ΤΟ ΚΟΛΟΚ'ΑΣΙ
Ο βολβός που είναι γνωστός ως κολοκάσι προέρχεται από το ριζικό σύστημα του φυτού Κολοκασία η εδώδιμος (Colocasia esculenta). Σήμερα το φυτό ευδοκιμεί στις τροπικές περιοχές όλων των ηπείρων. Πιστεύεται ότι η προέλευση του είναι από την Ασία καθώς ήταν γηγενές στην Μαλαισία, ενώ υπάρχουν ενδείξεις ότι το καλλιεργούσαν στην Ινδία πριν από το 5000 πΧ. Από την Ινδία μεταφέρθηκε και στην Αίγυπτο, όπου Έλληνες και Ρωμαίοι ιστορικοί το αναφέρουν ως σημαντική καλλιέργεια. Αποτελεί βασικό στοιχείο στην διατροφή πολλών λαών στην Νότιο Αμερική, στην Αφρική, στην Ασία και στον Ειρηνικό Ωκεανό. Στην Αυστραλία καλλιεργείται σε πολλές περιοχές, στα Δυτικά μάλιστα υπάρχει και η ιθαγενής ποικιλία Colocasia esculenta var. aquatilis. Στην Μεσόγειο, το κολοκάσι καλλιεργείται τοπικά στην Τουρκία (περιοχή της Αττάλειας) και βεβαίως στην Κύπρο, ιδιαίτερα μάλιστα στο χωριό Σωτήρας της Αμμόχωστου, όπου κάθε χρόνο πραγματοποιείται και το σχετικό φεστιβάλ. Στην Ελλάδα λίγοι το γνωρίζουν, καλλιεργείται όμως στην Ικαρία.
Στην αγορά θα συναντήσετε δύο είδη κολοκασίου, τις μάππες και τις πούλλες. Δεν προέρχονται από διαφορετικά είδη φυτών, αλλά είναι διαφορετικά μέρη από το ριζικό σύστημα του ίδου φυτού. Η μάππα είναι ρίζα που αναπτύσσεται κάτω από τον κεντρικό κορμό και είναι μεγαλύτερη σε μέγεθος, κυλινδρική και ατρακτοειδής με μήκος που κυμαίνεται από 10 έως 30 εκ. Οι πούλλες είναι τα παρακλάδια που βγάζει η κεντρική ρίζα, είναι μικρότερα σε μέγεθος και θεωρούνται κατώτερης ποιότητας.
Το κολοκάσι είναι ακατάλληλο για βρώση όταν είναι ωμό, λόγω της παρουσίας οξαλικού ασβεστίου και ραφίδων (κρυστάλλων οξαλικού ή πυριτικού ασβεστίου που βρίσκονται μέσα στους φυτικούς ιστούς) στα φυτικά κύτταρα. Η τοξίνη αυτή εξουδετερώνεται με πολύωρο μούλιασμα σε νερό ή με το μαγείρεμα. Επίσης θα πρέπει να προσέχετε όταν καθαρίζετε το κολοκάσι, να μην πιάσετε μετά τα μάτια σας, γιατί μπορεί να προκληθεί σοβαρός ερεθισμός.
Η χρήση του και η υφή του μοιάζει με αυτήν της πατάτας; οι κόκκοι του αμύλου στο κολοκάσι, είναι 10 φορές μικρότεροι από αυτούς της πατάτας, και αυτό έχει ως αποτέλεσμα να μαγειρεύεται πιο εύκολα, είναι πιο εύπεπτο και επίσης ενδείκνυται στους διαβητικούς, καθώς δεν ανεβάζει τα επίπεδα του σακχάρου στο αίμα. Είναι πλούσιο σε ασβέστιο, κάλιο, βιταμίνες του συμπλέγματος Β και σίδηρο, αλλά περιέχει μικρή ποσότητα βιταμίνης C. Επίσης είναι φτωχό σε φυτικές πρωτεΐνες. Η γεύση του είναι ουδέτερη και το χρώμα της σάρκας υπόλευκο έως ελαφρά κίτρινο και δεν αλλοιώνεται ουσιαστικά κατά το μαγείρεμα. Μαγειρεύεται με διάφορους τρόπους
IL TARO
Il taro o eddo, è un tubero che viene dalla pianta Colocasia esculenta, una delle prime piante coltivate nel mondo!
