Quantcast
Channel: IL LABORATORIO DI MARINA
Viewing all 707 articles
Browse latest View live

ΣΑΛΤΙΜΠΌΚΑ ΑΛΑ ΡΟΜΆΝΑ : ΣΚΑΛΟΠΙΝΙΑ ΜΕ ΠΡΟΣΟΥΤΟ ΚΑΙ ΦΑΣΚΟΜΗΛΟ ♦♦ SALTIMBOCCA ALLA ROMANA

$
0
0

ΣΑΛΤΙΜΠΌΚΑ ΑΛΑ ΡΟΜΆΝΑ :
ΣΚΑΛΟΠΙΝΙΑ ΜΕ ΠΡΟΣΟΥΤΟ ΚΑΙ ΦΑΣΚΟΜΗΛΟ

Σήμερα θα σας παρουσιάσω την συνταγή που παρουσίασα χτές στο food festivalτου Mediterranean Cosmos.
Saltimbocca alla romana (σαλτιμπόκα αλά ρομάνα) ένα από τα πιό γνωστά ιταλικά πιάτα στο εξωτερικό, αλλά όχι καί τόσο γνωστό στην Ελλάδα. Η συνταγή αυτή, μαζί με την καρμπονάρα, είναι από τις πιό δημοφιλείς της περιοχής του Λάτσιο (Ρώμη). Παρ'όλα αυτά δεν είναι σίγουρο ότι η καταγωγή της είναι πράγματι από την Ρώμη. Πολύ πιθανόν να προήλθε από μία παρόμοια συνταγή της Μπρέσα (Brescia, κοντά στο Μιλάνο), αλλά τελικά η ρομάνικη παραλλαγή επικράτησε και έγινε πιό δημοφιλής. Στα τέλη του 1800, ο ιταλός γευσιγνώστης Pellegrino Artusi, στο βιβλίο του - βίβλο της ιταλικής γαστρονομίας - La scienza in cucina e l' arte di mangiar bene, καταχωρεί τα σαλτιμπόκα με τον αριθμό 222 και μαζί με την περιγραφή της συνταγής, προσθέτει ότι τα δοκίμασε στην τραττορία Le Venete, στην Ρώμη. Στα τέλη του προηγούμενου αιώνα, η συνταγή διαδόθηκε πολύ και εκτός Ρώμης και σήμερα είναι ένα από τα αγαπημένα δεύτερα πιάτα με κρέας, σε πολλές τραττορίες και εστιατόρια ανά την χερσόνησο.
Το πιάτο αυτό είναι υπέροχο μέσα στην απλότητα του. Τα σαλτιμπόκα είναι στην ουσία φιλετάκια μοσχαρίσιου κρέατος, "καρφιτσωμένα"μαζί με μία φέτα προσούτο και ένα φύλλο φασκόμηλου. Σωτάρονται σύντομα σε βούτυρο, σβύνονται με κρασί και σερβίρονται αμέσως, ουσιαστικά πηδάνε από το τηγάνι στο στόμα, εξ'ου και το όνομα τους : saltimbocca = saltare in bocca (πηδάω μέσα στο στόμα!).
Τα σαλτιμπόκα σερβίρονται συνήθως μόνα τους, όπως και τα περισσότερα δεύτερα πιάτα ενός ιταλικού γεύματος, καθώς τα ζυμαρικά, το ρύζι ή οι πατάτες συνήθως σερβίρονται ως πρώτα πιάτα. Αν παρ'όλα αυτά πρέπει κάποιος να διαλέξει μία γαρνιτούρα, τότε πρέπει να κινηθεί σε χορταρικά ή κηπευτικά; έτσι οι πιό συνηθισμένες γαρνιτούρες γιά τα σαλτιμπόκα είναι τα ραδίκια (cicoria), ο αρακάς, τα καρότα, οι αγκινάρες και πιό σπάνια οι πατάτες, σωταρισμένα στο τηγάνι με λίγο βουτυράκι.
Οσο εύκολη και αν είναι αυτή η συνταγή, τόσο δύσκολο στάθηκε να προμηθευτώ τα σωστά υλικά για να την φτιάξω. Βασικό πρόβλημα μου το κρέας, καθώς πρώτον δεν διαθέτουν όλα τα κρεοπωλεία το  μοσχαρίσιο μπούτι ανά πάσα στιγμή, και δεύτερο, και πιό σημαντικό, οι χασάπηδες δεν γνωρίζουν να κόψουν το κρέας όσο λεπτό χρειάζεται γιά σκαλοπίνια, καθώς στην Ελλάδα δεν συνηθίζονται και πολύ.
Μερικές διευκρινήσεις γιά την ορίτζιναλ συνταγή γιά σαλτιμπόκα. Γιά το σωτάρισμα χρησιμοποιούμε βούτυρο, ίσως και ελάχιστο ελαιόλαδο (γιά να αυξήσουμε το σημείο καπνού του βουτύρου και να μην καίγεται εύκολα). Τα σαλτιμπόκα δεν τα αλευρώνουμε. Επίσης δεν τυλίγονται σε ρολό, αλλά παραμένουν ανοιχτά.

Δόση :γιά 4 άτομα
Βαθμός δυσκολίας :εύκολο
Υλικά : 4 φετούλες πολύ λεπτές από το τρανς του μοσχαρίσιου μπουτιού (150 gr περίπου η κάθε μία),
                 8 φέτες προσούτο της Parma,
                 8 φρέσκα μεγάλα φύλλα φασκόμηλου,
                 50 gr βούτυρο,
                 λίγο ελαιόλαδο,
                 1 φλ. λευκό κρασί,
                 φρεσκοτριμμένο πιπέρι,
                 ελάχιστο αλάτι.


Προετοιμασία :
Οπως είπα και στην εισαγωγή, μέγαλη σημασία γιά την σωστή παρασκευή του πιάτου έχει το κρέας που θα διαλέξουμε. Παραδοσιακά χρησιμοποιείται το κομμάτι που στα ιταλικά ονομάζεται fesaή scamone; αυτό αντιστοιχεί με το εσωτερικό κομμάτι από το μοσχαρίσιο μπούτι, του λεγόμενου τρανς, το οποίο είναι τρυφερό και άπαχο σαν φιλέττο. Εναλλακτικά θα μπορούσαμε να χρησιμοποιήσουμε και το νουά. Το κρέας πρέπει να κοπεί όσο πιό λεπτό γίνεται, δηλαδή κάθε φέτα να ζυγίζει το πολύ 150 gr. Αφαιρείτε τα σημεία με το λίπος ή τον συνδετικό ιστό περιμετρικά της φέτας, ώστε να μην χάσει το σχήμα της κατά το σωτάρισμα. Επειδή οι φέτες είναι πολύ μεγάλες, κόβονται στα δύο, κάθε φέτα πρέπει να εχει μέγεθος περίπου 7x15 εκ. Βάλτε τις φέτες ανάμεσα σε δύο κομμάτια πλαστικής μεμβράνης (αυτήν που έχουν εσωτερικά τα χαρτιά του κρεοπωλείου, μπορείτε να ζητήσετε από τον κρεοπώλη σας ή να την ξεκολλήσετε από το χαρτί όπου είναι τυλιγμένο το κρέας) και χτυπήστε τα με έναν ίσιο μπάτη (χωρίς προεξοχές) ώστε να γίνουν όσο το δυνατόν πιό λεπτές.
Επάνω σε κάθε φέτα κρέατος, απλώστε μία φέτα προσούτο. Χρησιμοποιούμε το κλασσικό prosciutto crudoτης Parmaκαι όχι αυτό που μοιάζει με το ζαμπόν (prosciutto cotto). Βάλτε στην μέση του κομματιού και ένα μεγάλο φύλλο από φασκόμηλο και "καρφιτσώστε"τα 3 υλικά με μια οδοντογλυφίδα.
Καθώς το φασκόμηλο στην Ελλάδα δεν το χρησιμοποιούμε και τόσο πολύ στην κουζίνα, αν δεν βρείτε φρέσκο, μπορείτε να χρησιμοποιήσετε και αποξηραμένο, αν και οπτικά το αποτέλεσμα δεν θα είναι τόσο εντυπωσιακό. Θα προσέξτετε όταν αναποδογυρίσετε τα σαλτιμπόκα, να μην σκορπίσει το φασκόμηλο μέσα στο τηγάνι (φυσικά το αποξηραμένο δεν μπορείτε να το καρφιτσώσετε και απλά θα το ρίξετε από επάνω, καλύτερα χωρίς να το τρίψετε). Μην χρησιμοποιήσετε κάποιο άλλο μυρωδικό, γιατί θα αλλάξει τελείως τα αρώματα της συνταγής.
Πολλοί αλευρώνουν τα σαλτιμπόκα πριν τα σωτάρουν, συνήθως μόνο από την ακάλυπτη πλευρά τους, αλλά είναι και εκείνοι που επιμένουν ότι δεν είναι σωστό να αλευρωθούν.
Βάλτε το βούτυρο  και ελάχιστο λάδι μέσα σε ένα ευρύχωρο τηγάνι και βάλτε το στην φωτιά. Μόλις ζεσταθεί, τοποθετήστε τα σαλτιμπόκα από την μεριά του κρέατος. Αφήστε τα 2-3 λεπτά, μέχρι να ροδίσουν ελαφρά. Αναποδογυρίστε τα και σωτάρετε τα για 2 λεπτά και από την άλλη πλευρά. Προσοχή! Μην τα αφήσετε πολύ από την πλευρά που είναι το προσούτο, γιατί αυτό σκηραίνει και γίνεται πιό αλμυρό. Κάποιοι επιμένουν ότι το προσούτο δεν πρέπει να αγγίζει το τηγάνι και τα  σωτάρουν μόνο από την πλευρά του κρέατος. Οσο είναι γυρισμένα από την πλευρά του προσούτο, αλατίστε τα ελάχιστα και πασπαλίστε με λίγο φρεσκοτριμμένο πιπεράκι. Ξαναγυρίστε τα από την άλλη πλευρά και προσθέστε το κρασί. Δυναμώστε την φωτιά και αφήστε να σιγοβράσουν για περίπου 2-3 λεπτά ακόμη.
Σερβίρετε τα μόλις βγούν από το τηγάνι, περιχυμένα με την σαλτσούλα τους.



SALTIMBOCCA ALLA ROMANA

Con questa ricetta ho partecipato alla manifestazione Food festival di Mediterranean Cosmos a Salonicco, proprio ieri, il 17 febbraio.
Saltimbocca alla romana, un piatto tipico della cucina romana, molto famoso anche all' estero, ma stranamente non in Grecia. Le sue origini però sono incerte, c'è chi sostiene che si tratta di una ricetta bresciana, adottata dai romani. Verso la fine dell'800 Pellegrino Atrusi, nella sua opera La scienza in cucina e l' arte di mangiar bene, calatoga i saltimbocca al numero 222; dopo una breve descrizione del piatto, conclude che l' aveva assagiato alla trattoria Le Venete, a Roma. Verso la fine del '900, la ricetta ha varcato le confini di Lazio ed è stata diffusa tanto, da considerarsi oggi uno dei secondi di carne più amati su tutta la penisola.
Semplicissimo e buonissimo, il piatto consiste da scaloppine di manzo, insaporite con prosciutto crudo e foglie di salvia, salatate in burro e sfumate con vino. Il nome del piatto è stato attribuito al fatto che i saltimbocca sono tanto buoni che dalla padella saltano direttamente in bocca!
Possono essere serviti da soli, come secondo di carne, ma in dimensioni ridotte, anche come fingerfood. Se si vuole un contorno, allora si sceglie delle verdure o ortaggi saltati con burro : cicoria, piselli, carote, carciofi o più raramente patate.
Siccome le scaloppine sono un piatto raramente preparato in Grecia, è stato difficile trovare la carne tagliata a fettine sottili, siccome i macellai non sono abituati a questo tipo di taglio. E stato ancora difficile trovare la fesa di vitello, siccome è un taglio che costa parecchio e le macellerie non ce lo portano sempre...

Dosi : per 4 persone
Difficoltà : facile
Ingredienti : 4 fettine sottili di vitello da 150 gr ca. ciascuna,
                              8 fette di prosciutto di Parma,
                              8 foglie grandi di salvia,
                              50 gr di burro,
                              un filo d' olio extravergine di oliva,
                              1 tazza di vino bianco,
                              pepe macinato al momento,
                              qualche pizzico di sale.
Preparazione :
Per i saltimbocca si sceglie la fesa o il scamone del vitello, ma va bene anche la noce; ci vuole un taglio di carne tenero e magro, adatto per le scaloppine. Il peso di ogni fetta deve essere ca. 150 gr e saranno tagliate in due (7x15 cm ca.). Eliminate ogni traccia di grasso o di tessuto connetivo, così che la fettina non si arricciasse durante la cottura. Ponete le fettine entro due pezzi di carta antiaderente e battete bene con il batticarne, per assotigliarle.
Disponete una fetta di prosciutto crudo su ogni fettina di carne. Ponete anche una foglia di salvia e fisatte il tutto con un stecchino.
Non ho utilizzato la farina nella ricetta, siccome ho dato retta a chi sostiene che la ricetta originale non comprende l' infarinatura.
Ponete il burro e un filo d' olio (per fare alzare il punto di fumo) in una padella capiente e portate sul fuoco. Quando si scalda mettete le saltimbocca, dalla parte della carne a contatto con la padella. Lasciate soffrigere per 2-3 di minuti, fino che la carne comincia a prendere colore. Rigirate e lasciate soffrigere brevemente. La parte del prosciutto non deve essere cotta a lungo, siccome il prosciutto a contatto con il calore indurisce e diventa più salato. C'è chi sostiene che i saltimbocca non devono addiritura essere rigirati... Per quando sono girati dalla parte del prosciutto salate con molta parsimonia e pepate. Rigirate e sfumate con il vino. Ravvivate il fuoco e lasciate cuocere per 2-3 minuti. 
Servite i saltimbocca subito, irrorati con la loro salsina saporita.




ΜΗΛΟΠΙΤΑ ΤΗΣ ΑΝΑΚΥΚΛΩΣΗΣ ΜΕ ΑΣΠΡΑΔΙΑ ΑΥΓΩΝ ♦♦ TORTA DI MELE AGLI ALBUMI

$
0
0

ΜΗΛΟΠΙΤΑ ΤΗΣ ΑΝΑΚΥΚΛΩΣΗΣ ΜΕ ΑΣΠΡΑΔΙΑ ΑΥΓΩΝ

Μια μηλόπιτα της ... ανακυκλωσης, αφού προέκυψε απο την ανάγκη να χρησιμοποιηθούν κάποια μηλαράκια που ... βαρέθηκαν να περιμένουν μέσα στο ψυγείο μου, καθώς και τα ασπράδια που περίσσεψαν από κάποια κρέμα ζαχαροπλαστικής που είχα φτιάξει... Προέκυψε έτσι μια μηλόπιτα αφράτη, φρουτένια και ελαφριά, με ιδιαίτερο άρωμα, αφού αντί για την κανέλα, που χρησιμοποιώ συνήθως, σκέφτηκα να την προσθέσω λικέρ αμαρέτο σπιτικό και μπισκοτάκια αμαρέτι.

Δόση :για 8 άτομα
Βαθμός δυσκολίας :εύκολο
Υλικά : 3 μήλα μεγάλα (600 gr περίπου),
                 τον χυμό από 1/2 λεμόνι,
                 125 gr ασπράδια αυγών (από 4 αυγά),
                 75 +75 gr ζάχαρη κρυσταλλική,
                 200 gr αλεύρι γοχ.,
                 10 gr baking powder,
                 100 gr νερό,
                 1 σφηνάκι (30 ml) λικέρ αμαρέτοσπιτικό,
                 75 gr σπορέλαιο,
                 10 μπισκοτάκια αμαρέτι.
Προετοιμασία :
Καθαρίστε τα μήλα, κόψτε τα σε φέτες, όχι πολύ λεπτές, και περιχύστε τες με τον χυμό του λεμονιού, γιά να μην μαυρίσουν όσο στέκονται εκτεθειμένες στον άερα.
Χτυπήστε τα ασπράδια των αυγών με λίγες σταγόνες χυμό λεμονιού και την μισή ζάχαρη, σε σφιχτή μαρέγκα.
Κοσκινήστε το αλεύρι μαζί με το baking. Προσθέστε την υπόλοιπη ζάχαρη, το νερό, το λικέρ και το σπορέλαιο (χρησιμοποίησα ηλιέλαιο) και αναμείξτε με μία μαρίζ. Προσθέστε στο μίγμα σταδιακά την μαρέγκα, αναμιγνύοντας απαλά με κινήσεις από κάτω προς τα επάνω.
Αλείψτε με σπορέλαιο μία φόρμα λυόμενη με διάμετρο 26 εκ. Ρίξτε μέσα το μίγμα. Τοποθετήστε τις φέτες των μήλων όρθιες μέσα στο μίγμα και ακτινωτά. Πασπαλίστε με τα τριμμένα αμαρέτι*.
Ψήστε την μηλόπιτα σε φούρνο προθερμασμένο στους  180°C, στις αντιστάσεις, για περίπου 1 ώρα, μέχρι να ροδίσει. Κάντε την δοκιμή με την οδοντογλυφίδα πρίν την βγάλετε από τον φούρνο.
Βγάλτε την μηλόπιτα από τον φούρνο και αφήστε την να κρυώσει πρίν την ξεφορμάρετε.

* Μπισκοτάκια αμαρέτι θα βρείτε πλέον και σε σούπερ μάρκετ, αλλά μπορείτε πολύ ευκολα να φτιάξετε και στο σπίτι με την συνταγή που θα βρείτε εδώ.



TORTA DI MELE AGLI ALBUMI

Una torta di mele da riciclo, siccome preparata con le mele che pazientemente soggiornavano nel mio frigo già da parecchie settimane e gli albumi rimasti da una crema pasticcera... Nel posto della cannella, che di solito utilizzo per aromatizzare le mie torte di mele ho aggiunto liquore amaretto fatto a casa e per la finitura ho sbriciolato degli amaretti. Ne è venuta fuori una torta soffice e leggera, al profumo sottile di madorle amare.

Dosi : per 8 persone
Difficoltà : facile
Ingredienti : 3 mele grandi (600 gr ca.),
                               il succo da 1/2 limone,
                               125 gr di albumi,
                               75 +75 gr di zucchero semolato,
                               200 gr di farina 00,
                               10 gr di lievito chimico per dolci,
                               100 gr di acqua,
                               1 biccherino (30 ml) liquore amaretto di albicocche fatto a casa,
                               75 gr  olio di semi (io di girasole),
                               10 amaretti.
Preparazione :
Sbucciate le mele e tagliate a fettine non troppo sottili. Spruzzate col succo di limone, per evitare che anneriscano esposte all' aria.
Montate gli albuni a neve ferma, con qualche goccia di succo di limone e metà dello zucchero.
Settacciate la farina con il lievito. Aggiungete lo zucchero restante, l' acqua, il liquore e l' olio di semi e mescolate con una spatola. Aggiungete la neve di albumi gradatamente, mescolado delicatemente con la spatola e con movimenti dal basso verso l' alto.
Spenellate d' olio una tortiera di 26 cm. di diametro. Vercsateci il composto. Disponete le fettine delle mele a raggiera. Cospargete con gli amaretti sbriciolati.
Infornate in forno preriscaldato a 180°C, modalità satico, per un' oretta, fino a dorare. Fate la prova stecchino prima di sfornare.
Sfornate e lasciate raffreddare prima di sformare entro un vassoio da portata. 



BRANDADA DE BACALAO : ΑΛΕΙΜΜΑ ΜΕ ΒΑΚΑΛΑΟ ♦♦ BRANDADA DE BACALAO

$
0
0

BRANDADA DE BACALAO : 
ΑΛΕΙΜΜΑ ΜΕ ΒΑΚΑΛΑΟ

Brandada de bacalaoή bacallà: πείτε το άλειμμα, πείτε το σαλάτα, εμείς εδώ στα βόρεια μπορεί να το πούμε και "αλοιφή", είναι ένα γευστικότατο ορεκτικό που θα το συναντήσετε κυρίως στην Δυτική πλευρά της λεκάνης της Μεσογείου. Η ονομασία brandada (μπραντάδα) προέρχεται από την ισπανική γλώσσα, από την λέξη brandar, η οποία προκύπτει από την λατινική brandare, και σημαίνει αναμιγνύω αλλά και ταραουνάω. Η συνταγή είναι πολύ δημοφιλής στην Ισπανία, Καταλoνία, Βαλεαρίδες, από την άλλη πλευρά της Ιβηρικής Χερσονήσου στην Πορτογαλία και την Χώρα των Βάσκων. Ομως και στην Γαλλία, θα συναντήσετε την ίδια συνταγή με την ονομασία brandade de morue, στις περιοχές κατά μήκος των μεσογειακών ακτών από την Rousillonεως την Provence, όπως και στην γειτονική, ιταλική ριβιέρα της Liguria, οπου παίρνει την ονομασία baccalà brandacujun.
Βασικά συστατικά της μπραντάδα είναι ο βακαλάος, το ελαιόλαδο, το σκόρδο και οι πατάτες. Υπάρχουν μικρές διαφορές ανάμεσα στην ισπανική και την γαλλική εκδοχή : οι γάλλοι συνήθως αφαιρούν το σκόρδο και προσθέτουν κρέμα γάλακτος καί πατάτα. Στις Βαλεαρίδες προσθέτουν και αγκινάρες. Σήμερα αυτές οι διαφορές ανάμεσα στις δύο χώρες είναι λίγο πιό συγκεχυμένες. Την μπραντάδα, θα μπορούσαμε να την παρομοιάσουμε και με μία ιδιόμορφη σκορδαλιά, κάποιοι μάλιστα ισχυρίζονται ότι προήλθε από την ισπανική σάλτσα σκόρδου αιολί, με προσθήκη βρασμένου βακαλάου.
Η μπραντάδα σερβίρεται ως ορεκτικό, επάνω σε φέτες ψωμάκι, φρυγανισμένες ή μη. Απαραίτητη στο μενού των τάπας αλλά και στο τραπέζι των ισπανών κατά την διάρκεια της Σαρακοστής, στην εκδοχή χωρίς το γάλα ή κρέμα γάλακτος. 

Δόση :για 4 άτομα
Βαθμός δυσκολίας :εύκολο
Υλικά : 250 gr βακαλάο ξαλμυρισμένο,
                 1 φύλλο δάφνης,
                 1 κ.γ. ξύδι,
                 2 σκελίδες σκόρδο,
                 1 φλ. καφέ (50 ml) ελαιόλαδο παρθένο έξτρα,
                 1 φλ. καφέ (50 ml) κρέμα γάλακτος,
                 1 πατάτα αμυλώδης μέτρια σε μέγεθος,
                 1 κ.σ. χυμό λεμονιού,
                 πιπέρι μαύροφρεσκοτριμμένο,
                 αλάτι.
Προετοιμασία :
Συνήθως έχω έτοιμο ξαλμυρισμένο βακαλάο στην κατάψυξη, αφού μας αρέσει και τον μαγειρεύω συχνά, καθ΄όλη την διάρκεια του χρόνου. Για να ξαλμυρίσετε την βακαλάο, υπάρχει πολύ εύκολος και εγγυημένος τρόπος, τον οποίο μπορείτε να ανακαλύψετε εδώ.
Βάλτε τον βακαλάο μέσα σε μία μικρή κατσαρόλα, καλύψτε με κρύο νερό, προσθέστε το δαφνόφυλλο και το ξύδι και βάλτε τον να βράσει για περίπου 3 λεπτά, μέχρι να μαλακώσει. Κατεβάστε την κατσαρόλα από την φωτιά και αφήστε τον βακαλάο να κρυώσει μέσα στο ζουμάκι του.
Παράλληλα βράστε την πατάτα με την φλούδα της μέχρι να μαλακώσει, στραγγίστε την αμέσως, ώστε να μην απορροφήσει νερό, και όσο είναι ζεστή περάστε την από το εργαλείο του πουρέ.
Προσθέστε στον πουρέ το σκόρδο, περασμένο από την πρέσσα ή λιωμένο στο γουδί, και την κρέμα γάλακτος χλιαρή.
Στραγγίστε τον βακαλάο, αφαιρέστε τυχόν κοκκαλάκια από το ψάρι, και με τα χέρια χωρίστε τον σε πολύ ψιλά κομματάκια. Προσθέστε τον στον πουρέ.
Ζεστάνετε το ελαιόλαδο μέχρι να χλιαρίνει. Προσθέστε το σταδιακά στο μίγμα, αναμιγνύοντας με ένα ξύλινο κουτάλι. Η ακριβής ποσότητα του λαδιού μπορεί να κυμαίνεται, μας ενδιαφέρει να πάρουμε μία κρέμα μαλακή που να έχει αλοιφώδη υφή. Ρυθμίστε στο αλάτι και προσθέστε τέλος το λεμόνι και λίγο φρεσκοτριμμένο πιπεράκι. Αφήστε την μπραντάδα να σταθεί μία ωρίτσα, να αναμειχθούν τα αρώματα.
Αν αφαιρέσετε την κρέμα γάλακτος, η συνταγή γίνεται και νηστίσιμη.
Διατηρείται στο ψυγείο για 3-4 ημέρες.



BRANDADA DE BACALAO

Brandada de bacalao o baccallà è un antipasto che viene dai paesi cosparsi per le coste Ovest del Mediterraneo. La parola brandada è certo spagnola, e viene dal latino brandare che significa mescolare o agitare. La ricetta è diffusa in Spagna, Catalonia, Isole Baleari ma anche dall' altra parte della penisola nei Pesi Baschi e il Portogallo. In Francia prende il nome di brandade de morue ed è diffusa su tutta la costiera mediterranea, da Rousillon a Provenza. La brandada è nota anche su tutta la riviera ligure come baccalà brandacujun.
Gli ingredienti di base sono il baccalà, l' olio di oliva, l' aglio e le patate. Secondo una leggenda, la brandada è stata creata, semplicemente aggiungendo il baccalà dissalato e cotto, alla salsa aiolì. Esistono piccole differenze tra la versione spagnola e quella francese : i francesi di solito non ci mettono l' aglio, mentre aggiungono la panna e la patata. Alle Isole Baleari aggiungono anche i carciofi. Cercando per la ricetta di brandada, mi sono resa conto che oggi le cose sono un po' confuse; così ci sono ricette con aglio, latte e patata, versione che ho preferito, siccome mi piace questa combinazione di ingredienti.
La brandada viene servita su crostini, come antipasto. La troverete tra le golose tapas spagnoli, ma anche tra i manicaretti spagnoli preparati per la Quaresima, in versione senza latte o panna.

Dosi : per 4 persone
Difficoltà : facile
Ingredienti : 250 gr di baccalà dissalato,
                            1 foglia di alloro,
                            1 cucchiaino di aceto,
                            2 spicchi d' aglio,
                            1 tazzina da caffè (50 ml) olio extravergine di oliva,
                            1 tazzina da caffè (50 ml) di panna da cucina,
                            1 patata farinosa di media grandezza,
                            1 cucchiaio di succo di limone,
                            pepe macinato al momento,
                            sale qb.
Preparazione : 
Di solito, ho il baccalà dissalato nel mio freezer, siccome ci piace tanto e ogni tanto ne compro una buona quantità e lo faccio dissalare tutto per averlo già pronto quando decido a cucinarlo... Per dissalare il baccalà seguite le istruzioni che troverete a questo post
Ponete il baccalà dissalato in una piccola casseruola, coprite con acqua dal rubinetto, aggiungete l' aceto e la foglia di alloro e fate cuocere per 3 minuti ca., fino ad intenerire. Ritirate dal fuoco e lasciate raffreddare nel suo brodo di cottura.
Allo stesso tempo fate cuocere la patata con la buccia. Scolate subito, per non lasciarla assorbire dell' acqua, e ancora calda passatela dallo schiacciapatate. Aggiungete al purè l' aglio, passato dallo spremiaglio o ridotto a crema entro un mortaio, e la panna tiepida. 
Scolate il baccalà, eliminate eventuali lische, e sminuzzate con le mani. Aggiungetelo al purè. 
Fate intiepidire l' olio. Versatelo a filo al purè mescolado con un cucchiaio di legno. La quantità esatta di olio viene calcolata ad occhio, fino a prendere un composto mantecato spalmabile. Regolate di sale, aggiungete un po' di pepe macinato al momento e il succo di limone.
Si conserva nel frigo per 3-4 giorni.



ΡΩΣΙΚΗ ΣΑΛΑΤΑ ♦♦ INSALATA RUSSA

$
0
0

ΡΩΣΙΚΗ ΣΑΛΑΤΑ

Η συνταγή που μου ζητήσατε πολλοί, όταν, μια μέρα του την είχα φτιάξει, ανέβασα την φωτογραφία της στο FB!
Αγαπημένο ορεκτικό η ρωσική σαλάτα, αυτό που ίσως δεν γνωρίζετε, είναι ότι δεν πρόκειται γιά έδεσμα αποκλειστικά της ελληνικής κουζίνας. Η επικρατέστερη εκδοχή γιά την προέλευση της,είναι ότι δημιουργήθηκε μετά τα μέσα του 17ου αιώνα, μέσα στις κουζίνες του πολυτελούς  εστιατορίου Ερμιτάζ της Μόσχας (το οποίο έκλεισε μετά την Οκτωβριανή επανάσταση), από τον βελγικής καταγωγής γάλλο σέφ Lucien Olivier. Η αρχική συνταγή ήταν γκουρμέ και περιελάμβανε πολλά καιδιαφορετικά υλικά όπως : μοσχαρίσια γλώσσα, λουκάνικο, προσούτο, μανιτάρι τρούφα, κάππαρη, ουρές από καραβίδες και φιλέτα αντσούγιας. Το πιάτο είχε μεγάλη απήχηση στους πελάτες του εστιατορίου, και η συνταγή του παρέμενε για πολλά χρόνια επτασφράγιστο μυστικό. Κάποια στιγμή όμως διέρρευσε από έναν βοηθό του σεφ, ο οποίος πήγε να εργαστεί σε άλλο εστιατόριο και άρχισε να την παρασκευάζει και να την σερβίρει ως "σαλάτα της πρωτεύουσας", αλλά ποτέ δεν έφτασε σε απήχηση και επιτυχία την σαλάτα του Ολιβιέ. Σύντομα η συνταγή δημοσιεύτηκε και σε βιβλία μαγειρικής και άρχισε να διαδίδεται, ενώ ταυτόχρονα υπέστη διάφορες αλλαγές ως προς τα υλικά, καταλήγοντας να μοιάζει με αυτό που σήμερα γνωρίζουμε ως "ρωσική σαλάτα".
Υπάρχουν και άλλες εκδοχές γιά την προέλευση της ρωσικής σαλάτας, κάποιοι ισχυρίζονται ότι η συνταγή πέρασε στην Γαλλίααπό έναν γάλλο πολιτικό, μετά την εισβολή στην Ρωσία, στα χρόνια του Ναπολέοντα. Οι Ιταλοί αποδίδουν την συνταγή στην ομάδα των μαγείρων που ακολούθησε την Αικατερίνη των Μεδίκων στην Γαλλία, αλλά και κατά μία άλλη εκδοχή, σε έναν μάγειρα της αυλής των Σαβόϊα, που την παρασκέυασε προς τιμήν του Τσάρου της Ρωσίας κατά την διάρκεια της επίσκεψης του στο νεοσύστατο Ιταλικό κράτος. Τέλος υπάρχει ακόμη μία ιταλική εκδοχή της προέλευσης της ρωσικής σαλάτας, ότιδημιουργήθηκε από την Bona Sforza,η οποία ότανέγινε πλέον βασίλισσα της Πολωνίας, μετέφερε την συνταγή μαζί της και έτσι πέρασε στην πολωνέζικη κουζίνα.
Την ρώσικη σαλάτα την συναντούμε σε πολλές χώρες, με παραλλαγές ως προς τα υλικά, αλλά και με διαφορετικά ονόματα. Στην Ιταλία, Γαλλία, Ισπανία, Πορτογαλία, Ουγγαρία, Βουλγαρία, Σερβία την ονομάζουν όπως και εμείς "ρωσική σαλάτα". Στην Γερμανία, την Ρωσία, την Ουκρανία, τις Ηνωμένες Πολιτείες και το Ιράν θα την συναντήσετε ως "σαλάτα Ολιβιέ", στην Δανία, αλλά συχνάκαι στην Γερμανία, ως "ιταλική σαλάτα", στην Ολλανδία είναι η "σαλάτα των Ουσάρων", στην Λιθουανία η "λευκή σαλάτα"και τέλος πάλι στην Ρωσία η "σαλάτα στολίσνυ" (της πρωτεύουσας - столицаστα ρωσικά).
Πληροφορίες απο : Wikipedia
Ομολογώ ότι προσωπικά την ρωσική σαλάτα, όπως και όλες τις σαλάτες που περιέχουν μαγιονέζα, δεν την συμπαθώ ... ή μάλλον καλύτερα, δεν την συμπαθούσα, μέχρι που έφτιαξα σπιτική μαγιονέζα. Με την σπιτική μαγιονέζα τα πράγματα άλλαξαν άρδην, και προς μεγάλη χαρά του Δ., που κυριολεκτικά τρελλαίνεται για ρωσική, επιχείρησα να την παρασκευάσω στο σπίτι. Αλλη γεύση, γιά πρώτη φορά στην ζωή μου, όχι απλά δοκίμασα, αλλά έφαγα κι εγώ ρωσική σαλάτα, και μπορώ να πω ότι την συμπάθησα πολύ! 
Η συνταγή είναι πανεύκολη, το μεγάλο πλεονέκτημα είναι ότι χρησιμοποιούμε υλικά φρέσκα και δεν περιέχει βέβαια κανένα συντηριτικό. Κάποια στιγμή θα δοκιμάσω και την ιταλική παραλλαγή της συνταγής, με κοτόπουλο και μορταδέλα, και θα σας μεταφέρω τις εντυπώσεις μου και ενδεχομένως και την συνταγή.

Δόση :για 6 άτομα
Βαθμός δυσκολίας :εύκολο
Υλικά : 100 gr καρότα,
                 120 gr αρακά ψιλό (κατάλληλος και ο κατεψυγμένος),
                 250 gr πατάτες,
                 100 gr αγγουράκια τουρσί,
                 350 gr μαγιονέζα σπιτική,
                 αλάτι.
Προετοιμασία :
Ετοιμάστε πρώτα την μαγιονέζα με τα παστεριωμένα αυγά, με την συνταγή που έχουμε περιγράψει αναλυτικά εδώ. Θα χρειαστούμε όλη την ποσότητα. Αφήστε την μαγιονέζα να κρυώσει πριν την χρησιμοποιήσετε. 
Βάλτε τα αγγουράκια τουρσί σε ένα σκεύος και καλύψτε τα με κρύο νερό. Αφήστε να σταθούν τουλάχιστον μίαωρίτσα, ώστε να ελαττωθεί η αψάδα τους.
Ολα τα υλικά της ρωσικής σαλάτας, πρέπει να είναι πάνω κάτω στο ίδιο μέγεθος. Ως μονάδα θα πάρουμε τον αρακά, το οποίο βέβαια δεν μπορούμε να κόψουμε σε μικρότερα κομμάτια.
Καθαρίστε το καρότο και την πατάτα και κόψτε τα σε ομοιόμορφα κυβάκια, στο μέγεθος του αρακά.
Βάλτε τα λαχανικά να βράσουν σε ελαφρά αλατισμένο νερό, το καθένα ξεχωριστά, επειδή κάθε είδος χειάζεται διαφορετικό χρόνο,μέχρι να μαλακώσουν μεν, αλλα να παραμείνουν τραγανά. Στραγγίστε τα όλα καλά και αφήστε τα να κρυώσουν.
Στραγγίστε τα αγγουράκια και κόψτε τα και αυτά στο μέγεθος των υπολοίπων. 
Αναμείξτε τα λαχανικά και τα αγγουράκια τουρσί με την μαγιονέζα. Δοκιμάστε στο αλάτι.
Αφήστε την ρωσική να σταθεί στο ψυγείο για τουλάχιστον 1 ώρα, ώστε να δέσουν οι γεύσεις, αλλά και να είναι στην σωστή θερμοκρασία γιά να σερβιριστεί.
Διατηρείται στο ψυγείο έως 4-5 μέρες. Φροντίστε να είναι κλεισμένη σε αεροστεγές σκεύος ή καλύψτε την με διάφανη μεμβράνη σε επαφή με την επιφάνεια της, ώστε να μην ξεραθεί και δημιουργήσει κρούστα.



INSALATA RUSSA

L' insalata russa è un antipasto  molto amato anche in Grecia. La leggenda più accreditata narra che è stata creata dopo le metà del'800, nella cucina del prestigioso ristorante Hermitage di Mosca (che ha chiuso subito dopo la Rivoluzione), dallo chef francese di origini belga, Lucien Olivier. La ricetta orignale era gourmet e comprendeva : lingua di manzo bollita, salciccia, prosciutto, tartufo, gamberi di fiume, capperi e filetti di acciuga. Il piato, che è stato creato adeguandola cucina francese ai gusti dei russi, ha avuto subito successoe la sua ricetta veniva tenuta segreta. Un aiutante cuoco però, che è andato a lavorare in un altro ristorante, ha copiato, anche se non esattamente, la ricetta e la presentò come "insalata stolichny" (insalata della capitale - столица in lingua russa), ma non ha avuto mai il successo di quella originale. Ben presto la ricetta è stata pubblicata in libri di cucina e ha subito alterazioni e semplificazioni di ingredienti fino a diventare quel che oggi intendiamo come insalata russa.
Secondo altra ipotesi, la ricetta dell' insalata russa è arrivata in Francia da un politico francese, dopo l' invasione di Napoleone in Russia. Gli italiani attribuiscono anche questa ricetta al gruppo di cuochi che ha seguito Caterina dei Medici alla corte francese, o ad un cuoco della corte di Savoia, che l' aveva preparata in onore dello zar, quando lui visitò l' Italia verso la fine del '800. Altri vogliono che Bona Sforza fu l' inventrice della ricetta, che la fece introdurre nella cucina polacca, quando essa diventò regina di Polonia.
L' insalta russa viene preparata in tanti paesi e la troviamo sotto nomi diversi. In Francia, Spagna, Portogallo, Grecia, Bulgaria, Serbia e Ungheria viene chiamata pure insalata russa. In Germania, Russia, Ukraina, Stati Uniti e Iran, è conosciuta come "insalata Olivier", in Danimarka e spesso anche in Germania come "insalata italiana", In Ollanda "insalata degli Ussari", in Lituania " insalata bianca" ed infine, ancora in Russia come "insalata stolichny".
Informazioni tratte da : Wikipedia
Confesso che a me non piace l' insalata russa, come anche tutte le insalate o salse che contengono la maionese. Per essere più precisa, non mi piacevano, prima di provare a preparare la maionese a casa. Con la maionese casalinga tutto è cambiato, per la somma gioia di D. che proprio adora tanto la maionese che l' insalata russa... Con la maionese casalinga l' insalata russa prende un altro sapore, quasi quasi ora la trovo perfino buona anch' io! La ricetta è facilissima, tutto quello che viene utilizzato è fresco, forse tranne i piselli che di  solito sono congelati, e senza conservanti. Oggi vi presento la versione greca, che è semplicissima, senza carne, solo verdure, cetriolini sottacetto e maionese. 

Dosi : per 6 persone
Difficoltà : facile
Ingredienti : 100 gr di carota,
                              120 gr di piselli (anche surgelati),
                              250 gr di patate,
                              100 gr di cetriolini sottacetto,
                              350 gr di maionese fatta a casa,
                              sale.
Preparazione :
Prima di tutto preparate la maionese. Io preferisco la ricetta di Montersino con le uova pastorizzate (qui); ci vuole una dose (350 gr ca.) per la ricetta che vi propongo oggi. Lasciate raffreddare completamente prima di utilizzarla.
Ponete i cetriolini in un recipiente e coprite con acqua dal rubinetto. Lasciate riposare per un' oretta, per fare ridurre la loro asprezza.
Tutte le verdure devono essere più o meno alla stessa grandezza, quindi prendiamo come unità i piselli, che certo non possiamo sminuzzare ulterioremente. 
Pelate le patate e le carote e tagliate a dadini, alla grandezza dei piselli. 
Fate cuocere le verdure in acqua leggermente salata, separatamente, siccome ognuna ha i tempi di cottura diversi, fino ad intenerire ma restare pure croccanti. Scolate molto bene e lasciate raffreddare.
Scolate i cetriolini e tagliate pure a cubetti.
Mescolate le verdure lessate con i cetriolini e la maionese. Regolate di sale.
Ponete l' insalata russa nel frigo per almeno 1 oretta, per insaporirsi e arrivare alla temperatura giusta per essere servita.
Si conserva nel frigo per 4-5 giorni, coperta con pellicolla transaprente a contatto con la sua superficie, per evitare di formare la crosta. 




ΚΑΝΤΟΥΤΣΙ Η'ΚΑΝΤΟΥΤΣΙΝΙ ♦♦ CANTUCCI DI L.MONTERSINO

$
0
0

ΚΑΝΤΟΥΤΣΙ Η'ΚΑΝΤΟΥΤΣΙΝΙ 
(ΣΥΝΤΑΓΗ ΤΟΥ L.MONTERSINO)

Στην Ελλάδα, εχουμε μία τάση να παραποιούμε τις ιταλικές συνταγές ως προς τα υλικά τους, αλλά μερικές φορές αλλάζουμε και τα ονόματα τους! Ετσι τα καντούτσι ή καντουτσίνι θα τα συναντήσετε συνήθως ως μπισκότι. Στην Ιταλία πάντως αν πείτε απλά μπισκότι, μάλλον κανένας δεν θα καταλάβει τι ακριβώς εννοείτε, είναι σαν να λέτε στα ελληνικά "μπισκότα"! Πιστεύω οτι η ονομασία αυτή επικράτησε σεελληνικά blogκαι sites, καθώς οι περισσότεροι αναπαράγουν ή αντιγράφουν συνταγές από αγγλόφωνες πηγές, όπου επίσης τα καντούτσι αναφέρονται ως biscotti. Βέβαια τα καντούτσι είναι γνωστά και ως "μπισκότα του Πράτο" (biscotti di Prato) οπότε ή πρόκειται για κάποια συντόμευση της ονομασία τους ή γιά κάποια παρανόηση του πλήρους ονόματος τους ή απλά στους αγγλόφωνους βολεύει να τα λένε μπισκότι και όχι καντούτσι.
Τα καντούτσι δεν είναι η πρώτη φορά που τα φτιάχνουμε στο laboratorio, ήταν μάλιστα μία από τις πρώτες συνταγές που είχα δημοσιεύσει (εδώ) αλλά τα ξαναέφτιαξα και αργότερα σε σοκολατένια παραλλαγή (εδώ). Θα μου πείτε τώρα γιατί ασχολούμαστε ξανά μαζί τους? Απλά γιατί αυτή η συνταγή του Montersinoαξίζει τον κόπο να αναφερθεί και να προταθεί, αλλά και γιατί είναι μια συνταγή που πολλοί μου την ζητήσατε, όταν ανέβασα την φωτογραφία τους στο FB!
Μπορώ να πω ότι αυτά τα καντούτσι, είναι τα καλύτερα που έχω δοκιμάσει εως τώρα! Πολύ απλή συνταγούλα, με την πρώτη δαγκωνιά και την πρώτη μουκιά, που θα λιώσει μέσα στο στόμα σας,  θα μετανιώσετε αμέσως που δεν φτιάξατε την διπλή δόση!

Δόση :περίπου 50 μπισκότα
Βαθμός δυσκολίας :εύκολο
Υλικά : 180 gr βούτυρο αγελάδος σε κρεμώδη μορφή,
                  350 gr ζάχαρη κρυσταλλική,
                  200 gr (περίπου 4 μάλλον μικρά) αυγά,
                  2,5 gr αλάτι,
                  0,5 gr λουβί βανίλιας (εγώ : 1 κ.καφέ φυσικό εκχύλισμα βανίλιας),
                  500 gr αλεύρι γοχ.,
                  5 gr baking powder,
                  250 gr αμύγδαλα με την φλούδα.
Προετοιμασία :
Καβουρντίστε τα αμύγδαλα μέσα σε ένα αντικολλητικό τηγάνι ή στον φουρνο (180°C στον αέρα για 10 λεπτά) και αφήστε τα να κρυώσουν. 
Χτυπήστε το βούτυρο με την ζάχαρη και προσθέστε σταδιακά τα αυγά, την βανίλια, το αλάτι και το αλεύρι κοσκινισμένο με το baking. Προσθέστε τέλος και τα αμύγδαλα ολόκληρα και αναμείξτε με μια σπάτουλα.
Η ζύμη γίνεται πολύ μαλακή, κολλάει στα χέρια και είναι δύσκολο να την "συμμαζέψετε". Εγώ ακολούθησα την οδηγία του Montersinoκαι την έβαλα σε κορνέ μίας χρήσης και έκοψα την άκρη του με το ψαλίδι. Σχηματίστε 3 μπαστουνάκια μέσα σε ταψί φούρνου στρωμένο με αντοκολλητικό χαρτί, κατά μήκος της φαρδειάς του πλευράς. Αφήστεαπόστασημεταξύ τους, γιατί κατά το ψήσιμο φουσκώνουν και απλώνουν. Τοποθετήστε το ταψί στο ψυγείο για 15-20 λεπτά.
Προθερμάνετε τον φούρνο στους 190°C, στις αντιστάσεις, και ψήστε τα μπαστουνάκια για περίπου 20 λεπτά.
Οσο είναι ακόμη ζεστά, κόψτε τα διαγωνίως σε φέτες, πάχους 2-3 εκ. Στρώστε τις φέτες πλαγιασμένες από την τομή  τους στο ταψί (θα χρειαστούν 2 ταψιά) και βάλτε τα πάλι να ψηθούν στον φούρνο, στους 160°C, στις αντιστάσεις, για 25λεπτά περίπου, μέχρι να ροδίσουν.
Αφήστε τα καντούτσι να κρυώσουν τελείως πριν τα δοκιμάσετε. Διατηρούνται για πολλές μέρες σε μέρος ξηρό (ιδανικά μέσα σε μεταλλικό κουτί για μπισκότα).




CANTUCCI DI L.MONTERSINO

I cantucci in Grecia, sono conosciuti piuttosto come "biscotti". Il perchè non lo so, molto probabilmente la maggioranza dei foodblogger greci riproducono o anche copiano ricette di lingua inglese, e ho notato che in queste ricette chiamano pure i cantucci biscotti, che bis-cotti lo sono, ma credo che sia un nome generico...
La ricetta per i cantucci è stata una dalle prime pubblicate a laboratorio (qui) e qualche anno dopo me li sono ricordati e li ho preparati anche cioccolatosi (qui). Allora perchè postare una terza ricetta di cantucci? Ma semplicente perchè ne vale la pena, siccome Montresino è sempre Montersino e na ha da dire una di più! E poi, quando ho pubblicato la foto dei cantucci al FB, ci sono stati in tanti a chiedere la ricetta, e certo io non potevo non accontentare i lettori del laboratorio...

Dosi : ca. 50 cantucci
Difficoltà : facile
Ingredienti : 180 gr di burro a pomata,
                              350 gr di zucchero semolato,
                              200 gr (ca. 4) di uova,
                              2,5 gr di sale,
                              0,5 gr di vaniglia (io 1 cucchiaino da caffè estratto naturale di vaniglia),
                              500 gr di farina debole,
                              5 gr di lievito chimico,
                              250 gr di mandorle con la buccia.
Preparazione :
Fate tostare le mandorle al forno (180°C ventilato 10 minuti). Lasciate raffreddare.
Sbattete il burro con lo zucchero. Aggiungete gradatamente le uova, la vaniglia, il sale e la farina settacciatainsieme al lievito. Aggiungete anche le mandorle e mescolate con una spatola.
L' impasto risulta troppo molle e colloso, rassomiglia tanto alla frolla montata. Montersino consiglia di utilizzare un sac-a-poche monouso, privo di becuccio. Rivestite una teglia con carta antiaderente. Fomate 3 filoni, distanziati tra di loro, per il lato più lungo. Posizionate nel frigo per 15-20 minuti.
Fate cuocere in forno preriscaldato a 190°C, modalità statico, per ca. 20 minuti. 
Sfornate e ancora caldi, tagliatli diagonalmente a fette di 2-3 cm. 
Disponete le fette dalla parte tagliata entro la teglia (ci occorrono 2 teglie). Fate cuocere a 160°C, per 25 minuti ca. fino a dorare appena. 
Sfornate e lasciate raffreddare.
Si conservano a lungo, in luogo asciutto, preferibilmente chiusi entro una scatola per biscotti. 



ΝΟΥΑ ΜΟΣΧΑΡΙΟΥ ΚΑΤΣΑΡΟΛΑΣ, ΜΕ ΜΠΥΡΑ ♦♦ GIRELLO DI VITELLO ALLA BIRRA

$
0
0

ΝΟΥΑ ΜΟΣΧΑΡΙΟΥ ΚΑΤΣΑΡΟΛΑΣ, ΜΕ ΜΠΥΡΑ

Μπορεί να μην είναι ακριβώς αυτό που περίμενε κάποιος ως πρόταση για την Τσικνοπέμπτη, αλλά σας διαβεβαιώνω ότι είναι ένα πολύ νόστιμο φαγάκι, που αξίζει να δοκιμάσετε!
Απο τότε που έφτιαξα για πρώτη φορά το στρακόττο (εδώ), λάτρεψα αυτού του είδους τα φαγάκια με κρέας σιγοβρασμένο για πολλή ώρα στην σάλτσα του, μέχρι να λιώσει... Ενα τέτοιο φαγάκι θα σας παρουσιάσω και σήμερα, ψαχνό μοσχαράκι, σιγοβρασμένο με κρεμμύδια, παντσέτα και μπύρα. Φαγάκι - λουκουμάκι, ιδανικό για το κυριακάτικο τραπέζι, αφού θυμίζει μαμαδίστικο comfort food...
Εμείς το απολαύσαμε συνοδεία σπιτικού πουρέ πατάτας. Μπορείτε επίσης να το σερβίρετε με ρύζι πιλάφι, πατάτες φούρνου, τηγανητές πατάτες, χυλοπιτάκι ή ακόμη και πολέντα.

Δόση :για 6 άτομα
Βαθμός δυσκολίας :μέτρια δύσκολο
Υλικά : 750 gr νουά μοσχαριού,
                 1 κ.σ. βούτυρο κλαριφιέ,
                 2 κ.σ. ελαιόλαδο,
                 2 κρεμμύδια μεγάλα,
                 1 κ.γ. γεμάτο καστανή ζάχαρη demerara,  
                 1 κ.σ. πάπρικα γλυκειά,
                 150 gr μπέϊκον,
                 500 ml μπύρα ξανθή,
                 2 δαφνόφυλλα,
                 2 κλωνάρια φρέσκο θυμάρι,               
                 πιπέριφρεσκοτριμμένο,
                 αλάτι.
Προετοιμασία :
Κόψτε το κρέας σε μερίδες. Κόψτε το μπέϊκον σε κομματάκια.
Κόψτε τα κερμμύδια σε λεπτές φετούλες.
Σε μία κατσαρόλα βάλτε το βούτυρο και βάλτε την στην φωτιά. Σωτάρετε το κρέας μέχρι να ροδίσει. Αφαιρέστε το και κρατήστε το στην άκρη.
Προσθέστε το ελαιόλαδο και μόλις ζεσταθεί προσθέστε τα κρεμμύδια. Μόλις μαραθούν, προσθέστε την ζάχαρη και την πάπρικα και συνεχίστε το σωτάρισμα μέχρι να καραμελλώσουν. Προσθέστε και το μπέϊκον και σωτάρετε για 1-2 λεπτά ακόμη.
Προσθέστε το κρέας και σβύστε με την μπύρα. Μετά απο 1-2 λεπτά, προσθέστε τα δαφνόφλλα, το θυμάρι, το πιπέρι και το ανάλογο αλάτι.
Σκεπάστε την κατσαρόλα και αφήστε το φαγάκι να σιγοβράσει για περίπου 2 1/2 ώρες. Αν χρειαστεί συμπλήρωμα στα υγρά του, προσθέστε ζεστό νερό. Σε χύτρα ταχύτητας θα είναι έτοιμο περίπου στον μισό χρόνο, εγώ το έβαλα 1 1/2 ώρα στην υψηλή πίεση; αν το ζουμάκι του σας φανεί πολύ, αφήστε να βράσει και ένα δεκάλεπτο περίπου με ανοιχτό το καπάκι.
Σερβίρετε το ζεστό.



GIRELLO DI VITELLO ALLA BIRRA

Da quanto ho assagiato lo stracotto (ricetta qui) ho adorato questo tipo di piatti di carne, cotta a lugno a fuoco lento, fino a disfarsi. Per me è il comfort food assoluto, mi fa pensare al pranzo di domenica con tutta la famiglia attorno alla tavola... 
Oggi ho preparato un stracotto diverso, con girello di vitello (a me piace piuttosto la carne magra), pancetta, cipolle e birra. Buono da svenire, l' ho accompagnato con purè di patate, anche se io preferivo la polenta, che purtroppo non piace ai miei uomini... Potete servirlo come secondo di carne, o come piatto unico (anche secondo l' usanza greca) accompagnato anche da  riso pilaf, patate al forno, patate fritte, tagliatelle fatte a casa e certo polenta.

Dosi : per 6 persone
Difficoltà : media
Ingredienti : 750 gr di girello di vitello,
                            1  cucchiaio di burro chiarificato,
                            2 cucchiai di olio di oliva,
                            2 cipolle grandi,
                            1 cucchiaino colmo di zucchero di canna demerara,  
                            1 cucchiaio di paprica dolce,             
                            150 gr di pancetta tesa,
                            500 ml di birra chiara,
                            2 foglie di alloro,
                            2 rametti di timo,                   
                            pepe nero macinato,
                            sale. 
Preparazione :
Tagliate il girello a pezzi di 5x5 cm ca. Tagliate la pancetta a pezzetti.
Tagliate le cipolle a fettine sottili.
 In una casseruola ponete il burro chiarificato e portate sul fuoco. Fate rosolare la carne. Eliminate dalla casseruola e tenete da parte.
Aggiungete l' olio di oliva e appena scaldato aggiungete le cipolle. Appena appassite aggiungete lo zucchero e la paprica e lasciate soffrigere fino a caramellare. Aggiungete la pancetta e saltate per un paio di minuti.
Aggiungete la carne e sfumate colla birra. Trascorsi un paio di minuti, aggiungete le foglie di alloro, il timo, il pepe macinato e regolate di sale.
Coprite la casseruola e lasciate cuocere a fuoco dolce per 2 1/2 ore. Se necessario, aggiungete dell' acqua calda durante la cottura. Se non avete tanto tempo a disposizione, potete utilizzare la pentola a pressione : 1 1/2 ora a pressione alta; se a fine cottura il brodo vi pare tanto, lasciate cuocere senza coperchio, a fuoco vivace, per una decina di minuti.
Servitelo caldo.



Η ΛΑΓΑΝΑ ΤΟΥ ΦΟΥΡΝΑΡΗ ♦♦ LAGANA (FOCACCIA DI QUARESIMA), LA RICETTA DEL FORNAIO

$
0
0

Η ΛΑΓΑΝΑ ΤΟΥ ΦΟΥΡΝΑΡΗ

Από τότε που άρχισα να ασχολούμα με το food blogging, δηλαδή τα τελευταία 5 χρόνια, σταματήσαμε πλέον να αγοράζουμε λαγάνες. Η αλήθεια είναι ότι τα τελευταία χρόνια η ποιότητα των έτοιμων μας είχε απογοητεύσει ήδη από καιρό, και δεν το θεωρούσαμε πλέον και τόσο απαραίτητο να τρέξουμε το πρωί της Καθαράς Δευτέρας να αγοράσουμε. Η πρώτη προσπάθεια να φτιάξω λαγάνα στο σπίτι (εδώ) στέφθηκε με επιτυχία, η γεύση της ήταν ισάξια πολλών ατιστοίχων έτοιμων και φυσικά μου βγήκε πιό οικονομική. Αυτό πάλι με τις εξωφρενικές τιμές που έχει η λαγάνα, ποτέ δεν το κατάλαβα, αφού συνήθως δεν διαφέρει και τόσο πολύ από ένα ψωμάκι και πολλές φορές έχει και μικρότερο βάρος... Η αρχική συνταγή της λαγάνας βελτιώθηκε με ταχίνι, αλλά παράλληλα δοκίμασα να την φτιάξω και με φυσικό προζύμι (εδώκαι εδώ) και μας άρεσε περισσότερο.
Εχω έναν πολύ καλό πελάτη αρτοποιό, ο οποίος μάλιστα προσφάτως βγήκε στην σύνταξη... Συζητώντας μία μέρα μαζί του για λαγάνες, μου αποκάλυψε τα "μυστικά"των επαγγελματιών γιά το συγκεκριμένο παρασκεύασμα : αλεύρι πολυτελείας (δηλαδή μάλλον δυνατό), 8-10% μέλι, 1-2% αλάτι και όχι προσθήκη λαδιού. Το ταχίνι δεν το θεωρούσε απαραίτητο, αλλά μου είπε - πολύ σωστά -ότι ενισχύει το άρωμα και την γεύση του σουσαμιού.
Ακολουθώντας λοιπόν τις κατευθυντήριες γραμμές του παλιού αρτοποιού, ξαναέφτιαξα λαγάνα. Θέλοντας να αποφύγω την πολλή μαγιά στην ζύμη, ξεκίνησα με μία προ-ζύμη poolish, την οποία άφησα να φουσκώσει για σύντομο χρονικό διάστημα. Για να μπορέσω να ψήσω την λαγάνα πρωϊ πρωϊ, προτίμησα την ζύμωση στο ψυγείο για 12 ώρες.
Την συνταγή αυτή την έφτιαξα και την ξαναέφτιαξα πολλές φορές από πέρισυ που την πρωτοδοκίμασα. Οι λαγάνες με "την συνταγή του φούρναρη"γίνονται και αυτές πολύ γευστικές, με αφράτη ψύχα και ωραία ψημένη κόρα, θυμίζουν τις λαγάνες που τρώγαμε πριν μία 20ετία και που περιμέναμε με προσμονήτην Καθαρά Δευτέρα για να τις γευτούμε.

Δόση : 2 λαγάνες
Βαθμός δυσκολίας :μέτρια δύσκολο
Υλικά : 500 gr αλεύρι Π,
                  270 gr περίπου νερό,
                  12 gr μαγιά μπύρας νωπή,
                  2 κ.σ. (40 gr) ταχίνι,
                  2 κ.σ. (40 gr) μέλι ανθέων,
                  8 gr αλάτι θαλασσινό.
γιά το ψήσιμο :ζαχαρόνερο,
                               σουσάμι.
Προετοιμασία :
Ετοιμάστε την προ-ζύμη. Διαλύστε την μαγιά μπύρας σε 100 gr χλιαρό νερό, προσθέστε 50 gr αλεύρι και αναμείξτε να γίνει χυλός. Σκεπάστε με διάφανη μεμβράνη και τοποθετήστε σε χλιαρό μέρος (23°C) για μισή ωρίτσα.
Ετοιμάστε την ζύμη. Βάλτε το αλεύρι στον κάδο του μίξερ. Προσθέστε 100 χλιαρό νερό και την προ-ζύμη και αρχίστε να δουλεύετε το μίγμα με τον γάντζο. Προσθέστε το ταχίνι, το μέλι και τελευταίο το αλάτι. Προσθέστε σταδιακά και το υπόλοιπο νερό, μέχρι να πάρετε μία ζύμη ελαστική που δεν κολλάει στα χέρια. Δουλέψτε την μέχρι να σχηματίσει μία μπάλα γύρω από τον γάντζο και να αποκτήσει ελαστικότητα.
Τοποθετήστε την ζύμη σε ένα ευρύχωρο δοχείο με καπάκι και βάλτε την στο ψυγείο, στην συντήρηση. Αφήστε την να ξεκουραστεί για 12 ώρες (όλη την νύχτα).
Μετά από τις 12 ώρες η ζύμη θα έχει φουσκώσει. Βγάλτε το σκεύος από το ψυγείο και αφήστε το σε θερμοκρασία δωματίου για μισή ωρίτσα.
Αναποδογυρίστε την ζύμη επάνω σε ελαφρά αλευρωμένη επιφάνεια και χωρίστε την στα 2. Με το κάθε κομμάτι ζύμης, και χωρίς να την δουλέψετε, σχηματίστε από μία λαγάνα. Τοποθετήστε τες σε ταψί φούρνου στρωμένο με αντικολλητικό χαρτί. Τοποθετήστε το ταψί σε χλιαρό μέρος (στον φούρνο με αναμένο μόνο το λαμπάκι) και αφήστε το μέχρι η ζύμη να διπλασιαστεί σε όγκο.
Οταν η ζύμη φουσκώσει, βυθίστε μέσα στις λαγάνες τα ακροδάχτυλα σας, ώστε να σχηματιστούν οι χαρακτηριστικές λακκουβίτσες.
Αναμείξτε ζάχαρη με νερό (2 κ.σ. ζάχαρη σε 1 φλ. του καφέ νερό). Αλείψτε με το μίγμα την επιφάνεια της κάθε λαγάνας, από 2 φορές. Πασπαλίστε με σουσάμι.
Προθερμάνετε τον φούρνο στους 220°C.
Φουρνίστε τις λαγάνες και κατεβάστε αμέσως την θερμοκρασία στους 200°C. Ψήστε στις αντιστάσεις για περίπου 20 λεπτά, μέχρι να ροδίσουν.
Βγάλτε τες από τον φούρνο και αφήστε τες να χλιαρίνουν. Ζεστές ακόμη είναι ακαταμάχητες και σίγουρα δεν θα αντισταθείτε στον πειρασμό να τις δοκιμάσετε, συνοδεύοντας τες από νηστίσιμα εδέσματα όπως χαλβά, ελιές και ταραμοσαλάτα.



LAGANA (FOCACCIA DI QUARESIMA), LA RICETTA DEL FORNAIO

Come abbiamo detto, la lagàna è un tipo di pane, o focaccia, che prepariamo in Grecia per il primo giorno della Quaresima, chiamato Lunedì Puro (Καθαρά Δευτέρα, quest' anno si festeggia lunedì prossimo). La lagana è stata uno dei primi impasti di pane assagiati al laboratorio, ormai ci sono ben 3 ricette già postate (qui, qui e qui) e questa sarà la quarta! 
Cosa c'è di speciale con questa ricetta? E stata preparata con le isturzioni di un mio cliente pannetiere, ormai in pensione. Con questo cliente parliamo spesso di impasti e mi ha svelato tanti piccoli segreti di panificazione. 
Siccome siamo abituati a comprare la lagana la mattina di Lunedì Puro dal forno, preferisco lasciare riposare l' impasto nel frigo e infornare la mattina. A D. piace tanto fare la prima colazione con la lagana ancora calda e fragrante!

Dosi : per 2 lagàne
Difficoltà : media
Ingredienti : 500 gr farina 00 di forza,
                               270 gr ca. acqua,
                               12 gr lievito di birra fresco,
                               2 cucchiai (40 gr) tahina,
                               2 cucchiai (40 gr) miele millefiori,
                               8 gr sale marino.
per la finitura : acqua zuccherata,
                                semi di sesamo.
Preparazione :
Preparate il lievitino. Stemperate il lievito di birra in 100 gr di acqua tiepida, aggiungete 50 gr di farina e mescolate. Coprite a campana e posizionate in luogo tiepido (23°C) per mezz' oretta.
Preparate l' impasto. Ponete la farina nella bacinella della planetaria. Aggiungete 100gr di acqua tiepida ed il lievitino e cominciate ad impastare. Aggiungete la tahina, il miele e per ultimo il sale. Aggiungete gradatamente anche l' acqua restante, fino a prendere un' impasto elastico e non appiccicoso. Lavorate fino ad incordare.
Ponete entro una terrina capiente e coprite con un coperchio o pellicola transparente. Posizionate nel frigo. Lasciate riposare per 12 ore (tutta la notte).
Trascorse le 12 ore, estraette l' impasto dal frigo e lasciate a temperatura ambiente per mezz'oretta.
Rovesciate l' impasto sulla spianatoia leggermente infarinata e senza lavorarlo dividete in 2. Con ogni pezzi d' impasto formate una lagàna, cioè dategli la forma ovale. Disponete in una teglia rivestita di carta forno e lasciate in lugo tiepido fino al raddoppio.
Quando le lagàne saranno belle gonfie, affondate i polpastrelli per formare delle fossete, come si fa per la focaccia.
Mescolate zucchero e acqua (ca. 2 cucchiai di zucchero in 1 tazzia da caffè di acqua) e spenellate le lagane 2 volte. Cospargete con semi di sesamo.
Accendete il forno a 220°C, modalità statico.
Infornate e abbassate subito la temperatura sui 200°C. Lasciate cuocere per 20 mintui ca., fino a dorare.
Sfornate e lasciate intiepidire. 
Ancora calde sono tanto buone! Potete farcirle con prosciutto e formaggio. In Grecia accompagnamo con gli alimenti tipici della Quaresima, olive, halvà di tahina, salsa al tarama(detta taramosalata) ...



ΟΣΟΜΠΟΎΚΟ ΑΛΑ ΜΙΛΑΝΈΖΕ ♦♦ OSSOBUCO ALLA MILANESE

$
0
0

ΟΣΟΜΠΟΎΚΟ ΑΛΑ ΜΙΛΑΝΈΖΕ

Η συνταγή για το ιταλικό oσομπούκο (ossobuco) είναι αρκετά γνωστή και στην Ελλάδα, αν και δεν είμαι σίγουρη αν όντως πολλοί έχουν επιχειρήσει να το φτιάξουν και στο σπίτι τους. Οπως συμβαίνει συχνά με τις ιταλικές συνταγές, έτσι και η αυθεντική συνταγή για oσομπούκο, πολλές φορές υφίσταται διαστρεβλώσεις και κακοποίηση, με αποτέλεσμα να προκύπτει κάτι πολύ διαφορετικό γευστικά, από αυτό που θα έπρεπε να είναι.
Αν και έχουμε ξαναμιλήσει για το οσομπούκο, καθώς ήταν μία από τις πρώτες ιταλικές συνταγές που είχα παρουσιάσει στο laboratorio (εδώ), αποφάσισα να την ξανακαταχωρήσω, στην πιό αυθεντική της μορφή, χωρίς ντομάτα. Η συνταγή ακολουθεί τον χρυσό κανόνα της παραδοσιακής ιταλικής κουζίνας, δηλαδή λίγα υλικά, γευστικά και με έμφαση στα αρώματα. Παραδοσιακή συνταγή της Λομβραδίας και συγκεκριμένα του Μιλάνο, εκμεταλλεύεται με τον καλύτερο τρόπο ένα φτωχικό κομμάτι κρέατος, το κότσι από τα πίσω πόδια του μοσχαριού (gerettoστα ιταλικά), στο οποίο το κρέας είναι πιό τρυφερό απ'ότι στα μπροστινά. Η ονομασία του σημαίνει κατά λέξη "κόκκαλο με τρύπα", αφού όντως το κόκκαλο στο οσομπούκο είναι κούφιο και γεμισμένο με το νόστιμο μεδούλι. Τα κομμάτια που προορίζονται για οσομπούκο, κόβονται από το κατώτερο τμήμα στο κότσι, εκεί όπου το κόκκαλο είναι πιό στενό, τρύπιο και γεμάτο με μεδούλι, δεν έχει δηλαδή σπογγώδη σύσταση. Ασυνήθιστο κομμάτι κρέατος για τα ελληνικά δεδομένα, δεν θα το βρείτε εύκολα στην αγορά και σίγουρα όχι στον παραδοσιακό χασάπη της γειτονιάς σας... Σωτάρεται κλασσικά με βούτυρο και νοστιμίζει με κρεμμύδια, σκόρδο, λεμόνι κια μαϊντανό. Εδώ δεν "παίζει"η κλασσική τριάδα του στουφάτο κρεμμύδι - καρότο - σέλινο, ενώ και η ντομάτα είναι προαιρετική, και κατά την ταπεινή μου γνώμη περιττή. Πρέπει να σημειώσω ότι η μιλανέζικη κουζίνα αντιστάθηκε περισσότερο από άλλες τοπικές κουζίνες της Ιταλικής χερσονήσου στην εισαγωγή της ντομάτας, η οποία κατάγεται από την Αμερικανική Ήπειρο και εισήχθη στις ευρωπαϊκες κουζίνες κατά τον 16ο αιώνα.
Η γέννηση του οσομπούκο προσδιορίζεται μέσα Μεσαίωνα, όπου τόσο το κότσι, όσο και το μεδούλι ήταν από τα αγαπημένα υλικά της εποχής, αν και δεν υπάρχουν μαρτυρίες γιά την ύπαρξη του συγκεκριμένου πιάτου. Η γκρεμολάντα πάλι το τοποθετεί χρονολογικά πολύ αργότερα, στον 18ο αιώνα, όταν το λεμόνι και τα μυρωδικά αντικαθιστούν τα ακριβά μπαχαρικά της Ανατολής.  Πάντως από το 1700, το οσομπούκο θεωρούνταν πιάτο των καλοφαγάδων! Η κοινότητα του Μιλάνο, έχει κατατάξει την συνταγή του οσομπούκο, òsή oss bussστην τοπική διάλεκτο ως De.Co., δηλαδή έχει αναγνωρίσει και επισήμως την ονομασία καταγωγής.
Το οσομπούκο πέρασε τα σύνορα της Λομβαρδίας και διαδόθηκε στην Ιταλική χερσόνησο κατά τον 19ο αιώνα. Μεταξύ των αιτίων της μεγάλης διάδοσης του, εκτός βέβαια από την νοστιμιά του, είναι το γεγονός ότι είναι ένα πιάτο οικονομικό, το οποίο με λίγη γαρνιτούρα μετατρέπεται αμέσως σε ένα πλήρες και χορταστικό γεύμα, ιδανικό για μία μέση οικογένεια. Αρχικά ήταν ένα πιάτο εποχιακό, ως επί το πλείστον χειμωνιάτικο. Τα σπίτια κάποτε ζεσταινόντουσαν με την ξυλόσομπα, την μασίνα, και επάνω στα μάτια της σιγόβραζαν το στρακότο, το στουφάτο αλλά και το οσομπούκο.
Αφού σήμερα πιαστήκαμε με την ιστορία του οσομπούκο, ας πούμε και δύο λόγια για την γκρεμολάντα. Η λέξη γκρεμολάντα gremolata, gramoladaή cremolata, προέρχεται απο το gremolàτης τοπικής διαλέκτου, που σημαίνει σπάζω κάτι σε κομματάκια. Αναφέρεται βεβαίως στα υλικά του μίγματος, τα οποία είναι πολύ ψιλοκομμένα. Τα βασικά υλικά της γρκεμολάτα είναι το σκόρδο, ο μαϊντανός και η λεμονόφλουδα. Θα συναντήσετε παραλλαγές με δεντρολίβανο ή φασκόμηλο, αλλά και αντσούγιες; οι αντσούγιες με το κρέας μην σας παραξενεύουν, οι ιταλοί τις χρησιμοποιούν συχνά γιά να νοστιμίσουν σάλτσες που γαρνίρουν κρέας. Εκτός από το οσομπούκο, η γκρεμολάντα χρησιμοποιείται για να νοστιμίσει μοσχαρίσια εσκαλόπ ή πιάτα με κουνέλι. 
Πληροφορίες από : ossobucoallamilanese.it, gvci.net
Το οσομπούκο όλως παραδόξως για τα δεδομένα του παραδοσιακού ιταλικού τραπεζιού, παρουσιάζεται ως ενιαίο πιάτο (piatto unico), το κρέας δηλαδή σερβίρεται μαζί με το συνοδευτικό, το οποίο είναι κλασσικά το ριζότο αλα μιλανέζε, ριζότο με σαφράνή πολέντα. Η νόστιμη σαλτσούλα που το συνοδεύει, απογειώνει και την γεύση του συνοδευτικού, ενώ η γκρεμολάντα, προσθέτει μία δροσερή νότα σε ένα πιάτο με αρκετά λιπαρή γεύση. Να σημειώσω εδώ ότι και το μεδούλι που υπάρχει μέσα στο κόκκαλο τρώγεται, μάλιστα οι ιταλοί γιά να το βγάλουν έχουν ένα ειδικό εργαλείο το οποίο ονομάζουν εζατόρε (esatore); η λέξη στα ιταλικά σημαίνει τον εισπράκτορα οφειλών ή φόρων και εδώ βέβαια χρησμοποιείται ειρωνικά, παρ'όλα αυτά η ονομασία αυτή επικράτησε.
Για μία ακόμη φορά, θα επαναλάβω ότι το ριζότο αλά μιλανέζε απαιτεί ανάμεσα στα υλικά του και το μεδούλι. Αν δεν περιέχει μεδούλι, τότε ονομάζεται ριζότο με σαφράν (συνταγή εδώ), το οποίο είναι επίσης νόστιμο, αλλά  δεν είναι καθόλου το ίδιο γευστικά.

Δόση :για 4 άτομα
Βαθμός δυσκολίας :μέτρια δύσκολο
Υλικά : 4 οσιμπούκι,
                 λίγο αλεύρι,
                 1 μέτριο κρεμμύδι,
                 2 κ.σ. βούτυρο,
                 2 κ.σ. ελαιόλαδο παρθένο έξτρα,
                 1/2 φλ. λευκό κρασί,
                 1/2  lt σπιτικό ζωμό βοδινού,
                 πιπέρι φρεσκοτριμμένο,
                 αλάτι.
γιά την γκρεμολάντα :το ξύσμα της φλούδας από 1 λεμόνι ακέρωτο,
                                           1 σκελίδα σκόρδο,
                                           1/4 από 1 ματσάκι μαϊντανό,
                                           μερικά φρέσκα φύλλα δεντρολίβανου.
Προετοιμασία :
Τα κομμάτια του οσομπούκο συνήθως έχουν βάρος 350-400 gr. Επειδή πρόσφατα σε τηλεοπτική εκπομπή είδα κάτι οσιμπούκι τερατώδη, θέλω να επισημάνω ότι το πάχος του κομματιού του οσομπούκο είναι 3, το πολύ 4 εκ. Οπως είπαμε και στην εισαγωγή, είναι προτιμώτερο να προέρχονται από τα πίσω πόδια νερού ζώου (μοσχάρι γάλακτος που δεν ξεπερνάει τα 300 κιλά), ώστε το κρέας να είναι τρυφερό, και πρέπει να είναι κομμένα από τέτοιο σημείο, ώστε το κόκκαλο τους να έχει μεδούλι και να μην είναι απλά σπογγώδες το εσωτερικό του.
Κάθε οσομπούκο περιβάλλεται από συνεκτική μεμβράνη, την οποία πρέπει κατά διαστήματα να την κόψετε με ένα μαχαίρι, γιατί κατά το βράσιμο θα συρρικνωθεί και θα χαλάσει το σχήμα του. Σε πιό γκουρμέ παρουσίαση, μπορείτε να δέσετε το οσομπούκο περιμετρικά με σπάγκο κουζίνας, ο οποίος θα εμποδίσει το κρέας να ξεχειλίσει. Αλευρώστε τα καλά από όλες τις πλευρές.
Ψιλοκόψτε το κρεμμύδι.
Σε μία ρηχή κατσαρόλα ή σωτέζα, βάλτε το βούτυρο και το λάδι και βάλτε την στην φωτιά. Προσθέστε το κρεμμύδι και σωτάρετε το μέχρι να μαραθεί. Παραμερίστε το περιμετρικά του σκεύους και προσθέστε τα οσιμπούκι. Ροδίστε τα καλά και από τις δύο πλευρές.
Σβύστε με το κρασί και περιμένετε κανα-δυό λεπτά, να εξατμιστεί το αλκοόλ. Προσθέστε περίπου 2 ποτήρια ζεστό ζωμό κρέατος, κατά προτίμηση σπιτικό. Αλατίστε και πιπερώστε.
Σκεπάστε το σκεύος και αφήστε το φαγάκι να σιγοβράσει για 1 1/2 -2 ώρες. Μπορείτε να μεταφέρετε το σκεύος στον φούνρο και να το αφήσετε να σιγοψηθεί σε χαμηλή θερμοκρασία. Αν χρειαστεί συμπληρώστε υγρό, πάντα ζεστό.
Ετοιμάστε την γκρεμολάντα. Ψιλοκόψτε το σκόρδο, τον μαϊντανό και το δεντρολίβανο και αναμείξτε όλα τα υλικά. Μπορείτε να την ετοιμάσετε και στο μούλτι, αλλά θα τα χτυπήσετε ελάχιστα, ώστε απλά να κοπούν και να μην πολτοποιηθούν.
Σερβίρετε τα οσιμπούκι ζεστά, με την νόστιμη σαλτσούλα τους, γαρνιρισμένα με την γκρεμολάντα. Συνοδέψτε με ριζότο με σαφράν ή πολέντα.



OSSOBUCO ALLA MILANESE

La ricetta per l' ossobuco era una delle prime presentate al labroratorio (vedi qui), ormai 5 anni fa. Allora conoscevo poche cose sulla cucina italiana, ma nel frattempo questa ricetta che ci aveva piaciuto tanto, l' ho fatta e rifatta, e ho pensato di presentare una seconda versione, che ci piace di più, ed è pure più vicina a quella autentica tradizionale. 
L'òs (oss) bussè un piatto della tradizione culinaria milanese. Utilizza un taglio di carne povero, ma alla fine dei conti tanto saporito, il geretto del vitello, preferibilmente quello proveniente dalle zampe posteriori, dove la carne è più abbondante e tenera. I pezzi tagliati per ossobuco, vengono dalla parte bassa, dove l' osso è pieno di midollo e non di osso spugnoso. Qui devo notare che questo taglio praticamente non esiste in Grecia, gli ossobuchi non sono facilmente reperibili e provengono tutti dall' estero, quindi si deve cercarli in grandi macellerie o in supermercati. Gli ossibuchi vengono soffriti con burro e insaporiti con cipolla, aglio, limone e prezzemolo. Ci sono varianti con il pomodoro, ma questo è una aggiunta più recente, siccome la cucina milanese ha resistito all'"invasione" del pomodoro, che è stato inserito nelle cucine europei durante il '500.
Le origini dell ricetta sono incerte. Si suppone che è stata comparsa durante il Medioevo, quando il geretto e il midollo erano ingredienti preferiti e utilizzati tanto. Non esiste perà testimonianza del piatto stesso. La gremolada poi, deve essere coniata più tardi, durante il '700, quando il limone e le erbe aromatiche avevano sostituito le costose spezie, provenienti dall' Oriente. Già nell' 1700 l' ossobuco era considerato un piatto per i buongustai. Nel 2007, il Comune di Milano ha riconosciuto la ricetta come De.Co., cioè una ricetta proventiente dal territorio milanese. 
La ricetta dell' ossobuco, ha varcato i confini di Lombardia ed è stato diffuso nella penisola durante il 19o secolo. Tranne il fatto che è estremamente saporito, è anche un piatto economico, che con un semplice contorno si trasforma in un piatto unico buono e saziante, ideale per una famiglia. Nel secolo scorso, le case venivano scaldate con la stufa, dove si lasciava la pentola col stufato a cuocere lentamente, così l' ossobuco all' inizio era un piatto invernale, come tanti stufati o brasati.
Per quanto poi riguarda la gremolada, gremolata o cremolata, la parola viene dal milanese gremolà, che significa ridurre in grani. Si riferisce ai suoi ingredienti, l' aglio, il prezzemolo e la scorza di limone, che vengono tritati finemente. Ci son varianti con rosmarino, salvia e alici. Viene utilizzata anche per condire scaloppine e piatti al coniglio.
Informazioni tratte da : ossobucoallamilanese.it, gvci.net
L' ossobuco, di solito viene servito come piatto unico, con un contorno di risotto alla milanese, risotto allo zafferano o polenta, conditi con la sua salsina tanto saporita. Per estrarre il midollo dall' osso, esiste un attrezzo speciale, una sorta di cucchiaio sottile e lungo, che viene chiamato ironicamente "esatore". 

Dosi : per 4 persone
Difficoltà : media
Ingredienti : 4 ossibuchi
                             farina qb.,
                             1 cipolla media,
                             2 cucchiai di burro,
                             2 cucchiai olio extravergine di oliva,
                             1/2 tazza vino bianco,
                             1/2  lt brodo di manzo fatto a casa,
                             pepe nero macinato al momento,
                             sale.
per la gremolada : la scorza grattugiata da 1 limone non trattato,
                                     1 spicchio d' aglio,
                                     1/4 da 1 mazzetto di prezzemolo,
                                     qualche foglia di rosmarino.
Preparazione :
Ogni ossobuco, pesa tra 350 e 400 gr e ha un spessore di 3 massimo 4 cm. La carne viene recinta da tessuto connetivo e grasso, il quale dovete incidere per non arricciare e deformarsi durante la cottura. C'è poi chi lega l' ossobuco con spago da cucina, per mantenere la sua forma. Infarinate bene da tutti i lati.
Tritate la cipolla.
In una casseruola poco profonda, ponete il burro e l' olio e portate sul fuoco. Saltate la cipolla per un paio di minuti, fino ad appassire. Aggiungete gli ossibuchi e fate rosolare da entrambi i lati.
Sfumate col vino e lasciate evaporare l' alccol. Aggiungete 2 bicchieri di brodo caldo, preferibimente casalingo. Pepate e regolate di sale.
Coprite la casseruola e lasciate cuocere a fuoco dolce per 1 1/2 - 2 ore. La cottura può essere termitata anche al forno. Se necessario, aggiungete poca acqua o brodo caldo.
Preparate la gremolada. Tritate finemente l' aglio, il prezzemolo e il rosmarino e mescolate con le zeste di limone.
Servite gli ossibuchi ben caldi, con la loro salsina saporitissima e cosparsi con abbondante gremolada.
Accompagnate con risotto allo zafferano o polenta e lasciate la salsina irrorare il contorno per esaltare il suo sapore!




ΤΣΟΥΡΕΚΙΑ ΓΕΜΙΣΤΑ για τους QUANTI MODI DI FARE E RIFARE ♦♦ TSUREKIA FARCITI per i QUANTI MODI DI FARE E RIFARE

$
0
0

ΤΣΟΥΡΕΚΙΑ ΓΕΜΙΣΤΑ
για τους QUANTI MODI DI FARE E RIFARE

Μέσα σε πολύ σύντομο χρονικό διάστημα και σηματοδοτώντας ακόμη μία μεγάλη γιορτή, φιλοξενώ την αγαπημένη ομάδα των Quanti Modi di Fare e Rifareστην διαδικτυακη ή μου κουζίνα, για να ετοιμάσουμε μαζί ακόμη μία συνταγή που ξεσήκωσα από το περίφημο "τετράδιο γλυκισμάτων"της γιαγιάς Ανδρομάχης. Είμαι ιδιαίτερα συγκινημένη και περιμένω με αγωνία να δώ τι θα παρουσιάσουν οι φίλες μου...
Η συνταγή που διαλέξαμε είναι πασχαλιάτικη, καθώς φέτος το Πάσχα στην Καθολική Εκκλησία είναι πολύ νωρίς (27 Απριλίου). Καθώς όμως αντιθέτως, στην Ελλάδα το Πάσχα πέφτειπολύ αργά (1η Μαϊου), αποφάσισα να μην δώσω πασχαλιάτικο χαρακτήρα και στην ανάρτηση μου. Ετσι έφτιαξα τσουρέκια λιγότερο κλασσικά πασχαλιάτικα και περισσότερο ανοιξιάτικα, πειραματιζόμενη με διαφόρων ειδών γεμίσματα. Το πρώτο που σκέφτηκα φυσικά ήταν η νουτέλλα, μετά κάποια μαρμελάδα, και πολύ επιτυχημένα κατέληξα στην μαρμελάδα με ολόκληρα πορτοκάλια, και τέλος σε ένα μίγμα ξηρών καρπών με κανέλα, που είχε περισσέψει από κάποια άλλη παρασκευή. Στην συνταγή της ζύμης δεν άλλαξα τίποτε, το αποτέλεσμα ήταν εξ'ίσου καλό με τις προγούμενες φορές,και μου έδωσε τουρέκια εξαιρετικά αφράτα και με πλούσια γεύση. Στην πορεία της ανάρτησης θα σας αποκαλύψω και το μυστικό για κορδονάτα τσουρέκια.
Την αρχική ανάρτηση μπορείτε να την δείτε εδώ.

Δόση : 2 μεγάλες πλεξίδες και 6 μικρότερα τσουρέκια
Βαθμός δυσκολίας :μέτρια δύσκολοΥλικά 
για την προ-ζύμη : 250 gr αλεύρι Π,
                                    75 gr μαγιά μπύρας νωπή,
                                    300 gr φρέσκο γάλα πλήρες χλιαρό,
                                    2 κ.σ. ζάχαρη.
για την ζύμη : 1 kg αλεύρι δυνατό,
                           350 gr ζάχαρη κρυσταλλική,
                           100 gr βούτυρο πρόβειο,
                           200 gr βούτυρο αγελαδινό,
                           7 αυγά,
                           1 κ.γ. φυσικό εκχύλισμα βανίλιας,
                           1 κοφτό κ.γ. μαστίχα Χίουσε σκόνη,
                           5 gr κακουλέ,
                           15 gr μαχλέπι,
                           1 κ.σ. κοφτό σόδα φαγητού,
                           1 κοφτό κ.γ. αλάτι,
                           1 κ.γ. σπόρους γλυκάνισου.
γιά την γέμιση :νουτέλλα,
                               μαρμελάδα με ολόκληρα πορτοκάλια και ουίσκυ,
                               μίγμα αμυγδαλόψιχας και καρυδόψιχας με κανέλα. 
για το γλάσσο : 1 αυγό,
                              λίγο γάλα. 
για την διακόσμηση :φουντουκόψιχα τριμμένη,                                         μίγμα αμυγδαλόψιχας και καρυδόψιχας με κανέλα και ζάχαρη,
                                         καστανή ζάχαρη demerara.
Προετοιμασία :
Οπως συνήθως στην ζύμη για τα τσουρέκια, όλα τα υλικά πρέπει να είναι σε θερμοκρασία δωματίου (20°C). 
Ετοιμάστε πρώτα την προ-ζύμη. Διαλύστε την μαγιά στο χλιαρό γάλα, προσθέστε την ζάχαρη και το αλεύρι και αναμείξτε. Σεπάστε το σκεύος με διάφανη μεμβράνηκαι αφήστε το μισή ωρίτσα σε χλιαρό μέρος να φουσκώσει.
Βάλτε το γλυκάνισο να βράσει 2-3 λεπτά σε 1 φλυτζάνι νερό. Σουρώστε το μίγμα και αφήστε το να χλιαρίνει.
Λιώστε τα βούτυρα στον μικροκυματικό και κρατήστε τα χλιαρά.
Βάλτε το υπόλοιπο αλεύρι στον κάδο του μίξερ. Προσθέστε την προ-ζύμη και 3 κουταλιές από το νερό με το γλυκάνισο και αρχίστε να ζυμώνετε. 
Χτυπήστε τα αυγά με την ζάχαρη. Προσθέστε τα σταδιακά στην ζύμη μαζί με ταμπαχαρικά, την σόδα και στο τέλος το αλάτι. Προσθέστε στο τέλος και τα βούτυρα και δουλέψτε την ζύμη μέχρι να ενσωματωθούν. Η ζύμη στην αρχή είναι πολύ μαλακή, αλλά όσο δουλεύεται στο μίξερ, σιγά σιγά θα στεγνώνει, θα γίνεται ελαστική και δεν θα κολλάει στα χέρια.
Βάλτε τη ζύμη σε ένα ευρύχωρο σκεύος ,αλειμμένο με λίγο βουτυράκι, σκεπάστε την και τοποθετήστε την σε χλιαρό μέρος. Αφήστε την να ξεκουραστεί μέχρι να διπλασιαστεί τουλάχιστον σε όγκο (1 1/2 -2 ώρες).
Αδειάστε την ζύμη επάνω σε ελαφρά αλευρωμένη επιφάνεια εργασίας. Χωρίς να την δουλέψετε, χωρίστε την σε 12κομμάτια, βάρους περίπου 180 gr το καθένα. Εδώ θα σας πω και το μυστικό για τα κορδονάτα τσουρέκια : την ζύμη δεν θα τηνδουλέψετε καθόλου και δεν θα την πλάσετε, απλά θα την τραβήξετεμε τα χέρια σας, ώστε να σχηματίσετε χοντρά κοδόνια, τα οποία βέβαιαέπειτα θα μοφοποιήσετε σε διάφορασχέδια ή θα τα πλέξετε μεταξύ τους για να σχηματίσετε τις κλασσικές πλεξούδες. Μόλις ετοιμάσετε το κάθε κροδόνι, πιέστε με τα δάχτυλα σας κατά μήκος στο κέντρο του ώστε να σχηματίσετε ένα αυλάκι; γεμίστε το αυλάκι με το υλικό της αρεσκείας σας, δηλαδή νουτέλλα, μαρμελάδα ή μίγμα ξηρών καρπών και διπλώστε τα άκρα της ζύμης από επάνω, ώστε να σφραγιστεί καλά ηγέμιση.
Κατ'αρχήν έφτιαξα 2 μεγάλες πλεξούδες, τις κλασσικές που έφτιαχνε και η γιαγιά μου, με 3 κορδόνια την κάθε μία, ταοποία είχα γέμισειμε νουτέλλα. Καθώς όμως, όπως σας είπα,ήθελα να ξεφύγω λίγο από τα καθιερωμένα πασχαλιάτικα τουρέκια, σκέφτηκα να φτιάξω και μερικά σε διαφορετικά σχήματα. Με τα 4 κορδόνια, τα οποία είχα γεμίσειμε την μαρμελάδα πορτοκάλι, έφτιαξα σαλιγκαράκιακαι με τα 2 τελευταία, τα οποία γέμισα με το μίγμα ξηρών καρπών, έφτιαξα 2 τσουρεκάκια σε σχήμα S.
Τοποθετήστε τα τσουρέκια επάνω σε λαμαρίνες φούρνου στρωμένες με αντικολλητικό χαρτί, βάλτε τα σε χλιαρό μέρος (μέσα στον φούρνο μόνο με το λαμπάκι αναμμένο)και αφήστε να σταθούν μέχρι να διπλασιαστούν σε όγκο (1 - 1 1/2ώρα).
Προθερμάνετε τον φούρνο στους 200°C.
Χτυπήστε το αυγό με το γάλακαι με ένα πινέλλο αλείψτε απαλά την επιφάνεια των τουρεκιών. Ανάλογα με την γέμιση, διάλεξα και το υλικό που θα ρίξω στην επιφάνεια. Ετσι στις πλεξούδες με την νουτέλλα έβαλα φουντούκια χοντροκοπανισμένα, στα σαλιγκάρια με την μαρμελάδα το μίγμα ξηρών καρπών και στα S καστανή ζάχαρη.
Βάλτε τα τσουρέκια στον ζεστό φούρνο και ψήστε στις αντιστάσεις. Αφού περάσουν 10 λεπτά, κατεβάστε την θερμοκρασία στους 180°C και ψήστε για ακόμη 15 λεπτά, μέχρι να ροδίσουν ωραία. Βγάλτε τα τσουρέκια από τον φούρνο και αφήστε τα να κρυώσουν επάνω σε μία σχάρα.
Διατηρούνται για τουλάχιστον 1 εβδομάδαωραία και μαλακά, τυλιγμένα σε διάφανη μεμβράνη ή μέσα σε σακκούλες τροφίμων, αφού οι ζύμες μπριός έχουν μία τάση να ξηραίνονται όταν μένουν εκτεθειμένες στον αέρα.





TSUREKIA FARCITI
per i QUANTI MODI DI FARE E RIFARE

Oggi sono particolarmente felice ad ospitare la bella compagnia dei Quanti Modi di Fare e Rifare nella mia cucina! In breve tempo, e segnando una seconda grande festa, oggi allacciamo i grembiuli per preparare il tsureki di Pasqua, pane dolce della tradizione greca, tanto indispensabile, come la vassilopita a Capodanno (riecetta qui). Cuochine Ornella e Anna non trovo parole per ringraziarvi...
La ricetta scelta, è quella della mia nonna paterna Andromaca, e l' avevo perscato nel suo quasi centenario "quaderno di dolci" (relativo post qui). 
Siccome quest' anno Pasqua è tardi in Grecia (il 1o maggio), mentre in Italia - al contrario - è troppo presto, ho pensato di non dare tono festivo alle foto della ricetta. Per pura coincidenza però ho utilizzato lo stesso sfondo della ricetta iniziale. Dall' altra parte il tsureki se lo trovi durante tutto l' arco dell' anno in Grecia, le pannetterie e le pasticcerie ne sfornano migliaia, grandi e piccoli, tutti i giorni. Ho pensato ancora di farcirli con vari ingredienti : nutella, marmellata di arance e un mix di mandore e noci tritate con cannella, che mi era avanzato da un' altra preparazione.
La ricetta iniziale potete vederla qui.

Dosi : 2 treccie grandi e 6 brioches più piccoli 
Difficoltà : mediaIngredienti
lievitino : 250 gr di farina 00 di forza,
                    75 gr di lievito di birra fresco,
                    300 gr di latte fresco intero, intiepidito,
                    2 cucchiai di zucchero semolato.
impasto : 1 kg di farina manitoba,
                    350 gr di zucchero semolato,
                    100 gr di burro fuso da latte di pecora,
                    200 gr di burro vaccino,
                    7 uova medie,
                    1 cucchiaino di estratto naturale di vaniglia,
                    1 cucchiaino raso di mastiha da Chio in polvere,
                     5 gr di cardamomo sbianchito macinato (chiamato kakulè in greco),
                    15  gr di mahlab macinato,
                    1 cucchiaio raso di bicarbonato,
                    1 cucchiaino raso di sale,
                    1 cucchiaino di semi di anice.
per la farcitura : nutella fatta a casa,
                                marmellata di arance intere con whisky,
                                mix di mandorle e noci tritati con cannella.
glassa : 1 uovo,
                poco latte.
per la finitura : nocciole tritate grossolanemente,
                               mix di mandorle e noci tritati con cannella e zucchero,
                               zucchero di canna demerara
Preparazione :
Tutti gli ingredienti devono essere a temperatura ambiente (20°C).
Preparate il lievitino. Stemperate il lievito nel latte tiepido, aggiungete lo zucchero e la farina e mescolate. Coprite a campana e lasciate lievitare in luogo tiepido per mezz' oretta.
Fate cuocere i semi di anice con 1 tazza di acqua, per un paio di minuti. Filtrate e lasciate intiepidire.
Fate fondere i due tipi di burro al microonde. Certo potete utilizzare solo il comune burro vaccino, siccome da quanto conosco il burro da latte di pecoraè raro in Italia; certo anche in Grecia non è un ingrediente che utilizziamo spesso, a me piace aggiungerlo ai dolci tradizionali, siccome dà sapore e profumo più ricco.
Ponete la manitoba nella bastardella della planetaria. Aggiungete il lievitino e 3 cucchiai dall' infuso di semi di anice e cominciate ad impastare. Sbattete le uova con lo zucchero. Aggiungete il composto gradatamente nell' impasto insieme ale spezie ed il bicarbonato; aggiungete il sale per ultimo. Aggiungete infine il burro gradatamente e lavorate fino ad incorporarlo. Lavorate l' impasto fino ad incordare.
Ponete l' impasto entro un recipiente spenellato di burro e capiente abbastanza, tenendo conto che si raddoppia di volume. Coprite a campana, posizionate in luogo tiepido (entro il forno con la sola lampadina accesa) e lasciate lievitare fino al raddoppio (1 1/2 -2 ore)
Rovesciate l' impasto sulla spianatoia infarinata leggermente. 
Dividete l' impasto a 12 pezzi di ca., di 180 gr ciascuno. Lo tsureki ben riuscito deve risultare "filante", cioè quando viene tagliato a mano, deve fare i fili distinti e non avere la cosistenza spugnosa. Il segreto per l' impasto "filante"è di non lavorarlo e di cercare di formarlo semplicemente tirandolo, come si fa pe. per i grissini torinesi. Così, senza lavorarli, e semplicemente tirandoli con le mani, formate con ogni pezzo un bastoncino lungo ca. 50 cm.
Come ho detto nella premessa tutti i tsurekia che ho preparato erano farciti. Per farcire i bastoncini, formatecon le dita una fosseta, scorrendo per tutta la sua lunghezza,e farcite con l' ingrediente scelto. Ho farcito i 6 con la nutella e ho formato 2 treccie (questo è il formato classico), intrecciandoli per 3. Poi ho farcito i 4 con la marmellata di arance e li ho arrotolati formando delle chioccole, e alla fine ho farcito gli ultimi 2 con il mix di noci, e con questi ho formato due S. 
Disponeteli tutti su placche da forno rivestite di carta antiaderente. Posizionate in luogo tiepido e lasciate lievitare fino al raddoppio (1 -1 1/2 ora).
Accendete il forno a 200°C.
Sbattete l' uovo col latte e spenellate i tsurekia. Per la finitura ho utilizzato diversi ingredienti, secondo alla farcitura. Così sulle treccie alla nutella ho messo nocciole tritate grossolanemente, sulle chiocciole alla confettura di arance il mix di noci alla cannella e sulle S zucchero di canna.
Infornate e cuocete a modalità statico. Trascorsi 10 minuti abbassate la temperatura a 180°C e lasciate cuocere per 15 minuti ancora fino a dorare.
Sfornate e lasciate raffreddare su una gratella.
Si conservano per almeno una settimana, perferibilmetne avvolti con pellicola transparente e chiusi in sacchetti di plastica per alimenti.




ΑΝΟΙΞΙΑΤΙΚΟ ΣΤΕΦΑΝΙ ΜΕ ΓΕΜΙΣΤΑ ΨΩΜΑΚΙΑ ♦♦ CORONA DI PANINI FARCITI

$
0
0

ΑΝΟΙΞΙΑΤΙΚΟ ΣΤΕΦΑΝΙ ΜΕ ΓΕΜΙΣΤΑ ΨΩΜΑΚΙΑ

Ενα ανοιξιάτικο ευωδιαστό στεφάνι, που δεν αποτελείται από λουλούδια, αλλά από αφράτα γεμιστά ψωμάκια! Μία ωραία πρόταση για μπουφέ αλλά και για πικ νικ στην εξοχή! Γεμίστε τα ψωμάκια με ότι τραβάει η όρεξη σας, ή αφήστε τα και σκέτα, γιά να συνοδέψετε το φαγητό σας...
Εγώ τα έφτιαξα με φυσικό προζύμι, αλλά μπορείτε να χρησιμοποιήσετε και την κοινή μαγιά μπύρας.
Η ιδέα γιά την σύνθεση αυτού του ψωμιού είναι από το διαδίκτυο, όπου κυκλοφορεί ευρέως.

Δόση :για 8 άτομα
Βαθμός δυσκολίας :μέτρια δύσκολο
Υλικά
γιά την προ-ζύμη : 125 gr φυσικό προζύμι,
                                  50 αλεύρι γοχ,
                                  100 gr νερό χλιαρό,
                                  1 κ.γ. κοφτό ζάχαρη.
γιά την ζύμη : 600 gr αλεύρι Π,
                          200 gr γάλα,
                          2 αυγά,
                          50 gr ελαιόλαδο παρθένο έξτρα,
                          10 gr αλάτι θαλασσινό.
γιά την γέμιση : mix κίτρινων τυριών,
                             καπνιστή γαλοπούλα.
γιά το ψήσιμο :ελαιόλαδο,
                            γάλα,
                            σουσάμι,
                            παπρουνόσπορο,
                            pul biber.                        
Προετοιμασία :
Ετοιμάστε την προ-ζύμη. Διαλύστε το φυσικό προζύμι στο χλιαρό νερό, προσθέστε την ζάχαρη, το αλεύρι και αναμείξτε. Σκεπάστε το με διάφανη μεμβράνη και αφήστε το να σταθεί σε θερμοκρασία δωματίου (20°C) για 2 ώρες.
Ετοιμάστε την ζύμη. Βάλτε το αλεύρι στον κάδο του μίξερ και ανοίξτε στο κέντρο μία λακκουβίτσα, όπου θα ρίξετε την προ-ζύμη και το γάλα, καλύτερα χλιαρό και σίγουρα όχι απ'ευθείας από το ψυγείο. Αρχίστε να δουλεύετε το μίγμα και προσθέστε σταδιακά τα αυγά, το ελαιόλαδο και στο τέλος το αλάτι. Αν η ζύμη βγεί σφιχτή, προσθέστε λίγο γάλα ακόμη. Αφήστε την ζύμη να δουλευτεί, μέχρι να γίνει λεία, ελαστική, να ξεκολλάει από τα τοιχώματα του κάδου και να μαζευτεί γύρω από τον γάντζο σε μία μπάλλα. Τοποθετήστε την μέσα σε ένα ευρύχωρο σκεύος, το οποίο θα περάσετε με ελάχιστο λαδάκι, σκεπάστε με διάφανη μεμβράνη και τοποθετήστε σε χλιαρό μέρος (στον φούρνο με το λαμπάκι αναμμένο). Αφήστε την ζύμη να ξεκουραστεί για όλη την νύχτα (περίπου 8 ώρες) και να διπλασιαστεί σε όγκο.
Ετοιμάστε την γέμιση. Μπορείτε βέβαια να χρησιμοποιήσετε υλικά της αρεσκείας σας, αλλά και να την παραλείψετε τελείως, όπως είπαμε στην εισαγωγή. Γιά την δική μου πρόταση γέμισης, θα χρειαστήτε 8 φέτες καπνιστή γαλοπούλα, τις οποίες θα κόψετε σε κομματάκια, και περίπου 2 φλ. τριμμένα κίτρινα τυριά.
Αδειάστε την ζύμη επάνω σε ελαφρά αλευρωμένη επιφάνεια, δουλέψτε την να ξεφουσκώσει και χωρίστε την σε 9 ίσα κομμάτια. Τα ψωμάκια που βγαίνουν με αυτήν την ποσότητα είναι ατομικά, στο μέγεθος αυτών για τα χάμπουργκερ. 
Το πρώτο κομμάτι ανοίξτε το σε φύλλο με διάμετρο περίπου 25 εκ. Τοποθετήστε το στο κέντρο ενός ταψιού, στρωμένου με αντικολλητικό χαρτί.
Με καθένα από τα υπόλοιπα κομμάτια ζύμης, ανοίξτε ένα μικρό δίσκο, με διάμετρο περίπου 12 εκ., βάλτε στο κέντρο του λίγη από την γέμιση (σε κάθε ψωμάκι αντιστοιχεί μία φέτα γαλοπούλα και περίπου 2 κ.σ. τριμμένο τυρί) και κλείστε το, να σχηματιστεί ένα μπαλάκι.
Τοποθετήστε όλα τα μπαλάκια περιμετρικά επάνω στο φύλλο της ζύμης που έχετε βάλει στο ταψί. Χαράξτε το κέντρο του φύλλου και ανάμεσα στα μπαλάκια σταυρωτά 4 φορές. Γυρίστε κάθε μυτούλα ζύμης που θα σχηματιστεί επάνω από το κάθε μπαλάκι, ώστε να το αγκαλιάσει. Με ένα πινέλλο αλείψτε την ζύμη με λίγο ελαιόλαδο. Τοποθετήστε το ταψί σε μέρος χλιαρό και αφήστε να σταθεί μέχρι να διπλασιαστεί σε όγκο.
Οταν φουσκώσουν τα ψωμάκια, αλείψτε τα με λίγο γάλα. Στολίστε τα με τους σπόρους και τα μπαχαρικά (πιέστε λίγο με τα δάχτυλα σας, ώστε να κολλήσουν καλά οι σπόροι στην επιφάνεια. Ψήστε σε φούρνο προθερμασμένο στους 180°C, στις αντιστάσεις, για περίπου 45 λεπτά μέχρι να ροδίσουν.
Βγάλτε τα από τον φούρνο και αφήστε τα να κρυώσουν.
Με το φυσικό προζύμι διατηρούνται μαλακά για 3-4 μέρες. Καλύτερα να τα ζεστάνετε λίγο πριν τα σερβίρετε.



CORONA DI PANINI FARCITI

Una bella corona di panini farciti. Potete presentarla ad un pranzo festivo, un buffet, o potete portarli ad un pic nic alla campagna (avevo in mente le scampagnate della pasquetta, ma vedo che il tempo non permette tali bravure quest' anno...).
Per la farcitura potete utilizzare ingredienti a piacere. Potete ancora ometterla e presentare la corona al posto del solito pane di tavola, o farcirli una volta cotti, con ingredienti freschi.
L' idea della corona è dall' internet, dove questa preparazione fa bella figura in vari siti e blog. La ricetta per l' impasto è mia e si basa sui classici panini al latte.

Dosi : per 8 persone
Difficoltà : media
Ingredienti
per il lievitino (poolish) : 125 gr di lievito madre,
                                              50 gr farina 00,
                                              100 gr acqua tiepida,
                                              1 cucchiaino raso di zucchero semolato.
per l' impasto : 600gr farina 00 di forza,
                             200 gr latte fresco intero,
                             2 uova,
                             50 gr di olio extravergine di oliva,
                             10 gr sale marino.
per la farcitura : misto di fromaggi gialli grattugiati (gouda, cheddar, edam),
                               fettine di tacchino affumicato.
per la finitura : olio extravegine di oliva,
                              latte,
                              semi di sesamo,
                              semi di papavero,
                              pul biber (piccante).
Preparazione :
Preparate il lievitino. Stemperate il lievito madre nell'a cqua tiepida, aggiungete lo zucchero, la farina e frullate. Coprite a campana (o con pellicola transparente) e lasciate lievitare a temperatura ambiente (20°C) per un paio d' ore.
Preparate l' impasto. Ponete la farina nella bacinella della planetaria, al centro formate una fosseta e versate il lievitino e il latte intiepidito. Cominciate ad impastare e aggiungete gradatamente le uova, l' olio e alla fine anche il sale. Se l' impasto risulta troppo sodo, aggiungete un po' d latte. Lavorate per una 20ina di minuti, fino ad incordare.
Spenellate d' olio una terrina capiente, ponete dentro l' impasto, coprite con pellicola transparente e posizionate in luogo tiepido (nel forno con solo la lampadina accesa). Lasciate lievitare per tutta la notte (8 ore), fino al raddoppio.
Preparate la farcia. Come ho detto alla premessa, potete utilizzare ingredienti a piacere. Io ci ho messo fettine di tacchino affumicato, tagliate a pezzettini (ho calcolato 1 fettina per ogni panino, cioè 8 fettine in totate) e un mix pronto di formaggi gialli grattugiati (2 tazze ca.).
Rovesciate l' impasto sulla spianatoia leggermente infarinata, e sgonfiatelo. Formate un filoncino e dividete a 9 pezzi di peso uguale. Il primo pezzo tiratelo con il matarello, in una sfoglia rotonda, di ca. 25 cm di diametro. Disponete su una leccarda foderata con carta antiaderente.
Con ogni dei pezzi d' impasto rimasti, formate dei dischi di ca. 12 cm di dimetro. Al centro posizionate la farcitura (come abbiamo detto 1 fettina di tacchino e ca. 2 cucchiai di formaggi tritati, per ciascuno) e saldate i bordi, formando una pallina.
Posizionate le palline farcite lungo i bordi della sfoglia rotonda, e con la parte liscia verso l' alto. Incidete la sfoglia al centro, tra le palline, praticando 4 tagli incorciati . Ripiegate ogni  lembo formato sopra la rispettiva pallina. Spenellate con poco olio. Posizionate in luogo tiepido e lasciate lievitare fino al raddoppio (2 ore ca.).
Prima di cuocere spenellate col latte e decorate con i semi e il pul biber (con le dita pigiate leggermente i semi contro l' impasto,  per farli attaccare bene).  
Preriscaldate il forno a 180°C. Infornate e fate cuocere a modalità statico per 45 minuti ca., fino a dorare.
Sfornate e lasciate raffreddare.
I panini si conservano bene per 3-4 giorni. Meglio scaldarli prima di servirli.  
     


ΣΟΥΠΑ ΒΕΛΟΥΤΕ ΜΕ ΚΟΚΚΙΝΕΣ ΦΑΚΕΣ ♦♦ ZUPPA DI LENTICCHIE ROSSE

$
0
0

ΣΟΥΠΑ ΒΕΛΟΥΤΕ ΜΕ ΚΟΚΚΙΝΕΣ ΦΑΚΕΣ

Η φακή είναι ένα όσπριο με μεγάλη θρεπτική αξία και καλό είναι να το ενσωματώσουμε στην διατροφή μας. Είναι πλούσιες σε πρωτεϊνες (30%) που περιέχουν πολλά από τα βασικά αμινοξέα, σίδηρο (από τις καλύτερες φυτικές πηγές σιδήρου), φυλλικό οξύ, βιταμίνη Β1, μέταλλα και φυτικές ίνες. Τα υψηλά επίπεδα αφομοιώσιμου αμύλου, τις κάνουν κατάλληλες και για την δίαιτα των διαβητικών, ενώ δεν περιέχουν γλουτένη, γεγονός που τις καθιστά κατάλληλες και για όσους πάσχουν από κοιλιοκάκη. Αλλο μεγάλο πλεονέκτημα είναι ότι το κόστος τους είναι χαμηλό, και γι'αυτό αποτελούν μία από τις πιό διαδεδομένες πηγές πρωτεϊνων, ιδίως σε πληθυσμούς κατά κύρο λόγο χορτοφάγους.
Οι λεγόμενες "κόκκινες φακές", οι οποίες στην πραγματικότητα έχουν έντονο πορτοκαλί χρώμα, είναι πολύ αγαπημένο υλικό ττης τούρκικης κουζίνας, απ'όπου τις γνώρισα και εγώ. Φαίνεται όμως ότι έχουν καταγωγή από την Αίγυπτο, οι ιταλοί μάλιστα τις λένε και "αιγυπτιακές φακές". Είναι πιό φτωχές σε περιεκτκότητα φυτικών ινών, αλλά είναι και πιό ευκολοχώνευτες. Καθώς είναι αποφλοιωμένες (η φλούδα τους είναι καφέ, όπως στις κοινές φακές), με το βράσιμο μετατρέπονται σε χυλό και είναι ιδανικές για βελουτέ σούπες. Επίσης, καθώς δεν χρειάζονται μούλιασμα, μαγειρεύονται πολύ γρήγορα και είναι ιδανικές για ένα γρήγορο γεύμα. Στις ανατολίτικες συνταγές, πολλές φορές τις συνδυάζουν και με το πληγούρι. Τους ταιριάζουν πολύ τα μπαχαρικά, όπως το τζίντζερ, ο κουρκουμάς, το κάρρυ, το κύμινοκαι το pul biber.
Εδώ και καιρό, ένα σακκουλάκι με κόκκινες φακές περιμένει υπομονετικά μέσα στο ντουλάπι μου, κι εγώ ψάχνω ευκαιρία να τις δοκιμάσω. Τα κρύα του φετεινού τρελο-Μάρτη, έδωσαν την έμνευση για μία ωραία φακόσουπα, λίγο καυτερή, όπως ταιριάζει στις κρύες μέρες...

Δόση :για 4 άτομα
Βαθμός δυσκολίας :εύκολο
Υλικά : 1 σκαλόνιο (ή ενα μικρό κίτρινο κρεμμύδι) ψιλοκομμένο,
                3 κ.σ. ελαιόλαδο παρθένο έξτρα,
                1 μικρή σκελίδα σκόρδο ψιλοκομμένη,
                1 καρότο τριμμένο στον τρίφτη,
                1 κ.γ. φρέσκο τζίντζερτριμμένο σε ψιλό τρίφτη,
                1 γερή πρέζα κύμινο,
                1 κ.γ. ντοματοπελτέ,
                1 κ.γ. πάστα κόκκινης πιπεριάς,
                225 gr (1 φλ. γεμάτο) κόκκινες φακές,          
                800 ml (3 φλ.) ζωμό λαχανικών,
                μαύρο πιπέριφρεσκοτριμμένο, 
                αλάτι θαλασσινό,
                pul biberή καπνιστή πάπρικα γιά το σερβίρισμα.
Προετοιμασία :
Οι κόκκινες φακές δεν θέλουν μούλιασμα, και ακριβώς επειδή είνα αποφλοιωμένες, βράζουν πολύ γρήγορα. Θέλουν όμως καλό ξέπλυμα με τρεχούμενο νερό πρίν τις μαγειρέψετε, γιατί περιέχουν κατάλοιπα από την επεξεργασία τους.
Σωτάρετε το σκαλόνιο (ή κρεμμύδι) με το ελαιόλαδο. Προσθέστε το σκόρδο, το τζίντζερ, το καρότο και το κύμινο και σωτάρετε μέχρι να μαραθούν. Προσθέστε τον ντοματοπελτέ και την πάστα πιπεριάς και σωτάρετε τα λίγο και αυτά να νοστιμίσουν. Προσθέστε τις φακές, αφού τις στραγγίσετε καλά, τον ζωμό ζεστό, πιπέρι, 2-3 γύρους με τον μύλο, και το ανάλογο αλάτι. Σκεπάστε την κατσαρόλα (προσοχή στην αρχή μπορεί να φουσκώσουν) και αφήστε να σιγοβράσουν όλα τα υλικά για περίπου 15 λεπτά, μέχρι να μαλακώσουν οι φακές.
Αν θέλετε την σούπα σαν βελουτέ, μπορείτε να την ομογενοποιήσετε με το ραβδομπλέντερ. Μπορείτε πάντως να την αφήσετε και όπως έχει.
Σερβίρετε την σούπα με τις κόκκινες φακές ζεστή. Αν σας αρέσουν τα καυτερά, πασπαλίστε με pul biber. Αν θέλετε πιό ήπιες γεύσεις, δοκιμάστε λίγη καπνιστή πάπρικα.



ZUPPA DI LENTICCHIE ROSSE

Le cosidette lenticchie rosse, sono lenticchie decorticate di colore arancione vivace. Ingrediente molto amato nella cucina turca, da dove le ho conosciuto anch' io, si crede che sono di origine egiziana, così spesso vengono chiamate anche lenticchie egiziane. Sono più povere in fibre vegetali rispetto alle lenticchie normali, ma sono più digeribili. Siccome decorticate, una volta cotte, raramente mantegnono la loro forma e di solito si spappolano e sono ideali per preparare delle veluttate o per addensare le minestre. Ottime quando si vuole preparare un pasto veloce, siccome vengono cotte in breve tempo. Nella cucina turca spesso vengono cucinate insieme al bulgur. Si abbinano benissimo a varie spezie : zenzero (fresco o essiccato), curcuma, cumino, curry e pul biber(peperoncino tritato).
Già da tempo mi avevo procurato un sacchetino di lenticchie rosse e cercavo occasione per cucinarle. Col freddo improvviso dei giorni scorsi, una zuppeta fumante ci stava benissimo e così le lenticchie si sono messe subito nella pentola! Per la finitura, un pizzico di pul biber piccante, ci sta sempre bene durante i giorni freddi...

Dosi : per 4 persone
Difficoltà : facile
Ingredienti : 1 scalogno tritato,
                             3 cucchiai di olio extravergine di oliva,
                             1 spicchio d' aglio piccolo, tritato finemente,
                             1 carota grattugiata,
                             1 cucchiaino raso di zenzero fresco grattugiato,
                             1 pizzico generoso di cumino macinato,
                             1 cucchiaino di triplo-concentrato di pomodoro,
                             1 cucchiaino di pasta di peperoni rossi,
                             225 gr (1 tazza colma) di lenticchie rosse
                             800 ml (3 tazze) di brodo vegetale,
                             pepe nero macinato al momento,
                             sale marino.
per la finitura :pul biber o paprica affumicata.
Preparazione :
Le lenticchie rosse, siccome decorticate, non necessitano ammollo prima di cucinarle. E necessario però lavarle bene sotto acqua corrente, siccome contengono detriti. 
Fate soffrigete lo scalogno con l' olio. Aggiungete l' aglio, lo zenzero, la carota ed il cumino e saltate fino ad appassire. Aggiungete il concentrato di pomodoro, la pasta di peperoni e saltate per farli insaporire. Aggiungete le lenticchie, ben scolate, il brodo caldo, pepe macinato 2-3 giri col mulino e regolate di sale. 
Coprite la casseruola e lasciate cuocere a fuoco moderato per 15 minuti ca. 
Se volete una vellutata, allora, una volta cotte le lenticchie, frullate col frullatore ad immersione. Comunque potete lasciarle anche intere.
Servite la zuppa di lenticchie rosse calda. Se vi piacciono i sapori piccanti, cospargete col pul biber a piacere, altrimenti provate la paprica dolce affumicata.





ΦΆΡ ΜΠΡΕΤΌΝ : ΕΝΑ ΦΛΑΝ ΑΠΟ ΤΗΝ ΒΡΕΤΑΝΗ ♦♦ FAR BRETON (FLAN BRETONE ALLE PRUGNE)

$
0
0

ΦΆΡ ΜΠΡΕΤΌΝ : ΕΝΑ ΦΛΑΝ ΑΠΟ ΤΗΝ ΒΡΕΤΑΝΗ

Το far breton (φαρ μπρετόν) είναι ένα δημοφιλές σπιτικό γλυκό με καταγωγή από την Βορειο-Δυτική Γαλλία και συγκεκριμένα από την περιοχή της Βρετάνης. Στην τοπική διάλεκτο ονομάζεται farz forn; farστα λατινικά σημαίνει δημητριακο, σιτάρι ή βρώμη, και το φαρ αρχικά ήταν μία απλή κρέμαπου τηνέφτιαχναν με αλεύρικαιγάλα; τα υπόλοιπα συστατικά, όπως και τα φρούτα προστέθηκαν σε μεταγενέστερη εποχή. Συγγενές του πιό γνωστού στην Ελλάδα clafoutis (κλαφουτί συνταγή εδώ), πρόκειται ουσιαστικά για ένα φλαν, δηλαδή κρέμα ψημένη στον φούρνο σκέτη ή με προσθήκη φρούτων. Εμείς εδώ στην Ελλάδα, θα μπορούσαμε να το ονομάσουμε και γαλατόπιτα.
Η κλασσική συνταγή του φαρ περιλαμβάνει συνήθως ξερά δαμάσκηνα, αλλά μπορεί να δείτε και παραλλαγές με μήλα ή βερύκοκα. Συνήθως η κρέμα αρωματίζεται με γαλλικό κονιάκ, αλλά μπορείνα προστεθεί και μαύρο ρούμι. Υπάρχει και μία διχογνωμία σχετικά με το ύψος που πρέπει να έχει το γλυκό, κάποιοι επιμένουν ότι πρέπει να είναι ψηλό, ενώ άλλοι διαφωνούν και το θέλουν σε πιό λεπτή στρώση; εγώ έφτιαξα κάτι ενδιάμεσο.

Δόση :για 8 άτομα
Βαθμός δυσκολίας :εύκολο
Υλικά :500 gr γάλα φρέσκο πλήρες,
                  200 gr κρέμα γάλακτος 35% λιπαρά,
                  1/2 λουβί βανίλιας,
                  130 gr αλεύρι γοχ.,           
                  8 gr (1 κ.γ.) baking powder,
                  130 gr καστανή ζάχαρη demerara,
                  4 αυγά μετρίου μεγέθους,      
                  1 πρέζα αλάτι,
                  1 σφηνάκι (30 ml) κονιάκ ή μαύρο ρούμι,
                  20 gr βούτυρο,
                  200 gr δαμάσκηνα αποξηραμένα χωρίς κουκούτσια.
γιά το σερβίρισμα :ζάχαρη άχνη.
Προετοιμασία :
Σε ένα κατσαρολάκι βάλτε το γάλα, την κρέμα γάλακτος και το λουβί της βανίλιας σκισμένο στην μέση με ένα μαχαιράκι. Ζεστάνετε το μίγμα (να μην βράσει) και διατηρήστε το ζεστό. 
Κοσκινήστε το αλεύρι με το bakingκαι αναμείξτε με την ζάχαρη.
Προσθέστε τα αυγά ένα ένα και αναμείξτε με τον αυγογδάρτη.
Προσθέστε το χλιαρό μίγμα του γάλακτος, το αλάτι και το κονιάκ και αναμείξτε καλά.
Λιώστε το βούτυρο και αλείψτε με αυτό ένα πυρίμαχο σκεύος (διαστάσεις περίπου 30x18 εκ.). Σκορπίστε μέσα τα δαμάσκηνα. Ρίξτε από επάνω το μίγμα της κρέμας. 
Προθερμάνετε τον φούρνο στους 220°C, στις αντιστάσεις. Βάλτε μέσα το φαρ, και μετά απο 15 περίπου λεπτά, μόλις αρχίζει και ροδίζει η επιφάνεια του, κατεβάστε την θερμοκρασία στους 180°C και αφήστε το να ψηθεί για ακόμη 40 λεπτά. Προσοχή, μην ανοίξετε τον φούρνο τουλάχιστον την πρώτη μισή ώρα! Αν δείτε ότιαρχίζει να καίγεται στην επιφάνεια,σκεπάστε το με ένα κομμάτι αλουμινόχαρτο. Το φαρ πρέπει να έχει μία καλοψημένη, σχεδόν καμμένη, κρούστα στην επιφάνεια του. Πριν το βγάλετε από τον φούρνο κάντε την δοκιμή της οδοντογλυφίδας.
Βγάλτε το από τον φούρνο και αφήστε το να κρυώσει. Ακόμη χλιαρό είναι υπέροχο, αλλά και κρύο, ακόμη και την επόμενη ημέρα είναι εξ ίσου καλό!
Σερβίρετε το πασπαλισμένο με ζάχαρη άχνη.




FAR BRETON
(FLAN BRETONE ALLE PRUGNE)

Il far breton, è un dolce a cucchiaio che viene dalla regione di Bretagne, in Francia Nord-ovest. Farz forn, nel dialetto bretone, la parola latina far significa frumento, e infatti questo dolce veniva preparato con farina e latte, cioè era una sorta di crema cotta semplicissima; gli ingredienti restanti sono stati aggiunti più recentemente. Molto simile al più famoso clafoutis, si tratta di un flan, cioè una crema cotta al forno.
Anche se esiste anche la variante semplice, i far breton di solito contiene delle prugne essiccate, e più raramente mele o albicocche. Viene insaporito con il cognac, ma ci sta bene anche il rum, preferibilmente quello nero.

Dosi : per 8 persone
Difficoltà : molto facile
Ingredienti :500 gr latte fresco intero,
                               200 gr panna fresca (35% di grassi),
                              1/2 baccello di vaniglia,
                               130 gr farina 00,
                               8 gr (1 cucchiaino) lievito chimico per dolci,
                               130 gr zucchero di canna demerara,                  
                               4 uova medie,                        
                               1 pizzico di sale,
                               1 biccherino (30 ml) cognac o rum nero,
                               20 gr burro,
                               200 gr di prugne essiccate denocciolate.
per la finitura : zucchero a velo.
Preparazione :
Fate scaldare (senza lasciarlo bollire) il latte con la panna e la bacca di vaniglia, incisa con un coltellino. Ritirate dal fuoco e tenetelo caldo. 
Settacciate la farina col lievito e mescolate allo zucchero.
Aggiungete le uova al composto delle polveri, sbattendo con le fruste.
Aggiungete il composto del latte, il sale e il cognac (o rum).
Fate sciogliere il burro e spenellate il fondo e i bordi di una terrina (dimensioni 30x18 cm). Disponete le prugne e versateci anche il composto della crema.
Scaldate il forno a 220°C, modalità statico. Infornate il far. Trascorsi 15 minuti e mentre la superficie del dolce sarà già dorata, abbassate la temperatura a 180°C e lasciate cuocere per 40 minuti ancora. Non aprire il forno per la prima mezz' ora. Se la superficie del dolce rischia di bruciarsi, coprite con un pezzo di carta stagnola. Fate la prova stecchino prima di sfornare.
Sfornate e lasciate raffreddare.
Cospargete con zucchero a velo prima di servire. Tagliate a quadrotti. Ancora tiepido è superbo, ma anche freddo, il giorno dopo è una delizia!



ΠΙΚΑΝΤΙΚΟ ΚΟΤΟΠΟΥΛΟ ΚΑΤΣΑΡΟΛΑΣ ΜΕ ΜΠΥΡΑ ΚΑΙ ΜΑΝΙΤΑΡΙΑ ♦♦ POLLO PICCANTE ALLA BIRRA CON FUNGHI

$
0
0

ΚΟΤΟΠΟΥΛΟ ΚΑΤΣΑΡΟΛΑΣ ΜΕ ΜΠΥΡΑ ΚΑΙ ΜΑΝΙΤΑΡΙΑ

Νόστιμο και γρήγορο φαγάκι, από αυτά που σκαρώνω, συνήθως με ότι διαθέτει το ψυγείο μου, όταν οι άντρες μου αρχίζουν να παραπονιούνται ότι βαρέθηκαν τα ίδια και τα ίδια και θέλουν λίγο να αλλάξουν γεύσεις...  Κοτοπουλάκι μαριναρισμένο στην μπύρα, παντρεμένο με μανιτάρια και ντοματίνια και αρωματισμένο με δεντρολίβανο και πάπρικα καπνιστή.
Συνοδέψτε το με ζυμαρικό (εγώ είχα φτιάξει κουσκουσάκι σωταρισμένο με βούτυρο), ρυζάκι πιλάφι, πατάτες πουρέ, φούρνουή τηγανητές.

Δόση :γιά 6 άτομα
Βαθμός δυσκολίας :μέτρια δύσκολο
Υλικά : 1 κοτόπουλο μεγαλούτσικο (1800 gr περίπου),
               2 κλαδάκια δεντρολίβανο,
               1 κουτάκι (330 ml) μπύρα ξανθή,
               4 κ.σ. ελαιόλαδο παρθένο έξτρα,
               1 κ.σ. βούτυρο κλαριφιέ,
               2 κρεμμύδια μεγάλα,
               1 καυτερό πιπεράκι,    
               1 κ.γ. κοφτή κρέμα μπλανσαρισμένου σκόρδου,     
               1 κ.γ. κοφτό πάπρικα καπνιστή,
               μαύρο πιπέριφρεσκοτριμμένο,
               300 gr μανιτάρια  champignon,           
               300 gr ντοματίνια τσαμπί,
               αλάτι.
Προετοιμασια :
Κατ'αρχήν καθαρίστε το κοτόπουλο και κόψτε το σε κομμάτια (καλύτερα σε 2 το κάθε πόδι, σε 4 το στήθος, 2 τα φτερά, την πλάτη και τον λαιμό κρατήστε τα για να φτιάξετε σπιτικό ζωμό). Βάλτε τα κομμάτια σε ένα ευρύχωρο σκεύος, προσθέστε το δεντρολίβανο και περιχύστε με την μπύρα. Αφήστε να μαριναριστεί για ένα δίωρο. Στραγγίστε καλά τα κομμάτια του κοτόπουλου και κρατήστε την μαρινάτα στην άκρη.
Κόψτε το κρεμμύδι σε λεπτές φετούλες.
Καθαρίστε τα μανιτάρια και κόψτε τα και αυτά σε φέτες, αν είναι μικρά κόψτε τα στα 4.
Βάλτε το λάδι μαζί με το βούτυρο μέσα σε μία κατσαρόλα και βάλτε την στην φωτιά. Σωτάρετε τα κομμάτια του κοτόπουλου, αφού τα σκουπίσετε με απορροφητικό χαρτί, προσθέστε την πάπρικα και 3-4 γύρους με τον μύλο φρεσκοτριμμένο μαύρο πιπέρι και σωτάρετε μέχρι να ροδίσουν. Βγάλτε τα και κρατήστε τα στην άκρη.
Ρίξτε μέσα στην κατσαρόλα τα κρεμμύδια μαζί με το πιπεράκι και μόλις μαραθούν προσθέστε και τα μανιτάρια και σωτάρετε μέχρι να στεγνώσουν.
Προσθέστε τα κομμάτια του κοτόπουλου, τα ντοματίνια, την μαρινάδα, το σκόρδο και το ανάλογο αλάτι. Την μαρινάδα δεν την σούρωσα, οπότε είχε μέσα και τα φυλλαράκια από το δεντρολίβανο. Σκεπάστε την κατσαρόλα και αφήστε το φαγάκι να σιγοβράσει για περίπου 20 λεπτά.
Σερβίρετε το φαγάκι ζεστό και συμπληρώστε το πιάτο με το συνοδευτικό που επιλέξατε.



POLLO PICCANTE ALLA BIRRA CON FUNGHI

Un piatto veloce e saporito, da quelli che combino nella mia cucina, con gli ingredienti che ho a disposizione, quando i miei uomini cominciano a lagnarsi che sono stufati del solito menu di casa... Pollo marinato in birra, stufato con cipolle, funghi e pomdorini e insaporito con rosmarino e paprica affumicata.
Servitelo come secondo di carne o come piatto unico con pasta (io ho scelto la fregola), riso pilaf, patate in purè, al forno o patatine fritte.

Dosi : per 6 persone
Difficoltà : media
Ingredienti : 1 pollo (1800 gr ca.),
                             2 rametti di rosmarino,
                             1 lattina (330 ml) birra chiara,
                             4 cucchiai di olio extravergine di oliva,
                             1 cucchiaino di burro chiarificato,
                             2 cipolle grandi,
                             1 peperoncino piccante,
                             1 cucchiaino raso di crema d'aglio sbianchito,
                             1 cucchiaino di paprica affumicata,
                             pepe nero macinato,
                             300 gr di funghi champignon, 
                             300 gr di pomodorini ciliegie,
                             sale qb.
Preparazione :
Pulite il pollo, eliminate il grasso in eccesso, e tagliate a pezzi (2 per ogni coscia, 4 il petto, 2 alli e il resto tenetelo per preparare un buon brodo casalingo). Ponete i pezzi del pollo in una terrina capiente, aggiungete il rosmarino e irrorate con la birra. Posizionate in luogo fresco e lasciate in marinatura per un paio d' ore. Poi scolate e asciugate con carta assorbente. Tenete la marinata da parte.
Tagliate le cipolle a fettine.
Pulite i funghi con un panno umido e tagliate a fette piuttosto spesse, o in 4 se sono piccoli.
Ponete l' olio col burro in una casseruola e portate suo fuoco. Fate rosolare bene i pezzi del pollo, aggiungete la paprica e pepe macinato al momento. Eliminate i pezzi del pollo e teneteli da parte.
Fate rosolare le cipolle col peperoncino. Aggiungete i funghi e saltate fino ad evaporare il liquido rilasciato.
Aggiungete il pollo, i pomodorini interi, la marinata, la salsa d' aglio e sale a piacere. La marinata non l' avevo fatta colare. Coprite la casseruola e lasciate cuocere a fuoco moderato per una ventina di minuti.
Servite il pollo alla birra caldo. 



"ΓΙΑΠΩΝΕΖΙΚΟ"ΑΦΡΑΤΟ ΤΣΙΖΚΕΪΚ ♦♦ JAPANESE COTTON (SOFT) CHEESCAKE

$
0
0

"ΓΙΑΠΩΝΕΖΙΚΟ"ΑΦΡΑΤΟ ΤΣΙΖΚΕΪΚ
JAPANESE COTTON (SOFT) CHEESCAKE

Εχετε ακούσει για το "γιαπωνέζικο μαλακό-σαν-βαμβάκι τσιζκέϊκ"? Είναι μία συνταγή που κάνει θραύση στο διαδίκτυο και όσοι το έχουν δοκιμάσει, μιλάνε με τόσο κολακευτικά λόγια, που σε προκαλούν να το δοκιμάσεις!
Βλέποντας τις φωτογραφίες της ανάρτησης, σίγουρα θα μου πείτε ότι στην όψη δεν μοιάζει και πολύ με τσιζκέϊκ. Αρχικά να ξεκαθαρίσω ότι η συνταγή δεν είναι βέβαια παραδοσιακή της ιαπωνικής κουζίνας; φαίνεται ότι το όνομα το επινόησε κάποιος και έτσι διαδόθηκε και στο διαδίκτυο, ενώ είναι γνωστό και ως "σουφλέ τσιζκέϊκ". Ε, ναι το σουφλέ του ταιριάζει λοιπόν καλύτερα, γιατί η παρασκευή του έχει και κάτι από σουφλέ. Θα έλεγα λοιπόν πως πρόκειται για ένα υβρίδιο, φανταστείτε κάτι μεταξύ του κλασσικού κέϊκ, από το οποίο παίρνει την συμπαγή όψη, σουφλέ, από το οποίο παίρνει την αέρινη σύσταση, και τσιζκέϊκ, του οποίου παίρνει την γεύση. Το μυστικό της απίστευτης, αέρινης υφής του, είναι η μαρέγκα, ενώ η προσθήκη αμύλου (corn flour) βοηθάει στο να διατηρήσει την φόρμα του και να μην καταρρεύσει μόλις βγεί από τον φούρνο, όπως συνηθίζουν να κάνουν τα σουφλέ. Εχει ακόμη δύο πολύ συμπαθητικά χαρακτηριστικά : κόβεται σε τέλειες φέτες και μπορεί να συνδυαστεί με πολλές και διάφορες γαρνιτούρες. Επίσης, καθώς διατηρείται πολύ καλά στο ψυγείο, χωρίς να χάνει κάτι από την υφή ή την γεύση του, είναι ιδανικό για να σερβιριστεί ως επιδόρπιο σε ένα γιορτινό τραπέζι, αφού μπορεί να φτιαχτεί 1-2 μέρες πιό μπροστά; απλά την γαρνιτούρα θα την προσθέστε λίγο πριν το σερβίρισμα.
Το γιαπωνέζικο τσιζκέϊκ, είναι πραγματικά ένα υπέροχο γλυκό, που είμαι σίγουρη ότι θα το λατρέψετε! Δεν είναι πολύ γλυκό, έχει την ελαφιά λεμονάτη και και μιά υποψία ξυνή γεύση του τσίζκέϊκ, είναι απίστευτα αέρινο και αφράτο και λιώνει στο στόμα! Μπορείτε να το σερβίρετε σκέτο, πασπαλισμένο απλά με λίγη ζάχαρη άχνη, ή να το κάνετε υπαρπαραγωγή, συνοδεύοντας το με μία κουλί (σως) από φρούτα του δάσους, ίσως να προσθέσετε και μερικές ροζέτες σαντιγύ!
Λίγο προσοχή μόνο στις οδηγίες παρασκευής, και ιδιαίτερα στο ψήσιμογιατί αν δεν τις ακολουθήσετε σωστά, μπορεί αντί για μαλακό-σαν-βαμβάκι να βγεί σκληρό-σαν-τούβλο;πάντα με τα σουφλέ ελλοχεύει ένας κίνδυνος αποτυχίας...

Δόση :γιά 8-10 άτομα
Βαθμός δυσκολίας :μέτρια δύσκολο
Υλικά : 250 gr τυρί κρέμα,
                 50 gr βούτυρο,
                 100 gr γάλα φρέσκο πλήρες,
                 60 gr αλεύρι γοχ.,
                 20 gr άμυλοκαλαμποκιού (corn flour),
                 1/4 κ.γ. αλάτι,
                 1 κ.σ. χυμό λεμονιού,
                 6 αυγά,
                 1/4 κ.γ. κρεμόριο,
                 140 gr ζάχαρη κρυσταλλική.
γιά το coulis με φράουλες :  350 gr φράουλες,
                                                       70 gr ζάχαρη άχνη,
                                                       2 κ.σ. χυμό λεμονιού,
                                                       λίγες σταγόνες φυσικό εκχύλισμα βανίλιας.
Προετοιμασία :
Κατ'αρχή, όλα τα υλικά, θα πρέπει να είναι σε θερμοκρασία δωματίου.
Ξεχωρίστε τους κρόκους των αυγών από τα ασπράδια.
Βάλτε σε μπαίν-μαρί το τυρί κρέμα, μαζί με το βούτυρο και το γάλα. Ανακατέψτε το μίγμα μέχρι να γίνει απόλυτα ομοιογενές. Κατεβάστε το από την φωτιά και αφήστε να χλιαρίνει. Προσθέστε τους κρόκους των αυγών και τον χυμό λεμονιού και αναμείξτε.
Αναμείξτε το αλεύρι με το corn flourκαι το αλάτι.
Χτυπήστε τα ασπράδια των αυγών με το κρεμόριο και την ζάχαρη, σε σφιχτή μαρέγκα.
Ρίξτε το μίγμα του αλεύρου στο μίγμα με το τυρί και αναμείξτε. Προσθέστε σταδιακά (σε 3-4 δόσεις) και την μαρέγκα, αναμιγνύοντας απαλά με μία μαρίζ και με κινήσεις πάντα από κάτω προς τα επάνω, για να μην ξεφουσκώσει το μίγμα.
Καλύψτε με αντικολλητικό χαρτί το εσωτερικό μίας φόρμας. Εγώ χρησιμοποίησα τετράγωνη (διαστάσεις 24x24 εκ.), μπορείτε βέβαια να χρησιμοποιήσετε και στρογγυλή (διαμέτρου 24 εκ.).
Ρίξτε το μίγμα μέσα στην φόρμα και ισιώστε την επιφάνεια του. Κατά το ψήσιμο δεν θα φουσκώσει πολύ περισσότερο από τον όγκο που έχει αρχικά.
Βάλτε την φόρμα με το γλυκό μέσα σε ένα μεγαλύτερο ταψάκι και ρίξτε ζεστό νερό, μέχρι περίπου τα 2/3 του ύψους της φόρμας. Αυτό το μπαίν μαρί στον φούρνο, είναι απαραίτητο για να διατηρήσει το κέϊκ την υγρασία του και να μην ξεραθεί κατά το πολύωρο ψήσιμο. Να έχετε υπ'όψιν σας, ότι το μίγμα του τσιζκέϊκ είναι ελαφρύ, οπότε υπάρχει περίπτωση η φόρμα να επιπλέει. Διαλέξτε λοιπόν μία βαριά μεταλλική φόρμα ή ταψάκι γιά να το ψήσετε. Επίσης, στην περίπτωση που θέλετε να χρησομοποιήσετε φόρμα λυόμενη, καλύψτε την εξωτερικά με αλουμινόχαρτο, προσέχοντας ιδιαίτερα στο σημείο που κουμπώνει η βάση στην στεφάνη, ώστε να μην περάσει το νερό από το ταψάκι μέσα στο μίγμα του τσιζκέϊκ.
Ψήστε σε προθερμασμένο φούρνο, στους 160°C, στις αντιστάσεις, για 70 λεπτά, μέχρι να αποκτήσει μία ωραία χρυσή κρούστα. Προσοχή, μην ανοίξετε τον φούρνο τουλάχιστον για το πρώτο μισάωρο. Αν το κεϊκ σκάσει στην επιφάνεια, αυτό είναι ένδειξη ότι η θερμοκρασία τουφούρνου είναι πολύ υψηλή ή ότι το έχετε τοποθετήσει πολύ ψηλά και κοντά στις αντιστάσεις. 
Μόλις το τσικέϊκ ψηθει, σβύστε τον φούρνο και ανοίξτε την πόρτα του κατάμία χαραμάδα. Αφήστε μέσα το τσιζκέϊκ μέχρι να κρυώσει. Φυσιολογικά θα καθήσει περίπου 1 εκ. Αν όμως το βγάλετε αμέσως από τον φούρνο, υπάρχει περίπτωση να καθήσει εντελώς και να καταστραφεί.
Βάλτε το τζικέϊκ στο ψυγείο για 3-4 ώρες (ή και όλη την νύχτα) πριν το σερβίρετε.
Γιά να φτιάξετε την σως φράουλας (κουλί) δείτε αναλυτικά την διαδικασία εδώ.
Σερβίρετε με την σως (γενικά τα υπόξυναφρούτα ταιριάζουν με την γεύση του τυριού) ή απλά πασπαλισμένο με ζάχαρη άχνη.
Διατηρείται πολύ καλά στο ψυγείο για 3-4 μέρες.




JAPANESE COTTON (SOFT) CHEESCAKE

Sicuramente avete sentito della famosa Japanese cotton (soft) cheesecake. E una ricetta che gira per siti e blog e i commenti di chi l' ha assagiata sono più che entusiasti, tanto che invitano ad assagiarla...
Certo, giudicando dalle foto, questa cheesecake non rassomiglia a quella classica con la base di biscotto e la crema. Prima di tutto devo precisare che la ricetta non è giapponese; pare che quel che l' ha inventata (un giapponese?) l' ha chiamata così, ma la incontrerete anche come "soufflè cheesecake". La definizione soufflè le sta meglio, anche perchè la sua preparazione rassomiglia a quella del soufflè di tradizione. Secondo la mia opinione, è un ibrido di plum cake, da quale ne prese la consistenza compatta, del soufflè, che le dà la sofficità e la leggerezza ed infine di cheesecake, che le dà il sapore. Il segreto della consistenza fluffosa è la meringa, mentre l' amido (maizena) aiuta a non smontarsi. Ha ancora due qualità : si taglia in fette perfette e è versatile per quanto riguarda la finitura, può essere servita semplicemente con una spolverata di zucchero a velo, o abbinata alle salse di frutta o al cioccolato. Viene conservata perfettamente nel frigo, senza perdere di morbidezza o sapore, e quindi può essere preparata in anticipo, anche di un paio di giorni; solo la finitura meglio che sia aggiunta prima di servire.
La cheesecake giapponese è una torta stupenda, tanto buona, leggera che si scioglie in bocca. Sono certa che una volta assagiata non ne potete più fare a meno!
Ci vuole un minimo di attenzione alle istruzioni, e specialmente alla cottur, prechè, come vale poi per tutti i soufflè, anzi che una torta soffice come il cottone, può venire fuori un mattone!

Dosi : per 8-10 persone
Difficoltà : media
Ingredienti : 250 gr di formaggio cremoso (tipo Philadelphia),
                              50 gr di burro,
                              100 gr di latte fresco intero,
                              60 gr di farina 00,
                              20 gr di maizena,
                              1/4 cucchiaino di sale,
                              1 cucchiaio di succo di limone,
                              6 uova,
                              1/4 cucchiaino di cremor tartaro,
                              140 gr di zucchero semolato.
per l coulis di fragole :  350 gr di fragole,
                                                70 gr di zucchero a velo,
                                                2 cucchiai di succo di limone
                                                qualche goccia di estratto naturale di vaniglia.
Preparazione :
Tutti gli ingredienti devono essere a temperatura ambiente.
Separate i tuorli dagli albumi.
Ponete in bagnomaria il formaggio con il burro ed il latte. Mescolate fino a prendere un composto omgoeneo. Lasciate intiepidire. Aggiungete i tuorli delle uova, il succo del limone e sbattete.
Mescolate la farina con la maizena ed il sale.
Montate gli albumi con il cremor tartaro e lo zucchero, a neve ferma.
Aggiungete il composte delle poveri al quello del formaggio e mescolate. Aggiungete gradatamente (a 3-4 riprese) la neve degli albumi, mescolando delicatemente con una spatola e con movimenti dal basso verso l' alto.
Foderate con carta antiaderente una tortiera. Io ho utilizzato una tortiera quadrata (dimensioni 24x24 cm). Certo, potete utilizzare anche una tortiera rotonda (diametro 24 cm).
Versate il composo e livellate. Tenete conto che la torta non crescerà poi tanto durante la cottura, più o meno occuperà lo stesso volume.
Posizionate la tortiera entro una teglia più grande e versate dell' acqua calda, fino i 2/3 dell' altezza della tortiera. La cottura in bagno d' acqua è necessaria per questo dolce delicato, per poter mantenere la sua umidità e risultare soffice. Tenete conto che il composto della cheesecake è leggero, e quindì è possibile che la tortiera gallegia e non resterà immersa nell' acqua. Così scegliete un recipiente piuttosto pesante. Nel caso che utilizzate una tortiera col cerchio apribile, foderate dall' esterno con carta stagnola, in modo che l' acqua non penetri all' interno.
Infornate in forno preriscaldato a 160°C, modalità statico, per 70 mintui, fino a dorare. Attenzione, non aprire il forno almeno per la prima mezz' ora! Se la torta si spacca alla superficie, questo è segno che la temperatura è troppo alta o la tortiera è stata posizionata molto vicino alla fonte di calore. A cottura ultimata, spegnete il forno, aprite lo sportello ad una fessura, e lasciate la torta raffreddare dentro il forno. Evitando gli sbalzi bruschi di temperatura, la torta non rischia di afflosciare, come capita spesso con i sufflè. E naturale poi che ta torta, una volta raffreddata, si restringa un pochino e si abbassa al massimo 1 cm.
Una volta raffreddata, ponete la cheesecake nel frigo e lasciate riposare per 4 ore (o ancora meglio per tutta la notte).
Istruzioni dettagliate per preparare la salsa alle fragole (coulis) troverete qui.
Servite la torta con una spolverata di zucchero a velo o con la salsa di fragole o altra frutta acidula, che tanto si abbinano bene al sapore del formaggio.
Si conserva benissimo nel frigo per almeno 3-4 giorni.



ΠΕΝΕΣ ΜΕ ΒΟΤΚΑ ♦♦ PENNETTE ALLA VODKA

$
0
0

ΠΕΝΕΣ ΜΕ ΒΟΤΚΑ

Μια καταπληκτική μακαρονάδα, από αυτές που είναι άγνωστες στην Ελλάδα... Κρίμα, γιατί σίγουρα θα ικανοποιούσε όσους πιστεύουν ότι οι Ιταλοί βάζουν κρέμα γάλακτος παντού, από την καρμπονάρα μέχρι την αματριτσάνα ... ☺
Πιάτο της νεώτερης ιταλικής κουζίνας, η γέννηση του τοποθετείται μέσα στην δεκαετία του '80, εποχή διαρκούς αναζήτησης, εισαγωγής νέων υλικών στην κουζίνα και τολμηρών συνδυασμών γεύσεων. Η πρώτη εκδοχή ισχυρίζεται ότι το πιάτο δημιουργήθηκε στην Μπολόνια, στο ρεστοράν Dante, παρ'όλα αυτά ισχυρή είναι και η δεύτερη εκδοχή, που λέει ότι η πραγματική του πατρίδα είναι οι Ηνωμένες Πολιτείες και συγκεκριμένα η Νέα Υόρκη, συμπληρώνει μάλιστα ότι ο συνδυασμός των υλικών προέκυψε τυχαία, από ένα "ατύχημα"στην κουζίνα. Προσωπικά κλίνω προς την δεύτερη εκδοχή, καθώς οι Ιταλοί σπανίως - για να μην πω καθόλου - χρησιμοποιούν την κρέμα γάλακτος στις σάλτσες τους... Γέγονος είναι πάντως ότι το πιάτο συμπεριλαμβάνεται και στην ιταλική κουζίνα, αν και πλέον δεν είναι τόσο στη μόδα, όσο πριν από 2-3 δεκαετίες.
Ιδιαίτερα γευστική μακαρονάδα και πολύ εύκολη στην παρασκευή της, το μόνο μειονέκτημα είναι ότι περιέχει αλκοόλ και δεν είναι κατάλληλη για τα παιδάκια. Η βότκα στην συνταγή παίζει τον ρόλο του γαλακτωματοποιητή και βοηθάει να δέσει η κρέμα γάλακτος με την σάτλσα ντομάτας,καθώς - ως γνωστόν - η ντομάτα είναι αρκετά όξινη και όταν προστεθεί σε αυτή κρέμα γάλακτος, η σάλτσα έχει την τάση να κόβει και να διαχωρίζεται το λίπος. Υπάρχει και παραλλαγή με ψάρι στην θέση του κρέατος (μπέϊκον) που μπορεί να είναι σολομός ή γαριδούλες.

Δόση :για 4 άτομα
Βαθμός δυσκολίας :εύκολο
Υλικά : 400 gr πένες,
                αλάτι χοντρό,
                1 κ.σ. βούτυρο,
                130 gr μπέϊκον,
                1 καυτερό πιπεράκι,
                1 σφηνάκι (30 ml) βότκα,
                350 gr σπιτική πασσάτα ντομάτας (ή έτοιμη ντομάτα στον τρίφτη),
                αλάτι θαλασσινό,
                150 gr κρέμα γάλακτος 35% λιπαρά.
γιά το σερβίρισμα : 60 gr πραγματική παρμεζάνα (parmigiano reggiano),
                                     λίγο σχοινόπρασο.
Προετοιμασία :
Κόψτε το μπέϊκον σε κομματάκια.
Μέσα σε ένα ευρύχωρο τηγάνι (υπολογίστε ότι στο τέλος θα προσθέσετε και τα μακαρόνια), βάλτε το βούτυρο και βάλτε το στην φωτιά. Σωτάρετε το μπέϊκον μαζί με το πιπεράκι, ελαφρά τσακισμένο, μέχρι να ροδίσουν. Σβύστε με την βότκα. Προσθέστε την σάλτσα ντομάτας και το ανάλογο αλάτι. Αφήστε να βράσουν σε χαμηλή φωτιά για ένα δεκάλεπτο.
Οσο ετοιμάζετε την σάλτσα, βάλτε παράλληλα και τα μακαρόνια να βράσουν. Οδηγίες γιά το σωστό βράσιμο των μακαρονιών θα βρείτε εδώ.
Προσθέστε στην σάλτσα 2-3 κουταλιές από τον ζουμί των μακαρονιών και την κρέμα γάλακτος και αφήστε να σιγοβράσει 2-3 λεπτά.
Σουρώστε τις πένες και προσθέστε τες στο τηγάνι με την σάλτα. Αναμείξτε καλά.
Αφήστε την μακαρονάδα να σταθεί μερικά λεπτά, να δέσουν οι γεύσεις.
Σερβίρετε τις πένες με βότκα ζεστές, γαρνιρισμένες με ψιλοκομμένο σχοινόπρασο και παρμεζάνα.

Προτεινόμενο κρασί : Lancers ή Mateus γιά να είμαστε μέσα στο πνεύμα της δεκαετίας τους '80!



PENNETTE ALLA VODKA

Un piatto stupendo, da quelli che non si trova mai nei ristoranti italiani in Grecia.. 
La ricetta, frutto della cucina italiana moderna, viene creata negli anni '80, quando si sperimentava in sapori nuovi e abbinamenti di ingredienti insoliti. Secondo alla leggenta, è stata concepita nel ristorante Dante a Bologna, ma è molto probabile anche che la ricetta viene da oltreoceano e precisamente da New York, quando un piccolo incidente in cucina ha dato lo spunto per un piatto nuovo. Secondo me la seconda ipotesi è più accreditata, il fatto è però che la ricetta si considera tuttora italiana, ed era tanto in voga un paio di deccenni fa.
L' abbinamento della vodka alla panna, l' apprezzato tanto D., che ha detto subito di aggiungere la ricetta nella lista degli preferiti. La vodka, oltre per insaporire, qui funziona come emulsionante per legare la salsa al pomdoro con la panna; come è noto, il pomodoro è acido e di solito fa impazzire la panna, separando la parte grassa. Esiste anche la versione al pesce, con salmone o gamberi.

Ingredienti : per 4 persone
Difficoltà : facile
Ingredienti : 400 gr di pennette, 
                              sale grosso qb,
                             1 cucchiaio di burro,
                             130 gr di pancetta affumicata,
                             1 peperoncino piccante,
                             1 biccherino (30 ml) di vodka,
                             350 gr di passata di pomodoro,
                             sale marino qb,
                            150 gr di panna a 35% grassi.
per la finitura : 60 gr di parmigiano reggiano grattugiato,
                               erba cipollina.
Preparazione :
Tagliate la pancetta a pezzettini.
Ponete il burro in una padella capiente e portate sul fuoco. Fate rosolare la pancetta, insieme al peperoncino. Sfumate con la vodka. Aggiungete la passata, regolate di sale. Lasciate cuocere a fuoco dolce per una decina di minuti.
Nel frattempo fate cuocere la pasta.
Aggiungete alla salsa un mestolo dal brodo di cottura della pasta e la panna, e lasciate cuocere per un paio di minuti.
Fate scolare la pasta e aggiungete nella padella. Mescolate.
Lasciate riposare per una decina di minuti, per insaporirsi.
Servite le pennette alla vodka con abbondante parmigiano e erba cipollina tritata. 

Vino consigliato : Lancers o Mateus, vini molto amati durante gli anni '80!




Η ΚΡΕΜΑ ΝΤΙΠΛΟΜΆΤ ♦♦ LA CREMA DIPLOMATICA

$
0
0

ΗΚΡΕΜΑ ΝΤΙΠΛΟΜΆΤ

Η κρέμα ντιπλομάτ είναι μία από τις βασικές κρέμες τη ζαχαροπλαστικής . Το όνομα της προέρχεται απο την ομώνυμη τούρτα, στην οποία χρησιμοποιείται αποκλειστικά ως γέμιση.
Παρασκευάζεται αναμιγνύοντας απλά κρέμα σαντιγύ με κρέμα ζαχαροπλαστικής και η ιδέα είναι να γίνει η κρέμα ζαχαροπλαστικής πιό αφράτη και ελαφριά σε γεύση. Η αναλογία είναι συνήθως 1 μέρος κρέμα σαντιγύ και 2 μέρη κρέμα ζαχαροπλαστικής, αλλά μπορεί το μίγμα να γίνει και μισό - μισό.
Οταν χρησιμοποείται ως γέμιση σε τούρτες συνήθως προστίθεται και λίγη ζελατίνη. Η ζελατίνη ενσωματώνεται στην κρέμα ζαχαροπλαστικής, όσο αυτή είναι ζεστή; η σαντιγύ ενσωματώνεται όταν η κρέμα ζαχαροπλαστικής κρυώσει τελείως.
Η κρέμα ντιπλομάτ, μπορεί να αρωματιστεί και με κάποιο λικέρ, ρούμι ή κρασί Μάρσαλα.
Μπορεί να προσφερθεί και μόνη της ως επιδόρπιο.
Λόγω της σαντιγύ, δεν μπορεί να χρησιμοποιηθεί σε γλυκά που θέλουν ψήσιμο.


Αναλυτικές οδηγίες για να φτιάξετε την κρέμα ζαχαροπλαστικής θα βρείτε εδώ (κλασσική συνταγή) και εδώ (εύκολη παραλλαγή στον φούρνο μικροκυμάτων)
Αναλυτικές οδηγίες για να φτιάξετε την σαντιγύ θα βρείτε εδώ.
Ετοιμάστε πρώτα την κρέμα ζαχαρολαστικής και αφήστε την να κρυώσει τελείως. Ετοιμάστε την σαντιγύ και αναμείξτε τις δυο κρέμες.
Διατηρείται στο ψυγείο. 



LA CREMA DIPLOMATICA

La crema diplomatica è una crema di base della pasticceria. Prese il suo nome dalla torta diplomatica, dove viene utilzzata. Viene preparata semplicemente mescolando la crema pasticcera con la crema Chantilly, per prendere appunto una crema pasticcera più deliziosa, leggera e meno compatta. Le proporzioni sono di solio 1 parte di crema Chantilly per 2 parti di crema pasticcera, ma possono variare fino a 1 : 1.
Quando la crema diplomativa viene utilizzata per farcire le torte, di solito viene rafforzata con la colla di pesce. La colla di pesce viene aggiunta alla crema pasticcera quando è ancora calda. La crema Chantilly viene aggiunta poi quando tutto sarà raffreddato completamente (altrimenti si scioglierà).
E possibile aromatizzare la diplomatica con liquori vari, rum o vino Marsala.
Spesso viene servita anche da sola, come dessert.
Non è adatta per dolci che vengono cotti al forno, siccome la panna montata verrà tutta liquefata.

Istruzioni dettagliate per preparare la crema pasticcera, troverete qui (ricetta classica) e qui (riceta al microonde).
Istruzioni dettagliate per preparare la crema Chantilly, troverete qui.
Preparate la crema pasticcera e lasciate raffreddare completamente prima di aggiungere la crema Chantilly.
Si conserva nel frigo.
 

ΤΑ ΤΕΛΕΙΑ ΠΡΟΦΙΤΕΡΟΛ ! ♦♦ I PROFITEROLES PERFETTI!

$
0
0

ΤΑ ΤΕΛΕΙΑ ΠΡΟΦΙΤΕΡΟΛ !
(ΣΥΝΤΑΓΗ L. MONTERSINO)

Ε ναι! τα τέλεια προφιτερόλ δεν θα μπορούσε παρά να ήταν σε συνταγή του Luca Montersino!
Αγαπημένο γλυκάκι της οικογένειας το προφιτερόλ, δεν είναι η πρώτη φορά που μιλάμε γι'αυτά στο laboratorio (δείτε εδώτην προηγούμενη ανάρτηση). Εννοείται ότι πάντα συζητάμε για συνταγές φτιαγμένες από πρώτες ύλες και όχι με έτοιμες κρέμες. Θα συμφωνήσω ότι τα έτοιμα προϊόντα είναι ευκολία, αλλά το αναμιγνύεις γάλα ή νερό με μία αμφιβόλου ποιότητας σκόνη δεν είναι ζαχαροπλαστική, και φυσικά η γεύση του τελικού προϊόντος δεν έχει καμμία σχέση με το φρέσκο και το αυθεντικό!
Μιλάμε πάντα για την κλασσική συνταγή για προφιτερόλ, με σού, γεμισμένα με λευκή κρέμα και γαρνιρισμένα με πλούσια σως σοκολάτας. Ξεχάστε τα παντεσπάνια, τις κρέμες με άνθος αραβοσίτου μέσα στις οποίες ψάχνεις ατελείωτα για να ανακαλύψεις ενα τόσο δα σουδάκι, και τους τόνους σαντιγύ απο επάνω για να γεμίσει το κυπελλάκι...
Το προφιτερόλ είναι γλυκάκι της γαλλικής ζαχαροπλαστικής παράδοσης, με άγνωστη ετυμολογία για το όνομα του και άγνωστη καταγωγή. Οι Ιταλοί ισχυρίζονται ότι είναι και αυτό ανακάλυψη των ζαχαροπλαστών που είχε πάρει μαζί της η Αικατερίνη των Μεδίκων, όταν πήγε ως νύφη στην γαλλική αυλή, και συγκεκριμένα κάποιου Popelini, ο οποίος είχε ανακαλύψει και τα σου (οι ιταλοί τα λένε μπινιέ). Αν όντως τα προφιτερόλ δημιουργήθηκαν κατά τον 16 ο αιώνα, εντούτοις έγιναν δημοφιλή πολύ αργότερα, κατά τον 19 ο αιώνα. Η αλήθεια πάντως είναι ότι υπάρχει παρόμοιο γλυκό στην ζαχαροπλαστική παράδοση της Φλωρεντίας, το οποίο σήμερα ονομάζεται "μπόνγκο" (bongo), ονομασία που παραπέμπει στην Αφρικανική Ηπειρο εξ'αιτίας του μαύρου χρώματος της σοκολάτας; τα γλυκά που ήταν καλυμμένα με σοκολάτα, σε περασμένες δεκαετίες τα ονόμαζαν "αφρικάνες", εξ'άλλου και στα δικά μας ζαχαροπλαστεία θα βρείτε σοκολατένιες πάστες με παρόμοια ονομασία, και φαίνεται ότι κάποιος ευφάνταστος ζαχαροπλάστης έκανε τον συσχετισμό της αφρικάνας με τα αφρικάνικα τύμπανα ταμ ταμ! (ή κατ'άλλους με μια μικρή αφρικανική αντιλόπη). Επίσης υπάρχει μία παραλλαγή προφιτερόλ στην πόλη της Μεσσήνης και την ευρύτερη περιοχή γύρω από αυτήν, η οποία ονομάζεται"άσπρο και μαύρο" (bianco e nero), πάλι από το χρώμα που έχουν οι κρέμες που χρησιμοποιούνται.
Πληροφορίες από :  Wikipedia, Firenzetoday.it
Ας περάσουμε όμως στην συνταγή του Montersino. Μπορεί με την πρώτη ματιά να φαίνεται πολύπλοκη, αλλά στην ουσία δεν είναι. Ξεκινώντας απο τα σου, όλη η συνταγή ετοιμάζεται μέσα σε 2-3 ώρες και δεν έχει ιδιαίτερη δυσκολία. Πρέπει να πω οτι παρέλειψα την κατάψυξη των γεμισμένων σου, όπως το προτείνει ο σεφ, γιατί το θεώρησα περιττό, αν όμως σας φανούν πολλά, μπορείτε να τα καταψύξετε και να τα σερβίρετε μετά από μερικές ημέρες, ετοιμάζοντας την ανάλογη ποσότητα από το σοκολατένιο γλάσσο. Γιά τα σου δεν έχω να πω κάτι το ιδιαίτερο, είναι τα κλασσικά που εχω ξαναφτιάξει (εδώ) με λίγο διαφορετικές αναλογίες υλικών; προσοχή πάντα στο στέγνωμα των ψημένων σου, αλλιώς κινδυνεύετε να καθήσουν τελείως και να αχρηστευθούν. Ο Montersinoχρησιμοποιεί για την γέμιση κρέμα ντιπλομάτ, δηλαδή σαντιγύ ανάμεικτη με κρέμα ζαχαροπλαστικής, αλλά εκείνο που είναι πραγματικά εκπληκτικό είναι το γλάσσο σοκολάτας! Η συνταγή με τα υλικά που αναφέρει είναι απόλυτα ισορροπημένη, και ίσως για πρώτη φορά απόλυτα ακριβής στις ποσότητες, δεν περισσεύει τίποτε (ίσως μόνο λίγη κρέμα ντιπλομάτ)! Ανετα όμως θα έφτιαχνα την διπλάσια δόση από την σοκολατένια κρέμα, ομολογώ πως όση και να βάλω πάλι λίγη μου φαίνεται! Εκανα αναγκαστικά 2-3 μικρές αλλαγές στην συνταγή, κυρίως στο γλάσσο, κατ'αρχήν χρησιμοποίησα σιρόπι γλυκόζης αντί για κρυσταλλική γλυκόζη, που δεν βρίσκεται εύκολα, μειώνοντας αντίστοιχα την ποσότητα του γάλακτος. Αύξησα λίγο και το ρούμι στο γλάσσο, απο 2,5 το έκανα περίπου 30 ml (3 κ.σ.). Επίσης ο Montersinoστην σαντιγύ δεν βάζει ζάχαρη, εγώ πρόσθεσα λίγη ζάχαρη άχνη. Συνήθως περισσεύει λίγη απο την κρέμα ντιπλομάτ της γέμισης και μπορείτε να την χρησιμοποιήσετε ως διακόσμηση όταν σερβίρετε τα προφιτερόλ. Αν δεν είναι αρκετή, φτιάξτε λίγη κρέμα σαντιγύ.
Ο Montersinoπαρουσιάζει τα προφιτερόλ του ως χριστουγεννιάτικη συνταγή, με την ανάλογη διακόσμηση. Είναι όμως ένα γλυκάκι για κάθε εποχή και νομίζω ότι είναι και ωραία ιδέα για επιδόρπιο σε ένα πασχαλιάτικο τραπέζι - πρέπει να αρχίσουμε να το σκεφτόμαστε και αυτό, ένας μήνας έμεινε μόνον μέχρι το Πάσχα!
Κλείνοντας την εισαγωγή, αισθάνομαι ότι πρέπει να υπογραμμίσω πως η συγκεκριμένη συνταγή για προφιτερόλ είναι καταπληκτική, δεν θυμάμαι να έχω δοκιμάσει ποτέ κάτι καλύτερο, και όπως σας είπα ήδη, είμαι φαν του προφιτερόλ. Ακόμη και τα φημισμένα προφιτερόλ της πόλης μου, της Θεσσαλονίκης, ωχριούν μπροστά σε αυτά του Montersino!

Δόση :για 12 - 15 άτομα
Βαθμός δυσκολίας :μέτρια δύσκολο
Υλικά
για τα σού : 125 gr νερό,
                        125 gr αλεύρι γοχ,
                        125 gr βούτυρο,
                        250 gr αυγά ολόκληρα (5 μέτρια),
                        1,5 gr ζάχαρη κρυσταλλική,
                        1 gr αλάτι.
γιά την κρέμα ζαχαροπλαστικής : 600 ml γάλα φρέσκο πλήρες,
                                                                  150 gr κρέμα γάλακτος με 35% λιπαρά,
                                                                  225 gr κρόκους (απο 8 αυγά περίπου),
                                                                  225 gr ζάχαρη κρυσταλλική,
                                                                  54 gr άμυλο καλαμποκιού (cron flour),
                                                                  1 κ.καφέ φυσικό εκχύλισμα βανίλιας,
                                                                  το ξύσμα απο 1 λεμόνι ακέρωτο, κατά προτίμηση βιολογικό.
για την κρέμα σαντιγύ :  500 gr κρέμα γάλακτος με 35% λιπαρά,
                                                20 gr ζάχαρη άχνη.
γιά την γέμιση (κρέμα ντιπλομάτ) : 500 gr κρέμα ζαχαροπλαστικής,                                       
                                                                     3 gr ζελατίνη σε σκόνη (+ 10 gr νερό),
                                                                     520 κρέμα σαντιγύ.
γιά το σοκολατένιο γλάσσο : 175 gr γάλα φρέσκο πλήρες,
                                                        60 gr σιρόπι γλυκόζης,
                                                        50 gr ζάχαρη κρυσταλλική,
                                                        95 gr κακάο άγλυκο,
                                                        50 gr κουβερτούρα με 70% κακάο,
                                                        150 gr  κρέμα γάλακτος με 35% λιπαρά,
                                                        750 gr κρέμα ζαχαροπλαστικής,
                                                        10 gr ρούμι.
για το σερβίρισμα :κρέμα ντιπλομάτ ή κρέμα σαντιγύ,
                                      τριμμένα αμύγδαλα.
Προετοιμασία :
Ετοιμάστε πρώτα τα σου. Αναλυτικές οδηγίες θα βρείτε εδώ.
Βάλτε την ζύμη σε ένα κορνέ με απλή, φαρδειά μύτη (No 12) και σχηματίστε τα σού, σε μέγεθος καρυδιού, μέσα σε 2 ταψιά φούρνου, στρωμένα με αντικολλητικό χαρτί. Βγαίνουν 40- 50 κομμάτια.
Προσοχή στο ψήσιμο, ακολουθήστε πιστά τις οδηγίες και τους χρόνους ψησίματος!
Ετοιμάστε την κρέμα ζαχαροπλαστικής. Αναλυτικές οδηγίες θα βρείτε εδώκαι εδώ. Εγω προτιμώ την δεύτερη μέθοδο, στον μικροκυματικό, που είναι πολύ πιο γρήγορη και εύκολη. Σκεπάστε την κρέμα με διάφανη μεμβράνη, σε επαφή με την επιφάνεια της, ώστε να μην σχηματιστεί κρούστα, και αφήστε την να κρυώσει.
Ετοιμάστε την κρέμα ντιπλομάτ. Πληροφορίες και αναλυτικές οδηγίες για την συγκεκριμένη κρέμα θα βρείτε εδώ. Ενυδατώστε την ζελατίνη με το τριπλάσιο βάρος σε νερό βρύσης (10 gr). Ζεστάνετε την σε πολύ χαμηλή φωτιά ή στον μικροκυματικό, σε μεσαία ένταση (προσοχή, δεν πρέπει να βράσει!); ανακατέψτε μέχρι να σιγουρευτήτε οτι έχει διαλυθεί τελείως. Προσθέστε στην λιωμένη ζελατίνη 2-3 κουταλιές από την κρέμα ζαχαροπλαστικής, ρίξτε το μίγμα έπειτα μέσα στην υπόλοιπη κρέμα (όχι στην συνολική ποσότητα, μόνον σε αυτήν που θα χρησιμοποιήσετε για να φτιάξετε την κρέμα ντιπλομάτ) και αναμείξτε. 
Ετοιμάστε την κρέμα σαντιγύ. Αναλυτικές οδηγίες θα βρείτε εδώ.
 Αναμείξτε την κρέμα ζαχαροπλαστικής με την σαντιγύ, σκεπάστε με διάφανη μεμβράνη και διατηρήστε την στο ψυγείο.
Γεμίστε τα σου. Βάλτε την κρέμα ντιπλομάτ σε ένα κρονέ με μύτη. Με ένα μαχαιράκι κάντε μια μικρή τρυπούλα  στο κάτω μέρος των σου και από εκεί γεμίστε τα με την κρέμα. Διατηρήστε τα στο ψυγείο.
Ετοιμάστε το γλάσσο σοκολάτας. Κόψτε την κουβερτούρα σε μικρά κομματάκια. Βάλτε το γάλα σε ένα κατσαρολάκι και βάλτε το στην φωτιά, να ζεσταθεί χωρίς να βράσει. Προσθέστε την ζάχαρη, την γλυκόζη και το κακάο (κοσκινισμένο) και αναμείξτε με τον αυγογδάρτη. Αφήστε το μίγμα να σιγοβράσει για 2 λεπτά, αναμιγνύοντας συνεχώς. Κατεβάστε το από την φωτιά και προσθέστε πρώτα  την κουβερτούρα και έπειτα την κρέμα γάλακτος. Αναμείξτε καλά. Προσθέστε τέλος την κρέμα ζαχαροπλαστικής και το ρούμι και αναμείξτε και πάλι. Αφήστε το γλάσσο να χλιαρίνει.
Βουτήξτε τα σου στο γλάσσο και τοποθετήστε τα σε πυραμίδα μέσα σε έναν δίσκο σερβιρίσματος ή σε μικρότερα πιάτα, αν θέλετε να φτιάξετε ατομικές μερίδες. Στολίστε με ροζέτες από την κρέμα ντιπλομάτ που θα σας περισσέψει. Μπορείτε να προσθέσετε και λίγα χοντροκοπανισμένα αμύγδαλα.
Τα προφιτερόλ διατηρούνται πολύ καλά στο ψυγείο για 3-4 μέρες.




I PROFITEROLES PERFETTI!
(ricetta di L. MONTERSINO)

Anche se avevo già preparato i profiteroles per il laboratorio (ricetta qui), volevo sempre assagiare anche una seconda versione. Quando mi sono imbattuta sulla ricetta di Luca Montersino, ero certa che era venuta l' ora per un bis di profiteroles!
I profiteroles sono un grande classico della cucina francese. Intanto oscuri sono le sue origini e incerta l' etimologia per il  suo nome. C'è chi sostiene che i bignè sono stati inventati da un certo Popelini, chef nella corte di Caterina dei Medici, che, come è noto, andò in Francia come sposa di Enrico II. Conseguentemene ai bignè sono stati pure creati anche i preofiteroles. Tutto questo accadeva durante il 16o secolo. Intanto, i profiteroles sono diventati famosi solo un paio di secoli dopo, durante l' 800.
I fiorentini spesso chiamano i profiteroles "bongo". Se mi dite che questo nome suona africano, avete pienamente ragione, siccome così si chiama una piccola antilope africana ma anche i tamburi, che sono di origine africana ma oggi si usano anche nella musica latina.  La ragione per questo nome, è che in deccenni passati, i dolci al cioccolato spesso venivano chiamati "africani"; pare che qualcuno li ha assocciati al bongo, pure africano, che si suona più esotico... A Messina e dintorni c'è un' altra variante dei profiteroles che viene chiamata "bianco e nero".
Informazioni tratte da : Wikipedia, Firenzetoday.it
Passiamo alla ricetta di Montersino. Forse pare complicata, ma non lo è affato. La ricetta è perfettamente equilibrata, e le dosi sono tutte giuste, non ne avanza che una piccola quantità di crema diplomatica, che potete utilizzare per la decorazione. Sono dovuta fare dell piccole modifiche, così al posto del sicroppo di glucosio in polvere (introvabile in Grecia) ho utilizzato il comune sciroppo di glucosio liquido, e rispettivamente ho diminuito la quantità del latte. La seconda volta che ho preparato la ricetta, ho aumentato la quantità del rum (da 2,5 a 10 gr), sempre alla glassa al cioccolato. Ho omesso il congelamento dei bignè farciti. E certo ho omesso anche la decorazione natalizia e al suo posto ho utilizzato la crema diplomatica avanzata.
In conclusione, questa è una ricetta di profiteroles strepitosa, non dimezzare le dosi della ricetta, perchè al primo boccone ne pentirete di non avere preparato di più!

Dosi : per 12 - 15 persone
Difficoltà : media
Ingredienti
per i bignè : 125 gr acqua,
                         125 gr farina 00,
                         125 gr burro,
                         250 gr uova intere (5 uova medie),
                        1,5 gr zucchero semolato,
                        1 gr sale fino.
per la crema pasticcera : 600 ml di latte fresco intero,
                                                  150 gr di panna (35% grassi),
                                                  225 gr tuorli (8 uova ca.),
                                                  225 gr zucchero semolato,
                                                  54 gr maizena,
                                                  1 cucchiaino da caffè estratto naturale di vaniglia,
                                                  la scorza grattugiata da 1 limone bio.
per la crema Chantilly : 500 gr panna montata (a 35% grassi),
                                                20 gr di zucchero a velo.
per la crema diplomatica (ripieno) : 500 gr crema pasticcera,
                                                                        3 gr gelatina in polvere (+10 gr acqua),
                                                                        520 gr di crema Chantilly.                                           
per la glassa cioccolatosa : 175 gr latte fresco intero,
                                                      60 gr sciroppo di glucosio.
                                                      50 gr zucchero semolato,
                                                      95 gr cacao amaro,
                                                      50 gr cioccolato fondente a 70%  cacao,
                                                      150 gr di panna (35% di grassi) liquida,
                                                      750 gr crema pasticcera,
                                                      10 gr di rum.
per la finitura : crema diplomatica o Chantilly,
                                mandorle tritate grossolanemente.
Preparazione :
Preparate i bignè. Istruzioni dettagliate troverete qui.
Ponete l' impasto in un sac-a-poche con bocchetta liscia grossa (No 12) e formate i bignè su una teglia da forno (per le dosi riportate ne occorreranno due) foderata con carta antiaderente. Ne otterrete 40 - 50 bignè. Attenzione alla cottura, seguite scrupolosamente i tempi di cottura e non ommettere di aprire lo sportello del forno, per allontanare l' umidità, altrimenti i bignè si affosciano appena estrrati dal forno
Preparate la crema pasticcera. Istruzioni dettagliate troverete qui (ricetta classica) e qui (ricetta al microonde). Coprite con pellicola transparente a contatto con la superficie della crema e lasciate raffreddare.
Preparate la crema diplomatica (informazioni sulla diplomatica troverete qui). Fate idratare la gelatina in polvere con il triplo del suo peso in acqua (10 gr). Fate scaldare a fuoco dolce o al microonde (attenzione non deve raggiungere il punto di ebbollizione!) mescolate fino a sciogliersi tutta. Aggiungete alla gelatina un paio di cucchiai di crema pasticcera, mescolate bene e poi aggiungere il composto alla crema pasticcera restante (non a tutta la pasticcera, solo ai 500 gr destinati per preparare la diplomatca). 
Preparate la crema Chantilly. Istruzioni dellagliate troverete qui. Nella sua ricetta Montersino propone la panna montata, io ci ho aggiunto anche un pochino di zucchero a velo.
Aggiungete la Chantilly alla crema pasticcera e mescolate bene. Coprite con pellicola transparente e conservate nel frigo.
Farcite i bignè. Ponete la crema diplomatica in un sac-a-poche con bocchetta liscia media. Con un coltellino appuntato praticate dei piccoli bucchi sul lato basso dei bignè; inserite la bocchetta del sac-a-poche e farcite. A questo punto Montersino consiglia di congelare i bignè; io ho preferito semplicemente metterli nel frigo, fino a preparare la glassa al cioccolato.
Preparate la glassa al cioccolato. Tritate il cioccolato fondente. Ponete il latte in un pentolino e portate ad ebbolizione. Aggiungete lo zucchero, il sciroppo di glucosio ed il cacao settacciato. Mescolando sempre, riportate al fuoco e lasciate cuocere per un paio di minuti, a fuoco dolce. Ritirate dal fuoco e aggiungete il cioccolato fondente e poi la panna. Mescolate bene. Aggiungete infine la crema pasticcera ed il rum e mescolate. Lasciate intiepidire.
Tuffate i bignè nella glassa. Disponete su un vassoio da portata e formate la classica montagnola di profiteroles. Potete anche preparare dei monoporzioni con 2 bignè per ogni persona. Decorate con fiocchi di crema diplomatica o di crema Chantilly. Potete cospargere anche con mandorle tritate grossolanemente.
Si conservano nel frigo, benissimo, per 3-4 giorni. 




ΊΤΣ ΠΙΛΑΦΙ (İÇ PILAV) ♦♦ RISO PILAV ALLE FRATTAGLIE (İÇ PILAV)

$
0
0

ΊΤΣ ΠΙΛΑΦΙ (İÇ PILAV)

Καθώς σε λιγότερο από 1 μήνα θα γιορτάσουμε το Πάσχα, αποφάσισα καθ'όλη την διάρκεια του Απρίλη, να ανεβάζω συνταγές που θα μπορούσαν να παρουσιαστούν και στο πασχαλινό τραπέζι. Και επειδήτο αρνάκι/κατσικάκι είναι το παραδοσιακό υλικό στο πασχαλιάτικο τραπέζι, οι περισσότερες από τις συνταγές θα επικεντρώνονται σε αυτό...
Θα ξεκινήσω με το ίτς πιλάφι. Οπως φανερώνει και το όνομα της, η συνταγή προέρχεται από την τούρκικη κουζίνα. İçστα τουρκικά σημαίνει το εσωτερικό, δηλαδή τα εντόσθια του ζώου. Το ίτς πιλάφι φτιάχνεται με συκώτι, και βέβαια παραδοσιακά στην τούρκικη κουζίνα με το αρνίσιο συκώτι. Πιο μοντέρνες παραλλαγές χρησιμοποιούν και τα συκωτάκια πουλερικών, αλλά γευστικά δεν είναι το ίδιο πράγμα.

Δόση :για 4 άτομα
Βαθμός δυσκολίας :εύκολο
Υλικά : 1 συκώτι από αρνάκι/κατσικάκι (περίπου 250 gr),
                 1 κ.σ. βούτυρο,
                 1 κ.σ. ελαιόλαδο παρθένο, 
                 1 μικρό κρεμμύδι,
                 1 κ.σ. (15 gr) κουκουνάρι,
                 πιπέριφρεσκοτριμμένο,
                 1 πρέζα κανέλατριμμένη,
                 1/2 κ.γ. ζάχαρη,
                 αλάτι,
                 2 κ.σ. (25 gr) σταφίδα μαύρη κορινθιακή,
                 1 κούπα γεμάτη (300 gr) ρύζι καρολίνα,
                 2 1/2 φλ. (750 ml) σπιτικό ζωμό κρεάτος,        
                 άνηθο ψιλοκιμμένο.  
Προετοιμασία :
Πλύντε καλά το ρύζι κάτω από τρεχούμενο νερό, ώστε να ξεπλυθεί το άμυλο. Βάλτε το σε ένα σκεύος και προσθέστε καυτό νερό, να το καλύψει καλά. Σκεπάστε το σκεύος με ένα καπάκι και αφήστε το ρύζι να σταθεί ένα τεταρτάκι. Στραγγίστε το καλά από το νερό, μέσα σε ένα σουρωτήρι.
Στο εν τω μεταξύ, πλύντε το συκώτι, αφαιρέστε τις φλέβες και κόψτε το σε κομματάκια.
Ψιλοκόψτε το κρεμμύδι.
Βάλτε σε μία κατσαρόλα το βούτυρο και το λάδι και βάλτε την στην φωτιά. Προσθέστε το κρεμμύδι, και μόλις μαραθεί προσθέστε και το κουκουνάρι; σωτάρετε για 1-2 λεπτά, να ροδίσουν. Προσθέστε το συκώτι, λίγο αλάτι, πιπέρι φρεσκοτριμμένο, ελάχιστη κανέλα, την ζάχαρη και σωτάρετε. Προσθέστε το ρύζι και τις σταφίδες (κατά προτίμηση μουλιασμένες πριν σε λίγο νερό και στραγγισμένες καλά) και σωτάρετε για 2-3 λεπτά.
Προσθέστε τον ζωμό, κατά προτίμηση ζεστό, ρυθμίστε το αλάτι, σκεπάστε την κατσαρόλα και αφήστε να σιγοβράσει μέχρι να πιεί το ζουμί του, για περίπου 15 λεπτά.
Κατεβάστε την κατσαρόλα από την φωτιά, ξεκαπακώστε, σκεπάστε την με μία πετσέτα (προσοχή να μην μυρίζει απορρυπαντικό!) και πανω απο την πετσέτα βάλτε πάλι το καπάκι της. Αφήστε το πιλάφι να σταθεί 20 λεπτά.
Σερβίρετε το ιτς πιλάφι ζεστό, γαρνιρισμένο με φρέσκο, ψιλοκομμένο άνηθο. 



RISO PILAV ALLE FRATTAGLIE (İÇ PILAV)

Un primo piatto goloso, tratto dalla cucina turca. İç (ìc) nella lingua turca significa quello che è dentro, le interiora, cioè le frattaglie. Così, per il cosidetto ic pilaf viene utilizzato il fegato dell' abbacchio; in versione più moderna, o per quelli che non amano l' abbacchio, si può utilizzare anche i fegatini di pollo, anche se il sapore non è esattamente lo stesso...

Dosi : per 4 persone
Difficoltà della ricetta : facile
Ingredienti : 1 fegato di abbacchio (250 gr all' incirca),
                              1 cucchiaio (20 gr) di burro,
                              1 cucchiaio (10 ml) olio extravergine di oliva,
                              1 cipolla gialla piccola,
                              1 cucchiaio (15 gr) pinoli,
                              pepe nero macinato al momento,
                              1 pizzico di cannella in polvere,
                              1/2 cucchiaino di zucchero,
                              sale marino qb,
                              2 cucchiai (25 gr) uvetta di Corinto,
                              1 tazza colma (300 gr) riso tipo Roma,
                              2 1/2 tazze (750 ml) brodo di carne fatto a casa, 
                              aneto tritato finemente.
Preparazione :
Lavate bene il riso sotto acqua corrente, per eliminare l' amido. Ponete in un contenitore e coprite con acqua calda. Lasciate riposare  per un quarto d' ora, scolate bene e tenete da parte.
Nel frattempo, lavate il fegato, eliminate le vene e tagliate a pezzetti.
Tritate finemente la cipolla.
In una casseruola ponete il burro con l' olio e portate sul fuoco. Fate appassire la cipolla, aggiungete i pinoli e saltate per un paio di minuti, fino a dorare. Aggiungete il fegato, poco sale, pepe nero macinato, la cannella, lo zucchero. Saltate. Aggiungete il riso e l' uvetta (preferibilmente lasciata in ammollo per una decina di minuti, in acqua dal rubinetto, e poi strizzata). Saltate.
Aggiungete il brodo caldo, regolate di sale, coprite la casseruola e lasciate cuocere a fuoco moderato, per ca. un quarto d' ora, fino ad evaporare il suo liquido. 
Ritirate la casseruola dal fuoco, scoperchiate, coprite con un tovagliolo (non deve avere odore forte di detersivo) coprite il tutto con il coperchio. Il tovagliolo impedirà il vapore, una volta condensato, a colare nel pilaf e questo rimarrà ascoiutto. Lasciate riposare per una ventina di minuti.
Servite l' ic pilaf caldo, cosparso con aneto tritato.



ΠΑΝΤΖΑΡΌΤΙ : ΚΡΟΚΕΤΕΣ ΠΑΤΑΤΑΣ για τους QUANTI MODI DI FARE E RIFARE ♦♦ PANZAROTTI per i QUANTI MODI DI FARE E RIFARE

$
0
0

ΠΑΝΤΖΑΡΌΤΙ : ΚΡΟΚΕΤΕΣ ΠΑΤΑΤΑΣ ΑΠΟ ΤΗΝ ΝΑΠΟΛΙ
για τους QUANTI MODI DI FARE E RIFARE

Σήμερα είμαστε και πάλι εδώ, μαζί με τις φίλες απο τους Quanti Modi di Fare e Rifare, για να δοκιμάσουμε μία νέα, πολύ νόστιμη συνταγή.
Στο σημερινό μας μαγειρικό ταξίδι, θα μεταφερθούμε στη Νάπολι, καθώς θα μας υποδεχτεί η Annaστην φιλόξενη κουζίνα της (blog : Ai fornelli con una celiaca), και θα φτιάξουμε παραδοσιακές ναπολιτάνικες πατατοκροκέτες.
Μπορεί να έχετε ακούσει για τα παντζερότι (panzerotti), τα οποία μοιάζουν με μικρά καλτσόνε; έχουμε μιλήσει γι'αυτά και στο laboratorio, πριν από αρκετό καιρό βέβαια (εδώ). Σήμερα θα μιλήσουμε για τα παντζαρότι, που μπορεί στηνονομασία να διαφέρουν μόνο σε ένα φωνήεν, αλλά πρόκειται για κάτι εντελώς διαφορετικό. Panzarottiλοιπόν, ή crocchè di patate,απο το γαλλικό croquettes(το να υπάρχουν γαλλικές λέξεις μπερδεμένες μέσα ναπολιτάνικη διάλεκτο, είναι απόλυτα φυσικό, έπειτα απο την πολύχρονη κυριαρχία στην περιοχή πρώτα των Νορμανδών και έπειτα των Βουρβόνων (Γάλλων). Μαζί με τις zeppole (αυτό που θα λέγαμε εμείς λουκουμάδες) είναι παραδοσιακά τα πιό δημοφιλήstreet foodτης περιοχής, ακόμη περισσότερο και από την πίτσα. Η ναπολιτάνικη κουζίνα, αλλά και γενικά οι κουζίνες του Ιταλικού Νότου, αγαπάνε ιδιαίτερα τα τηγανιτά, μάλλον από επιρροές ισπανικές (ναι, και οι Ισπανοι πέρασαν απο την Ναπολι!) και κατ΄επέκτασην και αραβικές, και εκτός από τα διάφορα αλμυρά μεζεδάκια, πολλά από τα γλυκά της είναι επίσης τηγανητά. Στη Νάπολι, ιδιαίτερα μέσα στο ιστορικό κέντρο, εκτός από τις πιτσαρίες θα συναντήστε και τις λεγόμενες friggitorie, μαγαζιά όπου ετοιμάζουν διάφορα τηγανιτά εδέσματα, αλλά και πλανόδιους πωλητές που τηγανίζουν στην στιγμή sciurlli (τηγανητά άνθη κολοκύθας), μελιτζάνες σε κουρκούτι, pastacresciute (είδος αλμυρών λουκουμάδων), scagliozzi (κομμάτια πολέντα τηγανητά), arancini (ρυζοκροκέτες γεμιστές, συνταγή εδώ), pizzette di baccalà (κροκέτες βακαλάου), διάφορα μικρά ψάρια και μαλάκιακαι, όπως είπαμε και πιό πάνω, zeppoleκαι panzarotti, τα οποία προσφέρουν μέσα σε αυτοσχέδιους κώνους από λαδόκολλα, που ονομάζονται cuòppo, και που κατέληξαν να είναι συνώνυμοι της μερίδας των τηγανητών λιχουδιών. Η δημιουργία τόσων πολλών τηγανητών εδεσμάτων, συνδέεται με την φτώχεια της περιοχής, όταν με τα λίγα διαθέσιμα υλικά, προσπαθούσαν να φτιάξουν εύκολα και γρήγορα φαγητό, το οποίο να μπορέσει να τους "πιάσει"και να τους χορτάσει.
Τα παντζαρότι λοιπόν, είναι απλές κροκέτες πατάτας, που συνήθως τις γεμίζουν με διάφορα υλικά : τυριά, σαλάμια κα. Αν και κατέληξαν να είναι λαϊκο φαγητό του δρόμου, εν τούτοις η καταγωγή τους μπορεί και να κρατάει από μεγάλα τζάκια : πιστεύεται ότι προέρχονται από την γαλλική κουζίνα, και έχουν αριστοκρατική καταγωγή, καθώς καταγράφονται για πρώτη φορά στα 1798, από τον Antoine Augusten Parmentier (για τον οποίο έχουμε μιλήσει και εδώ), γνωστό και ως "πατέρα της πατάτας"αφού αυτός πρώτος έπεισε τον βασιλιά Λουδοβίκο 16ο, να επιτρέψει την καλλιέργεια της πατάτας. Αλλοι βέβαια ισχυρίζονται ότι οι κροκέτες προέρχονται από την Ισπανία και συγκεκριμένα από την Ανδαλουσία, όπου παραδοσιακά αποτελούν φαγητό ανακύκλωσης, αφού τις ετοιμάζουν με τα περισσεύματα της προηγούμενης ημέρας, σερβίρονται δε ως τάπας (δηλαδή μεζεδάκια) μαζί με μπύρα.
Πληροφορίες από : Wikipedia, storienapoli.it, cibodistrada.it, cibo360.it
Η συνταγή για τα παντζαρότι είναι πολύ απλή, απατεί ελάχιστα υλικά, και είναι βέβαια και οικονομική : πατάτες βρασμένες, αυγά, ελάχιστος μαϊντανός, ελάχιστο τριμμένο τυράκι, αλάτι και πιπέρι. Για την γέμιση χρησιμοποιούν συνήθως μοτσαρέλλα, η οποία λιώνει και δημιουργεί μία εντυπωσιακή λιωμένη καρδιά, σαλάμια, πιό σπάνια λουκανικάκια κοκτέϊλ.
Την συνταγή της Annaμπορείτε να την δείτε εδώ. Δεν έκανα κάποια ουσιαστική αλλαγή, απλά πειραματίστηκα λίγο με την γέμιση, και εκτός από την μοτσαρέλλα, χρησιμοποίησα σπανάκι σωταρισμένο με κρεμμύδι (μίγμα από την γέμιση σπανακόπιτας που ετοίμαζα παράλληλα) και μία πιό ελληνική παραλλαγή με φέτα, ροδέλες ελιάς Καλαμών και ρίγανη (μπορείτε να δείτε την ποικιλία που έφτιαξα στην τελευταία φωτογραφία της ανάρτησης). Η Anna πανάρει τα παντζαρότι μόνο με την φρυγανιά, εγώ ένανα το κλασσικό πανάρισμα : αλεύρι - αυγό - φρυγανιά, που δίνει πιόσταθερή και πιό τραγανή κρούστα.
Τα παντζαρότι τρώγονται αυστηρά ζεστά, μόλις βγούν από το τηγάνι. Μπορείτε βέβαια να τα καταψύξετε και να τα τηγανήσετε αργότερα, όπως είναι κατεψυγμένα, χωρίς να τα ξεπαγώσετε.

Δόση :περίπου 20 παντζαρότι
Βαθμός δυσκολίας συνταγής :μέτρια δύσκολη
Υλικά
για την ζύμη : 1 kg πατάτες,
                             3 κρόκους αυγών,
                             100 gr πραγματική παρμεζάνα (parmigiano reggiano) τριμμένη,
                             πιπέρι μαύρο φρεσκοτριμμένο,
                             αλάτι,
                             2 κ.σ. μαϊντανό ψιλοκομμένο.
γιά το πανάρισμα :αλεύρι,
                                      3 ασπράδια αυγών,
                                      φρυγανιά τριμμένη.
για την γέμιση :μοτσαρέλα για μαγειρική (στεγνή),
                                σπανάκι σωταρισμένο με κρεμμύδι,
                                τυρί φέτα, ελιές Καλαμών, ρίγανη.
Προετοιμασία :
Ενας παράγοντας επιτυχίας για τις κροκέτες, είναι οι πατάτες που θα χρησιμοποιήσετε. Αν και στην Ελλάδα δεν υπάρχουν συνήθως πολλές επιλογές στα είδη της πατάτας, προτιμήστε πατάτες αμυλώδεις, με λευκή σάρκα.
Πλύντε τις πατάτες, και βράστε τες με την φλούδα μέχρι να μαλακώσουν (περίπου 20 λεπτά). Στραγγίστε τες αμέσως (μην τις αφήσετε επ'ουδενί μέσα στο νερό, γιατί θα νερουλιάσει η σάρκα τους) και μόλις χλιαρίνουν περάστε τες από την πρέσσατου πουρέ. Αφήστε τον πουρέ να κρυώσει (έτσι θα εξατμιστεί και η υγρασία που έχει, αλλιώς αν δουλέψετε αμέσως το μίγμα η υγρασία θα μείνει μέσα στον πουρέ).
Αναμείξτε τον πουρέ με του κρόκους των αυγών (τα ασπράδια θα μας χρειαστούν για το πανάρισμα), και όλα τα υπόλοιπα υλικά. Οσον αφορά το τυρί, μπορείτε να χρησιμοποιήσετε και άλλο είδος, προσοχή μόνο, αν είναι αλμυρό, πχ. κεφαλοτύρι, να βάλετε λιγότερο αλάτι στην ζύμη.
Για την γέμιση δεν θα χρειαστείτε μεγάλες ποσότητες υλικών. Δεν σας δίνω δόσεις γιατί δεν τις κατέγραψα. Αν χρησιμοποιήσετε μόνον μοτσαρέλα, θα χρειαστήτε περίπου 100 gr. Οπως σας είπα και στην εισαγωγή, μπορείτε να χρησιμοποιήσετε διάφορα υλικά για την γέμιση.
Πάρτε μία ποσότητα ζύμης, περίπου μία μεγάλη κουταλιά της σούπας, ανοίξτε την μέσα στην παλάμη σας και στο κέντρο βάλτε μερικά κομματάκια μοτσαρέλα ή μία κουταλιά σπανάκι ή ένα κομματάκι φέτα, 3-4 ροδέλες ελιά και λίγο ρίγανη. Κλείστε την ζύμη γύρω από την γέμιση και φτιάξτε μία κυλινδρική κροκέτα. Σιγουρευτήτε ότι η γέμιση είναι καλά κλεισμένη μέσα στην ζύμη, αλλιώςκατά το τηγάνισμα η κροκέτα μπορεί να ανοίξει και να διαλυθεί.
Αφού ετοιμάσετε όλες τις κροκέτες, περάστε τες πρώτα από το αλεύρι, μετά από τα ασπράδια χτυπημένα και τέλος από την φρυγανιά. Αφήστε τις κροκέτες να ξεκουραστούν στο ψυγείο για 20 λεπτά περίπου, μέχρι να βάλετε στην φωτιά το τηγάνι με το λάδι.
Τηγανίστε τα παντζαρότι σε άφθονο, καυτό σπορέλαιο. Προσοχή γιατί παίρνουν χρώμα πολύ γρήγορα και μπορεί να σας καούν. Οταν τα βγάλετε από το τηγάνι ακουμπήστε τα σε απορροφητικό χαρτί, ώστε να στραγγίσουν από το περιττό λάδι.
Σερβίρετε τα παντζαρότι ζεστά.



PANZAROTTI o CROCCHE DI PATATE
per i QUANTI MODI DI FARE E RIFARE

Seconda domenica di Aprile e le amiche dei Quanti siamo radunate per scambiare idee su come fare e rifare una ricetta tradizionale.
Oggi siamo osipiti nella cucina di dolce Anna, una cucina senza glutine (blog :  Ai fornelli con una celiaca) ma per questa ragione non meno saporita, per preparare i panzarotti napoletani.
I panzarotti vengono chiamati anche crocchè di patate. Per quanto riguarda le loro origini, c'è chi afferma che vengono dalle croquettes francesi, che la prima testimonianza per loro è dal 1798, da Antoine Augusten Parmentie, l' uomo che ha convinto Luigi XVI a coltivare le patate, considerate fino allora velenose. Altri sostengono però che le crocchette vengono dalla cucina spagnola, e precisamente quella di Andalusia, nate come piatto da riciclo degli avanzi del giorno prima e servite come antipasto o tapas con un bel bicchiere di birra.
I panzarotti a Napoli, ma anche in quasi tutta l' Italia del Sud, sono lo street food più comune e fa parte del famoso fritto all' italiana. Nelle friggitorie insieme ai panzarotti vengono serviti anche sciurilli (fiori di zucca farciti), melanzane in pastella, pastacrsciute (zeppole salate), scagliozzi (pezzi di polenta), arancini (ricetta qui), pizzette di baccalà, molluschi, crostacei o piccoli pesci e ancora zeppole. Il tutto viene servito, secondo la tradizione, nel cuòppo, cioè in un cono di carta oliata, che ha preso anche il significato della porzione di fritti. La ragione per la presenza di tanti preparazioni fritti nella cucina del Sud, non è altra che la povertà di queste terre e la necessità di preparare facilmente e con pochi e semplici ingredienti un piatto sostanzioso.
Informazioni tratte da : Wikipedia, storienapoli.it, cibodistrada.it, cibo360.it
Per la preparazione dei panzarotti occorrono pochi ingredienti : patate lessate, uova, qualche ciuffo di prezzemolo, un po' di formaggio, sale e pepe. La ricetta di Anna potete vederla qui. Non ho fatto qualche grande modifica, ho solo cercato di variare un po' la farcitura, ma a dire il vero, alla fine dei conti, i panzarotti alla mozzarella sono quelli che ci hanno piaciuto di più. Le mie 3 variazioni potete vederle iniseme all' utilma foto di questo post. Ancora ho preferito l' impanatura classica : farina - uova - pangrattato.
Il panzarotti vengono serviti caldi, prferibilmente appena usciti dalla padella!
Se non volete friggerli tutti, potete congelarli; cucinateli poi senza scongelare.

Dosi : ca. 20 panzarotti
Difficotà della ricetta : media
Ingredienti
per l' impasto : 1 kg di patate farinose,
                               3 tuorli d' uova,
                               100 gr di parmigiano grattugiato,
                               pepe nero macinato al momento,
                               sale qb,
                               2 cucchiai di prezzemolo tritato finemente.
per l' impanatura : farina qb,
                                      3 chiare d' uova,
                                      pangrattato qb.
per la farcitura : mozzarella da cucina,
                                 spinaci saltati con cipolla,
                                  formaggio feta, olive nere, origano.
Preparazione :
Scegliete con cura le patate che utilizzate; devono essere di pasta bianca e farinose.
Lavate le patate e cuocetele con la buccia fino ad intenerire (20 minuti ca.). Scolate subito e appena intiepidite, passatele dallo schiaccapatate per renderle a purè. Lasciatelo raffreddare.
Aggiungete al purè i turoli della uova (gli albumi saranno utilizzati all' impanatura) e tutti gli ingredienti restanti.
No ho scritto le dosi per gli ingredienti di farcitura, siccome non li ho pesati. Se utilizzate solo la mozzarella, calcolo che ci vuole ca. 100 gr. Io ho utilizzato della mozzarella da cucina, spinaci saltati con cipolla tritata finemente (una piccola quantità dalla farcitura di una torta salata che ho preparato contemporaneamente) ed infine formaggio feta con rondelle di olive nere e qualche pizzico di origano. Attenzione, se per la farcitura utilizzate un formaggio salato, moderate la quantità di sale all' impasto.
Prendete una buona cucchiaiata d' impasto, ponete nel palmo della mano e appiatite, ponete al centro una moderata quantità di farcitura e chiudete i bordi, formando un bastoncino. Fate attenzione a racchiudere bene la farcitura nell' impasto, altrimenti il panzarotto sarà disfatto durante la friggiutra.
Una volta preparati tutti i panzarotti, passateli prima dalla farina, poi dagli albumi sbattuti ed infine dal pangrattato. Poneteli nel frigo per una ventina di minuti, fino a preparare l' occorente per friggere.
Fate friggete i panzarotti in abbondante olio di semi, ben caldo. Attenzione perchè prendono colore subito. Disponete su carta assorbente, per scolare l' eccesso di olio.
Servite i panzarotti ben caldi!
Se non volete cuocerli tutti ad una volta, potete conservarli nel freezer; non scongelare prima di friggere.



ΠΩΣ ΝΑ ΦΤΙΑΞΕΤΕ ΣΟΚΟΛΑΤΕΝΙA ΑΥΓA ΓΙΑ ΤΟ ΠΑΣΧΑ ♦♦ COME FARE UN UOVO DI CIOCCOLATO DI PASQUA

$
0
0

ΠΩΣ ΝΑ ΦΤΙΑΞΕΤΕ ΣΟΚΟΛΑΤΕΝΙAΑΥΓAΓΙΑ ΤΟ ΠΑΣΧΑ

Τα πασχαλινά σοκολατένια αυγά είναι πολύ πιο δημοφιλή βέβαια στο εξωτερικό, αλλά και στην Ελλάδα δεν πάμε πίσω. Κάθε χρόνο βλέπω τις φίλες μου τις ιταλίδες να προβληματίζονται πως θα καταναλώσουν τις μεγάλες ποσότητες σοκολάτας, που μαζεύον εξ'αιτίας των πασχαλινών αυγών! Εδω δεν νομίζω ότι φτάνουμε σε τέτοια επίπεδα ...
Εδώ και μερικά χρόνια ψάχνω να βρώ την κατάλληλη φόρμα γιά να φτιάξω κι εγώ σοκολατένιο αυγό, και μόλις φέτος το κατάφερα, ακολουθώντας την συμβουλή της Βιβής, που μου είπε να ψάξω σε κατάστημα χοντρικής με είδηζαχαροπλαστικής; με μεγάλη μου έκπληξη βρέθηκα μπροστά σε μία ατελείωτη ποικιλία από φόρμες για σοκολατένια αυγά, αλλά και σοκολατένια λαγουδάκια, σε όλα τα μεγέθη!
Το να φτιάξει κάποιος σοκολατένιο αυγό στην κουζίνα του σπιτιού του, είναι κατά βάσην απλό, αλλά όχι και τόσο εύκολο όσο ακούγεται ή όσο υπόσχονται κάποιες συνταγές που κυκλοφορούν στο διαδίκτυο.
Κατ'αρχήν η επιλογή της φόρμας. Οι φόρμες που χρησιμοποιούν για να φτιάξουν τα σοκολατένια αυγά είναι απο πολυκαρβονικό υλικό, δηλαδή σκληρό πλαστικό, κατάλληλο βέβαια για τρόφιμα. Οι φόρμες σιλικόνης δεν ειναι κατάλληλες γιατί το υλικό τους είναι μαλακό και έτσι δεν είναι σταθερές, οπότεκαι μπορεί το σχήμα του αυγού να αλλοιωθεί. Οι επαγγελματικές φόρμες αποτελούνται από ένα ζευγάρι ομοίω καλουπιών, το οποίοκουμπώνει και με αυτόν τον τρόπο, αλλά και τον κατάληλο χειρισμό μπορούμε να φτιάξουμε εξ'αρχής ένα ολόκληρο αυγό και όχι δύο μισά τα οποία θα πρέπει μετάνα τα κολλήσουμε μεταξύ τους. Βέβαια, αν θέλουμε να βάλουμε μέσα στο αυγό κάποιο δωράκι, θα πρέπει αναγκαστικά να φτιάξουμε 2 μισά, ώστε να μπορέσουμε να το κρύψουμε μέσα του!
Η επιλογή της σοκολάτας. Ολες οι κουβερτούρες (50% 60% 70% κακάο, γάλακτος και λευκή)μπορούν να χρησιμοποιηθούν για να φτιάξουμε σοκολατένια αυγά.
Ο χειρισμός της σοκολάτας. Δεν αρκεί απλά να λιώσουμε την σοκολάτα και να την ρίξουμε στο καλούπι. Το πιό πιθανό είναι το αυγό μας να μην μπορέσει ποτέ να ξεκολλήσει μέσα από το καλούπι, η σοκολάτα θα είναι θαμπή, μετά από μερικές ώρες μπορεί να ασπρίσει στην εξωτερική της επιφάνεια, ενώ θα είναι μαλακή και όχι τραγανή. Η λύση γιά να αποφευχθούν όλα αυτά τα ανεπιθύμητα χαρακτηριστικά είναι να "στρώσουμε"την σοκολάτα. Με το "στρώσιμο"η σοκολάτα αποκτά σταθερή κρυσταλλική δομή στο εσωτερικό της; αυτό έχει ως αποτέλεσμα να γίνει τραγανή, να μην βγαίνει το βούτυρο κακάο στην επιφάνεια και να μην ασπρίζει, και τέλος να συστέλλεται ελαφρά όταν κρυώσει, πράγμα που βοηθάει να βγεί από το καλούπι από μόνη της. Για το "στρώσιμο"ή πιο σωστά την προ-κρυστάλλωση της σοκολάτας μπορείτε να διαβάσετε αναλυτικά εδώ. Η κλασσική επαγγελματική μέθοδος, απαιτεί κάποια εργαλεία που δεν είναι εύκολο να έχουμε στις κουζίνες των σπιτιών μας, γι'αυτό συνήθως διαλέγουμε κάποια από τις εναλλακτικές μεθόδους. Εγώ προτιμώ την μέθοδο με εμβολιασμό. Απαραίτητο είναι και το θερμόμετρο ζαχαροπλαστικής, το "στρώσιμο"δεν μπορεί να γίνει με το μάτι, αυτό μόνο ένας επαγγελματίας μάστορας της σοκολάτας μπορεί να το πετύχει! Εδώ θέλω να σας πω, ότι βρήκα πάρα πολύ χρήσιμη την σπάτουλα με θερμόμετρο της Silikomart, από την ειδική σειρά που έχει γιά την σοκολάτα, την easychoc. Είναι ιδανική γιά να παρακολουθείς την θερμοκρασία της σοκολάτας καθώς την δουλεύεις, αλλά το θερμόμετρο, το οποίο είναι εσωματωμένο στην σπάτουλα, μπορεί να βγεί και να χρησιμοποιηθεί και χώρια από αυτήν.
Η ποσότητα της σοκολάτας που αναφέρεται παρακάτω είναι γιά το συγκεκριμένο μέγεθος καλουπιού, το οποίο και είχα στην διάθεση μου και είναι για 1 αυγό (το καλούπι είναι διπλό, δηλαδή βγάζει 2 αυγά)!

Φόρμα : 1 αυγό με μήκος 17,5 cm
Βαθμός δυσκολίας :μέτρια δύσκολο
Υλικά : 400 gr κουβερτούρα.
Προετοιμασία :
Βεβαιωθείτε ότι διαθέτετε όλα τα απαραίτητα εργαλεία και σκεύη :
- μπαίν μαρί
- ηλεκτρονικό θερμόμετρο ζαχαροπλαστικής,
- σπάτουλα,
- καλούπι (φόρμα) πολυκαρβονικό για σοκολατένια αυγά.
Πλύντε το καλούπι και σκουπίστε το πολύ καλά, δεν πρέπει να έχει ίχνος υγρασίας. Οι επαγγελματίες ζαχαροπλάστες, για την απομάκρυνση τυχόν υγρασίας τα περνάνε με ένα πανάκι εμποτισμένο σε καθαρή, βρώσιμη αλκοόλη.
Κόψτε την κουβερτούρα σε μικρά κομματάκια, γιατί έτσι θα λιώσει πιό γρήγορα και δεν θα υπάρχει φόβος να μείνουν κομμάτια που δεν έλιωσαν.
Διαλέξτε έναν από τους τρόπους, που περιγράφω αναλυτικά εδώ, γιά να στρώσετε την σοκολάτα.
Εγώ διάλεξα την λεγόμενη μέθοδο μεεμβολιασμό : έλιωσα σε μπαίν μαρί τα 2/3 της σοκολάτας  (260 gr δηλαδή) στους 50°C. Κατέβασα την μπασίνα από το μπαίν μαρί και πρόσθεσα αμέσως την υπόλοιπη σοκολάτα. Ανακάτευα συνεχώς με την σπάτουλαμέχρι η θερμοκρασία να φτάσει τους 31°C.Εδώ η σπάτουλα easychoc ήταν πολύ χρήσικο εργαλείο, αφού δεν χρειαζόντα να σταματάω κάθε λίγο για να μετράω την θερμοκρασία της σοκολάτας.
Το συγκεκριμένο καλούπι, όπως σας είπα,αποτελείται από δύο ίδια κομμάτια, τα οποία κουμπώνουν μεταξύ τους. Αν θέλετε να βάλτε μέσα στο αυγό κάποιο μικρό δωράκι, θα χρησιμοποιήσετε το κάθε καλούπι ξεχωριστά. Αν θέλετε να πάρετε ένα ολόκληρο, τέλειο αυγό, θα χρησιμοποιήσετε και τα δύο καλούπια διαδοχικά, ώστε να μπορέσετε να ενώσετε αμέσως τα δύο μέρη.
Ρίξτε μέσα στο πρώτο καλούπι (μισό αυγό) την μισή σοκολάτα, γυρίστε την καλά, να φτάσει και να καλύψει καλά και τις άκρες του, και όταν δείτε ότι έχει καλυφθεί καλά όλο, αναποδογυρίστε το, βάζοντας το να σταθεί επάνω σε 2 ισοϋψή αντικείμενα, πχ. 2 φλυτζανάκια, ώστε να είναι στον αέρα και να μπορεί να στάζει η σοκολάτα που περισσεύει. Γιά να μην πάει χαμένη η σοκολάτα (την οποία βεβαίως μπορείτε να ξαναχρησιμοποιήσετε) βάλτε από κάτω ένα κομμάτι αντικολλητικό χαρτί, ώστε να μπορέσετε να την μαζέψετε.
Ρίξτε την υπόλοιπη σοκολάτα στο δεύτερο μισό αυγό. Προσοχή να είναι το ζευγάρι του πρώτου, ώστε να μπορέσετε να τα κουμπώσετε! Γυρίστε και πάλι το καλούπι να πάει παντού η σοκολάτα, αναποδογυρίστε το να στάξει η περίσσια και στο τέλος κουμπώστε το επάνω στο πρώτο, πιέζοντας γερά. Περιστρέψτε το κουμπωμένο καλούπι, με τρόπο έτσι ώστε η σοκολάτα που είναι ακόμη ρευστή, να πάει στην ένωση των δύο κομματιών.
Βάλτε το καλούπι στο ψυγείο για 5-6 λεπτά. Μόλις το βγάλετε και πάτε να το ανοίξετε, θα δείτε οτι το αυγό έχει ξεκολλήσει και βγαίνει πανεύκολα. Ενα μυστικό γιά να μην κάνετε δαχτυλιές επάνω στην γυαλιστερή επιφάνεια του αυγού, είναι να φοράτε γάντια νιτριλίου (όχι λάτεξ, γιατί έχουν μυρωδιά, αλλά αν δεν έχετε γάντια νιτριλίου - μπλέ ή μωβ - και τα λάτεξ είναι καλύτερα από τα γυμνά δάχτυλα!).
Αν, όπως είπαμε  παραπάνω, δεν θέλετε να κολλήσετε από την αρχή το αυγό σας, απλά ρίξτε την σοκολάτα στο κάθε μισό, γυρίστε το να πάει παντού, αναποδογυρίστε και αφήστε το μετά να στραγγίσει. Βάλτε τα 2 καλούπια στο ψυγείο για 5-6 λεπτά. Με μία σπάτουλα ξύστε την σοκολάτα που περισσεύει από τις άκρες του κάθε καλουπιού. Ξεκαλουπώστε. Ζεστάνετε ένα μεγάλο τηγάνι. Πιέστε για μερικά δευτερόλεπτα το πρώτο μισό αυγό μέσα στο τηγάνι, ώστε να λιώσουν ελαφρά οι άκρες του. Βάλτε μέσα το δωράκι. Με τον ίδο τρόπο λιώστε ελαφρά και τις άκρες του δεύτερου μισού και πιέστε τα μεταξύ τους για μερικά δευτερόλεπτα, μέχρι να κολλήσουν. Μην σκουπίσετε την σοκολάτα που θα δείτε να περισσεύει επάνω στην ένωση, μόλις κρυώσει η λιωμένη σοκολάτα θα υποχωρήσει.
Αυτό ήταν όλο! Τοσο απλά, το σοκολατένιο πασχαλινό αυγό σας είναι έτοιμο!
Αν θέλετε να φτιάξετε ένα ριγέ αυγό, όπως αυτό στην πρώτη φωτογραφία της ανάρτησης, όπως βέβαια καταλάβατε, θα πρέπει να χρησιμοποιήσετε και λευκή κουβερτούρα. Για το συγκεκριμένο αυγό, χρειάστηκα περίπου 50 gr. Λιώστε την λευκή κουβερτούρα αυστηρά σε μπαίν μαρί (στον μικροκυματικό είναι δύσκολο, καθώς η λευκή κουβερτούρα καίγεται πολύ εύκολα). Κατεβάστε την μπασίνα από την φωτιά και βάλτε την μέσα σε ένα σκεύος με κρύο νερό (προσοχή να μην μπεί νερό μέσα στην σοκολάτα). Ανακατέψτε μέχρι η θερμοκρασία να κατεβεί στους 28°C. Βάλτε την σε ένα κορνέ με λεπτή μύτη (εγώ χρησιμοποίησα ένα αυτοσχέδιο, το οποίο έφτιαξα από αντικολλητικό χαρτί) και σχηματίστε ρίγες ή και άλλα σχέδια, μέσα στις 2 μισές φόρμες. Συνεχίστε με την σκούρη κουβερτούρα, όπως περιγράψαμε παραπάνω.
Αν θέλετε βέβαια, μπορείτε και να διακοσμήσετε τα αυγά σας με ζαχαρόπαστα ή και royal icing.              
Φυλάξτε τα αυγά σε μέρος δροσερό, μακριά από πηγές θερμότητας. Διατηρούνται όμορφα, γυαλιστερά για πολλές μέρες. 



COME FARE UN UOVO DI CIOCCOLATO DI PASQUA

E da un paio di anni che cercavo invano di trovare uno stampo per preparare l' uovo di cioccolato per Pasqua. Qualche giorno fa, una amica mi ha suggerito di cercare in un magazzino che fornisce le pasticcerie; per la mia grande sorpresa, entrando in quel negozio, mi sono trovata di fronte ad una infinita varietà di taglie di stampi per uova di cioccolato! ne ho scelto uno ed eccomi qua, finalmente con i miei uova di cioccolato!
Preparare l' uovo di cioccolato a casa non è poi tanto difficile, anche se non è proprio semplicissimo, come ho visto affermare in qualche sito di cucina greco. Vediamo cosa occore.
Prima di tutto lo stampo. Gli stampi per le uova di cioccolato, non sono quelli al silicone comune, ma di policarbonato, ingrediente duro e stabile, che aiuta a non perdere l' uovo la sua froma durante i trattamenti. Gli stampi professionali, come quello che ho comprato io, vengono composti da due parti uguali che si accopiano per formare un uovo perfetto. Certo, ci sono anche stampi semplici con i quali si prepara ogni metà e poi le si accoppia .
Il cioccolato. Ogni tipo di cioccolato fondente è ammesso.
Il temperaggio. Non basta solo fare fondere il cioccolato e poi spenellarlo negli stampi; in questo modo è più probabile che non riuscirete mai a staccare l' uovo dallo suo stampo, e se ne riuscite sarà opaco, molliccio e tra pochi giorni verrà coperto di una patina biancastra. Con il temperaggio, o più corretamente pre-cristallizazzione, il cioccolato si solidifica in una struttura più stabile, col risultato di diventare croccante, lucida e ancora si restringe minimamente, tanto da uscire da solo dallo stampo, senza il minimo sforzo. Troverete tutto sulla pre-cristallizzazione del cioccolato qui. Il metodo professionale con la spatola e la lastra di marmo, richiede attrezzatura che spesso non è facile avere a disposizione a casa; io preferisco il metodo all' inseminazione. Il termometro è indispensabile, siccome è difficilissimo capire la temperatura giusta, specialmente quando non si è pasticceri professionisti! Ho trovato particolarmente utile la spatola col termometro easychoc di Silicomart, che aiuta a seguire la temperatura del cioccolato mentre se lo lavora.

Stampo utilizzato : per 1 uovo alto ca. 17,5 cm
Difficoltà della ricetta : media
Ingredienti : 400 gr di cioccolato fondente (io a 50% cacao).
Preparazione :
Accertatevi che avete a disposizione :
- bagnomaria
- termometro o sonda digitale
- spatola in silikone
- stampo in policarbonato per uova al cioccolato
Lavate bene lo stampo e asciugate. I professionisti passano lo stampo con un po' di alcool commestibile, per eliminare ogni traccia di umidità.
Tritate finemente il cioccolato. Anche se questo ci vuole un po' di tempo, garantisce che il cioccolato verrà fuso facilmente e che non rimaranno pezzi non sciolti.
Fate temperare il cioccolato con uno dei metodi descritti dettagliatemente qui.
Come ho scritto sopra, io ho scelto il metodo all' inseminazione. Ho fatto fondere i 2/3 del cioccolato (cioè 260 gr) a bagnomaria, a 45-50°C. Ho ritirato la bastardella dal bagnomaria, ho aggiunto il cioccolato restante tutto ad un tratto, e ho mescolato fino che il composto è arrivato a 31°C.
Versate metà del cioccolato entro uno dei stampi. Rigirate e fatelo arrivare e coprire bene pure i bordi. Capovolgete, fate appogiare su due alzatine (ho utilizzato 2 coppapasta) e lasciate grondare il cioccolato in eccesso, preferibilmete su un pezzo di carta antiaderente, così da poter riutilizzarlo (è un peccato buttarlo via!).
Versate il cioccolato restante al secondo stampo. Rigirate e fate arrivare fino ai bordi. Accoppiate con il primo stampo. Premete fortemente e fate rigirare, così che il cioccolato ancora fuso possa coprire il punto dove si saldano i 2 pezzi. 
Ponete nel frigo per 5-6 minuti. Quanto cercate di staccare gli stampi, vederete che l' uovo si esce senza alcun sforzo, bello e intero! Un piccolo segreto per non lasciare imponte sulla superficie dell' uovo, è di indossare dei guanti, preferibilmente di nirile (certo in mancanza, anche quelli di latex vanno bene).
Se volete poi mettere una sorpresa dentro l' uovo, certo questo lo farete prima di accopiare gli stampi. Veramente non sod ire se la sorpresa si incolla al guscio di cioccolato, ancora non prorio solidificato. Un metodo più sicuro, è di preparare i due gusci separatamente. Posti sulle alzatine, lasciateli raffreddare per 5-6 minuti nel frigo. Con una spatola, raschiate il cioccolato grondato dai bordi. Estraette dagli stampi. Fate scaldare una padella. Sfiorate per qualche secondo ogni metà uovo, dalla parte apreta, nel fondo della padella calda. Mettete la sorpresa dentro e premete le due parti per fare saldare i bordi.
Tutto qui! Il vostro uovo di cioccolato è pronto!
Se volete preparare un uovo variegato, come quello della prima foto del post, si deve utilizzare due tipi di cioccolato fondete. Per l' uovo che vedete nella foto, ho utilizzato 50 gr di cioccolato bianco. L' ho fatto fondere in bagnomaria, ho rirtirato la bacinella dal bagnomaria e l' ho posta entro un recipiente con acqua fredda. Ho mescolato fino che arivasse a 28°C. Poi ho messo il cioccolato fuso in un piccolo sac-a-poche (io ho utilizzato uno imporvisato con carta antiaderente) e ho fatto delle righe entro i due stampi. Ho lasciato solidificare per qualche minuto e poi ho continuato col cioccolato fondente, come descritto sopra. 
Se volete, potete decorare vostre uova di cioccolato con pasta di zucchero o glassa reale.
Conservate in lugo fresco e lontano da fonti di calore.



Viewing all 707 articles
Browse latest View live