.
La galanga maggioreè nativa dell' Asia Sud-est e precisamente dell' Indonesia. La pianta è erbacea con foglie lanceolate e lunghe, e può raggiungere i 2 metri di altezza. Il rizoma è nodoso, grosso e spesso, e per questo viene chiamato galanga maggiore; è di colore giallo castagno, con striature più scure come anelli, mentre all' interno è giallastro o bianco. Il suo profumo è simile a quello del zenzero, ma più intenso e raffinato. Il rizoma quando è fresco è più legnoso e duro da quello dello zenzero. Viene utilizzato esclusivamente nella cucina indonesiana, sia fresco che essiccato.
La galanga minoreè una pianta originaria della Cina Sud-est (precisamente dell' isola di Hainan). Rassomiglia alla maggiore, ma è più piccola e raramente supera l' 1 metro di altezza. Il rizoma è pure più piccolo, di consistenza fibrosa e di colore arancio-marrone con interno rosso-marone. Profuma pure di zenzero ed ha sapore di zenzero, pungente con note pepate.
La galanga è conosciuta fin dall' antichità. Gli egizii la utilizzavano per la disinfezione per affumicazioni. E stata introdotta in Europa durante il Medioevo, e veniva utilizzata per la preparazione dell' Ippocrasso, un vino liquoroso speziato, molto apprezzato sia dal popolo che dagli aristocrati del tempo.
Il suo profumo è caldo, dolce e speziato. Il profumo del rizoma fresco è mediamente speziato, fresco con note di abete e pino; una volta essiccato diventa intenso, dolce, speziato con note di cannella. Il sapore è dolce, pungente e rassomiglia a quello dello zenzero.
Come abbiamo già riferito, la galanga, viene utilizzata nelle cucine etniche di Indonesia, Tahilanda e Cina. Di solito viene aggiunta in piatti di riso e spesso abbinata all' aglio e alla noce moscata. Si sta perfettamente anche in minestre o stufati a base di latte del cocco. Viene aggiunta anche in misture di spezie come il carry ed il ras-el-hanut.
Non so se potete trovarla fresca in negozi specializzati agli prodotti orientali. E certo che la troverete essiccata, a pezzettini o macinata in polvere.
Fonti : Wikipedia, Spice pages

ΤΟ ΚΑΡΡΥ

Το κάρρυ είναι ένα μίγμα μπαχαρικών που προέρχεται απο τις κουζίνες της νότιας και νοτιοανατολικής Ασίας. Αυτό που γνωρίζουμε στον δυτικό κόσμο ως κάρρυ, είναι το μίγμα των μπαχαρικών που έφεραν απο την Ινδία οι Βρεττανοί, μέλη της αποικιακής κυβέρνησης και του στρατού που είχε αναπτυχθεί εκεί, στα πλαίσια της Βρεττανικης Κοινοποιλιτείας. Η ονομασία κάρρυ προέρχεται απο την λέξη της διαλέκτου ταμίλ kari, που σημαίνει σάλτσα, και υπονοεί κρέας ή λαχανικά, στεγνά ή με σάλτσα, μαγειρεμένα με μπαχαρικά. Η λέξη πέρασε στην αγγλική γλώσσα ως curry (γραμμένη όπως προφέρεται), υπονοώντας όμως το μίγμα των μπαχαρικών και όχι το ίδιο το μαγειρεμένο φαγητό. Το μίγμα των μπαχαρικών που χρησιμοποιούνται στο κάρρυ, στην ινδική γλώσσα λέγεται masala, που σημαίνει απλά μίγμα.
Το πραγματικό κάρρυ όμως μπορεί να είναι τόσο στεγνό, όσο και υγρό, να αποτελείται δηλαδή και απο φρέσκα λαχανικά μαζί με τα μπαχαρικά (κυρίως κουρκουμά, κόλιαντροκαι κύμινο). Υπάρχουν πολλά μίγματα κάρρυ, και η διαφοροποίηση γίνεται από περιοχή σε περιοχή, ανάλογα με τις τοπικές διατροφικές συνήθειες αλλά και τα έθιμα. Βασικά συστατικά του κάρρυ είναι οι καυτερές πιπεριές, μπαχαρικά και αρωματικά βότανα. Οπως είπαμε, τα διάφορα συστατικά μπορεί να είναι φρέσκα ή αποξηραμένα, ολόκληρα ή τριμμένα σε σκόνη, καβουρντισμένα ή όχι. Το κάρρυ μπορεί να είναι μέτρια καυτερό (mild), πολύ καυτερό (sweet) αλλά και καθόλου καυτερό. Η προσθήκη του κάρρυ στο φαγητό μπορεί να γίνει είτε στην αρχή είτε στο τέλος του μαγειρέματος, εξαρτάται απο το είδος του κάρρυ και απο το επιθυμητό αποτέλεσμα. Τα πιάτα που ονομάζονται "κάρρυ"μπορεί να περιέχουν κρέας, ψάρι αλλά και μόνον λαχανικά.
Πηγή : Wikipedia
Βέβαια, το ιδανικό είναι τα συστατικά του κάρρυ να καβουρντιστούν, να κονιορτοποιηθούν και να χρησιμοποιηθούν αμέσως. Τα έτοιμα μίγματα, όσο περνάει ο χρόνος που στέκονται αποθηκευμένα χάνουν τα αρώματα τους. Μην αγοράζετε το κάρρυ σε μεγάλη ποσότητα, ώστε να μπορέσετε να το καταναλώσετε γρήγορα και να το ανανεώσετε. Στην ελληνική αγορά κυκλοφορούν βασικά δύο μίγματα κάρρυ, το κίτρινο και το κόκκινο. Το κίτρινο κάρρυ είναι και το πιο κοινό. Συνήθως περιέχει κουρκουμά, μαύρο πιπέρι, κύμινο, κόλιαντρο, κανέλααλλά και μοσχοκάρφια, τζίντζερ (πιπερόριζα), μοσχοκάρυδο, τσιμένι, καυτερή πιπεριά, καρδάμωμοκαι κρόκο (σαφράν). Το κόκκινο κάρρυ, περιέχει βασικά πάπρικα, κουρκουμά, κόλιαντρο, καρδάμωμο, κύμινο, κανέλακαι τζίντζερ.
Φυλάξτε το κάρυ μέσα σε γυάλινο δοχείο με αεροστεγές πώμα, σε μέρος δροσερό, σκοτεινό και χωρίς υγρασία.

IL CURRY

Il carry è una miscela di spezie, proveniente dalle cucine dei paesi Sud e Sud-est Asiatici. Quello che all' Occidente è conosciuto come curry, è appunto questa miscela di spezie che è stata portata dai brittanici, membri del govenro coloniale e dell' esercito insediati in India. Il termine curry però, scritto come pronuciato da brittanici, viene dalla parola tamil kari, che significa salsa, e si riferisce a piatti di carne o verdura cucinati con o senza salsa e con l' aggiunta di varie spezie. Il termine è passato nella lingua inglese indicando la miscela di spezie e non il piatto cucinato. Dall' altra parte, la miscela di spezie nella lingua indiana viene chiamata masala, che significa semplicemente miscela.
Il curry indiano, si compone da verdure fresche e spezie (principalmente curcuma, coriandolo e cumino) e può essere secco (miscella di polveri) o umido, come una salsa. Esistono numerose formulazioni di curry, assai differenti da zona in zona, secondo alle usanze locali. L' ingrediente di base del carry sono i peperoni piccanti insieme a spezie e erbe aromatiche. Come abbiamo già detto, gli ingredienti possono essere sia freschi che essiccati, interi o macinati, tostati o no. Il carry può essere mediamente piccante (mild), troppo piccante (sweet) o affato piccante. L' aggiunta della miscela in un piatto può essere effetuata durante o a fine cottura, dipende dalla miscela scelta e dal tipo del piatto. I piatti cucinati chiamati curry, si può contenere carne, pesce o solo verdure.
Fonte : Wikipedia
L' ideale è di preparare il curry a casa, tostare le spezie, macinarle e utilizzare la miscela subito. I curry già pronti trovati al commercio, con il tempo perdono i loro profumo e sapore. Non compratelo in grossa quantita, per poter conumarlo subito. Nei mercati di spezie europei non esistono poi tante varietà di curry. In Grecia si trovano due varietà, il giallo, che è il più comune, e il rosso. Il curry giallo di solito contiene curcuma, pepe nero, cumino, coriandolo, cannella e ancora chiodi di garofano, zenzero, noce moscata, fieno greco, peperoncino piccante, cardamomo e zafferano. Il curry rosso contiene paprica, curcuma, coriandolo, cardamomo, cumino, cannella e zenzero.
Conservate il curry entro contenitori di vetro a tappo ermetico, in luogo fresco, secco e buio.

foto tratta dal web

ΜΕΛΙΤΖΑΝΟΣΑΛΑΤΑ ΜΕ ΓΙΑΟΥΡΤΙ ΚΑΙ ΔΥΟΣΜΟ

Μια διαφορετική συνταγή για μελιτζανοσαλάτα, απο την τούρκικη κουζίνα (patlıcan yoğurtlama). Μελιτζανοσαλάτα με παραδοσιακό γιαούρτι, σκορδάκι, λεμονάκι και αρωματισμένη με δυόσμο! Το λεμονάκι διατηρεί το χρώμα της ανοιχτό. Σίγουρα διαφορετική απο τις μελιτζανοσαλάτες που ξέρουμε, αλλά πολύ νόστιμη! Την απολαύσαμε ως ορεκτικό, μαζί με ψητά κρεατικά, αλλά την βάλαμε και σε σάντουιτς με αλλαντικά, όπου και έκανε την διαφορά στην γεύση!

Δόση :για 6 άτομα

Βαθμός δυσκολίας :εύκολο

Υλικά : 3 μελιτζάνες μεγαλούτσικες (περίπου 1 Kg),

              300 gr παραδοσιακό αγελαδινό γιαούρτι χωρίς την πέτσα,
1 σκελίδα σκόρδο,
                1 κ.σ. ξερό τριμμένο δυόσμο,
ελαιόλαδο παρθένο έξτρα (4-5 κ.σ.),
    χυμό λεμονιού (2 κ.σ.),
                αλάτι.
Προετοιμασία :
Ψήστε τις μελιτζάνες κατά προτίμηση στα κάρβουνα. Ξεφλουδίστε τες και βάλτε την ψύχα μέσα σε ένα τρυπητό. Αφήστε να στραγγίσουν τα υγρά τους για τουλάχιστον μία ωρίτσα.
Με ένα πηρούνι πολτοποιήστε την ψύχα. Μπορείτε βέβαια να χρησιμοποιήσετε και το μούλτι, αλλά φροντίστε να μην την κάνετε αλοιφή. Περάστε το σκόρδο απο την πρέσσα και πορσθέστε το στην μελιτζάνα. Προσθέστε το γιαούρτι χωρίς την πέτσα του. Μπορείτε να χρησιμοποιήσετε και κάποιο άλλο είδος γιαουρτιού, αλλά το παραδοσιακό αγελαδινό, που είναι λίγο ξυνούτσικο και όχι πολύ λιπαρό, είναι η καλύτερη επιλογή. Προσθέστε τον δύοσμο, αλάτι και λεμόνι κατά το γούστο σας. Προσθέστε τέλος και το ελαιόλαδο, αναμιγνύοντας μέχρι να γίνει μία ωραία αλοιφή. Το λάδι, το λεμόνι και το αλάτι συνήθως τα βάζω με το μάτι, δοκιμάζοντας το αποτέλεσμα.
Αφήστε την μελιτζανοσαλάτα να σταθεί για τουλάχιστον μία ωρίτσα στο ψυγείο, να αναμειχθούν τα αρώματα.
Διατηρείται στο ψυγείο για 2-3 μέρες.

SALSA ALLE MELANZANE E YOGURT GRECO

Ancora una melitzanossalàta, cioè salsa alle melanzane, diversa abbastanza da quella comunemente preparata in Grecia. La versione tradizionale l' abbiamo vista qui. Questa variazione viene dalla cucina turca (patlıcan yoğuurtlama) e contiene yogurt greco tradizionale, aglio e mentuccia romana. Servitela come antipasto, contorno in piatti di carne arrostita o spalmatela in pannini.

Dosi : per 6 persone
Difficoltà : facile
Ingredienti : 3 melanzane piuttosto grosse (1 Kg ca.),
                       300gr di yogurt greco tradizionale da latte vaccino,
   1 spicchio d' aglio,
                       1 cucchiaio di mentuccia trittata,
   olio extravergine di oliva (4-5 cucchiai),
   succo di limone (2 cucchiai),
                       sale qb.
Preparazione :
Fate cuocere le melanzane alla griglia o preferibilmente sulla brace. Eliminate la buccia e mettete la polpa in un colino. Lasciate per un' oretta a sgocciolare i suoi liqudi.
Spappolate le melanzane con una forchetta. Potete metterle anche nel cutter, ma comunque non ridurle a pommata. Schiacciate l' aglio con lo spremiaglio e aggiungetelo alla purea di melanzane. Aggiungete lo yogurt greco tradizionale senza la pellicina. Certo potete utilizzare anche altro tipo di yogurt greco, ma lo yogurt tradizionale da latte vaccino è ideale, siccome è più magro e acidulo. Aggiungete la mentuccia, il succo di limone ed il sale a piacere. Aggiungete anche l' olio e mescolate fino a prendere una pommata per di più omogenea. Olio, succo di limone e sale io li metto di solito ad occhio, assagiando e corregendo se necessario.
Lasciate la melizanossalata a riposare nel frigo per almeno un' ora prima di servire, per insaporirsi.
Si conserva nel frigo per 2-3 giorni.

TOBLERONE SHORTBREAD

Αυτό το εύκολο γλυκάκι, το είχα φτιάξει πρίν αρκετό καιρό, παίρνοντας μέρος σε έναν διαγωνισμό σε ομάδα μαγειρικής στο FaceBook. Στην αρχή είχα ένα ενθουσιασμό να συμμετέχω σε τέτοιους διαγωνισμούς, αλλά γρήγορα κατάλαβα ότι ήταν χωρίς νόημα, αφού δεν υπήρχαν αξιοκρατικά κριτήρια, απλά, όποιος κινητοποιούσε πιο πολλούς φίλους και γνωστούς για τα like, τελικά κέρδιζε. Είναι αλήθεια ότι αυτού του είδους οι διαγωνισμοί έχουν πλέον ατονήσει.
Αποφάσισα να δημοσιεύσω τελικά την συνταγή και στο blog, γιατί πολλές φορές μου ζητάνε συνταγές για εύκολα γλυκά, χωρίς πολλές διαδικασίες. Το γλυκάκι αυτό όντως γίνεται εύκολα, γρήγορα και είναι αρκετά νόστιμο.
Το shortbreadείναι ένα είδος μπισκότου, που παραδοσιακά φτιάχνεται στην Σκωτία. Θυμάμαι όταν είχα πάει στο Εδιμβούργο, σε όποιο μαγαζί μπαίναμε, μας κερνούσαν shortbread.... Τα υλικά του είναι αλεύρι, βούτυρο και ζάχαρη σε αναλογία 3:2:1. Ψήνεται σε χαμηλή θερμοκρασία ή σύντομα, ώστε να μην πάρει χρώμα και γίνεται τριφτό (shortείναι μια λέξη που δεν χρησιμοποιείται πλέον και σημαίνει τριφτό).
Η σοκολάτα Tobleroneπαράγεται απο την Kraft foods στην Ελβετία. Το όνομα της προέρχεται απο τις λέξεις Tobler, το όνομα αυτού που την εφήβρε, και το torrone, το γνωστό ιταλικό παραδοσιακό γλυκό, που στην Ελλάδα το ξέρουμε ως νουγκά. Η σοκολάτα Toblerone, γεννήθηκε το 1908 στην Βέρνη, την πρωτεύουσα της Ελβετίας. Το 1909 κατοχυρώθηκε και η πατέντα της, ως η πρώτη σοκολάτα γάλακτος με αμύγδαλα και μέλι. Τα χρώματα στην συσκευασία της και το πυραμιδοειδές σχήμα της, ο Toblerτα εμπνεύστηκε απο τα παρισινά μπαλέττα των Folies Bergère! Η γιαγιά Ανδρομάχη, ανάμεσα στα λίγα ενθύμια απο την Πόλη, είχε και ένα άλμπουμ με κάρτες απο την σοκολάτα Tobler, που χρονολογείται απο τις αρχές του προηγούμενου αιώνα, σαν αυτά που είχαμε και εμείς όταν ήμασταν παιδιά απο ανάλογα εμπορικά προϊόντα και που κυκλοφορούσαν μέχρι πριν μερικά χρόνια ...
Πηγή : Wikipedia

Η συνταγή είναι απο εδώ.

Δόση : 12 κομμάτια
Βαθμός δυσκολίας :εύκολο
Υλικά : 150 gr βούτυρο καλής ποιότητας σε θερμοκρασία δωματίου,
                1/2 φλ. (90 gr) ζάχαρη κρυσταλλική,
                1 1/2 φλ. (200 gr) αλεύρι γοχ.,
                1 κ. τσαγιού εκχύλισμα βανίλιας,
                3 σοκολάτες Tobleroneτων 100 gr,
                1/2 φλ. αμυγδαλόψυχα κομμένη σε μπαστουνάκια,
2 κ.σ. κράνμπερυ αποξηραμένα,
3 κ.σ. μύρτιλα αποξηραμένα.
Προετοιμασία :
Χτυπήστε το βούτυρο με την ζάχαρη να ασπρίσει. Προσθέστε το αλεύρι και το εκχύλισμα της βανίλιας και αναμείξτε.
Στρώστε με αντικολλητικό χαρτί ένα ταψάκι 20x20 εκ. περίπου. Ρίξτε μέσα το μίγμα για το μπισκότο και ισιώστε.
Ψήστε σε προθερμασμένο φούρνο, στους 190°C, στις αντιστάσεις, για περίπου 20 λεπτά. Προσοχή το μπισκότο δεν πρέπει να πάρει χρώμα. Βγάλτε το απο τον φούρνο και αφήστε το να κρυώσει εντελώς.
Λιώστε τις σοκολάτες σε μπαίν-μαρί ή στον μικροκυματικό. Απλώστε επάνω στο μπισκότο. Σκορπίστε απο επάνω τα αμύγδαλα, τα κράνμπερυ και τα μύρτιλα. Αφήστε να κρυώσει.
Κόψτε το γλυκό σε μερίδες.

TOBLERONE SHORTBREAD

Un dolcetto facile facile, buono e abbastanza calorico.... L' avevo preparato tempo fa, partecipando al contest di un gruppo di cucina in FB. All' inizio, ero davvero entusiasta a partecipare in contest del genere, allora ero anche tra gli amministratori di questo gruppo, ma presto ho capito che tutto questo non aveva senso, siccome i criteri non si basavano sulla valutazione vera, benchè su quanti amici e conoscenti aveva ogni partecipante e se riusciva ad avvertire tutti in tempo per fare il "like" ... E vero che questo tipo di contest sono ormai quasi estinti ...
Anche se questa ricetta non è poi un granchè, ho deciso di presentarvela, perchè spesso ricevo richieste di ricette facili dai lettori del mio blog. Questo dolcetto è infatti facile da preparare ed è anche buono.
Il shortbreadè un biscotto tipico scozzese. Ricordo quando avevo visitato Edimburgo che in tutti i negozi che siamo entrati offrivano dei shortbread... Ammetto che allora non mi piaceva poi tanto... I suoi ingredienti sono semplicissimi : farina, burro e zucchero in proporzioni 3:2:1. Viene cotto a bassa temperatura o brevemente per non prendere colore e per diventare friabile (shortè un termine in disuso per il friabile).
Le barette di cioccolato Toblerone vengono rpodotte dalla Kraft foods in Svizzera. Il nome è un unione di Tobler, il signore che l' inventò, e della parola italiana torrone. E stata creata nel 1908 a Berna. Nel 1909 il marchio Toblerone è stato registrato presso l' Ufficiol Federale per la Proprietà Intelletuale di Berna ed è stato il primo cioccolato al latte, mandorle e miele che sia mai brevettato. I colori della confezione e la forma a piramide sono stati ispirati dai balletti parigini di Folies Bergère! La nonna Andromaca, tra i pochi ricordi che aveva portato da Istanbul, aveva un album della Tobler con raccolta di cartoline che si trovavano nelle confezioni del cioccolato ...
Fonte : Wikipedia

La ricetta è da qui.

Dosi : 12 pezzi
Difficoltà : facile
Ingredienti : 150gr di burro a temperatura ambiente
                         1/2 tazza (90 gr) di zucchero,
                         1 1/2 tazza (200gr) di farina 00,
                       1 cucchiaino da tè di estratto di vaniglia,
                       3 barrette di cioccolato Toblerone da 100gr,
                             1/2 tazza di mandorle a lamelle,
   2 cucchiai di cranberries,
   3 cucchiai di mirtili essiccati.
Preparazione :
Sbattete il burro con lo zucchero, fino ad ottenere una crema bianca. Aggiungete la farina e l' estratto di vaniglia e mescolate.
Foderate con carta antiaderente una teglia di dimensioni 20x20 cm. Versateci il composto del biscotto e livellate.
Fate cuocere in forno preriscaldato a 190°C, modalità statico, per 20 minuti ca. Attenzione non deve risultare molto dorato. Sfornate e lasciate raffreddare completamente.
Fate fondere le barette del Toblerone al microonde o a bagnomaria. Versate sul biscotto e livellate. Cospargete con le lamelle di mandorle, i cranberry e i mirtilli essicati. Lasciate raffreddare completamente.
Tagliatelo a quadretti.

ΡΙΖΟΤΟ ΜΕ ΜΕΛΑΝΙ ΣΟΥΠΙΑΣ

Το φημισμένο μαύρο ριζότο, με το μελάνι της σουπιάς, είναι μια παραδοσιακή συνταγή, που προέρχεται απο την Τοσκάνη. Ομολογώ ότι είναι λίγο ιδιαίτερο και δεν ενθουσιάζονται όλοι όταν το αντικρύζουν! Το είχα πρωτοδοκιμάσει πρίν πολλά χρόνια στην Βενετία, μάλιστα οι υπόλοιποι της παρέας κάπου το μετάνιωσαν όταν είδαν τα πιάτα να έρχονται, αλλά όταν το δοκίμασαν δικαίωσαν την προτροπή μου να το παραγγείλουν!
Το μελάνι της σουπιάς δεν το πολυσυνηθίζουμε στην ελληνική κουζίνα; τα τελευταία χρόνια άρχισε να εμφανίζεται σε συνταγές, αλλά πιστεύω ότι είναι απλά μια επιρροή απο την ιταλική κουζίνα, που σιγά σιγά γίνεται δημοφιλής. Αντιθέτως όμως, οι Ιταλοί το λατρεύουν και το συναντάμε ιδίως στην σιτσιλιάνικη κουζίνα, αλλά και στις παραδοσιακές κουζίνες άλλων περιοχών, ιδίως του Βένετο και της Τοσκάνης. Εκτός απο το ριζότο, το προσθέτουν στην σάλτσα σε φαγητά με σουπιές, ή το χρησιμοποιούν για να φτιάξουν φρέσκα ζυμαρικά, απλά ή γεμιστά. Το μελάνι της σουπιάς, στην πραγματικότητα δεν είναι ακριβώς μαύρο, αλλά καφέ πολύ σκούρο (όπως λέμε χρωματισμός seppia...). Στην Ιταλία κυκλοφορεί σε βαζάκια σαν σάλτσα, αναμεμειγμένο με άλλα υλικά (κρεμμύδι, ελαιόλαδο, κουκουνάρια, σκόρδο, κρασί, αλάτι), αλλά και σε αποξηραμένη μορφή.
Συνοδεύει υπέροχα δεύτερα πιάτα με ψαρικά. Εμείς το είχαμε σερβίρει μαζί με τις σουπιές με λευκό κρασί και μπαχαρικά.
Για περισσότερη γεύση, μπορείτε να προσθέσετε και μία μάλλον μικρή σουπιά, ψιλοκομμένη. Αν δεν βρείτε εσαλότ, χρησιμοποιήστε κίτρινο κρεμμύδι. Στο ριζότο με το μελάνι της σουπιάς δεν βάζουμε σκόρδο. Οσο γιά το ρύζι, προτιμότερο είναι να χρησιμοποιήσετε το carnaroli, όπως και σε όλα τα ριζότο με ψαρικά.

Δόση :για 4 άτομα
Βαθμός δυσκολίας :μέτρια δύσκολο
Υλικά : 1 1/2 (300gr) ρύζι για ριζότο carnaroli,
                1 εσαλότ,
                3 κ.σ. ελαιόλαδο παρθένο έξτρα,
1 κ.σ. βούτυρο,
1/2 φλ. κρασί λευκό ξηρό,
                2 σάκκους με μελάνι σουπιάς (4 gr),
περίπου 1,5 Lt ζωμό ψαριού ή οστρακόδερμων,
μαύρο πιπέρι φρεσκοτριμμένο,
αλάτι.
Προετοιμασία :
Ανοίξτε τους σάκκους με το μελάνι της σουπιάς και διαλύστε το σε λίγο ζωμό.
Ζεστάνετε τον ζωμό. Αν δεν έχετε ζωμό βάλτε σκέτο ζεστό νερό.
Ψιλοκόψτε το εσαλότ.
Βάλτε το ελαiόλαδο σε ένα μικρό κατσαρολάκι και βάλτε το στην φωτιά. Μόλις ζεσταθεί προσθέστε το εσαλότ και σωτάρετε το για 1-2 λεπτά (το εσαλότ είναι ευαίσθητο και καίγεται γρήγορα, όπως το σκόρδο). Προσθέστε το ρύζι και σωτάρετε το μέχρι να γλυαλίσει. Σβύστε με το κρασί. Αφήστε να εξατμιστεί το αλκοόλ. Προσθέστε μία κουτάλα ζεστό ζωμό και συνεχίστε το βράσιμο του ριζότο, όπως κάνουμε συνήθως (δείτε αναλυτικά εδώ). Μόλις το ρύζι αρχίσει και χυλώνει, προσθέστε και το μελάνι. Ματεκάρετε με το βούτυρο.
Σερβίρετε το αμέσως, πασπαλισμένο με φρεκοτριμμένο πιπέρι ή ψιλοκομμένο μαϊντανό.

RISOTTO AL NERO DI SEPPIA

Ricetta regionale toscana, il risotto al nero di seppia, è uno tra i piatti più famosi della cucina italiana. Non conosco la reazione degli italiani, ma i greci quando vendono questo risotto, all' aspetto nero e poco appetitoso, certo ci stanno dubitosi... Ricordo la prima volta che l' avevo assagiato, parecchi anni fa a Venezia, lo stupore dei miei commensali quando hanno visto i piatti, ma dopo il primo boccone esitante, sono rimasti soddisfati di aver seguito la mia proposta ad assagiarlo!
Il nero di seppia è pressochè sconosciuto nella cucina greca. Durante gli utlimi anni apparisce in ricette, certo influenzate dalla cucina italiana...
Questo risotto l' avevo preparato per accompagnare le seppie al vino bianco e spezie. Potete aggiungere anche una seppia a pezzetini per renderlo più gustoso. Ho preferito lo scalogno (non perchè volgio fare ... il figo, come suggerisce Cracco) ma comunque in questo risotto non si aggiunge aglio, solo cipolle. Per quanto riguarda poi il riso, ho preferito il carnaroli che sta meglio ai risotti col pesce.

Dosi : per 4 persone
Difficotà : media
Ingredienti : 1 1/2 bicchiere (300gr) di riso carnaroli,
                    1 scalogno,
                    3 cucchiai di olio extravegine di oliva,
      1/2 tazza di vino bianco secco,
                  2 sacche di nero di seppia (4 gr),
      ca. 1,5 Lt di fumetto di pesce o brodo di crostacei,
      pepe macinato,
      sale.
Preparazione :
Siccome il nero di seppia non esiste pronto in Grecia, ho utilizzato quello dalle sacche delle seppie. Estraete il nero e stemperatelo in poco brodo.
Fate scaldare il brodo.
Trittate lo scalogno.
Povete l' olio di oliva in una piccola casseruola e portate sul fuoco. Appena scaldato aggiungete lo scalogno e saltate per un paio di minuti al massimo (attenzione lo scalogno si brucia facilmente come l' aglio). Aggiungete il riso e saltate fino a cominciare a diventare transparente. Sfumate con il vino. Lasciate evaporare l' alcool. Aggiungete un mestolo di brodo caldo e continuate la cottura come si fa di solito con il risotto (istruzioni dettagliate qui). A metà cottura aggiungete anche il nero di seppia. Mantecate con il burro.
Servite il risotto subito, cospargento pepe macinato al momento o prezzemolo trittato.

ΜΑΡΜΕΛΑΔΑ ΦΡΑΓΚΟΣΥΚΟ

Οπως είχα γράψει και πέρισυ που είχα φτιάξει το λικέρ φραγκόσυκο, τα φραγκόσυκα στα μέρη μας δεν είναι πολύ συνηθισμένα. Πέρισυ τα ανακάλυψα σε σούπερ μάρκετ γνωστής αλυσίδας, που εισάγει αρκετά προϊόντα απο Ιταλία, τα οποία δυστυχώς δεν μπορώ να βρώ κάπου αλλού. Και φέτος τα ξαναβρήκα στο ίδιο σούπερ μάρκετ, και μάλιστα σε προσφορά, όποτε ήταν ευκαιρία να δοκιμάσω να φτιάξω και μαρμελάδα.
Ιδιόμορφη μαρμελάδα, αφού τα φραγκόσυκα είναι γεμάτα σποράκια τα οποία πρέπει να απομακρυνθούν, ενώ επίσης περιέχουν πολλή πηκτίνη με αποτέλεσμα η μαρμελάδα να παίρνει μια σύσταση παχύρρευστη, σαν μέλι. Αρώματα συνήθως δεν βάζουν και η μαρμελάδα έχει το χαρακτηριστικό άρωμα και γεύση απο το φρούτο, στην σιτσιλίανικη εκδοχή της όμως, όπως σας την παρουσιάζω σήμερα, προσθέτουν ένα κομματάκι κανέλα. Η απόδοση του φρούτου δεν είναι πολύ μεγάλη, το 1 κιλό καθαρισμένου φρούτου δίνει λιγότερο απο μισό λίτρο μαρμελάδα....
Η γεύση της μαρμελάδας φραγκόσυκο συνδυάζεται ιδιαίτερα επιτυχώς με τα τυριά.

Βαθμός δυσκολίας :μέτρια εύκολο
Υλικά : 1 Kg φραγκόσυκα καθαρισμένα,
          350 gr ζάχαρη καστανή demerara,
            250 ml νερό (1 ποτήρι),
            χυμό από 1 λεμόνι,
      1 ξυλάκι κανέλα.
Προετοιμασία :
Βάλτε τα φραγκόσυκα μέσα σε μία λεκανίτσα, σκεπάστε τα με νερό από την βρύση και αφήστε τα να σταθούν τουλάχιστον για μία ώρα. Φορέστε γάντια λάτεξ και τρίψτε τα φραγκόσυκα, αφαιρώντας τα μαλακωμένα κομπάκια με τα αγαθάκια.
Με ένα μαχαιράκι αφαιρέστε την φλούδα και κόψτε την σάρκα σε κομματάκια. Μπορείτε επίσης να τα κόψετε στα δύο και να σκάψετε την σάρκα με ένα κουταλάκι. Βάλτε τα κομματάκια μέσα σε μία κατσαρόλα, προσθέστε το νερό και βάλτε την στην φωτιά. Αφήστε να βράσουν για 20 λεπτά περίπου, μέχρι να μαλακώσουν. Κατεβάστε την κατσαρόλα απο την φωτιά και περάστε τον πολτό απο μία σίτα ή τον μύλο των λαχανικών, ώστε να αφαιρέστε τα σποράκια. Τα σποράκια είναι σκληρά και δεν τρώγονται, αν μείνουν μέσα στην μαρμελάδα είναι ενοχλητικά.
Βάλτε τον πολτό μέσα στην κατσαρόλα, προσθέστε την ζάχαρη, τον χυμό του λεμονιού και την κανέλα. Βάλτε την κατσαρόλα στην φωτιά και αφήστε την μαρμελάδα να βράσει μέχρι να δέσει, περίπου 20 λεπτά. Αφαιρέστε την κανέλα.
Οσο είναι ακόμη καυτή γεμίστε βαζάκια που έχετε προηγουμένως αποστειρώσει. Σφραγίστε με τα καπάκια τους, αναποδογυρίστε τα και αφήστε τα να κρυώσουν αναποδογυρισμένα.
Η μαρμελάδα φραγκόσυκο διατηρήθηκε ιδιαίτερα καλά, ακόμη και όταν ανοίχτηκε και στάθηκε εκτός ψυγείου.

CONFETTURA DI FICHI D' INDIA

Come avevo scritto nel post per il liquore ai fichi d' India, che avevo preparato l' anno scorso, questo frutto non è poi comunissimo dalle nostre parti. L' anno scorso li avevo trovati in un supermercato di firma internazionale che ogni tanto porta prodotti italiani, che purtroppo non posso trovare altrove... Anche quest' anno li ho trovati nello stesso supermercato, sono stata fortunata a trovarli in offerta (sconto 30%) e ho pensato di preparare anche la confettura.
Questa confettura è a dir poco particolare, prima di tutto si deve eliminare i numerosi semini che danno fastidio se rimangano, e poi il frutto è ricchissimo in pectina con il risultato che la confettura diventa abbastanza consistene, e ha un' aspetto simile miele. Ho seguito la ricetta siciliana che ci vuole anche un pezzettino di cannella per aromatizzare. La resa del frutto è piccola, da 1 Kg di polpa netta ho ricavato meno di 500ml di confettura...
La confettura di fichi d'India, si abbina meravigliosamente ai formaggi.

Difficoltà : media
Ingredienti : 1 Kg di polpa di fichi d'India
            350 gr di zucchero di canna demerara,
            250 ml di acqua (1 bicchiere),
            succo da 1 limone piccolo,
1 stecchino di cannella.
Preparazione :
Per ottenere 1 Kg di polpa ci vuole 1750 gr ca. di fichi d'India. Ponete i frutti entro una bacinella, coprite con acqua dal rubinetto e lasciate riposare per almeno un' ora. Mettete dei guanti di latex e sfregate i frutti per eliminare i nodini portanti le spine.
Con un coltello affilato eliminate la sbuccia e tagliate la polpa a pezzettini. Potete anche tagliare il frutto a due e scavare la polpa con un cucchiaino.
Ponete in una casseruola, aggiungete l' acqua e portate sul fuoco. Lasciate cucore fino a spappolare (20 minuti ca.). Ritirate dal fuoco e passate la polpa da un settaccio o utilizzate il passaverdure, per eliminare i semini.
Trasferite la polpa nella pentola, aggiungete lo zucchero, la cannella ed il succo del limone e portate sul fuoco. Lasciate cuocere per 15-20 minuti fino a rapprendere. Schiumate se necessario. Eliminate lo stecchino di cannella.
Per quano la confettura sia ancora scottente, versatela in barattoli precedentemente sterilizzati. Chiudeteli bene, capovolgete e lasciate raffreddare capovolti per formare il sottovuoto.

ΡΙΓΚΑΤΟΝΙ ΑΛΑ ΝΟΡΜΑ

Η μακαρονάδα αλά Νόρμα, είναι μία παραδοσιακή συνταγή της Κατάνια. Καλοκαιρινά υλικά, μεσογειακές γεύσεις και αρώματα, για μία απο τις πιό νοστιμες μακαρονάδες!
Βέβαια η εύλογη απορία είναι ποιά είναι η Νόρμα που έδωσε το όνομα της σε αυτό το πιάτο... Δεν είναι άλλη απο την Νόρμα του Βιντσέντζο Μπελλίνι, την γνωστή όπερα δηλαδή, της οποίας η άρια "casta diva", ήταν αυτό που λένε οι Ιταλοί cavallo di battaglia (= πολεμικό άλογο), δηλαδή ταίριαζε και αναδείκνυε την φωνή, της μεγάλης ελληνίδας ντίβα Μαρίας Κάλλας. Σίγουρα θα την έχετε απολαύσει στο παρακάτω βίντεο ...

Ο Βιντσέντζο Μπελλίνι (Vincenzo Bellini 1801-1835) ήταν ένα απο τα δίασημα τέκνα της Κατάνια. Οι όπερες του ήταν ιδιαίτερα αγαπητές στην πατρίδα του, και η έκφραση "αυτό είναι μία Νόρμα" (pari 'na Norma) εξέφραζε τον θαυμασμό των συμπατριωτών του για κάτι εξαιρετικό, όπως ήταν και η διασημότερη απο τι όπερες που έγραψε ο μεγάλος μουσικός, κατά την διάρκεια της πολύ σύντομης καρριέρα του... Γύρω στα 1920, κατά την διάρκεια ενός γεύματος σε σπίτι καλλιτεχνών στην Κατάνια, η οικοδέσποινα σέρβιρε την παραδοσιακή μακαρονάδα με σάλτσα ντομάτας και τηγανητές μελιτζάνες. Ηταν δε τόσο καλομαγειρεμένη, που ο παρευρισκόμενος κωμοδιογράφοςκαι γνωστός γκουρμέNino Martoglio,ενθουσιασμένος αναφώνησε "μα αυτή η μακαρονάδα είναι μία Νόρμα!!". Τα κουτσομπολιά στα μικρά μέρη διαδίδονται πολύ γρήγορα, και έτσι μέσα σε μερικές ημέρες, το παραδοσιακό κατανέζικο πιάτο, ξαναβαφτίστηκε και πέρασε στην ιστορία πλέον ως "μακαρονάδα αλα Νόρμα".
Πηγή : Wikipedia, mimmorapisarda
Τα ζυμαρικά που χρησιμοποιούνται συνήθως σε αυτό το πιάτο είναι τα ριγκατόνι, οι πέννες ή τα σπαγκέττι. Υπάρχει μία διαφωνία ως προς το αν η αυθεντική συνταγή συμπεριλαμβάνει κρεμμύδι ή έχει μόνο σκόρδο. Στην Νότια Ιταλία, σε πολλά φαγητά που περιέχουν σάλτσα με σκόρδο δεν βάζουν και κρεμμύδι. Εμείς θα βάλουμε όμως και ένα μικρό κίτρινο κρεμμύδι... Αυτή η σάλτσα θέλει μπόλικη καλή ντομάτα. Εγώ χρησιμοποίησα την πασσάταπου είχα φτιάξει πέρισυ και ακόμη διατηρείται άριστα! Αν χρησιμοποιήσετε φρέσκιες ντομάτες, θέλει περίπου 1,5 κιλό, ξεφλουδίστε τες, αφαιρέστε τα σπόρια, πολτοποιήστε τες και αφήστε την σάλτσα να βράσει για 10-15 λεπτά παραπάνω. Επίσης θέλουμε φρέσκο βασιλικό, και μάλιστα μπόλικο, να δώσει άρωμα. Οσο για τις μελιτζάνες, κατά προτίμηση θέλουμε φλάσκες, αυτές που οι Ιταλοί τις λένε "τούρκικες". Και για την τελευταία γευστική πινελιά, θέλουμε μπόλικο τριμμένο τυράκι, την ιταλική ricotta salataή εναλλακτικά την δικιά μας ξηρή μυτζήθρα.

Δοση :για 4 άτομα
Βαθμός δυσκολίας :μέτρια δύσκολο
Υλικά : 400 gr ριγκατόνι,
2 μελιτζάνες φλάσκες,
                2 + 3 κ.σ. ελαιόλαδο παρθένο έξτρα,
                1 κίτρινο κρεμμύδι μετρίου μεγέθους,
                2 σκελίδες σκόρδο,
                750 gr πασσάτα ντομάτας,
                10 φρέσκα φύλλα απο πλατύφυλλο βασιλικό,
                φρεσκοτριμμένο μαύρο πιπέρι,
                αλάτι,
                200 gr τριμμένη ξηρή μυτζήθρα.
Προετοιμασία :
Αφαιρέστε τις άκρες από τις μελιτζάνες και κόψτε τες πρώτα σε χοντρές φέτες και έπειτα σε κυβάκια. Αν θέλετε, μπορείτε να κόψετε και μερικές λεπτότερες φέτες, γιά το στόλισμα του πιάτου. Πασπαλίστε με αλάτι και αφήστε να σταθούν μια ωρίτσα, να βγάλουν τα υγρά τους και αν είναι πικρές να ξεπικρίσουν. Ξεπλύντε τες και στίψτε τες πριν τις μαγειρέψετε.
Οι μελιτζάνες πρέπει να τηγανιστούν. Μπορείτε να τις τηγανίσετε σε μπόλικο καυτό λάδι, με τον παραδοσιακό τρόπο. Εγώ έχω συνηθίσει να χρησιμοποιώ λιγότερο λάδι στα φαγητά μου, και ακολουθώ μία άλλη μέθοδο : βάζω 2 κ.σ. ελαιόλαδο στο τηγάνι και το βάζω σε μέτρια προς δυνατή φωτιά. Μόλις το λάδι κάψει (να μην αρχίσει να καπνίζει, γιατί θα καταστραφεί...) ρίχνω μέσα τα κομματάκια από τις μελιτζάνες. Ανακατεύω γρήγορα με μία κουτάλα, ώστε όλα τα κομματάκια απο τις μελιτζάνες να λαδωθούν, κατεβάζω λίγο την φωτιά και τα αφήνω να σιγοτηγανιστούν, γυρίζοντας τα απ'όλες τις πλευρές. Τηγανίστε με τον έναν ή τον άλλο τρόπο τις μελιτζάνες, ξεχωρίστε τα κυβάκια από τις φέτες και κρατήστε τα στην άκρη.
Ψιλοκόψτε το κρεμμύδι και το σκόρδο.
Βάλτε τις 3 κ.σ. ελαιόλαδο σε ένα ευρύχωρο τηγάνι ή σε μία σωτέζα και βάλτε το στην φωτιά. Μόλις ζεσταθεί, προσθέστε το κρεμμύδι και σωτάρε μέχρι να γυαλίσει. Προσθέστε το σκόρδο και σωτάρετε για 1 λεπτό. Προσθέστε την πασσάτα, 1 ποτήρι νερό, αλάτι και φρεκοτριμμένο πιπέρι σύμφωνα με το γούστο σας. Σκεπάστε με ένα καπάκι και αφήστε την σάλτσα να σιγοβράσει για 10 λεπτά. Σβύστε την φωτιά, προσθέστε τα φύλλα του βασιλικού, ολόκληρα ή κομμένα, και τα κυβάκια της μελιτζάνας. Διατηρήστε την σάλτσα ζεστή.
Στο εν τω μεταξύ, βάλτε τα ριγκατόνι να βράσουν σε άφθονο αλατισμένο νερό. Πάντα, αλλά ιδίως όταν στο τέλος προσθέτουμε σάλτσα, τα μακαρόνια τα βράζουμε "αλ ντέντε", τηρώντας τον χρόνο που προτείνει ο παρασκευαστής.
Τρίψτε την μυτζήθρα.Οταν τα ριγκατόνι είναι έτοιμα, στραγγίστε τα, αλλά όχι τελείως, και ρίξτε τα μέσα στην σωτέζα με την σάλτσα. Αφήστε να σταθούν 10 λεπτά, να αναμειχθούν οι γεύσεις.
Σερβίρετε τα ριγκατόνι αλά Νόρμα ζεστά, πασπαλισμένα με μπόλικο τυράκι και γαρνιρισμένα με τις φέτες μελιτζάνας.

RIGATONI ALLA NORMA

La pasta alla Norma, è una ricetta tradizionale catanese. Ingredienti estivi, sapori e profumi mediterranei, per un piatto di pasta condita, tra i più saporiti!In Catania c'è l' espressione d' ammirazione "pari 'na Norma", cioè "sembra una Norma". Certo la Norma non è altra che la celebre opera del cigno catanese Vincenzo Bellini (1801-1835), molto amato e molto stimato nella sua patria. Nel 1920, durante un pranzo in casa artistica di Musco - Pandolfini, la padrona della casa, signora Saridda d' Urso, portò a tavola un piatto tipico catanese, la pasta al sugo di pomodori e melanzane fritte. Era tanto buono che il commediografo e noto buongustaio Nino Martoglio, dopo le prime forchettate subito esclamò "ma questa è una vera Norma!". La frase si cosparse subito nella città e così il signore Martoglio praticamente ribatezzò il piatto tradizionale catanese a pasta alla Norma.
Fonte : Wikipedia, mimmorapisarda
Il tipo di pasta utilizzata per la preparazione della pasta alla Norma può essere maccheroni rigati o rigatoni, penne rigate o spaghetti. C'è una discordia per quanto riguarda se la ricetta originale comprende la cipolla o no. Io comunque ho aggiunto una cipolla gialla di media grandezza. Il sugo della pasta alla Norma vuole tanto pomodoro! Ho utilizzato le mie conserve di passata di pomodoro che avevo preparato l' anno scorso. Se utilizzate i pomodori freschi, ci vuole ca. 1,5 Kg di pomodori, eliminate buccia, picciolo e semi, frullate e lasciate cuocere per 10-15 min in più. Il sugo vuole anche del basilico fresco per insaporire. Le melanzane utilizzate meglio che siano tonde e nere (melanzana turca). Ed infine ci vuole tanta ricotta salata grattugiata per condire il piatto.

Dosi : per 4 persone
Difficoltà : media
Ingredienti : 400gr di rigatoni,
                             2 melanzane tonde,
                             2 + 3 cucchiai di olio extravergine di oliva,
                             1 cipolla gialla di media grandezza,
                             2 spicchi d' aglio,
                             750 gr di passata di pomodoro,
                             10 foglie di basilico fresche,
                             pepe macinato al momento,
                             sale qb.
                             200 gr di ricotta salata.
Preparazione :
Spuntate le melanzane e tagliate prima a fette spesse e dopo a cubetti. Se vi piace, potete tagliare l'una a fettine sottili, le quali poi utilizzate per la decorazione del piatto. Ponete i cubetti o le fette delle melanzane in un colapasta, cospargete con sale grosso e lasciate riposare per un' oretta, per espellere l' acqua di vegetazione. Scolate e strizzate prima di cucinarle ultrioremente.
Potete friggere le melanzane in abbondante olio caldo, come al solito. Io invece preferisco di utilizzare meno olio nella mia cucina e così seguo il metodo seguente : metto 2 cucchiai d' olio in una padella e porto su fuoco medio-forte. Quando l' olio sarà scaldato bene (non deve cominciare a fumare però...) aggiungo i pezzetini o le fettine delle melanzane. Con una spatola di legno mescolo velocemente le melanzane con l' olio, in modo che riusltino intrise da tutte le parti, abbaso un pochino la temperatura e lascio cuocere mescolando di tanto in tando per fare dorare da tutti i lati. Friggete le melanzane scegliendo uno dei due modi e tenete separatamente il cubetti dalle fettine.
Trittate la cipolla e l' aglio.
Mettete 3 cucchiai d' olio in una padella capiente e portate sul fuoco. Appena scaldato, aggiungete la cipolla e saltate fino a lucidare. Aggiungete l' aglio e saltate per 1 minuto. Aggiungete la passata, 1 bicchiere di acqua, salate e pepate a piacere. Coprite con un coperchio e lasciate cuocere a fuoco moderato per una decina di minuti. Ritirate dal fuoco, aggiungete le foglie di basilico, intere o trittate grossolanemente, e i cubetti di melanzana fritta.
Nel frattempo, fate cuocere i rigatoni in abbondante acqua salata. Per il tempo di cottura al dente seguite le istruzioni del manufattore.
Grattugiate la ricotta salata.
Quando i rigatoni saranno cotti, scolateli e trasferiteli nella padella con il sugo. Mescolate e lasciate riposare per una decina di minuti per insaporire.
Servite i rigatoni alla Norma con abbondante ricotta salata grattugiata e le fettine di melanzana fritta.

ΤΑΡΤΑ ΜΕ ΣΟΚΟΛΑΤΕΝΙΑ ΚΡΕΜΑ ΑΜΥΓΔΑΛΟΥ ΚΑΙ ΣΙΡΟΠΙΑΣΜΕΝΑ ΡΟΔΑΚΙΝΑ

Την κρέμα αμυγδάλου frangipane (φραντζιπάν) ήθελα εδώ και πολύ καιρό να την δοκιμάσω σε μία τάρτα. Η κρέμα frangipane, είναι μία εναλλακτική κρέμα ζαχαροπλαστικής, που παρασκευάζεται με αλεύρι αμυγδάλου, βούτυρο και κρόκους αυγών. Κάποιοι την παρομοιάζουν με την κρέμα ζαχαροπλαστικής, αλλά η γεύση της είναι πιό πλούσια και πιό φίνα. Την χρησιμοποιούν ως γέμιση σε τάρτες αλλά και σε μικρά γλυκάκια (κεράσματα).
Και βέβαια για την συνταγή της κρέμας frangipane, δεν θα μπορούσα να εμπιστευτώ άλλον πάρα τον Luca Montersino! Ιδίως όταν την είδα στην σοκολατένια της έκδοση, στις σφολιατίνες με τα βερύκοκκα, από το βιβλίο του Peccati mignon (εδώ), δεν άντεξα στον πειρασμό... Ηθελα όμως να φτιάξω τάρτα και όχι σφολιατίνες, γι'αυτό και μετέφερα την κρέμα frangipaneκαι τα ροδάκινα επάνω σε βάση τάρτας, φτιαγμένης με συνταγή πάλι του Montersinoκαι αρωματισμένης με πάστα λεμονιού. Ετσι τρείς διαφορετικές συνταγές του (συμπερολαβανομένης και της πάστας λεμονιού), μας έφτιαξαν μια νέα, πεντανόστιμη και λαχταριστή!

Δόση :για 8 άτομα
Βαθμός δυκολίας :μέτρια δύσκολο
Υλικά
για την τάρτα : 300 gr αλεύρι γοχ.,
                     180 gr βούτυρο σε θερμοκρασία δωματίου,
                     120 gr ζάχαρη άχνη,
   48 gr κρόκους αυγών (από 2 μέτρια αυγά),
                 1 κ.σ. πάστα λεμονιού *,
   1 πρέζα αλάτι.
για την κρέμα frangipane : 95 gr αμυγδαλόψυχα ασπρισμένη,
   90 gr καστανή ζάχαρη demerara,
   95 gr βούτυρο σε θερμοκρασία δωματίου,
   105 gr αυγά (2 μέτρια αυγά),
   30 gr ρυζάλευρο,
   5 gr corn flour,
   10 gr κακάο άγλυκο,
   25 gr τριμμένα αμαρέτι.
για το γαρνίρισμα : 5 μισά ροδάκινα κομπόστα,
γκρανέλλα φυστικιού Αιγίνης.
για το γλασσο ζελατίνης : 50 ml σιρόπι απο τα ροδάκινα,
          40 ml σιρόπι γλυκόζης,
              30 ml ζάχαρη κρυσταλλική,
        1 gr πηκτίνη,
1 κ.γ. χυμό λεμονιού.
Προετοιμασία :
Ξεκινήστε από την ζύμη για την τάρτα. Αντίθετα με την κλασσική συνταγή για την πάστα φρόλλα, ο Montersinoχρησιμοποιεί βούτυρο μαλακό, σε θερμοκρασία δωματίου. Αν δεν προλάβατε να αφήσετε το βούτυρο εκτός ψυγείου για να μαλακώσει, ο Montersinoμας δίνει ένα μικρό τρυκ : κόψτε το βούτυρο σε κομμάτια, βάλτε τα ανάμεσα σε δυό λαδόκολλες, τοποθετήστε το στην επιφάνεια εργασίας και χτυπήστε το με τον πλάστη μέχρι να μαλακώσει. Ο Montersinoσε αυτό εδώ το βίντεο μας δείχνει αναλυτικά την διαδικασία για να φτιάξουμε την ζύμη. Εγώ προτίμησα να την ετοιμάσω στο μίξερ. Βάλτε πρώτα την άχνη στον κάδο του μίξερ, προσθέστε την πάστα λεμονιού, το αλάτι και τους κρόκους και αναμείξτε. Προσθέστε το βούτυρο και αναμείξτε. Προσθέστε σταδιακά το αλεύρι και αναμείξτε. Θα πάρετε μια ζύμη τριφτή και όχι συνεκτική. Πλάστε την σε μια μπάλλα, ανοίξτε την σε ένα χοντρό φύλλο, σκεπάστε την με διάφανη μεμβράνη και βάλτε την στο ψυγείο για μισή ώρα πριν την χρησιμοποιήσετε.
Ετοιμάστε την κρέμα frangipane. Πρώτα απ'όλα βάλτε την αμυγδαλόψυχα στην κατάψυξη για μισή ωρίτσα, να παγώσει. Με αυτόν τον τρόπο, δεν θα ζεσταθεί γρήγορα όταν την τρίψετε και δεν θα βγάλει το έλαιο της. Μπορείτε βέβαια να χρησιμοποιήσετε και έτοιμη τριμμένη αμυγδαλόψυχα του εμπορίου. Βάλτε την αμυγδαλόψυχα μαζί με την ζάχαρη στο μούλτι και τρίψτε τα μέχρι να γίνουν σκόνη. Χτυπήστε το βούτυρο με το μίγμα της αμυγδαλόψυχας με την ζάχαρη μέχρι να ασπρίσει. Προσθέστε σταδιακά τα αυγά. Οταν ενσωματωθούν, προσθέστε το ρυζάλευρο, το corn flour και το κακάο, όλα κοσκινισμένα. Αναμείξτε να ενσωματωθούν όλα τα υλικά και τέλος προσθέστε και τα τριμμένα αμαρέτι.
Χρησιμοποίησα έτοιμα σιροπιασμένα ροδάκινα σε κονσέρβα (κομπόστα). Στραγγίστε καλά τα ροδάκινα απο το ζουμί τους.
Βουτυρώστε μια στρογγυλή φόρμα για τάρτες με διάμετρο 26 εκ. Ανοίξτε την ζύμη σε φύλλο πάχους περίπου 0,5 εκ. και στρώστε το μέσα στην φόρμα; φροντίστε να καλύψει καλά και τα τοιχώματα. Τρυπήστε την ζύμη με ένα πηρούνι. Αδειάστε επάνω την κρέμα frangipane. Τοποθετήστε τα ροδάκινα στην επιφάνεια της τάρτας συμμετρικά.
Ψήστε την τάρτα σε προθερμασμένο φούρνο, στους 180°C, στις αντιστάσεις, για 40 λεπτά περίπου, μέχρι να ροδίσει.
Βγάλτε την τάρτα απο τον φούρνο και αφήστε την να κρυώσει τελείως.
Ετοιμάστε το γλάσσο ζελατίνης με το σιρόπι απο τα ροδάκινα, σύμφωνα με τις οδηγίες που θα βρείτε εδώ. Οταν κρυώσει εντελώς αλείψτε την επιφάνεια της τάρτας. Πασπαλίστε με την γκρανέλλα φυστικιού.

*αν δεν έχετε πάστα λεμονιού μπορείτε απλά να βάλετε ξύσμα λεμονιού.

CROSTATA DI CREMA FRANGIPANE AL CIOCCOLATO, CON PESCHE SCIROPPATE

Da parecchio tempo avevo in mente di preparare la crema frangipane. La crema frangipane è una alternativa della crema pasticcera, con sapore ricco e raffinato. La frangipane non contiene latte e viene preparata con burro, zucchero, farina di mandorle e tuorli d' uova. Viene utilzzata come farcitura in torte, crostate e dolcetti ripieni.
Certo per la ricetta della crema frangipane ho affidato Luca Montersino. Quando ho visto la variante cioccolatosa, sulle sue sfogliatine alle pesche (qui), non ho potuto resistere di più ... Però io volevo una costata e non delle sfogliatine, così ho trasferito e crema e le pesche su una pasta frolla, preparata con la ricetta classica di Montersino, e aromatizzata con la sua pasta al limone. Così ho combinato 3 ricette dello chef per preparare una crostata golosa e tanto, ma tanto buona!

Dosi : per 8 persone
Difficoltà : media
Ingredienti
per la frolla : 300 gr di farina 00,
                     180 gr di burro a temperatura ambiente,
                     120 gr di zucchero a velo,
   48 gr di tuortli (2 da uova medie),
                 1 cucchiaio di pasta di limone,
   1 pizzico di sale.
per la crema frangipane : 95 gr di mandorle sbucciate,
   90 gr di zucchero di canna demerara,
   95 gr di burro,
   105 gr di uova intere,
   30 gr di farina di riso,
   5 gr di maizena,
       10 gr di cacao amaro in polvere,
       25 gr di granella di amaretti.
per la finitura : 5 mezze pesche sciroppate,
granella di pistacchi.
per la gelatina neutra : 50 ml sciroppo dalla scatola di pesche,
                                            40 ml sciroppo di glucosio,
            30 gr di zucchero semolato,
              1gr pectina,
1 cucchiaino scarso di succo di limone.
Preparazione :
Cominciate con la frolla. Al contrario con la ricetta classica, Montersino utilizza il burro amollato, lasciato a temperatura ambiente. Se non fate in tempo a lasciarlo a temperatura ambiente, Montersino consiglia di tagliare il burro a pezzi, metterlo tra due fogli di carta antiaderente e batterlo con il mattarello fino ad ammorbidire. Potete vedere la preparazione della frolla dallo stesso maestro in questo video. Io ho preferito la planetaria. Mettete nella bacinella lo zucchero a velo, aggiungete la pasta di limone, il sale e i tuorli e mescolate con la foglia. Aggiungete il burro e mescolate. Aggiungete gradatamente la farina. L' impasto sarà sbrisoloso. Formate una palla, tiratela con il mattarello in una sfoglia spessa assai, coprite con pellicola transparente e ponete nel frigo per mezz' oretta.
Preparate la crema frangipane. Prima di tutto mettete le mandorle sbucciate nel frezzer, per mezz' oretta. In questo modo le madorle no rilasciano il loro olio quando verranno trittate. Credo che potete utilizzare anche la farina di madorle. Ponete le mandorle congelate con lo zucchero nello cutter e trittate finemente. Nella planetaria montate il burro con la polvere di mandorle e zucchero. Aggiungete le uova gradatamente. Quando saranno incorporate aggiungete la farina di riso, la maizena ed il cacao, tutti settacciati. Mescolate fino ad amalgamare il tutto. Aggiungete infine la granella di amaretti.
Le pesche sciropatte che ho utilizzato erano già pronte in scatola. Ponete 5 mezze pesche in un colapasta e lasciate colare bene il loro sciroppo.
Imburrate un stampo per crostate di 26 cm di diametro. Estraette la frolla dal frigo e tiratela in una sfoglia spessa 0,5 cm. Disponetela nello stampo e coprite bene anche i suoi pareti. Buccherellate con le rebbi di una forchetta. Coprite con la crema frangipane. Disponete le mezze pesche sulla crema in modo simmetrico.
Infornate in forno preriscaldato a 180°C, modalità statico. Lasciate cuocere per 40 minuti ca. fino a dorare la frolla.
Sfornate e lasciate raffreddare completamente.
Preparate la gelatina neutra al sciroppo di pesche, con le istruzioni che troverete qui. Una volta raffreddata spenellate la superficie della torta. Cospargete con la granella di pistacchi.

ΓΚΟΥΑΚΑΜΟΛΕ ΜΕ ΝΤΟΜΑΤΑ

Η μεξικάνικη κουζίνα αρέσει ιδιαίτερα στον Δ. Κάποτε είχε κανα-δυό μεξικάνικα εστιατόρια στην περιοχή της Ν.Κρήνης και πηγαίναμε αρκετά συχνά, αλλά να για να πω την αλήθεια το φαγητό τους δεν με ενθουσίαζε και τόσο πολύ, το έβρισκα αρκετά βαρύ. Κατά καιρούς φτιάχνω στο σπίτι μπουρίτος, φαχίτας ή εντσιλάδας, όμως μέχρι στιγμής δεν έτυχε να το οργανώσω και να καθήσω να γράψω αναλυτικά τις συνταγές... Με έπιασε η προκοπή λοιπόν και είπα να φτιάξω ένα ολοκληρωμένο μεξικάνικο γεύμα με μπουρίτος. Θα ξεκινήσω απο τα συνοδευτικά, γκουακαμόλε και εντσιλάδας και αφήνω για τελευταία τα μπουρίτος.
Το γκουακαμόλε, είναι μία "σαλάτα", όπως θα την χαρακτηρίζαμε στην Ελλάδα, με βάση το αβοκάντο. Δεν είναι κάποια πρόσφατη δημιουργία, αντιθέτως η συνταγή του χρονολογείται απο τα χρόνια των Αζτέκων! Η ονομασία του προέρχεται απο την μεξικάνικη διάλεκτο, που έχει βάση την γλώσσα των Αζτέκων και ομιλείται ακόμη και σήμερα στο Μεξικό (nahuatl), και προέρχεται απο τις λέξεις ahuacatlκαι molliπου σημαίνει σάλτσα αβοκάντο. Βασικά συστατικά του, εκτός απο το αβοκάντο, είναι το λάϊμ, το αλάτι και το μαύρο πιπέρι. Υπάρχουν δίαφορες παραλλαγές, που συμπεριλαμβάνουν υλικά όπως ντομάτα, φρέσκο κόλιαντρο, κρεμμύδι, σκόρδο, καυτερό πιπεράκι και ίσως κάποια άλλα μπαχαρικά. Παραδοσιακά το αβοκάντο πολτοποιείται μέσα σε ένα πέτρινο γουδί, που ονομάζεται molcajete.

foto tratte dal web

Η ντομάτα είναι μια προσθήκη της δυτικής κουζίνας; στο αυθεντικό μεξικάνικο γκουακαμόλε προσθέτουν το tomatillo, γνωστό και ως "μεξικάνικο ντοματάκι". Το tomatillo, προέρχεται απο ένα φυτό συγγενές της ντομάτας που καλλιεργείται σε όλο το Δυτικό Ημισφαίριο, η γεύση του είναι ξυνούτσικη και το χρησιμοποιούν πολύ στις πράσινες σάλτσες ή το καταναλώνουν τηγανητό, βραστό ή στον ατμό.
Στο μεξικάνικο γκουακαμόλε δεν προστίθεται sour creamή μαγιονέζα, γιατί καλύπτουν την ντελικάτη γεύση του αβοκάντο. Και τα δύο είναι παρεμβάσεις της αμερικάνικης ή καλύτερα της Tex-Mexκουζίνας.
Μας αρέσει ιδιαίτερα το γκουακαμόλε με την ντομάτα και το κόλιαντρο, γι'αυτό και αυτή την συνταγή θα σας παρουσιάσω εδώ. Σημαντικό είναι το αβοκάντο που θα δαλέξετε να είναι το κατάλληλο, ώριμο όσο πρέπει και φρέσκο. Αν αυτό που θα βρείτε είναι άγουρο (όταν το πιέζετε είναι πολύ σκληρό) αφήστε το 3-4 μέρες εκτός ψυγείου να μαλακώσει; για να επιταχύνετε την διαδικασία βάλτε το μαζί με μια ντομάτα.

Δόση : για 2 άτομα
Βαθμός δυσκολίας :εύκολο
Υλικά : 1 ώριμο αβοκάντο,
                1/2 μικρή ντομάτα,
1 κ.σ. κρεμμύδι ψιλοκομμένο,
                1 κ.σ. φρέσκο κόλιαντρο ψιλοκομμένο,
                1 πρέζα πράσινο μπούκοβο,
1 μεγάλη πρέζα θαλασσινό αλάτι,
                χυμό απο 1 λάϊμ.
Προετοιμασία :
Διαλέξτε ένα ωραίο ώριμα αβοκάντο. Προσέξτε να έχει ωραίο πράσινο χρώμα εξωτερικά; αν είναι πολύ σκούρο και μαλακό, το πιθανότερο είναι να είναι σχεδόν σάπιο. Εσωτερικά, η σάρκα του θα πρέπει να είναι πρασινωπή, ανοιχτόχρωμη και καθόλου μαυρισμένη. Χαράξτε το κατά μήκος και περιμετρικά με ένα μαχαίρι και χωρίστε το στα δύο. Ανοίξτε το, αφαιρέστε το κουκούτσι και με ένα κουταλάκι αδειάστε την σάρκα του. Βάλτε την σε ένα μπωλάκι και πολτοποιήστε την με ένα πηρούνι. Καλύτερα μην το βάλετε στο μούλτι, δεν πρέπει να γίνει αλοφή.
Περιχύστε αμέσως με το χυμό από το λάϊμ. Αν μείνει εκτεθειμένο στον αέρα, πολύ γρήγορα θα μαυρίσει και δεν θα είναι ελκυστικό.
Κόψτε την ντομάτα στα δύο, αφαιρέστε το κοτσάνι και τα σπόρια και κόψτε την σε μικρά κυβάκια.
Προσθέστε την ντομάτα, το κρεμμύδι, το κόλιαντρο και το μούκοβο στο αβοκάντο και αναμείξτε. Αλατίστε σύμφωνα με το γούστο σας.
Αφήστε το γκουακαμόλε σε δροσερό μέρος (ψυγείο) για μισή ωρίτσα, να αναμειχθούν οι γεύσεις.
Σερβίρετε το μέσα στην ίδια ημέρα.
Διατηρείται στο ψυγείο για 1-2 μέρες.

GUACAMOLE AL POMODORO

La cucina messicana piace particolarmente a D. Una volta c' erano anche a Salonicco un paio di ristoranti messicani, che a me non piacevano poi tanto però... Di tanto in tanto preparo burritos, enchiladas o fahitas a casa, ma finora non mi sono organizzata per scrivere e postare le rispettive ricette. Questa volta però ho deciso di presentare un pasto completo con burritos! Comincio dal guacamole, cioè dal contorno, e continuo con la salsa enchilada e i burritos.
Il guacamole è una salsa densa con base di avocado. Non è una preparazione della cucina moderna, anzi, la sua origine risale al tempo degli Aztechi. Il termine guacamole deriva dallo spagnolo messicano via nahuatl, il dialetto derivante dagli Aztechi che viene parlato ancora oggi a Messico; viene dalle parole ahuacatl e molli e significa salsa all' avocado.
Tranne all' avocado, ingredienti principali del guacamole sono il lime, il sale ed il pepe nero. Esistono variazioni con pomodoro, folgie fresche di coriandolo, cipolla, aglio, peperoncino e altre spezie. Il metodo tradizionale per preparare il guacamole vuole di pestare l' avocado entro un mortaio di pietra, chiamato molcajete.

foto tratta dal web

Il pomodoro è una aggiunta della cucina occidentale. Nel guacamole messicano aggiungono il tomatillo, detto anche pomodorino messicano. Il tomatillo, viene da una pianta che appartiene alla stessa famiglia con il pomodoro, rassomiglia al ribes del Capo, e viene coltivato in tutto l' Emisfero Occidentale. Il suo sapore è acidulo e viene utilizzato molto nelle salse verdi o viene preparato fritto, bollito o cotto al vapore.
Nel guacamole messicano originale non vengono aggiunte la panna acida o la maionaise, perchè coprono il sapore delicato dell' avocado. Tutti e due sono un adattamento statunitese o Tex-Mex della ricetta originale.
Ci piace particolarmente il guacamole al pomodoro e foglie di coriandolo, e questa sarà la ricetta che presenterò oggi. Molto importante per la preparazione del guacamole è di utilizzare l' avocado maturo ma fresco. Se l' avocado che troverete è acerbo (se premete con il dito è molto duro) lasciatelo per un paio di giorni fuori frigo; per accelerare la sua maturazione mettetelo a contatto con un pomodoro.

Dosi : per 2 persone
Difficoltà : facile
Ingredienti : 1 avocado maturo,
                      1/2 piccolo pomodoro,
      1 cucchiaio di cipolla trittata finemente,
                    1 cucchiaio di foglie di coriandolo trittate,
                      1 pizzico di fiocchi di jalapenos verdi,
      1 grosso pizzico di sale marino,
                    succo da 1 lime.
Preparazione :
Con un coltello, incidete l' avocado per la lunghezza e tutto attorno e dividetetlo in due. Eliminate il nocciolo e con un coltello ricavate la polpa.
Ponete in una ciotola e schiaccate con una forchetta. Meglio non frullarlo, siccome non deve risultare proprio come una pommata.
Irrorate subito con il succo del lime. La polpa de l' avocado, se resta esposta all' aria anerisce subito.
Tagliate il pomodoro in due, eliminate picciolo e semi e tagliate a cubetti.
Aggiungete il pomodoro, la cipolla, il coriandolo, i fiocchi di peperoni e mescolate. Salate a piacere.
Lasciate riposare in luogo fresco (frigo) per mezz' oretta, per insaporirsi.
Servitelo fresco.
Si conserva nel frigo per un paio di giorni.

ΣΑΛΤΣΑ ΕΝΤΙΣΛΑΔΑ

Enchilada, εντσιλάδα, σημαίνει ουσιαστικά κάτι το οποίο περιέχει τσίλι (en+chile+ada = βάζω, προσθετω τσίλι). Στην μεξικάνικη κουζίνα, σάλτσα εντισλάδα ονομάζουν μια σάλτσα ντομάτας στην οποία προσθέτουν πάπρικα και τσίλι. Μπορεί να είναι από λίγο εως πολύ καυτερή.
Enchiladasονομάζουν επίσης τις τορτίγιες από καλαμποκάλευρο, τις οποίες γεμίζουν με διάφορα υλικά (κρέας, φασόλια, λαχανικά) τις τυλίγουν, τις βάζουν στη σειρά μέσα σε ταψί, ρίχνουν απο επάνω μπόλικη σάλτσα και τις ψήνουν όπως τα κανελόνια.
Συνταγές για την σάλτσα εντσιλάδα υπάρχουν πολλές με μικρές διαφορές στα μπαχαρικά. Μπορείτε να την κάνετε όσο καυτερή θέλετε. Μπορείτε να χρησιμοποιήσετε φρέσκο κρεμμύδι και σκόρδο, στην συνταγή που σας δίνω χρησιμοποίησα τα αποξηραμένα, για ευκολία. Μπορείτε επίσης να χρησιμοποιήσετε ντομάτα στον τρίφτη, εγώ έβαλα απο την πασσάτα που είχα φτιάξει πέρισυ το φθινόπωρο. Η πάστα πιπεριάς είναι δική μου προσθήκη, δεν έχει βέβαια καμμία σχέση με την μεξικάνικη κουζίνα αφού προέρχεται από την τούρκικη κουζίνα. Στις κλασσικές συνταγές προσθέτουν μπόλικη πάπρικα σε σκόνη, η αναλογία για την συγκεκριμένη δόση υλικών είναι 2 1/2 κ.σ.

Δόση :ένα βαζάκι περίπου 300 gr
Βαθμός δυκολίας :εύκολο
Υλικά : 50 gr καλαμποκέλαιο,
   1 κ.σ. γεμάτη αλεύρι γοχ.,
                 300 gr πασσάτα ντομάτας,
   1/2 φλ. ζωμό κοτόπουλου,
   1 κ.σ. γεμάτη πάστα πιπεριάς,
   1 κ.γ. πάπρικα καυτερή,
   1 κ.γ. κύμινο,
   1 κ.γ. ρίγανη,
   1 κ.γ. σκόρδο γκρανουλέ,
   1 κ.γ. νιφάδες κρεμμυδιού,
                 1 κ.γ. καστανή ζάχαρη demerara,
   πιπέριφρεσκοτριμμένο,
                 αλάτι.
Προετοιμασία :
Βάλτε το καλαμποκέλαιο σε μία μικρή κατσαρόλα και βάλτε το στην φωτιά. Μόλις ζεσταθεί προσθέστε το αλεύρι και σωτάρετε για 1 λεπτό. Ανακατεύοντας με ένα ξύλινο κουτάλι για να μην σχηματιστούν σβώλοι, προσθέστε την πασσάτα και όλα τα υπόλοιπα υλικά. Αφήστε να σιγοβράσει για 6-7 λεπτά, μέχρι να δέσει, ανακατεύοντας συνεχώς για να μην "πιάσει".
Κατεβάστε την από την φωτιά και αφήστε την να κρυώσει.
Διατηρείται στο ψυγείο για 5-6 μέρες.

SALSA ENCHILADA

Il termine enchilada indica qualche preparazione che contiene chili (en+chile+ada = aggiungo chili, faccio insaporire con chili). Nella cucina messicana, la salsa enchilada è una salsa al pomodoro preparata con l' aggiunta di abbondante paprica dolce o piccante. La sua piccantezza può variare secondo ai gusti.
Enchiladas vengono chiamate anche le tortillas di farina di mais, arrotolate su se stesse al modo dei cannelloni, farcite con vari ingredienti (carne, verdure o fagioli) poi disposte in una teglia, condite con abbontante salsa al pomodoro e cotte al modo dei cannelloni.
Esistono tante ricette per la salsa enchilada, con piccole variazioni agli ingredienti. Potete preparala quanto piccante vi piace. Potete utlizzare la cipolla è l' aglio freschi; io ho utilizzato quelli liofilizzati, per comodità. Potete utilizzare la polpa di pomodori freschi, io ho aggiunto della passata fatta a casa. La pasta di peperoni rossi è pure una aggiunta mia, siccome viene dalla cucina turca. Al suo posto potete utilizzare la paprica dole, la dose è 2 1/2 cucchiai.

Dosi : 1 barattolo da 300 gr ca.
Difficoltà : molto facile
Ingredienti : 50 gr di olio di semi di mais,
1 cucchiaio colmo di farina,
                              300 gr di passata di pomodoro,
1/2 tazza di brodo di pollo,
1 cucchiaio colmo di pasta di peperoni rossi,
1 cucchiaino di paprica piccante,
1 cucchiaino di cumino,
1 cucchiaino di origano,
1 cucchiaino di aglio granulato,
1 cucchiaino di cipolla disidratata,
                        1 cucchiaino di zucchero demerara,
pepe macinato al momento,
                        sale qb.
Preparazione :
Ponete l' olio di semi di mais in una piccola casseruola e portate sul fuoco. Appena scaldato aggiungete la farina e lasciate cuorete per un paio di minuti. Mescolando per evitare di formare dei grumi, aggiungete il brodo, la passata e tutti gli ingredienti restanti. Lasciate cuocere a fuoco moderato per 6-7 minuti, fino a rapprendere. Mescolate continuatamente per non attaccare.
Ritirate dal fuoco e lasciate raffreddare.
Si conserva nel frigo per 5-6 giorni.

ΜΠΟΥΡΙΤΟΣ

Burritoστα ισπανικά σημαίνει γαϊδουράκι. Τα μπουρίτος ή tacos de harina, είναι ένα απο τα κλασσικά της Μεξικάνικης αλλά και της Tex-Mexκουζίνας. Εδώ οι τορτίγιες απο καλαμποκάλευρο, γεμίζονται με κρέας σε κομματάκια και τυλίγονται σε ρολά. Αυτό τους το σχήμα πολύ πιθανόν να είναι και η αιτία της ονομασίας τους, καθώς μοιάζει με τα φορτία που κουβαλάνε τα γαϊδούρια.
Στην Μεξικάνικη κουζίνα τα μπουρίτος είναι πιο λιτά, με γέμιση που αποτελέιται μόνον απο κρέας και πουρέ φασολιών (frijoles refritos). Στην Tex-Mexπαραλλαγή τους, η γέμιση εμπλουτίζεται με απλό σπυρωτό ρύζι ή ισπανικό ρύζι, βρασμένα φασόλια, μαρούλι, σάλτσα ντομάτας, γκουακαμόλε, τυρί τσένταρ ή sour cream. Οι τορτίγιες ζεσταίνονται στο τηγάνι ή στον ατμό, ώστε να γίνουν πιό μαλακές και να μπορέσουν να τυλιχτούν.
Εμάς μας αρέσει η πιό πλούσια Tex-Mexπαραλλαγή και αυτήν θα σας παρουσιάσω σήμερα.

Δόση :για 6 άτομα
Βαθμός δυσκολίας :εύκολο
Υλικά : 6 τορτίγιες με διάμετρο 20 εκ.,
500 gr μοσχαρίσιο κιμά περασμένο μία φορά,
                50 ml καλαμποκέλαιο,
1 μεγάλο κρεμμύδι,
                1 σκελίδα σκόρδο,
                1 καυτερή πιπεριά,
1 κ.γ. πράσινο μπούκοβο,
1 κ.γ. γεμάτο πάπρικα γλυκειά,
1 κ.γ. κύμινο,
1/2 κ.γ. κόλιαντροσε σκόνη,
1/2 κ.γ. μαύρο πιπέριτριμμένο,
1 κ.γ. αλάτι,
σάλτσα enchilada,
καλαμπόκι κονσέρβας,
                κόκκινα φασόλια κονσέρβας,
                φύλλα μαρουλιού,
                τυρί τσένταρ τριμμένο.
Προετοιμασία :
Ετοιμάστε πρώτα τον κιμά. Ψιλικόψτε το κρεμμύδι και το σκόρδο. Κόψτε την καυτερή πιπεριά σε μικρά κομματάκια. Σε ένα τηγάνι βάλτε το καλαμποκέλαιο και βάλτε το στην φωτιά. Μόλις ζεσταθεί, προσθέστε το κρεμμύδι και σωτάρετε μέχρι να γυαλίσει. Προσθέστε το σκόρδο και τον κιμά και ξεκινήστε το σωτάρισμα. Μόλις ο κιμάς διαχωριστεί σε κομματάκια και αρχίσουν να εξατμίζονται τα υγρά του, προσθέστε την ψιλοκομμένη καυτερή πιπεριά, τα μπαχαρικά και το αλάτι. Σωτάρετε μέχρι να καβουρντιστεί καλά ο κιμάς. Κατεβάστε το τηγάνι απο την φωτιά και κρατήστε τον κιμά ζεστό.

Στο εν τω μεταξύ ζεστάνετε τις τορτίγιες. Μπορείτε να τις ζεστάνετε στο τηγάνι, χωρίς λάδι ή βούτυρο, να τις τυλίξετε σε αλουμινόχαρτο και να τις βάλετε στον φούρνο στους 180°C για 10 λεπτά, ήστον μικροκυματικό,στο ειδικό πλασικό σκεύος.
Σύνθεση του μπουρίτο. Βάλτε κάτω μια ζεστή τορτίγια. Τοποθετήστε 1-2 μαρουλόφυλλα. Σκορπίστε επάνω 3-4 κουταλιές απο τον καβουρντισμένο κιμά. Γαρνίρετε με 3 κ.σ. σάλτσα εντσιλάδα, 2 κ.σ. φασόλια, 1 κ.σ. καλαμπόκι και τέλος 1 κ.σ. τριμμένο τυρί τσένταρ. Τυλίξτε την τορτίγια.
Σερβίρετε τα μπουρίτος ζεστά.
Εμείς τα συνοδέψαμε με γκουακαμόλεκαι πίκο ντε γκάλο.

BURRITOS

Burrito in spagnolo significa asinello. I burritos o taco de harina sono dei grandi classici della cucina messicana e Tex-Mex. Le tortille di farina di mais, vengono farcite con carne e poi arrotolate. Molto probabailmente la loro forma infagottata, che rassomiglia ai fardelli portati dagli asini, è la causa che sono stati chiamati così.
Nella cucina messicana i burritos sono molto semplici, farciti con carne di bovino, trita o a pezzerini, pollo o carne di maiale e purea di fagioli (frijoles refritos). Le varianti statunitesi e Tex-Mex sono arricchite con riso o spanish rice, fagioli borlotti bolliti, lattuga, salsa di pomodoro, guacamole, formaggio cheddar o crema acida. Le trotille vengono scaldate in padella o al vapore, per diventare più morbide e flessibili e facilitare l' arrotolamento.
A noi piace piuttosto la versione ricca Tex-Mex ed è quella che presento in questo post.

Dosi : per 6 persone
Difficoltà : media
Ingredienti : 6 tortillas 20cm pronte,
      500 gr di carne di manzo trita,
                      50 ml di olio di semi di mais,
      1 cipolla piuttosto grossa,
                      1 spicchio d' aglio,
                      1 peperone piccante,
      1 cucchiaino di fiocchi di jalapenos,
      1 cucchiaino colmo di paprica dolce,
          1 cucchiaino di cumino macinato,
      1/2 cucchiaino di coriandolo macinato,     1/2 cucchiaino di pepe nero macinato,
1 cucchiaino di sale,
salsa enchilada,
chicchi di mais in scatola,
                      fagioli borlotti in scatola,
                      foglie di lattuga,
                            formaggio cheddar grattugiato.
Preparazione :
Prima di tutto preparate la carne trita rosolata. Trittate la cipolla e l' aglio. Mondate il peperone piccante, eliminate i semi e i filamente e tagliatelo a pezzetini. Versate l' olio di semi di mais in una padella e portate sul fuoco. Appena scaldato aggiungete la cipolla e saltate fino a lucidare. Aggiungete l' aglio e la carne trita. Mescolate con un cucchiaio o spatola di legno. Quando la carne sarà sminuzzata e comincia ad asciugarsi, aggiungete il peperoncino, le spezie ed il sale. Mescolate e lasciate rosolare bene. Ritirate dal fuoco e tenetelo caldo.

Nel frattempo riscaldate le tortille. Potete metterle in padella senza olio o grasso, avvolgerle in carta stagnola e metterle in forno preriscaldato a 180°C per 10 minuti o infine al microonde, nell' apposito recipiente di plastica.
Montaggio del burrito. Prendete ina tortilla riscaldata. Disponete un paio di foglie di lattuga e sopra 3-4 cucchiaiate di carne rosolata. Guarnite con 3 cucchiai di salsa enchilada, 2 cucchiai di fagioli bolliti, 1 cucchiaio di mais ed infine 1 cucchiaio di formaggio cheddare grattugiato. Arrotolate.
Servite i burritos caldi.
Li abbiamo accompagnati con salsa guacamole e pico de gallo.

ΤΟΡΤΑ ΤΕΝΕΡΊΝΑ Νο2

Η τόρτα τενερίνα είναι ένα παραδοσιακό γλυκό απο την Φερράρα. Πλούσια σοκολατένια γεύση, με μαλακή, σχεδόν κρεμώδη καρδιά και καλυμμένη απο μια υπέροχη τραγανή κρούστα, πασπαλισμένη με ζάχαρη άχνη.
Το όνομα της στα ιταλικά σημαίνει "τρυφερό γλυκό". Γύρω στα 1900 οι φεραρέζοι την ονόμαζαν torta Montenegrinaή torta Regina del Montenegro, πρός τιμήν της Elena Petrovichτου Μαυροβουνίου, συζύγου του τότε βασιλιά της Ιταλίας Vittorio Emmanuele III. Η Elena Petrovichφαίνεται ότι ήταν ιδιαίτερα αγαπητή στον λαό, και το γεγονός ότι παντρεύτηκε απο έρωτα, την έκανε ακόμη πιο συμπαθή, οπότε της αφιέρωσαν και ένα απο τα πιό νόστιμα και τρυφερά γλυκά... Η torta tenerinaήταν γνωστή και ως torta tacolenta, εξ'αιτίας της μαλακής της σύστασης, που την κάνει να λιώνει στο στόμα; το όνομα tenerinaεπικράτησε αργότερα κατά την διάρκεια του 20ου αιώνα.
Την τόρτα τενερίνα την είχα ξαναπαρουσιάσει εδώ, πρίν απο αρκετό καιρό. Απο τότε κάπου ξεχάστηκε, αλλά είχα πάντα στο μυαλό μου να την ξαναφτιάξω. Αυτήν την φορά δοκίμασα μία λίγο διαφορετική συνταγή, που περιέχει και άμυλο πατάτας; το άμυλο πατάτας (fecola) δίνει κρεμώδη σύσταση στο μίγμα της ζύμης. Επειδή το ξέρω οτι είναι δύσκολο να βρείτε άμυλο πατάτας στην ελληνική αγορά, μπορείτε να το αντικαταστήσετε με άμυλο καλαμποκιού (corn flour). Πρόσθεσα επίσης κακάο, για ενίσχυση της σοκολατένιας γεύσης. Τέλος αυτήν την φορά την έφτιαξα σε στρογγυλή φόρμα και έτσι έχει και το παραδοσιακό σχήμα της τόρτα τενερίνα!
Παράλληλα με την τόρτα τενερίνα, θυμήθηκα και την όμορφη Φερράρα, την οποία είχα επισκευτεί πολλά χρόνια πρίν, μαζί με τους καλους μου φίλους απο το Bovisio Masciago. Αν βρεθείτε στην περιοχή, μην παραλείψετε να την επισκευτήτε! Το Castello Estenseπου βρίσκεται στο κέντρο της πόλης είναι ένα πραγματικό κόσμημα!

Δόση :για 6 άτομα
Βαθμός δυσκολίας :εύκολο
Υλικά : 250 gr κουβερτούρα με 35% κακάο,
                 50 gr κουβερτούρα με 50% κακάο,
                 150 gr βούτυρο αγελάδος,
                 225 gr κρυσταλλική ζάχαρη,
                 4 μέτρια αυγά,
   70 gr άμυλο καλαμποκιού (corn flour),
   20 gr κακάο άγλυκο,
   30 ml γάλα φρέσκο,
   1 κ.καφέ εκχύλισμα βανίλιας,
   1 πρέζα αλάτι.
για το σερβίρισμα :ζάχαρη άχνη.
Προετοιμασία :
Λιώστε τις κουβερτούρες σε μπαίν-μαρί ή στον μικροκυματικό. Προσθέστε σταδιακά το βούτυρο, κομμένο σε κομματάκια, και αναμείξτε μέχρι να λιώσει και να ενσωματωθεί. Αφήστε το μίγμα να χλιαρίνει.
Χτυπήστε τους κρόκους με την μισή ζάχαρη και το εκχύλισμα της βανίλιας. Προσθέστε το μίγμα της σοκολάτας και αναμείξτε. Προσθέστε το γάλα, το άμυλο, το κακάο και το αλάτι και αναμείξτε.
Χτυπήστε τα ασπράδια των αυγών με την υπόλοιπη ζάχαρη σε μαρέγκα. Προσθέστε την σταδιακά στο μίγμα με την σοκολάτα, αναμιγνύοντας με μια μαρίζ και με κινήσεις από κάτω προς τα πάνω.
Βουτυρώστε και αλευρώστε μία στρογγυλή φόρμα με διάμετρο 24-26 εκ. Εγώ την έστρωσα με αντικολλητικό χαρτί. Ρίξτε μέσα το μίγμα και ισιώστε την επιφάνεια του.
Ψήστε την τόρτα τενερίνα σε προθερμασμένο φούρνο, στους 180°C, στις αντιστάσεις, για 30 λεπτά. Σβύστε τον φούρνο, ανοίξτε τον σε μία χαραμάδα και αφήστε τον να κρυώσει.
Οταν κρυώσει η τόρτα τενερίνα, ξεφορμάρετε την επάνω σε έναν δίσκο και πασπαλίστε την με ζάχαρη.

TORTA TENERINA II

La torta tenerina è un dolce tipico della tradizione ferrarese. Agli inizi del secolo scorso veniva chiamata torta Monetnegrina o torta Regina di Montenegro, in onore della moglia di Re Vittorio Emmanuele III, Elena Petrovich di Montenegro. La regina Elena era particolarmente amata dal popolo, ed il fatto che si innamorò del Re le ha reso ancora più simpatica, tanto da fare i ferraresi a chiamare il loro dolce preferito, secondo il suo nome... La torta tenerina veniva chiamata torta tacolenta, perchè si scioglie in bocca. L' appelativo tenerina viene dopo...
La torta tenerina è bassa e viene caratterizzata dal cuore cremoso e dalla crosticina croccante.
Non è la prima volta che preparo la torta tenerina. La prima ricetta presentata in questo blog (qui) ne conta già 3 anni! Avevo in mente di prepararla di nuovo per il blog, prima di tutto perchè le foto di allora non erano un granchè e a lei meritava una migliore presentazione, e poi perchè è tanto buona! Ho scelto però una variazione della prima ricetta, con fecola e aggiunta di cacao amaro, e così ho deciso di presentarla in un nuovo post. Questa volta l' ho preparata in teglia rotonda e così aveva anche la forma tradizionale della tenerina...

Dosi : per 6 persone
Difficoltà : facile
Ingredienti : 250 gr cioccolato fondente a 35% cacao,
                50 gr cioccolato fondente a 50% cacao,
                  150 gr burro,
                      225 gr zucchero semolato,
                      4 uova medie,
70 gr fecola,
      20 gr cacao amaro,
30 ml latte fresco,
1 cucchiaino da caffè estratto di vaniglia,
1 pizzico di sale.
per la finitura : zucchero a velo
Preparazione :
Fate fondere i due tipi di cioccolato al microonde o a bagnomaria. Aggiungete il burro, precedentemente tagliato a pezzetini, gradatamente e mescolate fino ad incorporarsi. Lasciate il composto intiepidire.
Sbattete i tuorli con metà dello zucchero e l' estratto di vaniglia. Aggiungete il composto di cioccolato e mescolate. Aggiungete il latte, la fecola, il cacao settaciato ed il sale e mescolate.
Montate gli albumi con lo zucchero restante a neve ferma. Aggiungetela gradatamente al composto di cioccolato, mescolando con una spatola e con movimenti dal basso verso l' alto.
Imburrate e infarinate una tortiera di 24-26 cm di diametro. Io l' ho foderata con carta antiaderente. Versateci il composto e livellate.
Infornate in forno preriscaldato a 180°C, modalità statico e lasciate cuocere per 30 minuti. Spegnete il forno, aprite lo sportello di una fessura e lasciate dentro la torta fino a raffreddare.
Una volta raffreddata la torta tenerina, sformatela delicatemente su un vasoio da portata e spolverate con zucchero a velo.

ΓΙΟΡΤΙΝΟ ΠΙΛΑΦΙ ΑΝΑΠΟΔΟΓΥΡΙΣΤΟ
(ÇEVİRME PİLAV)

Σήμερα θα σας παρουσιάσω μια πάρα πολύ νόστιμη αλλά και με εντυπωσιακή εμφάνιση συνταγή, απο την τούρκικη παραδοσιακή κουζίνα. Çevirme pilavστα τούρκικα σημαίνει αναποδογυρισμένο πιλάφι. Είναι μία συνταγή που συνηθίζεται ιδιαίτερα στην περιοχή της Antakya (Αντιόχεια), στην Νότια Τουρκία κοντά στα σύνορα με την Συρία, όπου το ονομάζουν και maklube, malubeή mevlubi. Πρόκειται για ένα γιορτινό πιάτο, ιδιαίτερα αγαπητό κατά την περίοδο του Ραμαζανίου. Περιλαμβάνει κρέας, συνήθως αρνί αλλά και εναλλακτικά μοσχάρι ή κοτόπουλο, τηγανητές μελιτζάνες, άλλα λαχανικά όπως πατάτες, κρεμμύδια, πιπεριές και ντομάτες και φυσικά ρύζι. Κάποιοι προσθέτουν και καβουρντισμένα αμύγδαλα. Τα υλικά μπαίνουν σε στρώσεις μέσα στην κατσαρόλα και αφού μαγειρευτεί το φαγάκι, αναποδογυρίζεται μέσα σε μία πιατέλα σερβιρίσματος. Είναι ένα πολύ νόστιμο πλήρες πιάτο, που αξίζει να το δοκιμάσετε!

Δόση :για 6-8 άτομα
Βαθμός δυσκολίας :μέτρια δύσκολο
Υλικά : 600 gr μοσχαρίσιο νουά,
                 1 κ.σ. παραδοσιακό γιαούρτι,
                 1 κ.σ. ελαιόλαδο παρθένο έξτρα,
                 1 κ.γ. πάστα κόκκινης πιπεριάς,
   1 κ.σ. ντοματοπελτέ,
                 1/2 κ.γ. νιφάδες ντομάτας,
                 1/2 κ.γ. κύμινο,
   1/2 κ.γ. pul biber,
   φρεκοτριμμένο μαύρο πιπέρι,
                 2 μελιτζάνες φλάσκες,
                 2 πατάτες μετρίου μεγέθους
                 1 μεγάλο κρεμμύδι,
                 1 σκελίδα σκόρδο,
                 ελαιόλαδο παρθένο έξτρα,
                 350 gr (1 1/3 ποτήρι) ρύζι καρολίνα,
                 2 1/2 ποτήρι ζεστό ζωμό κρέατος,
                 1 κ.σ. βούτυρο,
                 πιπέρι μαύροφρεσκοτριμμένο,
                 αλάτι.
Προετοιμασία :
Βάλτε το κρέας να μαριναριστεί, καλύτερα απο το προηγούμενο βράδυ. Κόψτε το κρέας σε μικρά κομματάκια και βάλτε το μέσα σε ένα σκεύος. Προσθέστε όλα τα υλικά της μαρινάδας : γιαούρτι, 1 κ.σ. ελαιόλαδο, πάστα πιπεριάς, ντοματοπελτέ, νιφάδες, κύμινο, pul biber και λίγο φρεσκοτριμμένο μαύρο πιπεράκι και αναμείξτε. Σκεπάστε με διάφανη μεμβράνη, την οποία θα την τοποθετήστε έτσι ώστε να είναι σε επαφή με την επιφάνεια του περιεχομένου του σκεύους. Βάλτε το σε δροσερό μέρος (ψυγείο) και αφήστε το να σταθεί για δύο ώρες τουλάχιστον ή ακόμη καλύτερα γιά όλη την νύχτα.
Αφού μαριναριστεί καλά το κρέας βάλτε σε ένα ευρύχωρο τηγάνι 2 κ.σ. ελαιόλαδο και βάλτε το στην φωτιά. Μόλις ζεσταθεί, προσθέστε μόνο το κρέας στραγγισμένο και σωτάρετε μέχρι να αρχίσει να ροδίζει. Προσθέστε και το ζουμάκι της μαρινάδας και αφήστε το να σιγοβράσει σε χαμηλή φωτιά μέχρι να μαλακώσει (20 λεπτά περίπου). Αν χρειαστεί προσθέστε λίγο ζεστό ζωμό ή νερό; το κρέας πρέπει να πιεί όλο το ζουμάκι του. Μην ξεχάσετε να αλατίσετε. Κατεβάστε το απο την φωτιά και κρατήστε το στην άκρη.
Παράλληλα ετοιμάστε και τα λαχανικά
Αφαιρέστε τις άκρες από τις μελιτζάνες και κόψτε τες σε μέτριες φέτες (ροδέλες). Βάλτε τες μέσα σε ένα τρυπητό, πασπαλίστε τες με χοντρό αλάτι και αφήστε τες να σταθούν για μία ωρίτσα, να βγάλουν τα υγρά τους. Ξεπλύντε τες, στραγγίστε τες και τηγανίστε τες σε καυτό ελαιόλαδο ή σπορέλαιο.
Αφαιρέστε την φλούδα από τις πατάτες και κόψτε τες σε ροδέλες. Για να μην κάνω πολύ βαρύ το φαγητό, τις τηγάνισα ελαφρά με ελάχιστο ελαιόλαδο, μέσα σε αντικολλητικό τηγάνι. Μπορείτε να τις αφήσετε και ωμές, σίγουρα όμως ένα ελαφρύ τηγάνισμα θα τις κάνει πιό νόστιμες. Αλατίστε ελαφρά.
Καθαρίστε το κρεμμύδι και κόψτε το σε ροδέλες. Ψιλοκόψτε το σκόρδο. Βάλτε στο τηγάνι 1 κ.σ. ελαιόλαδο και βάλτε το στην φωτιά. Μόλις ζεσταθεί προσθέστε τις ροδέλες του κρεμυδιού και σωτάρετε ελαφρά να μαραθούν. Προς το τέλος προσθέστε και το σκόρδο.
Ετοιμάστε το ρύζι. Εγώ χρησιμοποίησα το κλασσικό καρολίνα. Μπορείτε όμως να χρησιμοποιήσετε και άλλο είδος ρυζιού. Αν διαλέξετε ρύζι parboiled δεν είναι απαραίτητο το πλύσιμο με το νερό. Η προετοιμασία για το ρύζι είναι η ίδια με αυτή που κάνουμε για το απλό τούρκικο πιλάφι. Βάλτε το ρύζι σε ένα τρυπητό και πλύντε το να φύγει το άμυλο. Στραγγίστε το και βάλτε το σε ένα σκεύος. Προσθέστε καυτό νερό μέχρι να το καλύψει, σκεπάστε το σκεύος με ένα καπάκι ή αναποδογυρισμένο πιάτο και αφήστε το να σταθεί για 15 λεπτά. Σουρώστε το και ξεπλύνετε το με κρύο νερό.
Πάρτε μια κατσαρόλα με ίσια τοιχώματα (για να μπορέσετε να ξεφορμάρετε εύκολα) και χοντρό θερμομονωτικό πάτο. Στρώστε στον πάτο το κρέας. Στρώστε απο επάνω τις τηγανισμένες μελιτζάνες, τα κρεμμύδια και τέλος τις πατάτες. Πασπαλίστε με φρεσκοτριμμένο πιπεράκι. Καλύψτε με το ρύζι. Προσθέστε τον ζεστό ζωμό και 1 κ.σ. αλάτι. Σκεπάστε την κατσαρόλα με το καπάκι της και βάλτε την στη φωτιά. Μόλις αρχίσει ο βρασμός, μετριάστε την φωτιά και αφήστε να βράσει για 15-20 λεπτά μέχρι να ρουφήξει το ζουμάκι του. Κατεβάστε το από την φωτιά και σκορπίστε την επιφάνεια του το βούτυρο. Σκεπάστε το και πάλι και αφήστε το για 15 λεπτά. Ανοίξτε το καπάκι της κατσαρόλας, τοποθετήστε στο στόμιο μία πετσέτα, κλείστε και πάλι καλά το καπάκι και αφήστε το να σταθεί μέχρι να χλιαρίνει αρκετά (1 ώρα).
Αναποδογυρίστε την κατσαρόλα μέσα σε έναν δίσκο σερβιρίσματος. Το πιλάφι ξεφορμάρεται όμορφα χωρίς να χαλάσει! Παρουσιάστε το αναποδογυριστό πιλάφι στο τραπέζι, να το θαυμάσουν οι καλεσμένοι σας πρίν το σερβίρετε!

Προτεινόμενο κρασί :συνοδέψαμε το αναποδογυριστό πιλάφι με ένα ιταλικής καταγωγής δροσερό λευκό Trebbiano

TIMBALLO DI RISO CAPOVOLTO
(ÇEVİRME PİLAV)

Il timballo di riso capovolto, ossia çevirme pilav, è una ricetta tradizionale che viene dalla cucina turca, e precisamente da Antakya, che si trova al Sud, al confine con la Syria. Viene chiamato anche maklube, malube o mevlubi. E un piatto adatto per un pranzo festivo, preferito durante le cene del Ramadan, una tra le feste più importanti della relgione musulmana. Il piatto è completo e comprende carne, di solito agnello, per essere conforme alla religione musulmana, ma in alternativa anche manzo o pollo, melanzane fritte, altre verdure come patate, cipolle, peperoni e pomodori, e certo riso. C'è chi aggiunge anche mandorle tostate, utilizzate spesso nei vari pilaf della cucina turca. Tutti gli ingredienti vengono disposti a strati entro una pentola. Una volta cotto, si lascia raffreddare e poi viene capovolto e portato a tavola entro un vassoio da portata.
E un piatto saporitissimo, fa impressione se viene presentato durante un pranzo di festa, e certo vale la pena di provarlo!

Dosi : per 6-8 persone
Difficoltà : media
Ingredienti : 600 gr di girello di vitello,
                       1 cucchiaio di yogurt greco tradizionale,
                       1 cucchiaio di olio extravergine di oliva,
                       1 cucchiaino di pasta di peperoni rossi,
   1 cucchiaio di triplo-concentrato di pomodoro,
                       1/2 cucchiaino di fiocchi di pomdoro,
                       1/2 cucchiaino di cumino macinato,
   1/2 cucchiaino di pul biber,
   pepe macinato al momento,
                       2 melanzane tonde,
                       2 patate di media grandezza,
                       1 cipolla grossa,
                     1 spicchio d' aglio,
                       olio extravergine di oliva,
                     350 gr (1 1/3 bicchiere) di riso di media grana (pe. vialone nano),
                       2 1/2 bicchieri di acqua calda o brodo di carne,
                             1 cucchiaio di burro,
                       pepe macinato,
                     sale qb.
Preparazione :
Mettete la carne a marinare, meglio dalla sera precedente. Tagliate la carne a cubetti e ponete in un recipiente. Aggiungete tutti gli ingredienti della marinatura : yogurt, 1 cucchiaio di olio extravergine di oliva, pasta di peperoni rossi, triplo-concentrato di pomodoro, fiocchi di pomodoro, cumino, pul biber, qualche giro di pepe macinato e mescolate il tutto. Coprite con pellicola transparente a contatto con il contenuto del recipente, posizionate in luogo fresco (frigo) e lasciate riposare per almeno un paio d' ore, o meglio ancora per tutta la notte.
Una volta marinata bene la carne, versate 2 cucchiai d' olio in una padella e portate sul fuoco. Appena scaldato, aggiungete prima solo la carne scolata e fate rosolare. Aggiungete anche tutto il sugo della marinatura e lasciate cuocere a fuoco moderato fino ad intenerire (20 minuti ca.). Se necessario, aggiungete un pochino di brodo o acqua calda. La carne deve risultare piuttosto asciutta. Non dimenticare di salare a piacere. Ritirate dal fuoco e tenetela da parte.
Nel frattempo preparate le verdure.
Spuntate le melanzane e tagliatele a fettine piuttosto sottili. Ponete in un colapasta, cospargete di sale grosso e lasciate spurgare per un' oretta. Scolate, strizzate e friggetele in olio di oliva o olio di semi.
Sbucciate le patate e tagliatele a rondelle. Per farle insaporire, meglio friggere le patate in poco olio di oliva. Se volete un piatto più leggero potete metterle anche crude. Cospargete di qualche pizzico di sale.
Tagliate la cipolla a rondelle. Trittate l' aglio. Versate nella padella 1 cucchiaio di olio di oliva e portate sul fuoco. Appena scaldato aggiungete la cipolla e saltate fino ad appassire. Aggiungete l' aglio e saltate per 1 minuto. Ritirate dal fuoco.
Preparate il riso. Ho utilizzato la più comune varietà coltivata in Grecia, il riso karolina, che è di grano medio e parecchio amiloso. Credo che l' analogo italiano sia il vialone nano. Potete utilizzare anche altro tipo di riso. Se scegliete un riso americano (parboiled) non è necessaio sciacquarlo prima di utilizzarlo. La procedura è simile a quella per la preparazione del cosidetto riso pilaf semplice (ricetta qui). Ponete il riso in un colapasta e sciacquatelo sotto acqua corrente per eliminare l' amido. Colate e ponete in un recipiente. Aggiungete acqua scottente fino a coprirlo completamente. Coprite con un coperchio o piatto capovolto e lasciate riposare per 15 minuti. Versate nel colapasta, sciacquate con acqua fredda e colate.
Per la cottura del timballo, occore una pentola a pareti dritti, per faciliate la sformatura una volta cotto, e a fondo spesso. Disponete sul fondo la carne. Disponete a strati alternati le melanzane, le cipolle con l' aglio ed infine le patate. Pepate. Agigungete il riso e livellate. Irrorate con il brodo caldo, contenente 1 cucchiaio di sale. Coprite la pentola e portate su fuoco vivace. Quando comincia l' ebbolizone, moderate il fuoco e lasciate cuocere coperto per 15-20 minuti, fino ad assorbire tutto il brodo. Ritirate dal fuoco e disponete il burro a pezzettini sulla superficie. Coprite e lasciate riposare per 15 minuti. Scoprite, ponete un canovaccio sulla pentola e coprite di nuovo con il suo coperchio. Lasciate riposare fino ad intiepidire (1 ora).
Capovolgete la pentola su un vassoio da portata. Il timballo viene sformato facilmente e senza disfarsi. Presentate il timballo di riso capovolto sulla tavola per poter essere ammirato dai commensali, prima di cominciare a sevire!

Vino consigliato : abbiamo accompagnato il timballo di riso capovolto con un trebbiano fresco.

ΡΕΒΑΝΙ ΜΕ ΚΡΕΜΑ ΜΑΣΤΙΧΑ

Το ρεβανί είναι απο τα αγαπημένα μας γλυκά στην οικογένεια, και το περίεργο είναι ότι αρέσει και σε όσους δεν πολυσυμπαθούν τα σορπιαστά. Εγώ επιμένω και το λέω ρεβανί και όχι ραβανί, καθώς έτσι το έμαθα απο την πολίτισσα γιαγιά Ανδρομάχη.
Την συνταγή που σας έχω ήδη παρουσιάσει (εδώ) την θεωρώ πολύ πετυχημένη και πλέον δεν την αλλάζω. Η παραλλαγή με την κρέμα προέκυψε κάπως τυχαία, αλλά μας άρεσε ιδιαίτερα. Η κρέμα κόβει λίγο την υπερβολική γλύκα του σιροπιού, ενώ του δίνει και μία πιό δροσερή υπόσταση... Την coulisαπο φρούτα του δάσους την πρόσθεσα πιό πολύ για διακοσμητικούς λόγους, αλλά τελικά ταίριασε και αυτή γευστικά!

Δόση :για 10 άτομα
Βαθμός δυσκολίας :μέτρια δύσκολο
Υλικά
για το ρεβανί : 3 αυγά μέτρια,
                     90 gr (1/2 φλ.) κρυσταλλική ζάχαρη,
                   1 κεσεδάκι (265 gr, 1 φλ. γεμάτο) παραδοσιακό γιαούρτιπρόβειο,
                       90 gr (1/2 φλ.) ελαιόλαδο παρθένο έξτρα,
                       165 gr (1 φλ.) σμιγδάλι χοντρό,
                       130 gr (1 φλ) αλεύρι γοχ.,
                             15 gr χημική μαγιάή baking powder,
   1 κ.γ. εκχύλισμα βανίλιας.
για το σιρόπι : 600 gr (3 φλ.) ζάχαρη κρυσταλλική,
                          600 gr (3 φλ.) νερό,
                            1/2 λεμόνι ακέρωτο.
για την κρέμα : 750 ml (3 1/2 φλ.) γάλα φρέσκο πλήρες,
                    30 gr (2 κ.σ.) αλεύρι αδύνατο,
                      35 gr (3 κ.σ.) corn flour,
                         100 gr (5 κ.σ.) ζάχαρη κρυσταλλική,
                       15 gr (1 κ.σ.) βούτυρο,
                         1 κ.γ. μαστίχα Χίουσε σκόνη.
Προετοιμασία :
Χτυπήστε τα αυγά με την ζάχαρη, να αφαρατέψουν. Συνεχίζοντας το χτύπημα προσθέστε το γιαούρτι, το ελαιόλαδο, και την βανίλια. Προσθέστε το σιμιγδάλι, το αλεύρι και το baking και αναμείξτε μέχρι να πάρετε ένα ομοιογενές μίγμα.
Αλείψτε με ελαιόλαδο ένα ταψάκι ή πυρέξ, με διαστάσεις 26x40 εκ.
Εδώ θέλω να κάνω μία παρένθεση και να επισημάνω ότι ο χρόνος ψησίματος εξαρτάται και από το μέγεθος του ταψιού. Αν το ταψί που θα χρησιμοποιήσετε είναι μικρότερο, αναλογικά και το ρεβανί θα γίνει πιό ψηλό, οπότε θα ψηθεί πιό αργά στο εσωτερικό του. Οι διαστάσεις του ταψιού που προτείνω είναι ιδανικές για την συγκεκριμένη δόση υλικών και ο χρόνος ψησίματος υπολογισμένος με ακρίβεια και διπλοτσεκαρισμένος!
Ρίξτε το μίγμα στο ταψί και ισιώστε την επιφάνεια του.
Ψήστε σε προθερμασμένο φούρνο στους 190°C, στις αντιστάσεις, για 30 λεπτά, μέχρι να ροδίσει ωραία η επιφάνεια του.
Στο εν τω μεταξύ ετοιμάζετε και το σιρόπι. Βάλτε όλα τα υλικά μέσα σε μία μικρή κατσαρόλα και βάλτε να βράσουν για 3-5 λεπτά. Αν δεν έχετε ακέρωτο λεμόνι (είναι δύσκολο να βρεθεί αυτήν την εποχή) προσθέστε απλά 2 κ.σ. χυμό λεμονιού. Κατεβάστε απο την φωτιά.
Μόλις βγάλετε το ρεβανί απο τον φούρνο περιχύστε με το σιρόπι. Το σιρόπι ίσως σας φανεί πολύ στην αρχή, αλλά θα απορροφηθεί τελείως. Αν δεν χωράει στο ταψί, προσθέστε το σταδιακά.
Αφήστε το ρεβανί να σταθεί μέχρι να ρουφήξει το σιρόπι και να κρυώσει.
Ετοιμάστε την κρέμα. Διαλύστε καλά το αλεύρι και το corn flour σε περίπου 1 φλυτζάνι απο το κρύο γάλα. Βάλτε το υπόλοιπο γάλα, την ζάχαρη και την μαστίχα σε ένα κατσαρολάκι και βάλτε το στην φωτιά. Μόλις ζεσταθεί και πρίν αρχίσει να βράζει, προσθέστε το γάλα με το αλεύρι και το corn flour. Ανακατεύετε συνεχώς σε μέτρια φωτιά, μέχρι να δέσει η κρέμα. Τέλος προσθέστε και το βούτυρο και αναμείξτε μέχρι να λιώσει και να ενσωματωθεί. Ρίξτε την κρέμα στο ρεβανί.
Μόλις χλιαρίνει βάλτε το γλυκό στο ψυγείο. Αφήστε το να σταθεί για 2 ώρες τουλάχιστον, ώστε να στερεοποιηθεί η κρέμα και δέσουν οι γεύσεις.
Διατηρήστε το στο ψυγείο.

REVANI CON CREMA ALLA MASTIHA

Il revanì è uno dei dolci preferiti della mia famiglia e stranamente piace anche a quelli che non vanno poi matti per i dolci sciroppati.
Nella sua versione semplice, ve l' avevo presentato qui. La variante con la crema è venuta un po' per caso, causa una bottiglia di latte che doveva essere consumata prima di scadere... Questa variante mi ha piaciuto particolarmente, siccome la crema attenua l' ecessiva dolcezza dello sciroppo, mentre dà anche un sapore più fresco. La coulis di frutta di bosco l' ho messa piuttoso per le foto, ma l' abbinamento si è rivelato anche particolarmente saporito!

Dosi : per 10 persone
Difficoltà : media
Ingredienti
per la torta : 3 uova medie,
                       90 gr (1/2 tazza) zucchero semolato,
                       1 confezione (265 gr, 1 tazza colma) yogurt greco tradizionale da latte di pecora,
                       90 gr (1/2 tazza) olio extravergine di oliva,
                       165 gr (1 tazza) semolino grosso,
                       130 gr (1 tazza) farina 00,
                   15 gr lievito chimico,
   1 cucchiaino estratto di vaniglia.
per lo scioppo : 600 gr (3 tazze) zucchero semolato,
                            600 gr (3 tazze) acqua,
                            1/2 limone non trattato.
per la crema : 750 ml (3 1/2 tazze) latte fresco intero,
                      30 gr (2 cucchiai) farina debole,
                      35 gr (3 cucchiai) maizena,
                    100 gr (5 cucchiai) zucchero semolato,
                      15 gr (1 cucchiaio) burro,
                        1 cucchiaino mastìha da Chio in polvere.
Preparazione :
Sbattete le uova con lo zucchero fino a prendere una crema chiara e spumosa. Continuando a sbattere, aggiungete lo yogurt, l' olio e l' estratto di vaniglia. Aggiungete il semolino, la farina ed il lievito e mescolate, fino a prendere un composto omgeneo.
Spenellate d' olio una pirtfila alle dimensioni 26x40 cm.
Siccome uno dai lettori del blo, mi ha detto che ha avuto problemi con la cottura del revani semplice, colgo l' occasione di precisare che i tempi di cottura dipendono anche dalle dimensioni della pirofila entro la quale va cotta la torta. Se la pirofila sarà più piccola, richiede più tempo perchè la torta risulterà pià spessa. Le dimensioni della pirofila che propongo sono le ideali ed il tempo di cottura è stato calcolato attentamente e verificato anche per una seconda volta.
Versate il composto nella pirofila e livellate.
Infornate in forno preriscaldato a 190°C, modalità statico, e lasciate cuocere per 30 minuti, fino a dorare.
Nel frattempo preparate lo sciroppo. Ponete tutti gli ingredienti in una piccola casseruola, portate sul fuoco e lasciate cuocere per 3-5 minuti. Ritirate dal fuoco.
Versate lo sciroppo sulla torta appena sfornata. Molto probabilmente all' inizio lo sciroppo può sembrare troppo, ma quando la torta viene lasciata a riposare, sarà assorbito tutto. Se trabocca dalla pirofila, aggiungetelo gradatamente, a cucchiaiate.
Lasciate la torta riposare per almeno un' oretta, per assorbire lo sciroppo e raffreddare completamente prima di aggiungere la crema.
Preparate la crema. Stemperate la farina e la maizena in 1 tazza di latte freddo. Mettete il latte restante, lo zucchero e la mastìha in una casseruola piccola e portate sul fuoco. Quando sarà riscaldato, aggiungete il latte con la farina e la maizena. Mescolate continuatamente su fuoco moderato, fino che la crema sarà rappresa. Ritirate dal fuoco, aggiungete il burro e mescolate per amalgamare. Versate la crema sulla torta.
Appena la crema sarà intiepidita, mettete la torta nel frigo. Lasciate riposare per un paio d' ore prima di servire.
Conservate nel frigo.

ΣΑΛΤΣΑ ΝΤΟΜΑΤΑ ΚΟΝΣΕΡΒΑ

Ελεγα οτι δεν θα καταφέρω να γράψω εγκαίρως αυτή την ανάρτηση, αλλά τελικά τα κατάφερα! Ο λογος που δεν προλαβαίνω, είναι ότι καταπιάστηκα φέτος με τις σάλτσες. Οι κονσέρβες που είχα φτιάξει πέρισυ (εδώκαι εδώ), διατηρήθηκαν πάρα πολύ καλά, και έτσι φέτος αποφάσισα να φτιάξω μεγαλύτερη ποσότητα. Φέτος όμως δεν ήταν καλή χρονιά για τις ντομάτες Ρόμα, οι οποίες ήταν σε σχεδόν διπλάσια τιμή απο πέρισυ και δυσεύρετες...
Αποφασισμένη να φτιάξω μεγάλη ποσότητα σάλτσας φέτος , προμηθεύτηκα νωρίς την συσκευή που αφαιρεί σπόρια και φλούδες από τις ντομάτες, έτσι όπως έβλεπα να κάνουν οι ιταλίδες φίλες μου... Η συσκευή μοιάζει με μύλο λαχανικών, αλλά είναι πιό εξειδικευμένη για την σάλτσα ντομάτας, είναι πάρα πολύ εύχρηστη και βοηθάει να μειωθεί σημαντικά ο χρόνος επεξεργασίας της ντομάτας πρίν μπεί στα βαζάκια. Αν φτιάχνετε σάλτσα στο σπίτι, αγοράστε την είναι επένδυση!
Για να φτιάξω την σάλτσα, ακολούθησα την παραδοσιακή μέθοδο, όπως είδα να την φτιάχνουν οι Ιταλίδες φίλες μου την πασσάτα. Απλά δεν ονομάζω αυτήν την σάλτσα πασσάτα, γιατί δεν την έκανα πολύ συμπυκνωμένη, άφησα όλο το ζουμάκι που έβγαλαν οι ντομάτες. Εκανα όμως και μια δόση συμπυκνωμένη πασσάτα, την οποία την εμφιάλωσα σε μικρότερα βαζάκια, και την προορίζω για την πίτσα.

Βαθμός δυσκολίας :εύκολο
Υλικά :ντομάτες για σάλτσα.
προαιρετικά :αλάτι,
βενζοϊκό νάτριο (Ε112).
Προετοιμασία :
Οταν διαλέγουμε ντομάτες για σάλτσα θα πρέπει να είμαστε προσεκτικοί. Μπορεί μεν αν παραωριμάσει κάποια ντομάτα που είχαμε στο σπίτι να την βάζουμε στο φαγητό, αλλά αυτές που θα αγοράσουμε για να φτιάξουμε σάλτσα, θα πρέπει να τις διαλέξουμε ώριμες μεν, αλλά ωραίες, ακέραιες, χωρίς σημάδια και μούχλες. Οπως είπαμε και σε άλλη σχετική ανάρτηση, οι πιο κατάλληλες ντομάτες για σάλτσα, από αυτές πάντα που μπορούμε να βρούμε στην ελληνική αγορά, είναι οι Ρόμα (στην λαϊκη είδα να τις λένε και ρόμες ...); οι ντομάτες για την σάλτσα πρέπει να είναι σαρκώδεις και δεν πρέπει να περιέχουν πολύ νερό. Βέβαια αν έχουμε ντομάτες στον κήπο μας, εννοείται ότι μπορούμε να φτιάξουμε σάλτσα και με αυτές, ότι είδους και αν είναι.
Πρώτα απ'όλα πλύντε καλά τις ντομάτες κάτω απο τρεχούμενο νερό. Εγώ χρησιμοποιώ ένα μαλακό βουρτσάκι για να αφαιρώ χώματα και ακαθαρσίες. Βάλτε τε να στραγγίσουν καλά, γιατί δεν θέλουμε περιττό νερό.
Κόψτε τες στα δύο με ένα μαχαίρι. Να ξέρετε ότι οι ντομάτες κόβονται καλύτερα με τα πριονωτά μαχαίρια, γιατί η φλούδα τους είναι αρκετά σκληρή. Δεν είναι ανάγκη να αφαιρέσετε το κοτσάνι. Αφαιρέστε όμως τυχόν χαλασμένα ή μουχλιασμένα μέρη τους.
Βάλτε τις ντομάτες μέσα σε μία κατσαρόλα, σκεπάστε την με το καπάκι της και βάλτε την σε δυνατή φωτιά. Δεν χρειάζεται να βάλετε νερό. Μόλις δείτε ότι οι ντομάτες έβγαλαν νερό, αφαιρέστε το καπάκι της κατσαρόλας, και αφήστε να βράσουν για 15 λεπτά περίπου, μέχρι να μαλακώσουν. Ανακατεύετε ώστε να βράσουν όλες οι ντομάτες και όχι μόνο αυτές που βρίσκονται απο κάτω.
Κατεβάστε την κατσαρόλα απο την φωτιά και ρίξτε σταδιακά τις ντομάτες μέσα στον ειδικό μύλο. Ο μύλος αυτός, διαχωρίζει τις φλούδες αλλά και μεγάλο μέρος απο τα σπόρια, απο την πούλπα της ντομάτας. Περάστε για μία δεύτερη φορά τις φλούδες που διαχωρίστηκαν κατά το πρώτο πέρασμα.
Η πούλπα της ντομάτας περιέχει αρκετό νερό και ένας λόγος είναι οτι ο μύλος τις συνθλίβει και έτσι βγαίνει ακόμη περισσότερο απ'ότι αν τις κόβατε απλά σε κομματάκια. Αν θέλετε η σάλτσα σας να είναι πιό συμπυκνωμένη, μπορείτε να την αφήσετε να σταθεί για ένα δίωρο και με μία τρυπητή κουτάλα, να αφαιρέσετε τα κομματάκια της σάρκας την ντομάτας που επιπλέουν από τον χυμό της. Τον χυμό δεν τον πετάτε, μπορείτε να τον χρησιμοποιήσετε σε κάποιο φαγητό, και αν είναι μεγάλη η ποσότητα να τον καταψύξετε. Μπορείτε να συμπυκνώσετε την σάλτσα βάζοντας την απλά να βράσει, ώστε να εξατμιστεί το νερό.
Εγώ το μεγαλύτερο μέρος σάλτσας που ετοίμασα το άφησα όπως ήταν, δηλαδή αρκετά αραιό, και ένα μέρος μόνο το συμπύκνωσα με βρασμό, για να το χρησιμοποιήσω ως σάλτσα για την πίτσα.
Το τελευταίο στάδιο είναι η κονσερβοποίηση. Υπάρχουν διάφοροι τρόποι για να κάνετε την κονσερβοποίηση.
Ο πιό απλός είναι να περάσετε γρηγορα τις καυτές ντομάτες απο τον μύλο, να γεμίσετε αμέσως τα ήδη αποστειρωμένα βαζάκια, να κλείσετε με τα καπάκια, να αναποδογυρίσετε και να τα αφήσετε να κρυώσουν αναποδογυρισμένα.
Δεύτερος τρόπος είναι να βάλετε την πούλπα της ντομάτας να πάρει κανα-δυό βράσεις και μετά να γεμίσετε τα βαζάκια.
Ενας τρίτος τρόπος είναι να γεμίσετε τα βάζα, να τα κλείσετε με τα καπάκια τους και μετά να τα κονσερβοποιήσετε στην χύτρα ταχύτητας. Μην φοβάστε, τα βάζα ούτε θα σκάσουν ούτε θα σπάσουν μέσα στην χύτρα ταχύτητας. Βάλτε στον πάτο μια πετσέτα για να μην χτυπάνε στον πάτο της κατσαρόλας όταν αρχίσει ο βρασμός. Γεμίστε την χύτρα με νερό το πολύ μέχρι το σημάδι για το ανώτερο επίπεδο υγρού, ρυθμίστε την βαλβίδα στην μεσαία πίεση και αφήστε να βράσουν για 10- 15 λεπτά. Ανοίξτε έπειτα την χύτρα, αφού εκτονώσετε τον ατμό της, βγάλτε με πολλή προσοχή τα βάζα, γιατί θα είναι καυτά, αναποδογυρίστε τα και αφήστε τα να κρυώσουν αναποδογυρισμένα.
Τέλος μπορείτε να κονσερβοποιήσετε στον φούρνο. Προθερμάνετε τον φούρνο στους 180°C, τοποθετήστε τα βάζα επάνω στην σχάρα του φούρνου, στην μεσαία θέση, περιμένετε ένα δεκάλεπτο, σβύστε τον φούρνο και αφήστε τα βάζα μέσα μέχρι να κρυώσει.
Αν θέλετε μπορείτε να προσθέσετε αλάτι στην σάλτσα σας, δρά και ως συντηρητικό. Η δόση είναι ένα κοφτό κουταλάκι του γλυκού στο 1 Lt σάλτσα.
Και μια τελευταία σημείωση για το χημικό συντηρητικό. Πολλοί συνηθίζουν να προσθέτουν στις σάλτσες και τους πελτέδες χημικό συντηρητικό. Παλαιότερα ήταν άκρως διαδεδομένο το σαλικυλικό οξύ, αλλά λόγω επικινδυνότητας, καθώς απαγορεύεται σε όσους πάσχουν απο το σύνδρομο έλλειψης ενζύμου G6PD αλλά και μεγάλη πιθανότητα πρόκλησης συνδρόμου Reye, έχει αντικατασταθεί πλέον από το βενζοϊκό νάτριο, εγκεκριμένο πρόσθετο τροφίμων με κωδικό Ε211. Και τα δύο μπορείτε να τα βρείτε στο φαρμακείο. Η αναλογία και γιά τα δύο είναι 1:1000, δηλαδή 1 γρ. σε κάθε κιλό σάλτσας.
Εγώ πάντως δεν χρησιμοποιώ συντηρητικό στις κονσέρβες μου, μπορεί να βάλω μόνο λίγο αλατάκι.
Διατηρήστε τις κονσέρβες σας σε μέρος δροσερό και σκοτεινό

PASSATA DI POMODORO II

Scommetevo che non avrei fatto in tempo di scrivere questo post, ma alla fine ce l' ho fatta! La ragione che non avevo poi tanto tempo alla mia disposizione, è che quest' anno ho deciso di preparare tanta passata di pomodoro, da essere sufficiente per il consumo della mia famiglia! Le conserve che avevo preparato l' anno scorso (qui e qui) sono state conservate benissimo e così ho deciso di preparare maggiore quantità, che magari potesse bastare per tutto l' inverno. Però quest' anno con le tante pioggie, non è stato favorevole per molte coltivazioni, così i pomodori tipo Roma, che sono i pomodori comunemente utilizzati per preparare le salse e la passata in Grecia, sono scarsi e costano quasi il doppio da quanto costavano l' anno scorso.
Siccome programmavo di preparare almeno 100 Lt di passata, mi sono procurata anche dell' apposita maccina, il passapomodoro. Poi ho scoperto che anche il settaccio del quale è provvisto il mio K, fa la stessa cosa, ma comunque il passapomodoro autonomo, anche se di plastica e poco resistente, si è rivelato un acquisto molto utile....
Questa volta ho seguito il "metodo italiano", cioè quello che vedevo per blog e siti italiani. Siccome la mia passata verrà utilizzata principalmente per la cottura, ho lasciato tutta l' acqua rilasciata dai pomodori. Solo una piccola parte l'ho fatta condensare e invasare in barattoli da 300 ml, la quale è destinata per utilizzo sulla pizza.

Difficoltà : facile
Ingredienti : pomodori maturi adatti per preparare la passata.
facoltativi : sale,
conservante (benzoato di sodio E211).
Preparazione :
Una piccola premessa. Quando si compra i pomodori per preparare la salsa o la passata, si deve scegliere quelli che sono maturi si, ma belli, interi, senza macchie e muffe. I pomodori adatti per la salsa, sono quelli carnosi che contengono meno acqua. In Italia le varietà migliori sono i pacchino, i san marzano ma anche i pomodorini vesuviani (pomdorino piennolo).
Prima di tutto, lavate bene i pomodori sotto acqua corrente, per eliminare terra e impurità sulla buccia. Io utilizzo una piccola spazzola che l' ho comprata apposta per pulire frutta e verdure. Lasciatele sgocciolare bene.
Tagliate tutti i pomodori in due. Utilizzate un coltello dentato, è più adatto per tagliare la buccia dei pomodori che è dura parecchio. Eliminate evetuali parti marcie o amuffite. Non è necessario eliminare il picciolo.
Ponete in una pentola capiente, coprite col suo coperchio e portate su fuoco vivace. Non aggiungere dell' acqua. Pochi minuti dopo i pomodori rilasciano il loro liquido. Eliminate il coperchio della pentola e lasciate cuocere per 15 minuti ca. fino a spappolare.
Ritirate dal fuoco e passate gradatamente dal passapomodori. Le buccie e i semi escono dall' apposito foro; siccome però contengono ancora polpa di pomdoro, passateli per una seconda volta dalla macchina.
La polpa dei pomodori contiene parecchia acqua. A dire il vero, il passapomodori rompe eccessivamente la fibra dei pomodori ed esce più acqua. Se volete che la passata risulti più condensata, allora ovviamente dovete eliminare l' acqua in eccesso. Potete lasciare riposare il composto uscito dal passapomodori per almeno un paio d' ore e poi eliminare la parte gallegiante. Così alla fine rimmarà nel contenitore solo la parte acquosa, la quale certo non va buttata via, ma potete utilizzarla in cucina. Certo potete fare condensare la passata per evaporizzazione, cioè mettere a bollire per fare evaporare l' acqua in eccesso.
Io ho lasciato la maggior parte della passata così come era, cioè rada abbastanza, mentre una piccola parte l' ho fatta condensare e l' ho invasata in barattoli da 300 ml, per utilizzarla in pizze.
L' ultimo passo è la preparazione della conserva. Esistono vari modi per fare la conserva, riferisco quelli che ho provato io. Non seguo sempre lo stesso metodo, siccome ho due cucine (l' una all' appartamento e l' altra alla casa di campagna che quella più attrezzata) ed il metodo che scelgo ogni volta dipende da dove preparo la passata, dalla quantità e dalle circostanze.
Prima di tutto sterilizzare i barattoli o le bottiglie. La buona sterilizzazione è essenziale per la lunga conservazione senza rischio di botilino.
Il metodo più semplice è di invasare subito la polpa scottente, capovolgere i barattoli e lasciare raffreddare capovolti.
Un secondo metodo è di mettere la polpa a cuocere per qualche minuto e invasarla per quanto sia ancora scottente.
Terzo modo è di invasare, indifferentemente che sia a cado o a freddo, chiudere i coperchi e poi preparare la conserva nella pentola a pressione. Mettete un panno sul fondo della pentola, per non urtare i barattoli durante la cottura. Ponete entro i barattoli, serrati abbastanza per rimanere dritti, versate dell' acqua fino al segno per il livello massimo di liquido nella pentola e chiudete il coperchio. Lasciate cuocere per 10-15 minuti a pressione media. Aprite la pentola, estraette i barattoli molto attentamente perchè saranno scottenti, capovolgete su una superficie termoresistente e lasciate raffreddare capovoti.
Potete anche preparare le conserve al forno. Preriscaldate il forno a 180°C, modalità statico, disponete i barattoli sulla gratella, chiudete il forno. Una decina di minuti dopo, spegnete il forno e lasciateli dentro fino a raffreddare.
Se vi piace, potete aggiungere nella passata anche del sale, che agisce come conservante. Le dosi sono 1 cucchiaino raso ogni 1 Lt.
C'è chi aggiunge anche del conservante chimico. In Grecia di solito utilizzavano l' acido salicylico, ma questo è stato abolito per legge, siccome è molto pericoloso per chi soffre da carenza del G6PD. E stato sostituito dal benzoato di soldio, e le dosi sono 1 gr per 1 Kg di passata.
Io di solito ci metto il sale, ma non utilizzo mai i conservanti nella mia cucina!
Conservate i barratoli in luogo fresco e buio.

LA ZUPPA LOMBARDA
ΦΑΣΟΛΙΑ ΣΟΥΠΑ
για τους QUANTI MODI DI FARE E RIFARE

Πέρασε και πάει κι αυτό το καλοκαίρι και το φθινόπωρο, που ήδη έκανε αισθητή την παρουσία του, μας βρίσκει να ξαναγυρνάμε στους γνωστούς μας ρυθμούς και στις παλιές μας συνήθειες...

Το πρόγραμμα με τα ραντεβού των Quanti Modi di Fare e Rifareέχει λίγο αλλάξει και έτσι δεν ακολουθούμε πλέον μια συγκεκριμένη ημερομηνία. Η συνάντηση μέσα απο τις διαδυκτιακές μας κουζίνες για τον μήνα Σεπτέμβριο ορίστηκε για σήμερα, Κυριακή 14 Σεπτεμβρίου...
Και ξεκινάμε με ένα μαμαδίστικο και χουχουλιάρικο φαγάκι, απίστευτα απλό και απίστευτα νόστιμο. Οικοδέσποινα μας σήμερα η Elena, η οποία ισχυρίζεται ότι "με την κοιλιά γεμάτη σκεφτόμαστε καλύτερα" (blog : A pancia piena si ragiona meglio), και μάλλον κάπου έχει και δίκιο! Η συνταγή που διάλεξε για σήμερα, προέρχεται από την προγιαγιά της την κυρά-Fosca, και πέρασε στην Elenaμέσα από τις γλυκειές αναμνήσεις της μητέρας της, που συνήθιζε να περνάει τα Σάββατα στην γιαγιά της... Απλό και φτωχικό το φαγάκι, νοστιμεύτηκε ακόμη πιό πολύ απο την αγάπη της γιαγιάς για την εγγονή...
Ακούγοντας για zuppa lombarda (τζσούπα λομπάρντα - σούπα από την Λομβαρδία), σίγουρα το μυαλό σας θα πήγε Βόρεια, κατά Μιλάνο μεριά... Θα κατεβούμε όμως λίγο πιό κάτω και θα σταματήσουμε στην Τοσκάνη, καθώς η zuppa lombardaείναι ένα παραδοσιακό πιάτο της τοπικής κουζίνας. Το σωστό της όνομα είναι zuppa per i lombardi, δηλαδή "η σούπα για τους Λομβαρδούς", και βέβαια δεν εννοεί τους κατακτητές του Μεσαίωνα, αλλά τους εργάτες, που κατά τα τέλη του 18ου και τις αρχές του 19ου αιώνα, είχαν έρθει απο τον βορρά της Ιταλίας, για να δουλέψουν στην κατασκευή της σιδηροδρομικής γραμμής της Faentina (Faenza, πόλη της Emiglia-Romagna, 50 χλμ. νοτιοανατολικά της Μπολώνια), η οποία διέσχιζε μέσα από ανεπάλληλα τούνελ την οροσειρά των Απέννινων, για να ενώσει την ανατολική με την δυτική ακτή. Οι εργάτες που δούλευαν στην κατασκευή των τούνελ, κάτω από σκληρές συνθήκες, ακόμη και για 12 ώρες συνεχόμενα, στο τέλος της βάρδιας τους πολλές φορές δεν έβρισκαν ανοιχτό κάποιο μαγεργειό για να χορτάσουν την πείνα τους. Το γεύμα τους ήταν απόλυτα φτωχικό και περιελάμβανε συνήθως ψωμί, κρεμμύδι, παστό βακαλάο ή σαλαμάκι και μιά γουλιά κρασί. Κάποιος όμως σκέφτηκε να ετοιμάσει ένα απλό, φτωχικό, αλλά ζεστό φαγάκι, που να χορταίνει την πείνα αλλά και να κατεβαίνει ευχάριστα στο στομάχι και να δίνει θαλπωρή στο κουρασμένο κορμί. Ετσι έβαλε φασόλια στο τσουκάλι να βράζουν, έριξε λίγο σκορδάκι και νοστίμησε με δεντρολίβανο και φασκόμηλο που φυτρώνουν παντού στην περιοχή. Οταν ήρθε η ώρα για το σερβίρισμα, πέρασε επάνω από την φωτιά δύο φέτες μπαγιάτικο ψωμάκι, το έτριψε με σκόρδο, τις έβαλε μέσα στο πιάτο και έριξε απο επάνω κανα-δυό κουτάλες νερόβραστα φασόλια και απαραίητα λίγο ελαιόλαδο. Αυτό το συγκλονιστικά απλό φαγάκι μοίρασε στους "λομβαρδούς"για να χορτάσουν και να ανακτήσουν δυνάμεις. Το ψωμάκι, το σκόρδο, τα φασόλια, ήταν υλικά που δεν είχαν μεγάλο κόστος και υπήρχαν πάντα στα μαγερειά και το τσουκάλι με τα φασόλια μπορούσε να σιγοβράζει με τις ώρες επάνω στην φωτιά, ώστε να είναι πάντα ζεστό και διαθέσιμο. Ετσι δημιουργήθηκε και καθιερώθηκε η zuppa lombarda, η οποία πέρασε μετά και στην τοπική χωριάτικη κουζίνα, καθώς ήταν ένα φαγάκι προσιτό σε όλους.
Πηγές : εδώ, εδώ
Δεν έκανα ιδιαίτερες παρεμβάσεις στην συνταγή, ήθελα να την δοκιμάσω έτσι απλή και απέριττη, όπως την κατέγραψε η Elena (εδώ). Χρησιμοποίησα μικρόσπερμα φασόλια, που τα προτιμώ για τις σούπες. Πρόσθεσα και μισό φλυτζάνι περίπου κανελί φασόλια αζούκι. Δεν τα άφησα να χυλώσουν πολύ, αλλά ήταν καλοβρασμένα. Εγώ ψωμάκι δεν έβαλα στην δικιά μου μερίδα, γιατί δεν συμπαθώ τις παπάρες, αλλά έριξα 2-3 κουταλιές τριμμένο πεκορίνο, που νομίζω ότι απογείωσε την γεύση!
Τέλος οφείλω να ομολογήσω ότι είχα αποφασίσει να μην την φτιάξω αυτήν την συνταγή, γιατί δεν μου γέμιζε και πολύ το μάτι. Φασολάδα χωρίς κρεμμύδι και χωρίς ντομάτα? Σκεφτόμουν τι το ιδιαίτερο μπορεί να έχει μια εντελώς νερόβραστη σούπα με φασόλια και η ιδέα με αποθάρρυνε ... μέγα λάθος! Η σουπίτσα είναι υπέροχη και θα την καθιερώσουμε ως εναλλακτική της συνηθισμένης μας φασολάδας! Elena cara, ευχαριστούμε για την συνταγή!

Δόση :για 5-6 άτομα
Βαθμός δυσκολίας :πολύ εύκολο
Υλικά : 500 gr φασόλια,
               1/2 φλ. φασόλια αζούκι,
           2 κλαδάκια φρέσκο δεντρολίβανο,
             5 φρέσκα φύλλα φασκόμηλο,
               1 μεγάλη σκελίδα σκόρδο,
   1 καυτερό πιπεράκι,
               3 κ.σ. ελαιόλαδο παρθένο έξτρα,
               φρεσκοτριμμένο πιπέρι,
               αλάτι.
για το σερβίρισμα :φέτες μπαγιάτικο χωριάτικο ψωμί (2 για κάθε άτομο),
                                  1 σκελίδα σκόρδο,
                                  ελαιόλαδο παρθένο έξτρα,
                                    φρεσκοτριμμένο πιπέρι,
τριμμένο τυρί πεκορίνο.
Προετοιμασία :
Εγώ τα φασόλια δεν τα μουλιάζω πρίν τα βάλω να βράσουν, γιατί χρησιμοποιώ πάντα την χύτρα ταχύτητας και αν τα μουλιάσω μετά μου διαλύονται. Θα σας περιγράψω λοιπόν πως τα ετοίμασα με την χύτρα ταχύτητας, αν χρησιμοποιήσετε απλή κατσαρόλα, απλά θα αυξήσετε τους χρόνους βρασίματος περίπου στο διπλάσιο.
Βάλτε και τα δύο είδη φασολιών μέσα στην χύτρα ταχύτητας, καλύψτε με νερό και κλείστε το καπάκι. Βάλτε τα να βράσουν για 10 λεπτά, στην υψηλή πίεση. Εκτονώστε τον ατμό στην χύτρα, ανοίξτε το καπάκι, στραγγίστε τα φασόλια και κρατήστε τα στην άκρη. Οπως κάθε φορά που ετοιμάζω μαγειρεύω φασόλια, διευκρινίζω, οτι οι χρόνοι που αναφέρω είναι ενδεικτικοί, καθώς εξαρτώνται πάντα από το είδος των φασολιών αλλά και από το αν είναι αυτό που λέμε βραστερά.
Ψιλοκόψτε το σκόρδο. Βάλτε το ελαιόλαδο στην χύτρα και βάλτε την στη φωτιά. Μόλις ζεσταθεί, προσθέστε το σκόρδο και σωτάρετε για 1 λεπτό, χωρίς να το αφήσετε να πάρει χρώμα. Προσθέστε τα φασόλια, περίπου 2 λίτρα νερό (κατά προτίμηση ζεστό) και τα μυρωδικά. Κλείστε το καπάκι της χύτρας και βάλτε τα να βράσουν για 20 λεπτά, στην υψηλή πίεση. Ανοίξτε το καπάκι, προσθέστε το αλάτι (εγώ έβαλα 1 κ.γ.), κλείστε το ξανά και βάλτε τα να βράσουν για ακόμη 5 λεπτά.
Μας αρέσει τα όσπρια να είναι ολόκληρα μέσα στην σούπα και να μην χυλώνουν πολύ. Αν τα θέλετε πιό χυλωμένα, αυξήστε λίγο τον χρόνο μαγειρέματος, ή πολτοποιήστε ελαφρά με το μπλέντερ χειρός (να μην γίνουν και κρέμα!).
Ετοιμάστε τα πιάτα για το σεβίρισμα. Φρυγανίστε τις φέτες του ψωμιού και όσο είναι ζεστές, τρίψτε καλά την επιφάνεια τους με μία σκελίδα σκόρδο κομμένη στα δύο. Βάλτε δύο φέτες ψωμί μέσα σε κάθε πιάτο και ρίξτε απο επάνω 2-3 κουτάλες ζεστή σούπα. Συμπληρώστε το πιάτο με λίγο ελαιόλαδο (οι Ιταλοί λένε να σχηματίσεις ένα C με το λάδι!), φρεσκοτριμμένο πιπεράκι, ίσως μπούκοβο για τους πιό μερακλήδες, και αν θέλετε τριμμένο πεκορίνο (ή κεφαλοτύρι).

Προτεινόμενο κρασί :για να ακολουθήσουμε την παράδοση του πιάτου, εδώ θέλουμε ένα ποτηράκι ερυθρό Chiantiαπό την Τοσκάνη.

LA ZUPPA LOMBARDA
per i QUANTI MODI DI FARE E RIFARE

Trascorsa finalmente anche questa estate che per me ha lasciato un sapore amarognolo, siccome non ho potuto goderla come estate, ma l' ho trascorsa come una stagione qualsiasi, cioè stando in città e lavorando come al solito...

Aspettavo impazientemente che arivasse settembre, per riprendere le mie care abitudini, che tra queste è anche l' appuntamento mensile con la bella compagnia dei Quanti Modi di Fare e Rifare...
Oggi siamo ospiti di Elena, la quale giustamente afferma che A pancia piena si ragiona meglio! La ricettina che ci presenta viene dalla cucina povera, ed è di quelle che adoro, cioè è semplice semplice, con pochi ingredienti ma tanto saporita, un vero comfort food! La ricetta della zuppa lombarda è passata a Elena dalla sua mamma, la quale a sua volta, l' ha imparata dalla sua nonna Fosca, che usava a preparala i sabati che ospitava la sua nipotina...
Sentendo parlare di zuppa lombarda, si pensa subito all' Italia del Nord. La zuppa lombarda però, è un piatto rustico che viene dalla cucina toscana. Il suo nome giusto è "la zuppa per i Lombardi" che non sono latri dai minatori che sono venuti dal Nord, per lavorare alla costruzione della linea ferroviaria della Faentina. La costruzione della Faentina durò più di un decennio (1880-1893) e non è stata un' impresa facile, siccome attraversa tutto l' Appennino con numerossisimi ponti e gallerie. Gli orari dei minatori erano massacranti, con turni fino a 12 ore al giorno, che quando finivano non si trovava sempre trattorie aperte o pronte per offrire piatti a buon mercato. I loro pasti erano poveri, come lo erano per tutti i braccianti in quel periodo : pane, cipolle, baccalà o salume e un goccio di vino per rincorare l' anima... Qualcuno però, pensò di ofrirli un a buon mercato si, ma caldo e sostanzioso, che poteva essere pronto a qualsiasi ora del giorno o notte. Cosi mise i fagioli a bollire nella pentola e ha insaporito con poco aglio, rosmarino e salvia. All' ora di servire, fece arrostire due fette di pane toscano raffermo, le strofinò con l' aglio e le mise nella scodella. Aggiunse poi un paio di mestoli di fagioli col loro brodo bollente. Questo piatto tanto semplice ma anche buono ha sfamato i "lombardi" e ha passato nella tradizione culinaria toscana. Pane, aglio e olio non mancavano mai, mentre i fagiloli potevano tranquillamente bollire lentamente nella pentola posta sulla stufa.
Fonti : qui, qui
La ricetta di Elena potete vederla qui. Non ho fatto qualche innovazione, siccome ero curiosa ad assagiare questo piatto così com'è, siccome non credevo che una zuppetta semlicissima poteva essere tanto buona! Ad essere sincera, avevo in mente l' alternativa, se il piatto non ci piacesse, di aggiungere un soffritto di verdure e trasformarlo in fassolàda, cioè la zuppa di fagioli greca... Ho utilizzato dei fagioli piccolini, che li prefersico in minestre. Ho aggiunto solo mezza tazza di fagioli azuki. Non ho stracotto i fagioli, perchè ci piacciono interi nella zuppa. Nel mio piatto non ho aggiunto il pane, perchè il pane inzuppato lo detesto, ma ho cosparso con pecorino e la mia zuppetta è stata una vera goduria!
Cara Elena, grazie per questa straordinaria ricetta. Ha piaciuto a tutti nella famiglia, già abbiamo deciso di altrenarla con la nostra solita fassolàda ...

Dosi : per 5-6 persone
Difficoltà : molto facile
Ingredienti : 500 gr fagioli ,
            1/2 tazza fagioli azuki rossi,
          2 rametti di rosmarino freschi,
            5 foglie fresche di salvia,
            1 grosso spicchio d' aglio,
      1 peperoncino piccante,
              3 cucchiai olio extravergine di oliva,
            pepe macinato al momento,
              sale
per servire : fette di pane casereccio raffermo (2 per persona),
                        1 spicchio d' aglio,
                        olio extravergine di oliva,
                        pepe macinato al momento,
pecorino grattugiato.
Preparazione :
Io non metto mai i fagioli in ammollo, siccome per la loro cottura utilizzo sempre la pentola a pressione. Se li metto in ammollo spappolano molto presto e io li voglio interi nei miei piatti. Descriverò quindi come ho preparato io la zuppa lombarda, con la pentola a pressione. Se utilizzate la pentola comune, semplicemente raddoppiate i tempi di cottura.
Ponete tutti i fagioli nella pentola a pressione, coprite con acqua, incastrate il coperchio e portate sul fuoco. Lasciate cuocere per 10 minuti a pressione alta. Ritirate dal fuoco, scastrate il coperchio, scolate e teneteli da parte.
Trittate l' aglio finemente. Ponte l' olio di oliva nella pentola e portate sul fuoco. Appena scaldate aggiungete l' aglio e lasciate soffrigere per 1 minuto, senza lasciarlo a prendere colore. Aggiungete i fagioli, gli aromi, il pepe macinato e quasi 2 Lt di acqua, preferibilmente calda. Incastrate il coperchio e lasciate cuocere per 20 minuti a pressione alta. Ritirate dal fuoco, aprite il coperchio, salate a piacere (io ho aggiunto 1 cucchiaio di sale), incastrate di nuovo il coperchio e lasciate cuocere per 5 minuti ancora. I tempi di cottura dei fagioli sono sempre indicativi, siccome dipendono dal tipo dei fagioli e da quanto freschi ne sono...
A noi i legumi piacciono essere interi e non spappolati. Se poi a voi piacciono spappolati, potete lasciarli cuocere qualche minuto di più o frullarli brevemente con il frullatore ad immersione.
Preparete i piatti per servire. Tostate le fette del pane (preferibilmente toscano) e sfregate con un spicchio d' aglio tagliato in due. Disponete 2 fette di pante entro ogni piatto e versateci 2-3 mestoli di fagioli con brodo caldi. Versate a filo del buon olio di oliva, si consiglia di formare un C sul piatto, e cospargete di pepe nero macinato al momento, o se vi piace di peperoncino piccante trittato. Potete aggiungere anche del pecorino grattugiato.

Vino consigliato : per seguire la tradizione del piatto, qui ci vuole un buon Chianti rosso!

ΦΤΙΑΧΝΩ "ΣΠΙΤΙΚΟ" BUTTERMILK

Το buttermilkή επι το ελληνικότερον βουτυρόγαλα, θα το συναντήσετε σε πολλές αμερικάνικες συνταγές. Υπάρχουν δύο είδη buttermilk, το παραδοσιακό και αυτό που περιέχει καλλιέργεια γαλακτοβακίλλων. Το παραδοσιακό buttermilk (traditional) προέρχεται απο την επεξεργασία της κρέμας γάλακτος για την παραγωγή βουτύρου, και ουσιαστικά είναι ο ορρός που περισσεύει όταν απομακρυνθεί το βούτυρο. Το δεύτερο είδος buttermilk (cultured) είναι και αυτό που μας ενδιαφέρει, προέρχεται απο το ξυνισμένο γάλα, αυτό δηλαδή μέσα στο οποίο αναπτύχθηκαν καλλιέργειες γαλακτοβακίλλων οι οποίες ως γνωστόν παράγουν γαλακτικό οξύ, το οποίο δίνει και την χαρακτηριστική υπόξινη γεύση. Βιομηχανικά παρασκευάζεται με προσθήκη γαλακτοβακίλλων (Lactococcus lactisή Lactobacillus bulgaricus) σε αποβουτυρωμένο γάλα. Το buttermilkκαλλιέργειας, είναι πιό πηκτό απο το γάλα, καθώς κατά την ζύμωση γίνεται καθίζηση της καζεϊνης, όπως στα τυριά και το γιαούρτι.
Πηγή : Wikipedia
Το buttermilkείναι μάλλον δυσεύρετο στην ελληνική αγορά, αλλά μπορείτε να το αντικαταστήσετε στις συνταγές σας με το έτοιμο ξυνόγαλο. Στο εξωτερικό κυκλοφορεί και σε λυοφιλοποιημένη μορφή (σκόνη).
Σε κάποια siteή blogθα βρείτε οδηγίες για να φτιάξετε το buttermilkαπό κρέμα γάλακτος ή από γάλα και κάποιο οξύ (1 φλ. γάλα + 1 κ.σ. ξύδι ή χυμό λεμονιού το αφήνετε να σταθεί τουλάχιστον ένα τέταρτο). Κανένα από αυτά τα δύο παρασκευάσματα δεν μοιάζει με το αμερικάνικο buttermilk, καθώς όπως είπαμε πρόκειται για ένα γαλακτοκομικό που προκύπτει μετά απο ζύμωση. Βέβαια το οξινισμένο γάλα μπορεί να χρησιμοποιηθεί στα κεϊκ, καθώς το ζητούμενο σε αυτή την περίπτωση είναι η οξύτητα του, που θα ενεργοποιήσει την διττανθρακική σόδα (σε όλες τις συνταγές με buttermilkτο διογκωτικό που χρησιμοποιείται είναι κατά κύριο λόγο η μαγειρική σόδα, η οποία δραστηριοποιείται μόνο σε όξινο περιβάλλον).
Τα παρασκευάσματα όμως που περιέχουν γιαούρτι, είναι πιό κοντά στο πραγματικό buttermilk, καθώς το γιαούρτι περιέχει ήδη καλλιέργειες ζυμομυκήτων. Για να φτιάξετε αυτό το "σπιτικό buttermilk"θα χρειαστήτε 1/2 φλ. φρέσκο αποβουτυρωμένο γάλα, 1/2 φλ. γιαούρτι με χαμηλά λιπαρά. Αναμείξτε τα υλικά μέχρι να πάρετε ένα ομοιογενές μίγμα και αφήστε το να σταθεί σε θερμοκρασία δωματιού για τουλάχιστον 10 λεπτά. Κάποιοι προσθέτουν και 1 κ.γ. χυμό λεμονιού, αλλά δεν είναι απαραίτητο, γιατί το γιαούρτι θα δώσει την ζητούμενη οξύτητα.

IL LATTICELLO FATTO A CASA

Il latticello, in inglese buttermilk chiamato, lo troverete tra gli ingredienti in numerose ricette statunitesi. Esistono due tipi di latticello il tradizionale ed il coltivato. Il latticello tradizionale (traditional buttermilk) è un sottoprodotto della trasformazione della panna in burro, ed è in pratica il siero che deriva dopo la coagulazione della cazeina (proteina del latte). Il latticello coltivato (cultured buttermilk) deriva dal latte acidulato, grazie alla fermentazione. Il latticello coltivato oggi viene prodotto industrialmente con aggiunta di lactobacilli (Lactococcus lactis o Lactobacillus bulgaricus) nel latte fresco scermato. Il latticello coltivato è più denso del latte, rassomiglia piuttosto ad un yogurt annacquato.
Negli Stati Uniti esiste anche il buttermilk liofilizzato, in polvere.
Fonte : Wikipedia
In siti o blog troverete istruzioni per preparare il latticetto dalla panna o dal latte fresco con aggiunta di una sostanza acida (1 tazza di latte scermato + 1 cucchiaio di aceto o succo di limone). Però nessuna dalle due preparazioni rassomiglia al buttermilk fermentato utlizzato nelle ricette statunitesi. Certo il latte semplicemente inacidito può essere utilizzato in preparazioni di torte, siccome offre l' acidità necessaria per attivare il bicarbonato di sodio (in tutte queste ricette noterete che viene utilizzato principalmente il bicarbonato e non il lievito chimico).
I preparati però che contengono yogurt greco, rassomigliano di più al latticello fermentato, siccome lo yogurt è già un latticino fermentato. Per preparare il latticelo home made, basta mescolare yogurt greco magro con latte scermato in parti uguali. Frullate fino a prendere un composto omogeneo e lasciate riposare a temperatura ambiente per almeno una decina di minuti. C'è chi aggiunge anche del succo di limone (1 cucchiaino per tazza) ma non è poi tanto necessario, siccome lo yogurt dà al composto l' acidità desiderata.
In Grecia esiste anche il xynògalo, che è un latte acidulato, molto simile al latticello.

Η ΠΙΟ ΣΟΚΟΛΑΤΕΝΙΑ ΤΟΥΡΤΑ

Στην οικογένεια μας αγαπάμε πολύ την σοκολάτα! Οταν οι άντρες μου ρωτάνε αν θα φτιάξω κανένα γλυκό, 9 στις 10 φορές εννοούν αν θα φτιάξω σοκολατένιο γλυκό! Ετσι, όταν πήρε το μάτι μου στο καναδέζικο siteτου φημισμένου Ricardo Larrivéeτην συνταγή για "το καλυτερότερο σοκολατένιο γλυκό" (Le meilleur-meilleur gâteau au chocolat) φυσικά και δεν υπήρχε περίπτωση να μην την δοκιμάσω!
Εντάξει, είναι πολύ καλό! Πλούσιο σοκολατένιο μπισκότο, που μένει μαλακό και ζουμερό, σαν να είναι σιροπιασμένο, και η σοκολατένια ... κόλαση, συμπληρώνεται με μια ωραία γκανάς με κουβερτούρα 50% σε κακάο. Ιδανικό και για τούρτα, με την κατάλληλη διακόσμηση... Εμείς πάντως δεν γιορτάζαμε κάτι όταν το έφτιαξα, αλλα όταν το δοκίμασαν οι άντρες μου χάρηκαν σαν να είχαμε πάρτυ γενεθλίων!

Αν πάτε στο siteτου Ricardoθα δείτε ότι στην συνταγή του χρησιμοποιεί canola oil. Με την ευκαιρία αυτή θα γράψω δύο λόγια για το συγκεκριμένο "λάδι", το οποίο συχνά θα συναντήσετε σε αμερικάνικες συνήθως συνταγές. Το λάδι κάνολα δεν προέρχεται απο κάποιο ομώνυμο φυτό, όπως θα μπορούσε κάποιος να υποθέσει. Το όνομα του προέρχεται απο τις λέξεις CANadian Oil Low Acid, οι οποίες ουσιαστικά περιγράφουν την ουσία της διαφημιστικής προωθητικής καμπάνιας που το καθιέρωσε στις Ηνωμένες Πολιτείες, τον Καναδά και την Ιαπωνία. Προέρχεται απο τους σπόρους ενός είδους ρεπανιού (Brassica napus), το οποίο καλλιεργείται κατά κύριο λόγο στον Καναδά, γι'αυτό και το κάνολα, ονομάζεται και καναδέζικο λάδι. Το λάδι αυτό, το χρησιμοποιούσαν αρχικά, κατά τον 11ο αιώνα, ως καύσιμο στα φανάρια φωτισμού των δρόμων. Στα τέλη του 1800 η μηχανή dieselαρχικά σχεδιάστηκε ώστε να λειτουργεί καταναλώνοντας το συγκεκριμένο λάδι, το οποίο φυσικά τότε δεν ονομαζόταν ακόμη έτσι. Πρόκειται για ένα βιομηχανικό έλαιο, το οποίο χρησιμοποιείται εκτός απο καύσιμο επίσης στα εντομοκτόνα, ως λιπαντικό, στην σαπωνοποιία και σε κόλλες. Η προώθηση του στην βιομηχανία τροφίμων και στην κατανάλωση, άρχισε κατά τα μέσα του 19ου αιώνα. Το βασικό πρόβλημα με το συγκεκριμένο έλαιο, είναι ότι περιέχει το ερουκικό οξύ, το οποίο είναι τοξικό τόσο για τους ανθρώπους όσο και για τα ζώα. Μετά απο χρόνια τρόμου και φοβίας για την νόσο των τρελλών αγελάδων, τελικά ενοχοποιείται το συγκεκριμένο λάδι, το οποίο ήταν ένα απο τα πιό συνηθισμένα πρόσθετα στις ζωοτροφές στην Μ. Βρεττανία, απ'όπου και ξεκίνησε η συγκεκριμένη νόσος; από την στιγμή που απαγορεύτηκε η χρήση του στις ζωοτροφές εξαλείφθηκε και η νόσος των τρελλών αγελάδων, που είχε πάρει μορφή επιδημίας. Αν αναρρωτιέστε πως υπερπηδήθηκε το πρόβλημα με το ερουκικό οξύ, ώστε το κάνολα να γίνει κατάλληλο ως τρόφιμο, η απάντηση είναι απλή : δημιουργήθηκε γενετικά τροποποιημένη ποικιλία, η οποία περιέχει ποσότητα απο το συγκεκριμένο λιπαρό οξύ τόσο μικρή, που το καθιστά πλέον ασφαλές ως τρόφιμο (?). Ετσι σήμερα το λάδι κάνολα, δεν είναι πλέον επικίνδυνο, αλλά αντιθέτως διαφημίζεται και ως ωφέλιμο για την υγεία, και ειδικά για το καρδιαγγειακό, αφού περιέχει ωφέλιμα ω3 λιπαρά οξέα και χαμηλό ποσοστό κορεσμένων λιπαρών. Ετσι μετά την "θαυματουργή""υγιεινή""φυτική"μαργαρίνη, έρχεται και ένα λάδι, παιδί και αυτό της χημείας και του εργαστηρίου, το οποίο "προστατεύει"την υγεία του καταναλωτή, και το οποίο - μην γελιέστε - περιέχεται ήδη σε πολλά βιομηχανοποιημένα προϊοντα. Η επιλογή είναι δική σας!

Δόση :για 8 άτομα
Βαθμός δυσκολίας :μέτρια δύσκολο
Υλικά
για το μπισκότο : 2 φλ. (280gr) αλεύρι γοχ.,
                           1 κ.γ. σόδα φαγητού,
                           1 κ.γ. χημική μαγιάή baking powder,
                       1/2 κ.γ. αλάτι,
                           3/4 φλ. (70 gr) κακάο άγλυκο,
                           3/4 φλ. (170 gr) καφέ εσπρέσσο δυνατό,
                           2 αυγά,
                           2 φλ.(400 gr) ζάχαρη κρυσταλλική,
                           1 φλ. (250 ml) buttermilkή ξυνόγαλο,
                                 2 κ.γ. εκχύλισμα βανίλιας,
   1/2 φλ. (125gr) σπορέλαιο,
για την γκανάς : 450 gr κουβερτούρα με 50% κακάο,
                          2 φλ. (450 ml) κρέμα γάλακτος 35% λιπαρά,
                          2 κ.σ. σιρόπι γλυκόζης.
Προετοιμασία :
Αν δεν βρήτε έτοιμο buttermilk, μπορείτε άνετα να χρησιμοποιήσετε και το ξυνόγαλο. Μπορείτε βέβαια να φτιάξετε και το σπιτικό του ανάλογο από γιαούρτι και γάλα. Αναλυτικές οδηγίες θα βρείτε εδώ.
Αναμείξτε το αλεύρι με την σόδα, το bakingκαι το αλάτι.
Διαλύστε το κακάο μέσα στον κρύο καφέ.
Χτυπήστε τα αυγά με την ζάχαρη μέχρι να αφρατέψουν. Συνεχίζοντας το χτύπημα προσθέστε το εκχύλισμα βανίλιας, το σπορέλαιο (εγώ : ηλιέλαιο), το buttermilkκαι τέλος το μίγμα καφέ/κακάο. Προσθέστε το μίγμα του αλευριού και αναμείξτε μέχρι να γίνει ομοιογενές.
Αλείψτε με σπορέλαιο μια στρογγυλή φόρμα ανοιγόμενη, με διάμετρο 24 εκ.
Ψηστε σε προθερμασμένο φούρνο, στους 180°C, στις αντιστάσεις, για 45-50 λεπτά. Κάντε το τέστ της οδοντογυφίδας. Βγάλτε το μπισκότο απο τον φούρνο και αφήστε το να κρυώσει πρίν το ξεφορμάρετε.
Στο εν τω μεταξύ, ετοιμάστε τιν γκανάς. Αναλυτικές οδηγίες θα βρείτε εδώ.
Κόψτε το μπισκότο οριζόντια σε 3 δίσκους. Στο Ricardo προτείνει να κοπεί το μπισκότο σε 4 κομμάτια. Τοποθετήστε το πρώτο κομματι μπισκότου σε έναν δίσκο σερβιρίσματος και καλύψτε με περίπου 1,5 εκ. γκανάς. Τοποθετήστε απο επάνω το δεύτερο κομμάτι, καλύψτε με γκανάς και σκεπάστε με το τελευταίο κομμάτι. Η επιφάνεια του μπισκότου ψήθηκε αρκετά ομοιόμορφα, οπότε δεν υπήρχε λόγος να την κόψω για να την ισιώσω. Αν προορίζετε το γλυκό για τούρτα που θα έχει στόλισμα, μπορείτε να αφαιρέσετε ένα μέρος και να διορθώσετε την επιφάνεια του. Καλύψτε το γλυκό με την υπόλοιπη γκανάς.
Διατηρείται σε θερμοκρασία δωματίου. Επειδή όταν το είχα φτιάξει ο καιρός ήταν πολύ ζεστός και η γκανάς έλιωνε, αναγκάστηκα να το βάλω στο ψυγείο.

TORTA CIOCCOLATO PURO

Nella mia famiglia tutti siamo amanti del cioccolato! I miei uomini quanto mi chiedono di preparare un dolce, 9 volte su 10 intendono un dolce al cioccolato. Così quando mi sono imbattuta sulla ricetta della "migliorissima torta al cicoccolato" (Le meilleur-meilleur gâteau au chocolat) nel sito canadese del famoso Ricardo Larrivée, era più che certo che avrei tentato di prepararlo e subito!
Certo questa torta ne merita la definizione "migliorissima". Il suo biscotto è tutto cioccolatoso e resta umido e soffice come se fosse sciroppato! E questo paradiso al cioccolato viene completato con una golosa ganache al cioccolato fondente a 50% cacao...
Non è solo un dolce da dessert ma è pure ideale per una torta di compleanno, decorata più riccamente per l' occasione. Quando l' avevo preparata non c' era qualcosa da festeggiare in famiglia, ma quando i miei uomini l' hanno assagiata, si sono sentiti come se fossero in una festa di compleanno!

Dosi : per 8 persone
Difficoltà : media
Ingredienti
per il biscotto : 2 tazze (280gr) farina 00,
                             1 cucchiaino bicarbonato,
                             1 cucchiaino lievito chimico,
                             1/2 cucchiaino sale,
                             3/4 tazza (70 gr) cacao amaro,
                             3/4 tazza (170 gr) caffè ristretto,
                             2 uova,
                             2 tazze (400gr) zucchero semolato,
                             1 tazza (250 ml) latticello,
                         2 cucchiaini estratto di vaniglia,
         1/2 tazza (125gr) olio di semi.
per la ganache : 450 gr cioccolato fondente a 50% cacao,
                           2 tazze (450 ml) panna fresca,
                           2 cucchiai sciroppo di glucosio.
Preparazione :
Se non riuscirete a trovare il latticello, potete preparare il suo analogo con yogurt e latte. Istruzioni dettagliate troverete qui.
Mescolate la farina con il bicarbonato, il lievito ed il sale.
Stemperate il cacao nel caffè raffreddato.
Montate le uova con lo zucchero. Quando il composto risulta chiaro e spumoso e senza fermare a sbattere, aggiungete l' estratto di vaniglia, l' olio di semi (io : di girasole), il latticello ed infine il composto caffè/cacao. Aggiungete anche il composto della farina e mescolate fino ad amalgamare il tutto.
Spenellate d' olio una tortiera apribile, di 24 cm di diametro.
Infornate in forno preriscaldato a 180°C, modalità statico, per 45-50 minuti. Fate la prova stecchino prima di sfornare. Sfornate e lasciate raffreddare prima di sformarlo.
Nel frattempo preparate la ganache. Istruzioni dettagliate troverete qui.
Sformate il biscotto e tagliatelo per il senso orizzontale a 3 dischi. Nella ricetta originale propone di tagliarlo a 4 dischi. Posizionate il primo disco su un vassoio da portata. Coprite con ca. 1,5 cm di ganache e livellate. Disponete il secondo disco, coprite con ganache e terminate con la calotta. Il biscotto è stato cotto abbastanza regolarmene così non bisognava livellarlo prima di coprirlo con la ganache. Io ho fatto una decorazione semplice, ma se volete preparare una torta per una festa, utilizzate un sac-a-poche per creare una decorazione d' effeto.
Si conserva a temperatura ambiente. Però quando l' avevo preparato io faceva caldo e la ganache risultava troppo molle, così sono stata costretta a metterlo nel frigo.

ΡΙΓΑΝΟΚΕΦΤΕΔΕΣ ΜΕ ΜΟΤΣΑΡΕΛΑ

Οι ριγανοκεφτέδες δεν είναι τίποτε άλλο απο πατατοκεφτέδες αρωματισμένοι με μπόλικη ρίγανη. Φημισμένο μεζεδάκι του όμορφου Πηλίου, φτιάχνονται με φρέσκια μυρωδάτη ρίγανη, που φυσικά αφθονεί στο βουνό.
Η συνταγή σε δικιά μου παραλλαγή, με φρέσκια ρίγανη (έχω ακόμη στην γλάστρα μου!) και τυράκι μοτσαρέλα, για να μπορέσουν να τους απολαύσουν όλοι στην οικογένεια μας, ακόμη και αυτοί που δεν είναι φαν των πιό πικάντικων τυριών!

Δόση :για 4 άτομα
Βαθμός δυσκολίας :εύκολο
Υλικά : 3 μέτριες πατάτες (500 gr πουρές),
            1 αυγό,
              2 κ.σ. τριμμένη φρυγανιά,
                4-5 κλωναράκια φρέσκια ρίγανη ή 1 κ.σ. ξερή τριμμένη,
          πιπέρι φρεσκοτριμμένο,
                αλάτι,
            100 gr μοτσαρέλα για μαγειρική.
για το τηγάνισμα :αλεύρι,
                              σπορέλαιο.
Προετοιμασία :
Βάλτε τις πατάτες να βράσουν μέχρι να μαλακώσουν (20 λεπτά περίπου). Αφήστε τες σχεδόν να κρυώσουν, ξεφλουδίστε τες και περάστε τες απο το εργαλείο για τον πουρέ.
Προσθέστε το αυγό, την φρυγανιά, αλάτι, πιπέρι, την ρίγανη ψιλοκομμένη αν είναι φρέσκια και τέλος την μοτσαρέλα, κομμένη σε μικρά κομματάκια. Πλάστε τους κεφτέδες.
Βάλτε μπόλικο σπορέλαιο σε ένα βαθύ τηγάνι και βάλτε το στην φωτιά. Αλευρώστε τους ριγανοκεφτέδες, πιέστε τους να πλατύνουν και τηγανίστε τους μέχρι να ροδίσουν και από τις δύο πλευρές. Ακουμπήστε τους σε απορροφητικό χαρτί.
Σερβίρετε τους ριγανοκεφτέδες ζεστούς!

POLPETTE ALL' ORIGANO E MOZZARELLA

Riganokefèdes, ossia polpette all' origano, una gustosa ricetta tradizionale dell' area di monte Pelion. Non sono altro che polpette di patata, aromatizzate con origano fresco, che abbonda sulla montagna. Di solito aggiungono un formaggio più piccante dalla mozzarella che ho scelto io, pe. il pecorino, ma in famiglia ci sono persone che non gradiscono i formaggi di sapore e odore forte ed ero costretta ad arrangiarmi...
Serviteli come antipasto, noi li abbiamo accompagnati con il solito aperitivo greco, l' ouzo!

Dosi : per 4 persone
Diffcoltà : facile
Ingredienti : 3 patate di media grandezza (500 gr di purea),
            2 cucchiai pangrattato,
            4-5 rametti origano fresco o 1 cucchiaio abbondante di essiccato,
              pepe macinato al momento,
            sale,
            100 gr mozzarella da cucina.
per friggere : poca farina,
                       olio di semi,
Preparazione :
Lavate le patate e fatele lessare in abbondante acqua, fino ad intenerire (20 minuti ca.). Lasciate che si raffreddino, sbucciate e passatele dal passapatate.
Aggiungete l' uovo, il pangrattato, sale, pepe, l' origano trittato finemente se fresco, ed infine la mozzarella da cucina sminuzzata a cubetti piccolini. Amalgamate e formate delle polpette.
In un tegame versate abbondante olio e portate sul fuoco. Passate le polpette dalla farina, schiacciatele per farle appiattire e fatele friggere nell' olio caldo, fino a dorare. Posizionate su carta assorbente per sgocciolare l' olio in eccesso.
Servite le polpette all' origano calde!

ΤΟ ΓΚΑΛΑΝΓΚΑΛ ♦♦ LA GALANGA

ΤΟ ΚΑΡΡΥ ♦♦ IL CURRY

ΜΕΛΙΤΖΑΝΟΣΑΛΑΤΑ ΜΕ ΓΙΑΟΥΡΤΙ ΚΑΙ ΔΥΟΣΜΟ ♦♦ SALSA ALLE MELANZANE E YOGURT GRECO

TOBLERONE SHORTBREAD

ΡΙΖΟΤΟ ΜΕ ΜΕΛΑΝΙ ΣΟΥΠΙΑΣ ♦♦ RISOTTO AL NERO DI SEPPIA

ΜΑΡΜΕΛΑΔΑ ΦΡΑΓΚΟΣΥΚΟ ♦♦ CONFETTURA DI FICHI D' INDIA

ΡΙΓΚΑΤΟΝΙ ΑΛΑ ΝΟΡΜΑ ♦♦ RIGATONI ALLA NORMA

ΤΑΡΤΑ ΜΕ ΣΟΚΟΛΑΤΕΝΙΑ ΚΡΕΜΑ ΑΜΥΓΔΑΛΟΥ ΚΑΙ ΣΙΡΟΠΙΑΣΜΕΝΑ ΡΟΔΑΚΙΝΑ ♦♦ CROSTATA DI CREMA FRANGIPANE AL CIOCCOLATO, CON PESCHE SCIROPPATE

ΓΚΟΥΑΚΑΜΟΛΕ ΜΕ ΝΤΟΜΑΤΑ ♦♦ GUACAMOLE AL POMODORO

ΣΑΛΤΣΑ ΕΝΤΙΣΛΑΔΑ ♦♦ SALSA ENCHILADA

ΜΠΟΥΡΙΤΟΣ ♦♦ BURRITOS

ΤΟΡΤΑ ΤΕΝΕΡΊΝΑ Νο2 ♦♦ TORTA TENERINA II

ΓΙΟΡΤΙΝΟ ΠΙΛΑΦΙ ΑΝΑΠΟΔΟΓΥΡΙΣΤΟ (ÇEVİRME PİLAV) ♦♦ TIMBALLO DI RISO CAPOVOLTO (ÇEVİRME PİLAV)

ΡΕΒΑΝΙ ΜΕ ΚΡΕΜΑ ΜΑΣΤΙΧΑ ♦♦ REVANI CON CREMA ALLA MASTIHA

ΣΑΛΤΣΑ ΝΤΟΜΑΤΑ ΚΟΝΣΕΡΒΑ ♦♦ PASSATA DI POMODORO II

INTERNATIONAL CHOCOLATE DAY 2014

LA ZUPPA LOMBARDA per i QUANTI MODI DI FARE E RIFARE ♦♦ ΦΑΣΟΛΙΑ ΣΟΥΠΑ για τους QUANTI MODI DI FARE E RIFARE

ΦΤΙΑΧΝΩ "ΣΠΙΤΙΚΟ" BUTTERMILK ♦♦ IL LATTICELLO FATTO A CASA

Η ΠΙΟ ΣΟΚΟΛΑΤΕΝΙΑ ΤΟΥΡΤΑ! ♦♦ TORTA CIOCCOLATO PURO

ΡΙΓΑΝΟΚΕΦΤΕΔΕΣ ΜΕ ΜΟΤΣΑΡΕΛΑ ♦♦ POLPETTE ALL' ORIGANO E MOZZARELLA