ΜΠΙΑΝΚΟΜΑΝΤΖΆΡΕ, ΔΡΟΣΙΣΤΙΚΟ ΖΕΛΕ ΜΕ ΓΑΛΑ
Το μπιανκομαντζάρε (biancomangiare) είναι ένα κλασσικό ιταλικό κρεμώδες γλυκάκι, απο αυτά που ονομάζουν "γλυκό του κουταλιού", αναγνωρισμένο ως "παραδοσιακό ιταλικό αγροτοδιατροφικό προϊον"(Prodotto agroalimentare tradizionale - PAT) ιδιαίτερα δημοφιλές στην Σικελία και την Σαρδηνία. Η ονομασία του σημαίνει "λευκό φαγώσιμο"και φυσικά προέρχεται από το λευκό χρώμα του βασικού συστατικού του, που είναι το γάλα ή το γάλα από αμύγδαλα. Εκτός από την Ιταλία το συναντάμε επίσης στην Γαλλία (ως blanc manger), στην Καταλονία (menjar blanc). Εικάζεται ότι το μπιανκομαντζάρε προέκυψε απο μία αντίστοιχη αραβική συνταγή, η οποία διαδόθηκε στην Ευρώπη κατά την περίοδο του Μεσαίωνα που οι άραβες είχαν κατακτήσει αρκετές μεσογειακές χώρες. Αυτό θα μπορούσε να ισχύει για την Σικελία, που τέλεσε υπό αραβική κατοχή για πολλά χρόνια, αλλά το μπιανκομαντζάρε είναι εξ΄ίσου διαδεδομένο στην Σαρδηνία και την Κοιλάδα της Αόστα. Έτσι, κατά μια άλλη εκδοχή, το μπιανκομαντζάρε προήλθε από την γαλλική κουζίνα και διαδόθηκε στην Ιταλία γύρω στον 12ο αιώνα. Ηταν ένα γλυκό που απολάμβανε η αριστοκρατία, μάλιστα υπάρχουν αναφορές ότι είχε σερβιριστεί στο γεύμα που είχε παραθέσει η Μεγάλη Κοντέσα Ματθίλδη της Κανόσα προσπαθώντας να συμφιλιώσει τον πάπα Γρηγόριο τον Ζ΄με τον Αυτοκράτορα Ενρίκο τον Δ.
Στην αρχική του εκδοχή το μπιανκομαντζάρε ήταν είτε αλμυρό είτε γλυκό. Το όνομα του το οφείλει στο γεγονός ότι παρασκευάζεται με υλικά λευκού χρώματος (γάλα, ζάχαρη, άμυλο) το οποίο παραδοσιακά συμβολίζει την αγνότητα. Αν σήμερα σας φαίνεται ότι είναι ένα γλυκό light, κατά τον Μεσαίωνα χρησιμοποιούσαν υλικά όπως το λαρδί, το στήθος από κοτόπουλο (εδώ μας παραπέμπει στο τούρκικο ταβούκ γιοκσού), αμύγδαλα, ρύζι (ας θυμηθούμε και το δικό μας ρυζόγαλο). Η συνταγή δεν θα μπορούσε βέβαια να λείπει από το επικό πόνημα του Pellegrino Artusi“La scienza in cucina e l’arte di mangiar bene”, στο οποίο έχουμε αναφερθεί πολλές φορές.
Στην εποχή μας έχει επικρατήσει η γλυκειά εκδοχή. Γλυκάκι ευέλικτο και πανεύκολο, που ακόμη και σήμερα αγαπάνε και φτιάχνουν πολύ στην Ιταλία, τόσο στα σπίτια, όσο και στην εστίαση. Το γάλα μπορεί να είναι είτε ζωικό, είτε γάλα αμυγδάλων, οπότε είναι και κατάλληλο για τους vegan, αλλά και για όσους έχουν δυσανεξία στην λακτόζη. Θα το συναντήσετε σε παραλλαγές με κλασσικό άρωμα βανίλια, δροσερό άρωμα λεμόνι, ασυνήθιστο άρωμα γιασεμί, spicy κανέλα, με τριμμένο αμύγδαλο, τριμμένο κελυφωτό φυστίκι, με σταγόνες ή τρούφα σοκολάτα. Στην Ιταλία σερβίρεται πολύ συχνά ως επιδόρπιo, αλλά και ως κολατσό ή δεκατιανό μαζί με μπισκότα. Στην Ιταλία πολλές φορές συνοδεύεται απο ένα δυνατό αρωματικό κρασί, όπως το Moscato di Pantelleria.
Δόση :για 4 άτομα
Βαθμός δυσκολίας συνταγής :πολύ εύκολη
Υλικά : 500 ml γάλα φρέσκο πλήρες,
100 gr ζάχαρη,
50 gr corn flour,
την φλούδα απο μισό ακέρωτο λεμόνι.
1/2 λουβί βανίλιας.
για το σερβίρισμα :φλοίδες σοκολάτας 70% κακάο,
γκρανέλα αμυγδάλου.
Προετοιμασία :
Διαλύστε το άμυλο σε ένα φλυτζάνι κρύο γάλα.
Βάλτε το υπόλοιπο γάλα σε ένα κατσαρολάκι, μαζί με την ζάχαρη, τα σποράκια της βανίλιας και την φλούδα του λεμονιού και βάλτε το στην φωτιά. Μόλις το γάλα πάει να βράσει, προσθέστε το κρύο γάλα με το άμυλο και αρχίστε να ανακατεύετε.
Οταν η κρέμα αρχίζει να πήζει, αφαιρέστε την φλούδα του λεμονιού και μοιράστε την σε 4 φορμάκια ή 4 μπολάκια. Μόλις η κρέμα χλιαρίνει βάλτε την στο ψυγείο.
Σερβίρετε το μπιανκομαντζάρε γαρνιρισμένο με φλοίδες σοκολάτας, γκρανέλα αμυγδάλου ή χρωματιστή τρούφα.
BIANCOMANGIARE
Biancomangiare, un grande classico tra gli dessert tradizionali della cucina italiana, inserito nella lista dei Prodotti Agroalimentari Tradizionali (PAT) ... Il suo nome deriva dal colore bianco dei suoi ingredienti principali : latte o latte di mandorle e zucchero. È un dolce diffuso in tutta Italia, ma principalmente in Sicilia, Sardegna e Valle d' Aosta.
Le origini della ricetta arrivano in epoca Medievale. Si crede che è stata importata dagli arabi durante il '300 ed è stata diffusa in molte parti dell' Italia meridinale e certo particolarmente in Sicilia, odve se ne conserva ancora la tradizione. In Medio Oriente sono conosciuti e preparati dolci simili sin da tempi remoti; anche il suo nome è la traduzione letterale dall' arabo. Un' altra ipotesi per le origini della ricetta, vuole che è stata introdotta nella cucina italiana da quella francese, dove ci sono preparazioni simili conosciuti come blanc manger.
Il biancomangiare divenne popolare anche in epoca rinascimentale e veniva preparata usando la carne bianca o del pesce, con l' aggiunda di abbondanti quantità di zucchero; una ricetta simile esiste tuttora anche nella cucina turca, con l' uitlizzo del petto di pollo, chiamata tavuk göğsü. Oltre alla versione dolce esistevano anche versioni salate.
Certo la ricetta non poteva mancare anche dalla La Scienza in cucina e l'Arte di mangiar bene di Pellegrino Artusi.
Il biancomangiare è un dolce al cucchiaio che si prepara molto spesso in casa, data la facilità del procedimento ma anche la bontà della sua consistenza morbida che si scioglie in bocca. Se viene utilizzato il latte di mandorle può essere assaporato anche da chi sergue la nutirzione vegana o da chi è intollerante al lattosio. Esistono varianti con la vaniglia, la scorza del limone, i fiori di gelsomino, la cannella, la granella di mandorle, la granella di pistacchi, le scaglie di cioccolato o la codetta colorata. È un dolce che si può mangiare piacevolmente in ogno stazione a colazione, a merenda, spesso accompagnato da biscotti, o a cena come desert.
Dosi : per 4 persone
Difficoltà della ricetta : facilissima
Ingredienti : 500 ml latte fresco intero,
100 gr zucchero semolato,
50 gr maizena,
1 limone non trattato, la scorza,
1/2 bacca di vaniglia.
per la finitura : scaglie di cioccolato a 70% cacao,
granella di mandorle.
Preparazione :
Stemperate l' amido entro una tazza di latte freddo.
Versate il latte restante in un pentolino, aggiungete lo zucchero, la scorza di limone (preferibilmente estrata ad un pezzo - attenzione a non attaccare la parte bianca che è amarognola) e i semini di vaniglia e portate ad ebbolizione. Aggiungete mescolando il latte con l' amido e continuate a mescolare finchè la crema si rapprendi.
Eliminate la scorza di limone e versate la crema in quattro stampini o ciotole. Lasciate intiepidire e poi mettete nel frigo per almeno un paio d' ore.
Se utilizzate gli stampini, rovesciate entro un piatto da portata. Cospargete con scaglie di cioccolato fondente, granella di mandorle, granella di pistacchi o codetta colorata.
Si conserva nel frigo per un paio di giorni.
